Morgunblaðið - 20.12.1931, Blaðsíða 6

I
MORGUNBLAÐIÐ
Jóíin 1931.
Þaö eru orðin óaðskiljanleg hugtök HÁTÍÐARNAR og
LIVERPOOL. VERSLUNIN LIVERPOOL hefir í fjölda
mörg ár verið nægtabúr Reykvíkinga. Þangað hafa þeir
vandlátustu og hagsýnustu jafnan leitað, og altaf fundið
vörur við sitt hæfi bæði hvað verð og gæði snertir.
Nú er tala.ð um vöruskoH í bæmmi, og margskonar hátíð-
arvórur eru nú hvergi fáanlegar nema í LIVERPOOL.
Hin vandláta og hagsýna húsmóðir kaupir allar vörur %
LIVERPOOL. Reynslam hefir kent henni það. — Dómi
reynslunnar verður ekki áfrýjað. Notfærið yður því
reynslu annara og verslið í LIVERPOOL.
Hafið þér nokkumtíma athugað þaJð nægilega vel hvers
virði það er fyrir yður sem kaupanda, að öll vöruaf-
greiSsla sje framkvæmd nákvæmtega eftir því sem þjer
óskið. í LIVERPOOL em þaið óskir kawpandans sem öllu
ráða um afgreiðsluna. í LIVERPOOL er Jmð kaupa'ndinn
sem segir fyrir verkum.
Hin lokaða LIVERPOOL-bifreið flytur tafarlœust heim
til yðar hinar umbeðnu vörur. Vömmar úr LIVERPOOL
koma því heim til yðar jafn-snyrtilegar og vel um bún-
m og þær væm á búðarborðinu í LIVERPOOL. Getið
þjer kosið á nokkuð betra í því efni?
Verclwiin Limoool
Hafnarstræti 5.
Ásvaílagötu 1. Baldursgötu 11. Laugaveg 76.
Rjóma-ís.
Hinar háttvirtu húsmæður bæjarins biðjum við nú að
minnast þess fyrir þessar hátíðar, að okkar alþekti
. Rjóma-ís
er heppilegasti ábætirinn sem fáanlegur er. —- Hann
er betri og ódýrari en nokkur annar ábætir, og auk' þess
fyrirhafnarminst að framreiða hann.
Gestir yðar og heimafólk vcmast eftir að fd nú um há-
tiðamar
Rjóma-ís frá Mjólkurfjelaginu.
Munið því að panta hann í stína 930 í síðasta lagi á
Þorláksmessu, svo að hægt verði að flytja hann heim til
yðar á AÐFANGADAG.
t>ei]íirjómi.
Við þurfum sennilega ekki að minna á að þeytirjóma
þarf til jólanna, en reynsla undanfaHnna ára bendvr til
að nauðsynlegt sje að minna á að pamta hann tímanlega.
Þeytirjóminn
frá okkur er fyrir löngu viðurkendur að vera sá langbesti
sem fáanlegur er. Hann bregst yður áldrei, ef þ]er munið
að halda honum vel kæídum. Vandinn er því ekki annar
en sá, að muna að panta hann í síðasta lagi á Þorláks-
messu, svo að hægt verði að flytja hann heim til yða/r á
AÐFANGADAG.
fnjólkurfjelag Reykjauíkur
•— Sfem 930. —
sjálfstæðismálinu, var jeg í and
stöðu við H. H., en þó þótti
mjer kenna of lítillar virðing-
ar fyrir honum hjá J. M. og
fleirum mönnum flokks hans,
er hann varð frá störfum sök-
uth hins mikla heilsubrests, sem
of snemma yfirþyrmdi hann. —
Þar sveif engin mikilmenska
yfir vötnunum. En þess get jeg
hjer, af því að vitnað hefir ver-
ið til J. M. um H. H. Þykir mjer
eigi hlýða að rekja þessi dæmi
frekar hjer, en drep þó á eitt.
Hannes Hafstein var sá af ís-
íenskum stjórnmálamönnum,
síðan Jón Sigurðsson leið, er
haft hefir mesta áberandi for-
ustu-hæfileika fram yfir alt fóik
ið. Sjálfkjörið forsetaefni hins
íslenska lýðveldis, ef komið
hefði til um hans daga. Þegar
hin nafntogaða ísl. „orða“ var
stofnuð (fyrir atbeina J. M.),
Fálkaorðan, hver hefði þá af
lifandi mönnum landsins átt
að verða fyrstur sæmdur henni?
Enginn — enginn annar en
Hannes Hafstein. Enginn Is-
lendingur hafði slíkt brjóst til
að bera heiðursmerki sem hann!
— En hann fjekk ekki það heið
ursmerki, hann var þá ekki
heill maður, og höfðingsskap-
urinn var ekki ríflegur, eins og
löngum annað veifxð með |s-
lendingum. — Þetta var vitan-
lega á valdi J. M., þótt sjer-
stök orðunefnd væri tii. — Það
var hugsað um hina, sem þá
voru í „fullu fjöri“, og gátu
rjett út hendumar ... Að sínu
leyti mátti jafna þessu (þótt
í minna mæli væri) til þess at-
viks, er Jóni Sigurðssyni var
ekki boðið á þjóðhátíðina 1874;,
en það var nú ekki „á ábyrgð“
J. M. —
Á hans bak verður aftur á
móti annar hneykslanlegur at-
burður að koma, er varð um
líkt leyti. Þegar Kristján X —
sem enn er konungur yfir þessu
landi — heimsótti „þegna“ sína
hjer úti í fyrsta sinni, 1921,
gerðust m. a. þau merkilegu
tíðindi, er hvergi annars staðar
hefðu getað gerst: Norrænum
konungi var aftur, eftir nær þús
und ár, heilsað af höfuðskáldi
Islendinga með dýrri drápu —
á sömu tungu og íslensk skáld
höfðu kvatt forfeður hans í
fornöld! Hvað fjekk skáldið (E.
B.) að bragarlaunum? Hver var
sá fylkir forðum daga, er eigi
gyldi höfðinglega heiður slík-
an? En hvað ljetu nú konung-
ur og ráðgjafi af mörkum? Ef
til vill hafa verið greiddar ein-
hverjar krónur fyrir ómakið. En
opinber sæmd: Ekki svo mikið
sem „kross“, sem þó hefir tíð-
ast virtst útlátalítil umbun, eft-
ir að sá gjaldeyrir kom í um-
ferð!
En hvað er um málin að segja
á þessum dögum? Hvernig gæta
þeir sjálfstæðis og sóma lands-
ins, er nú sitja að völdum?
Síðan 1918 má segja, að í
sjálfstæðismálinu hafi aðallega
verið um það að ræða, að „gæta
fengins fjár“; búið var að afla
þess. Ríkissjálfstæði höfum vjer
öðlast, en nú fylgdi vandinn veg
semdinni. Það var höfuðkostur
Jóns Magnússonar og þeirra,
sem fylgdu honum í stjórn, að
þeir skildu þetta og breyttu sam
kvæmt því, að því er fjármálin
snerti. Og þrátt fyrir alt, sem
ella mætti að þykja, þá eru
það fjármál landsins, er alt valt
á. — Það verður raunasaga ís-
lensku þjóðarinnar, að eftir að
fullveldi hennar var íengið og
viðurkent, reis upp mikill flokk-
ur í landinu, sem virti þetta að
vettugi. Framsóknarflokkurinn,
studdur af niðurrifsmönnum
(sósíalistum), hefir frá upphafi
hagað sjer þannig, eins og hann
hefði fjármála-fákænsku á
stefnuskrá sinni; og hefir nú,
eins og allir vita, keyrt um þver
bak, síðan er hann kom til
valda. Þeir menn, sem gerst
hafa foringjar þessa flokks, tóku
að vísu engan þátt í sjálfstæð-
isbaráttunni (einn þeirra þótt-
ist á síðustu árum hennar vera
skilnaðarmaður, en hann hefir
síðar reynst að vera hin arg-
asta Danasleikja). En samt
hefði mátt vænta þess, að þeir
hefðu þann þroska og skilning
til að bera, ekki síst, er þeir
tóku að skipa ábyrgðarstöður
fyrir hönd alþjóðar, að þeir
legðu ekki kapp á það, að stýra
öllu norður og niður, með því
að allir geta sagt sjer sjálfir,
að í fjármálaöngþveiti og
skuldakröggum geta hvorki ein
staklingar nje þjóð haldið sjálf-
stæði sínu. Og nú á tímum eru
fjármálin, satt að segja, hvar-
vetna aðalatriðið; það sanna
daglegir viðburðir úti um heim-
inn. —
Þó að öll þjóðin vildi að lok-
um fullveldið, þá kom það þó í
Ijós, að ýmsir þóttust sjá þess
merki, að eigi værum vjer að
öllu færir um að taka við því.
Það var vitaskuld svartsýni, og
vjer máttum með talsvert mikl-
um rjetti búast við, að forustu-
mönnum þjóðarinnar auðnaðist
að vaxa með verkefnum. En
það hefir óneitanlega brugðist
í fjármálastjórn Framsóknar-
flokksins. Það er þess vegna eft-
ir að sýna það, að vjer getum
borið fullveldisnafnið með
rjettu; en vegna óstjórnar og
sukks undanfarinna ára verð-
ur það erfitt, og enginn veit nú
sem stendur, hvort það er kleift.
Af Dönum getum vjer ekki
lært stjórnvisku í almennum
skilriixjgi, en fjármál ríkisins
eru hjá þeim í góðu lagi, þótt
kröggur sjeu nú í atvinnuveg-
um landsmanna þar eins og víð-
ar; og sósíalista-stjórn þeirra
er nú orðin svo „valdavön“, að
hún myndi hjer á landi köll-
uð íhaldsstjórn. Fyrir það skulu
þeir ekki lastaðir; en í Islands-
málum eru þeir, eins og jafnan,
allra þjóða fávísastir, ef tekið
er tillit til þess, að þeir hafa
öldum saman staðið allra best
að vígi að vita nokkur deili á
þeim. Eg hefi sjaldan sjeð þá
pT*'
Skrantiegir
jólatriespokar.
Innihald: Marzipan.
Súkkulaði.
Brjóstsykur.
Konfekt.
Piparnuður.
Að eins 35 aura pokinn.
Sams konar poka höfum við
selt á jólatrjesskemtanir
ýmsra fjelaga undanfarin ár.
Búum einnig til stærri poka
eftir sjerstakri beiðni.
Bestu og- ódýrustu sælgætis-
kaupin á jólatrjeð.
Mikið úrval af
KonfektBskjnm.
Marzipan-
myndir.
smjörbrauð.
rósir.
ávextir.
Súkkulaðimyndir.
E6GERT CLAESSER,
hBHtarjettarmálaflntDLxngBmeðajr.
Skrifstofa: Hafnarstrnti 5.
Bími 871. Viðtalstími 10—12 i. E.