Morgunblaðið - 05.04.1931, Síða 8

MORGUNBLAÐIÐ
PeríSalag ensku prinsanna. Prinsinn af Wales og bróðir hans
Ilenry prins eru á ferðalagi umhverfis hnöttinn og voru fyrir
slremstu komnir til Suður-Ameríku. 1 Buenos Aires opnaði prins-
inn af Wales stórkostlega enska sýningu, þar sem eigi færri en
1000 firmu hafa vörur sínar á boðstólum. Br þetta stærsta tilraunin
sem Bretar hafa gert um það, að leggja undir sig nýja markaði.
Þess vegna er prinsinn af Wales nú oft í gamni nefndur „mesti
umferðasali Bretlands“, því að för hans hefir borið þann árangur
að breskum firmum hafa borist miklar vörupantanir. Myndin hjer
að ofan er tekih í Suður-Ameríku og sjást prinsarnir þar vera að
heilsa upp á hefðarfólk.
Fanst-sýaiagia.
Þriðjudaginn eftir páska á að
sýna hjer í Reykjavík í fyrsta
skifti Faust eftir Goethe. Mörgum
mönnum, er hafa vit á þessu,
finst, að við ráðumst í of mikið.
Hvort okkur hefir tekist að sigra
alla erfiðleika eða flesta af þeim
— því getur aðeins sýningin sjálf
svarað. Nú ætla jeg bara að benda
á það, hvernig við reynum að
sigra þá.
Að sýna lijer þýskt leikrif á
frummálinu, hefir í för með sjer!
fjölda erfiðleika. Fyrir áhorfendur 1
eru þeir þó minstir, því að þeir, j
sem skilja t. d. að nokkru leyti1
þýsku talmyndimar, geta eimiig
.í-kliið leiksvni.'ifi'u á þýsku. En á,
hinn bóginn var það erfitt fyrir |
okkur, að fá nægilega marga leik- j
endur. Það er ekki úr mörgum að j
velja, því að það eru fáir h jer í ^
l;æ, sem tala Svo vel þýiku. gáíaj
ieikið og nenna að fórna tíma og
kröftum til undirbúnings leiksins.
íslensku leikfjelögin vita, hve
erfitt það er, að ná í góða leik-
endur hjá svo fámennri þjóð. — J
Hvað þá, þegar leikið er á þýsku ? ^
Okkur bjargaði málakunnátta ís- j
lendinga, svo að við gátum fengið.
an er dregið til hliðar svo að leik-
urinn geti haldið tafalaust áfram
á baksviðinu. Aðferð okkar er
hjer um bil sú sama og Shake-
speare notaði, og í Þýskalandi er
hún nú oft notuð þegar á að sýna
Shakespeare. En Shakespeare fór
enn lengra: Hann ljet hengja á
leiksviðið spjald, þar sem skrifað
var á hvað sviðið ætti að sýna. En
nú á dögum er hinn rjetti staður
fyrir þvílíkar auglýsingar ekki
lengur leiksviðið, heldur leikenda-
skráin. Við ætlum þess vegna að
skrásetja á prógramminu öll at-
riði leiksins til leiðbeiningar á-
horfendum.
Vegna þess að leiksviðið víkur
svo mjög frá veruleikanum, þarf
heldur ekki sögulega nákvæmni í
búningum leikenda. Goethe sjálfur
hefir ekki hugsað sjer „Faust“ í
búningum síns tíma. (Á það benda
t. d. orð Mörtu, er segir: „Lát
hans vildi jeg lesa í vikublaði“.
En vikublöð voru ekki til á dög-
um Fausts). Þess vegna væri vel
hægt. að leika Faust í nýtísku bún
ingum. Það myndi reyndar eyði-
leggja kraft leikritsins að nokkru
leytl? Faust yrði sjervitur prófess
or og Grétá Reykjavíkurstúlka frá
1931. Þess vegna leggjum við ekki
íslenska leikkonu í aðalhlutverkið.
En þó verður einn af hinum þýsku
leikendum að taka að sjer að leika
tvö hlutverk. Þá þarf bæði hæfi-
leika leikandans að breyta sjer og
ímyndunarafl áhorfenda, til þess
að tvöfalt hiutverk trufli ekki
sýninguna.
Þó að leikstjófm hafi við mörg
vandræði að berjast, er leiksviðs-
stjórnin enn ver stödd. Við verðum
að breyta sviðinu 14 sinnum. Ef
við notuðum þær breytingar á
sviðinu, sem hingað til hefir verið
gert, myndu atriðin standa yfir 5
mínútur, og 10 mínútna hlje þar á
milli. Við verðum því að breyta
fyrirkomulagi leiksviðsins alger-
lega. Við ætlum að nota það sem
í Þýskalandi er kallað ,Stilbiihne‘.
Sviðið á ekki að sýna veiruleikann,
en aðeins að gefa áhorfendum
veruleikann í skyn. Það er tví-
skift með tjaldi, sem hægt er að
draga til hliðanna. Á meðan leikið
er fvrir framan, er hægt að breyta
sviðinu á bak við tjaldið, sem síð-
út í þessa hættu og veljum meðal-
leiðina: Búningar okkar eru ekki
sögulega nákvæmir, þeir eru ein-
faldir og aðaláherslan er lögð á
fallega liti.
í Þýskalandi hafa menn leikið
oft á sama hátt og við ætlum að
leika Faust Eftir stríðið komu upp
margir leikflokkar leikra manna
(Laienbuhnen), er fóru borg úr
borg og átfh því við sömu erfið-
leika að berjast og við hjer í
Reykjavík. Þeir urðu að hafa leik-
sviðið sem einfaldast, aðaláherslan
var lögð á leikinn sjálfan. Þessi
leið, er var fyrst og fremst aðeins
leið út úr mörgum vandræðum,
reyndist, yfirleitt að vera sú rjetta:
Með því varð það nefnilega , á-
horfcndum ljóst, að sviðið er ekki
aðalhlutverkið í leiksýningunni;
aðalatriðið á að vera leikurinn
sjálfur og í honum orð skáldsins.
Sjerfróðir leikstjórar lærðu af
þessu og nú getur maður sjeð
Faust leikinn í Berlín á sama hátt,
(hvað leiksviðið snertir) og við
ætlum að sýna hann hjer í Reykja-
vík. Þess vegna vonum við, að við
getum ekki aðeins sýnt Islending-
um mesta leikrit Þjóðverja á
þýsku, en líka — þó að bæði tækin
og kunnátta okkar sjeu ófullkomin
— látið íslendinga fá dálitla hug-
mynd um þýska leiklist.
Wolfgang Mohr.
Tregt um svör.
Það eru liðnar sjö vikur
af þingtímanum. í þingbyrjun
var lagt fyrir stjórnarfrumvarp
um samþykt landsreikningsins
1929. Þá lagði stjórnin einnig fyr-
ir fjáraukalög fyrir árið 1929.
Fjáraukalög þessi byggjast á
landsreikningnum 1929 og tillögum
endurskoðenda. Er Og viðkunnan-
legra að þau styðjist við eitthvað,
því þau hljóða á smáupphæðina
kr. 2.128.758.39. En sjálfur lands-
reikningurinn hefir alls ekki sjest
nje verið lagður fyrir þingið.
Þó reikningurinn kæmi seint ’til
endurskoðenda, var hann þó end-
urskoðaður og sendur stjórninni
aftur 8 vikum fyrir þing með at-
búgasemdum endurskoðendanna.
Það er sýnilegt, að ráðherrann
á erfitt með að svara athugasemd-
unum. Blekkingakvörn stjórnar-
innar, sem aldrei hefir fengið það
efíii til mMunar, að hiin hafi ekki
gért úr því fínasta dust á augu
flokksmanna að minsta kosti, hún
steíndur nú föst.
Hvernig skyldi henni þá takast
að mala blekkingamjöl úr reikn-
ingsfölsuninni 1930?
Jeg heyrði neyðaróp í hliðar-
götu og hljóp þangað. Þar var þá
stór og sterkur maður að mis-
þyrma litlum manni-
— Óþokkinn yðar! hrópaði jeg.
Sleppið þjer manninum undir eins.
Og svo gaf jeg þeim stóra svo
rækilegt högg að hann fell í óvit.
Þakka yður kærlega fyrir,
sagði sá litli og rjetti mjer nokkra
seðla. Þetta eigið þjer að hafa
fyrir hjálpina. Það er helmingur-
inn af því sem jeg náði frá hon-
um!
4 4 ’
‘þegar
pvottarnir
verða
hvítari
með
RINSO
LIVBB ■R(TMI HB LIMITI*.
MRT tUNLICMT. IN4LANÍ
jeg var ung stúlka,“
segir húsmó'Sirin,
„var þvottadagurinn kvaladagur. Jeg
núði og nuddaði klukkutímim saman
til að fá pvottana hvíta og hin sterku
bleikjuefni, sem við brúkuðum þá, slitu
göt á þvottana og gerðu hendur minar
sarar. Nú þvæ jeg með Rinso — það
losar mig við allan harðan núning og
gerir þvottana mikla hvítari. Auk þess
að þvottamir endast lengur nú, ^ari jeg
ekki að brúka bleikjuefni til að halda
þeim hvítum. j»annig sparar Rinso
mér bæði fé og stritvinnu."
Er aðeins selt i pökkum
— aldrei umbúðalaust
Lítill pakki—30 aura
Stór pakki —55 aura
W-R 19-0 4 7*
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••**
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••*’
M
í»
• »
• •
• •
• •
• •
• •
• •
Tlmbui
ilun
P.W. Jacobssn A Sin.
• Sftofnuð 1824
• Símnefnli Granfuru - Carl-Lundioadi, Röltnhavn C.
J Selur timbur í stærri og smæirri sendingum frá Kaupmhöfn.
I Eik til skipasmíða. — Einnig heila skipsfarma frá Svíþjóð.
Hefi verslaö viö ísland i 80 ár.
• •
• »
••
«•
«»
••
• »
• •
#•
• •
«»
• *
40
0 0
00
::
00
íf
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••*jj
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••*