Morgunblaðið - 03.02.1929, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Sækketvistlærred. /« «
Et Parti Bvœrt, nbleget realiseres mindst 20 m., O
samme Kvalitet 12f cm. bred 96 Öre pr. m. Ubl. Skjorter 200 On |
lille og Middelstörrelse, stor 826 öre, svœre nldne Herre-Sokker 10|
öre, svært ubl. Plonel 70 om. bredt 65 öre p. m. ViBkeatykker 89
öre, Vaffelbaandklæder 48 öre, kaiörte Lommetörklæder 325 öre M,
Dusin. Puld Tilfredshed eller Pengene til bage. Forlang illustrerif
Katalog. — Sækkela^eret, Sct. Annæ Plads 10, Köbenliavn K.
Efnalaug Reykjavikur.
Laefaveg 32 B. — Simi 1300. — Bímnefni: Eínalanf-
Irelnaar meÖ nýtísku áhðldum og aöferöum allan óhreinaa fatna®
og dúka, úr hvaSa efni aem er.
Litar upplituö föt, og braytir am lit eftir óskatj.
■jrfcar þægindil Bparar fjel
LESBÓK
M0R6UNBLAÐSINS.
1. árgang (1925-6), nokknr eintök, heiir blaðiö verið beð-
ið að útvega. Þeir sem kynnn að vilja seija hana snni
sjer til afr. Korgnnbl., Anstnrstr. 8, sem greiðir
m—>- 10 krónur
fyrir hvern ógallaðan árgang.
Skinn.
Kanpnm hæsta verði:
Saltaðar kýrbáðir, söltnð og hert káliskinn,
saltaðar nantsbnðir.
Eggert Kristjánsson & Co.
Símar 1317 & 1400.
Best »ð auglýsa í MorgunblaSinu.
Plasmon hafra-
mjöl 70% meira
næringargildi
en í venjulegu
haframjöli. Ráð-
lagt af læknunv
isafoldaprerntsmiðja h. i.
hefir ávalt fyrirliggjandl:
LelSarbækur og kladdar
LelOarbökarhefti
VJeladagbækur og kladdar
Farm.klrteini
Upprunaskirtelnl
Manifest
FJárnámsbelBni
Gestarjettaratefnur
Vixilstefnur
Skuldalýalng
S&ttakærur
UmboO
HelglsiBabækur
Prestþjðnustubækur
Sðknarmannatal
FæBingar- og skirnarvottorB
Gestabækur giatlbúsa
Ávisanahefti
Kvittanahefti
ÞinggJaldsseBlar
Relknlngsbækur sparlsJðBa
L&ntökueyBublöB sparisJðBa
Þerrlpapplr 1 Vi örk. og nlBursk.
Allskonar pappir og umslög
Elnkabrjefsefni 1 kössum
Nafnspjöld og önnur spjöld
Prcntun á alla konar prentverki,
hvort heldnr gnll-, .ilfur- etVa llt-
prentnn. eBa meB avörtu eingöngu,
er hvergl betnr nje fljðtar af
hendl leyst.
11 m 1 48.
ísafoldarprentsmiðja h. f.
„Drabbari".
Kenneth tók l>essu með þolin-
mæði og þögn, þótt hann brynni
í skinninu út af því hvað tafið
væri fyrir sjer, og bölvaði sjálfum
sjer fyrir heimskuna að hafa logið
til nafns síns. Ef hann hefði ekki
gert það, mundi Hogan sennilega
hafa lofað honum að halda áfram
óáreittum. Hann huggaði sig þó
viið það að þeir mundu tæplega
tefja sig mjög lengi, ljeti sig
sleppa er þeir fyndi ekkert annað
á sjer en brjefið til Pride.
En þeir rannsökuðu hann gaum-
gæfilega og voru lengi að því. Þeir
drógu af honum stígvjelin, klæddu
hann nær úr hverri spjör, og at-
liuguðu vandlega hverja flík. Að
lðkum var þó rannsókninni lokið.
Hogan tók við brjefinu, hampaði
því um stund í hendi sjer og var
inigsi.
— Nú leyfið þjer mjer eflaust
aS halda áfram, Sít, mælti Kenn-
eth í bænarrómi. Jeg fullvissa yður
um það, að mjer bráðliggur á, og
komist jeg ekki til Lundúna fyrir
miðnætti, þá kem jeg of seint
þangað.
— Of seint — hvers vegna?
s|>ui-ði Hogan.
—• Jeg — jeg veit það ekki.
—• Ha-ha! Tnim skellihló. Það
var síður en svo að þeir Pride
ðfursti væri góðir vinir. Ofurstinn
vissi að hann var æfintýramaður
og hafði aðeins gengið í lið með
Cromwell vegna þess að hann
Happdrætti
Ungmennafjelags Biskupstungna.
Dregið var í happadrættinu 15.
jan. s.l., og komu fram þessar töl-
ur:
0255 (Hestur).
0243 (Farseðill til útlanda)
0544 (Legubekksábreiða).
2207 (Andvökur)).
Handhafar þessara talna geta
vitjað vinninganna til
Þorst. Þórarinssonar,
Drumboddsstöðmn.
Hnsmæður!
Það er óþarfi fyrir ykkur að
haka heima, þar sem þið getið
fengið indælt kaffibrauð á 2.95
blikkkassann í
Verslunin KLÖPP.
Sent hedm ef óskað er.
Dansskóli
Sig. Gnðmnndssouar.
Fyrsta dansæfing í febrúar
verður í kvöld á Jaðri kL 5 fyrir
börn og kl. 9 fyrir fullorðna. —
Kenni nýjan Charleston, nýjan
Vals og Yale Blues.
Bjarni Bjarnason
hreppstjóri og sýslunefndarmaður.
I.
Svífur sveitir yfir
sorgarfregn, livers vegna?
fallinn er und fellí
foringi með þorí,
Bjarni, bænda kjarni,
blíður, viðmótsþýður,
yrkju unni og kirkju,
undi fjalla lundi.
Drotning, drjúp í lotning
degi á þjóðar vegi;
bíður bygð í smíðum,
bjóst við að hafa kag af því. Og
ofurstinn hafði hvað eftir annað
sagt Hogan með • nokkuð berum
orðum, hvaða álit hann hefði á
honum. Hogan var þó ekki hrædd-
ur við hann — hann óttaðist eng-
an. En þrátt fyrir það gæti komið
sjer vel að vita eitthvað misjafnt
um Pride. Ef hann opnaði nú
brjefið og ekkert saknæmt væri í
því, gat hann afsakað sig með því
að hann hefði talið það slcyldu
sína að opna það.
Kenneth varð órótt er hann
heyrði kuldahlátur Hogans. Hann
grunaði, að hann mundi ekki laus
enn — að Hogan hefði á sjer illan
bifur vegna einhvers, en hvað það
gat verið var honum dulið.
Alt í einu kom honum nýtt til
hngar.
— Má jeg fá að tala; einslega
við yður, Hogan kapteinn? mælti
hann í bænarrómi og þó með svo
mikilli áherslu, að íranum hnykti
ósjálfrátt við. Hann bjóst við ein-
hverri játningu.
— Jú, sjálfsagt, ef þjer getið
frætt mig um eit.thvað, mælti hann.
Og svo gaf hann mönnum sínum
bendingu að fara. Þegar þeir Hog-
an voru tveir einir, mælti Kenneth
djarflega.
—• Jæja, nú vona jeg að þjer
leyfið mjer að fara í friði. Hinir
heimsku menn yðaí hafa tafið mig
nóg. Mjer er um að gera að kom-
ast til Lundúna fyrir miðnætti, og'
þjer verðið að beygja yður undir
óskir mínar.
— Fjandinn fjarri mjer! Það er
ból á munarhóli;
skarða víða varðar,
verðir Borgarfjarðar
fækka, fylking smækkar,
farna við þá Bjai’na.
II.
Um sólhvörf á krossgötum svip-
lega margt
ber sagan í dóma,
í afkimum sorgin, í öndvegi bjart
við árdegis ljóma.
Jeg hljóður við símann þau hlust-
aði svör
að hann væri dáinn,
og vormannsins lyktuð hin ljett-
stíga för,
og lokuð sje bráin.
Vjer munum þín hlýju og hefjandi
um helgidóm andans, [orð
og vorhugans alsetta víðfaðma borð
til viðreisnar landans.
Þú varst þínu heimili vörður og
sem vonirnaí treysti, [líf,
á f jelagsins vegum sem viðhald og
er vandkvæðin leysti. [hlíf,
Því gott er að kveðja þig, góð-
vinur, nú,
sem genginn frá starfa,
er lagðir með þolgæði bygðinni brú,
til bjargráða og þarfa.
Nú kveðja þig ættmenni, konan og
í kærleikans anda, [börn,
og þakka með viðkvæmni þátttöku
og vörn,
sem þeim varst til handa.
III.
Frá úthafs brún að insta dala-
bænum
fer andi guðs í þíðum vordags-
blænum,
og lífgar alt með ljóssins geislarún;
en þegar haustar sól í f jarska sígur
með sumarkveðju dauðinn kaldur
á torg og tún. [stígur
Þokk íyrír samstarf, söng og bros-
ið hreina,
saknaðarstundin reisir bautasteina
manninum þeim, er merkið sveitar
bar,
manninum þeim, sem mildi á veg-
inn breiddi,
manninum þeim, sem ofðvar dóma
um aldarfar. [greiddi
Þ. J.
naumast að þjer hafið aflað yður
dirfsku síðan við sáumst seinast!
— í yðar sporum mundi jeg
reyna að gleyma seinustu sam-
fundum okkar, herra liðhlaupari.
írinn sperti brýrnar.
— Heyrið, kjúklingur minn,
mjer geðjast ekki að þessum tón.
— Yður skal verða það dýr-
keypt ef þjer tefjið mig lengur,
æpti Kenneth í bræði. Hvað haldið
þjer áð hinir snoðkliptu vinir yðar
segðu, ef þeir vissu um fortíð
yðar?
— Já, það má náttúrlega deila
um það, mælti Hogan í ertni.
— Hvernig haldið þjer að þeim
mundi verða við ef þeir frjettu
um konungsmanninn sem strauk
vegna þess að hann hafði drýgt
morð.
— Já, hvernig, hvernig? and-
varpaði Hogan.
— Haldið þjer að það yrði góð
meðmæli með kapteini í her Crom-
wells ?
—. Nei, það eru slæm meðmæli,
mælti Hogan auðmjúklega.
— Þess vegna er það best fyrir
yður, Mr. Hogan að fá mjer hrjef
ið og lofa mjer að halda áfram,
áður en jeg neyðist til að koma
yður í gálgann.
Hogan starði forviða á piltinn,
og nm stund þögðu þeir báðir.
Svo tók Hogan upp sjálfskeíðing
sinn. Kenneth rak upp hljóð og
hopaði undan. En Hogan hló hryss
ingslega, og hrá hnífnum undir
innsiglíð á brjefi Ashhurns.
— Segið þeim svo alt, sem yður
þóknast Master Stewart, mælti
hann, og í staðinn munu þeir segja
yður frá því náðarljósi sem yfir
mig hefir fallið.
Svo hló hann aftur og braut
innsiglið. Kenneth horfði með skelf
ingu þar á, og honum fjellust al-
gerlega hendur.
— Það hefði verið hyggilegra
af yður, ungi maður, að láta ekki
svona óðslega. Óðagot er einhver
versti ókostur æskunnar, og þá
meinsemd læknar ekkert nema tím
inn — og það er óvíst að þjer
lifið svo lengi að þjer læknist. Og
vegna þess hvað þjer berið mikla
umliyggju fyrir þessu brjefi, þá
neyðist jeg til að opna það.
Það hnussaði í Kenneth, hann
ypti öxlum og sneri sjer við.
— Þje? komist máske að raun
um það þegar þjer hafið lesið
brjefið, að sjálfselska getnr leitt
menn á glapstígu. Vonandi getið
þjer líka gefið Pride ofursta full-
nægjandi skýringu á því, hvernig
á því stóð að þjer fóruð að hnýsast
í brjef hans!
Hogan heyrði ekki hvað Iiann
sagði. Hann hafði opnað brjefið
og um leið og liann las fyrstu
línurnar, hleypti hann brúnum. Og
hann var ægilegur á svip og hölv-
aði hátt, er hann hafið lesið hrjef-
ið á enda.
Svo var hann hugsi nokkra
stund. Því næst leit hann á Kenn-
etli og virti hann gaumgæfilega
fyrir sjer, en Kenneth varð slcelfd
ur.
— Hvað — hvað gengur að
yður? stamaði hann.
Hogan svaraði engu. Hann gekk.
fíam að dyrum og hratt oprnni
hurðinni.
— Beddoes! kallaði hann. Úti
fyrir heyrðist fótatak og liðsforing-
inn kom í gættina.
— Hafið þjer nokkurn manii
lijer?
— Já, hann Pjetur, sem kom
með mjer.
— Látið hann gæta þessa snáða.
Segið honum að loka hann inni í
veitingaliúsinu og geyma hann þar
þangað til jeg þarf á honum að
halda, og að hann skuli engu fyrir
týna nema lífinu ef hann gætí
hans ekki vel.
Kenneth lá við yfirliði.
—• Sir — Hogan kapteinn —
hvernig stendur á að------------
— Jeg skal skýra þetta fyrir yð-
ur á morgun— en þjer skuluð ekki
vera hræddur, við ætlum ekki að
gera yður neitt, mein, bætti Hogan
við brosandi. Farið burt með hann,
Beddoes, og komið svo hingað
aftur.
Þegar Beddoes kom aftur, sat
Hogan í liægindastól, með brjef
Ashburns fyrir framan sig á
borðinu.
— Það hefir þá verið rjett af
mjer að taka marminn fastan,
mælti Beddoes.
—• Já, það var meira en rjett.
Forsjónin liefir blásið yður því í
brjóst. Þjer hafið að vísu ekki
náð í nein ríkiseinkamál, heldur í
einkamál manns, sem jeg er mjög
vanda bundinn.