Morgunblaðið - 04.10.1927, Blaðsíða 3

MtO:*GUNBLAÐIÐ
3
MÖKGUNBLAÐiÐ
Stofnandi: Vilh. Fínsen.
Útgefandi: Fjelag í Reykjavlk.
Ritstjórar: Jón Kjartansson,
Valtýr Stefánsson.
Auglýsingastjóri: K. Hafberg.
Skrifstofa Austur,stræti 8.
Slmi nr. 500
Auglýsingaskrifst. nr. 700.
Heimasíinar: J. Kj. nr. 742.
V. St. nr. 1220.
E. Hafb. nr. 770.
Áskriftagjald innanlands kr. 2.00
á mánuði.
Utanlands kr. 2.50.
t lausasölu 10 aura eintakiO.
ErlEndar símfregnir.
Kliöfn, FB 2. olct.
Undirróður Bolsa í Frakklandi.
Gryimist á því gó8a milli Frakka
og Rússa.
Símað ov frá París um tvo viö-
bur.ði, sem vaki^ hafa feikna eft-
irtekt, og búast má við, að muni
hafa áhrif á stefnu stjórnarinnar
gagnvart ráðstjórninni rússnesku,
því talið er víst, að undirróður af
liálfu kommúnista liafi lirundið
báðuín viðburðunum af stað.
í Toulon-fangelsinu voru all-
margir sjóliðsmenn fangar. Gerðu
]>eir uppreist, rifu niður veggina
milli fangaklefanna o. s. frv. —
fTppreistin var bæld niður.
Hinn viðburðurinn gerðist á
frakkneskum bryndreka. — Voru
fimmtíu og fjórir sjóðliðsmenn
handteknir vegna samblásturs.
Trotsky ekki nógu vikaliðugur.
Símað er frá Moskva, að sam-
jjykt hafi verið einum rómi, að úti-
loka Trotsky frá framkvæmda-
nefnd þriðja internationale, vegna
tilrauna iians til þess að mynda
sjerstakan flol<lc, þar sem hann
væri foringi.
Mý Isék.
Anna Fía lieitir bók, sem nýlega
<er komin lijer í bókaverslanir. Ér
hún þýdd úr dönsku, og liefir
Freysteinn Gunnarsson gert þýð-
inguna. Freysteinn er smekkmað-
ur á mál, og fróður úm margt, er
hð íslenskri tungu lýtur, og er þýð-
ingin því, eins og vænta mátti,
prýðilega af hendi leyst.
Bólcin er ætluð ungum stúlkum,
um og yfir fermingaraldur — er
beinlínis skrifuð fyrir þær. Hún
iýsir hugsana- og tilfinningalífi
þeirra, leggur ekki mikil eða þung
vandamál fyrir lesendurna, en
bregður upp spegilmynd af liugs-
unanhætti og framlcomu iuigra
stúlkna — og jafnvel pilta —
bæði í hóp jafnaldranna og á lieim-
ilinu. En þó er ofið inn í frásögn-
ina hugsjón, fyrirmynd, sem ung-
ar stúlkur og drengir eiga að
keppa að.
Þessi saga er bæði skemtilestur
*og liollur lestur fyrir unglinga, og
mun mikið verða keypt og lesin.
Landlæknir, Guðmundur Björn-
tson, fer bráðlega norður í land.
•ásamt húsameistara rílcisins, Guð-
jóni Samúelssyni; fara þeir m. a.
norður í Eyjafjörð þeirra erinda,
að taka á móti Kristneshæli fyrir
ríkisins hönd, en það á að taka
til starfa 1. nóvember eins og
’kunnugt er. Mun þá jafnframt ut-
t.ektinni fara fram vígsla á hælino.
Landlæknir fer landveg norður í
'Skagafjörð, og býst við að verða
uim 3 vikur í ferðinni.
Magnús Einarson
dýralæknir.
Magnús Einarson dýralæknir
ljest að heimili sínu lijer í bæn-
um á sunnudágskvöldið kl. 8y^.
Vinir hans vissu, að heilsa hans
var ekki örugg frá því er hann
kendi bilunar í liöfði fyrir áramót-
in síðustu, en samt mun andlát
lians er svo brátt liefir að borið.
koma þeim á óvart, því að hann
virtist hafa náð goðri heilbrigði
aftur, og gekk að venjulegum
etörfum sínum að því er virtist
með nýjiun kröftum.
Magnús Einarson var fæddur að
Höskuldsstöðum í Breiðdal liinn
16. apríl 1870. Foreldrar hanc
voru Éinar Gíslason bóndi þar og
kona lians Guðrún Jónsdóttir. —
Magnús gekk í Latínuskóla Rvik-
ur og útskrifaðist árið 1891. Fór
•hann þá samsumars utan til dýra-
læknisnáms og t.ólc embættispróf á
dýralælcnaslcólanum í Kaupmanna
höfn í júnímánuði 1896 með fyrstu
einlcunn. Kom hann hingað til
Keykjavíkur um sumarið og var
slcipaður dýralæknir í Suður- og
Vesturamtinu hinn 27. nóv. þess
árs frá 1. s. m. að teLja. Var liann
jafnframt ráðunautur þings og
stjórnar um þau atriði í löggjöf
og framkvæmd laga, er snertu
fræðigrein hans.
Auk embættisstarfa sinna hefir
Magnús Einarson gegnt mörgum
trúnaðarstörfum i bæjarfjelagi
voru. Þannig átti hann sæti í bæj-
arstjórn Reykjavíkur kjörtíma-
bilið 1903—1907; í niðurjöfnunar-
nefnd bæjarins átti hann sæti um
imörg ár, og var hin síðari ár for-
maður nefndarinnar, þar til skip-
hin þeirrar stofnunar var breytt
með lögum fyrir noklcrum árum.
Fyrir Búnaðarfjel. fslands gegndi
hann um tíma trúnaðarstörfum,
sem og fyrir Oddfellow-fjelagið
'og mörg einkafyrirtæki þessa b:e i-
ar nutu starfskrafta Jians.
‘Magnús Einarson var liinn inesti
Jiæfileilcamaður. Á námsárunum
var hann talinn einn með hinum
bestu námsmönnum, jafnvígur á
alt nám og lá honum flest í aug-
um uppi í námsgreinunum. Þar
sem hann beit.ti lcröftum sínum i
borgaralegu fjelagi, var hann ta 1 -
inn tillögugóður og ráðhollur; og
þar sem hann var áliugamaður um
öll þau máJ er hann taldi horfa til
lieilla var það að vonum, að 4
liann hlæðust störf í þágu margra
málefna.
En eitt var það umfram alt ann-
að, er einlcendi dagfar lians, bæði
í opinberu lífi lians og einlcalífi;
það var hið einstalca lireinlyndi og
fágætt rjettlæti hans og dreng-
slcapur.
Hinn 2. maí 1901 lcvæntist Magn
ús eftirlifandi eiginlconu smm,
Ástn, dóttur Lárusar Sveinbjörn-
son háyfirdómara. Eru.börn þeirra
öll í föðurgarði. Lárus stud. med.,
Guðrún, Helga og- Birgir; eru þau
uppkomin nema Birgir. Og elclci
mun Lárus Sveinbjörnson, sem ver
ið liefir á heimili þeirra lijóna frá
barnsaldri og notið hefir sama at-
Lætis sem þeirra eigin börn síður
salcna vinar í stað, við fráfall
Magnúsar Einarsonar en börnin
hans.
Magnús dýralaúcnir var maður
fríður sýnum. Hann var meðal-
maður vexti, eða rúmlega það,
beinvaxinn, grannur og svaraði
sjer vel, Ijettur 1 lireyfingum og
hvatlegur. — OJl framkoma hans
lýsti því, að hann var göfugur
maður. Þó vann hann enn meir við
nánari lcynni eins og allir lians
líkar, — þeir sem geyma barns-
lega lireint lijarta eins og liann í
brothættu keri.
Vinir hans munu minnast httns
sem eins hins besta drengs er þeir
mættu á æfileiðinni.
P. H.
Ffe úr Fljótshlíðiiml
verdur slátrad í D A G
H. i. ísbfðrniiin.
HJL IrðUStí
sem undanfarið hefir gengið milli Kjalarness og Reylcjavíkur, er íil
sölu. Báturinn er 6—7 tonn að stærð með 10 hestafla Scandiavjel. —
Bátur og vjel í góðu standi.
Nánari upplýsingar gefur Páll Ólafsson, sími 1799.
Hlýir vetrarfrakkar
hjá Árna 3 Ðjarna.
fiarnr
bor|aðai* best i hesldverslun
Garðars Bíslasonar.
Mjer er það ljúft að verða við
ósk Mbl., að minnast með nolclcr-
um orðum liins nýlátna dýralælcn-
'is Magmisar Einarsonar. Er þar
slcjótt af að segja, að jeg hefi jafn-
an, síðan jeg kyntist honum, talið
hann meðal liinúa nýtustu og
Samvislcusömustu embættismanna
landsins. Haiul var slcipaður dýra-
lælcnii' haustið 1896 og Jiafði liaun
því verið embættismaður i hjerum
bil 31 ár. Allan þennan tíma var
liarni ráðunautur landsstjórnarinn-
ar í öllum þeim efnum, sem
snerta fræðigrein lians og er mjer
Lcunnugt um, að tiJlögur hans
þóttu jafnan slcýrar, álcveðnar og
slcynsamlegar. Mun það hafa verið
örsjaldan sem eklci var eftir þeim
farið að öllu lejdi.
Hann hafði brennandi áhuga á
því að verja landið erlendum dýra-
sjúkdómum og þótt t.illögur Jians i
þeim efnum hafi elclci hlotið ein-
í'óma samþyklci þá er það víst, að
öll þau ár, sem liann í raun og
veru bar aðalábyrgð þessara mála,
Liefir elclcert það gerst, er' sýni, að
honum Liafi slcjátlast. Hann var
uppliafsmaður ýmsra laga mu
hann gegu innflutningi dýra frá
útlöndum, svo og þeirra vara, sem
hætta er á að smitunarhætta fylgi.
'Veit enginn hve milað gagn hami
hefir raeð þessu unnið, en benda
má á hina stöðugu stórhættu, sem
áður vofði yfir vegna miltisbrands.
Með ráðstöfunum, sem hann var
upphafsmaður að, er að mestu girt
fyrir þá hættu.
Hann Ijet að vonum mjög til sín
taka fjárlcláðamálið. Hjelt hann
!því mjög ákveðið fram, að kláðan-
um yrði aldrei útrýmt með böðun
einni. \rar hann því mótfalliun
böðun ^Mylclestads á sínum tíma
og reynslan hefir sýnt, að hann
hal'ði á rjettu að standa, þótt því
hinsvegar verði elclci neitað, að sú
böðun gerði milcið gagn.
Yfirleitt er elclci 'efi á, því, að
íslenskir bændur eiga hinum látna
dýralækni milcið gott upp að unna.
En í mestri þalckarskuld standa
þeir við liann vegna afskifta hans
af bólusetningu sauðfjár til varn-
ar bráðapest. Það mun enginn efi
vera á því, að hann var upphafs-
maður þess máls. Fjelclc hann í
lið með sjer prófessor C. Jensen í
Kaupmannaliöfn, þann er hefir
ihaft á hendi tilbúning bóluefnis-
ins síðan. Yrði of langt mál að
rekja samstarf þeirra hjer, en öll-
um sem kunnugir voru þeim geysi-
slcaða, sem bráðapestin gerði bænd
um hjer á landi áður en bólusetn-
ingin hófst, mun vera það ljóst,
hvílíkt þjóðþrífaverlc sá maður
vann, sem varð þess valdandi, að
bólusetningin var tekin upp. Hinn
látni dýralæknir hafði frá byrjun
> á hendi útvegun og útbýtingu á
bóluefninu og var óþreytandi í
söfnun slcýrslna um árangurinn og
gaf þeirri stofnun, sem bóluefnið
þýr til, margar og mikilsverðar
upplýsingar um, hvers þyrfti að
gæta við tilbúning bóluefnisins.. Á
síðari árum var hann oft áhyggju-
ifullur yfir því, að honum þótti ár-
angur bólusetningarinnar ekki
vera eins góður og hann liafði bú-
ist við.
Ymislegt fleira mætti telja af
nytsamlegum embættisstörfuxn
’hans, en þó verður nú við þetta
að sitja að sinni, en það er víst,
að íslenskir bændur eiga. hjer á bak
að sjá hollum vini og velgerða-
manni og embættismannastjettin
góðum starfsbróður.
Magnús Guðmundsson.