Morgunblaðið - 01.05.1932, Page 8

8
M O R G iJ N B L A Ð I F)
Fermingarkort
og fermingarskeyti fást í
Safnahúsinu.
Jíalldóra Solveig Thorlacius.
Hólmfríður Kristjana Eyjólfs-
dóttir.
Jóna Guðrún Vilhjálmsdóttir.
Katrín Sigríður Hansen.
Kristín Þorláksdóttir.
Málfríður Laufey Eyjólfsdóttir.
Margit Vilhelmína Gústafsson.
Margrjet Guðrún Einarsdóttir.
Margrjet Soffía Halldórsdóttir.
Shgríður Svava Guðmundsdóttir.
iiigríður ölafsdóttir.
léigríður Ölafsdóttir.
Síólveig Amadóttir.
▼algerður Helga Bjarnadóttir.
Þorbjörg Hólmfríður Sigurjóns-
dóttir.
í fríkirkjunni:
S t ú 1 k u r:
Aðalbjörg Sigríður Asgeirsdóttir
Agústa Steingrímsdóttir.
Árný Anna Guðmundsdóttir.
Ása Dagmar Jónsdóttir.
Ásta Einarsdóttir.
Bergþóra Jóhannsdóttir.
Elínborg Margrjet Bjaraadóttir.
Gaðrún Hulda Gísladóttir.
Guðrún Sigríður Jónsdóttir.
Guðiún Sigurðardóttir.
Gyða Jónsdóttir.
Eaildóra Kristjana Olafsdóttir.
Hrefna Brynjólfsdóttir.
Hulda Guðrún Nielsen.
Hulda P. Vigfúsdóttir.
Inga Ketilríður Þorsteinsdóttir.
Jnga Torfhildur Magniisdóttir.
Jóna Guðríður Hjörleifsdóttir.
Jónína Jónsdóttir.
Jónína Ingibjörg Tómasdóttir.
Kamilla Pedersen.
Kristín Steinunn Guðmundsdóttir
Kristín Panney Jóhannesdóttir.
Kristjana Fjóla Guðmundsdóttir.
Jjiddy Alberta Nielsen.
Jjilja Friðfinnsdóttir.
Lydia Pálmarsdóttir.
Magnea Lilja Þórarinsdóttir.
Marta María Jóhannsdóttir.
Nanna Halldórsdóttir.
Ragphildur Eyjólfsdóttir.
Sigríður Jóna Jónsdóttir.
Sigurbjörg Guðmundsdóttir .
Sigurfljóð Jónsdóttir.
Sigurrós Ófeigsdóttir. .
Sólveig Elín Pálsdóttir.
Sveina P, Lárusdóttir.'
Unnur Runólfsdóttir.
Valborg Guðrún Núpdal.
Viktoría Dagmar Guðmunds-
dóttir.
Vilhelmína Cathrine Biering.
Þorbjörg Halldórsdóttir.
Þuríður Svala Jónsdóttir.
D r e n g i r:
Ásgeir Haraldur Grímsson.
Björgvin Ottó Gestsson.
Bragi Olafsson.
Davíð Hermann Þorsteinsson.
Einar Jón Gíslason.
Eyþór Jjoftnr Ólafsson.
GísH Óskar Sesselíusson.
Guðmundur Stefán KarLsson.
Guðmundur Þorleifsson.
Gunnlaugur Jónsson.
Hákon Guðmundsson.
Haraldur Eyvinds.
Haraldur Albert Guðlaugsson.
Iíaukur Friðfinnsson.
Jón Kjartansson.
Jón Sigurður Guðmundsson.
•'ónas Hafsteinn Bjarnason.
Jörundur Svavar Gíslason.
Fermmgar§jalir:
Dömutöskur og Veski, nýjasta tíska ekta Gobelin — Buretasett —
Saumasett — Naglasett — Skrifsett — Herraveski. — Herraúr á IC'1
kr. — Sjálfblekunga 14 karat gUllpenna kr. 8.50 og 10.00 — Sauma-
kassar — Hanskakassar o. m. fleira.
K. Einarsson & Bjðrnsson.
Bankastræti 11.

-r:.«4- rp '•:• ;
&misk fatahtcittsutí og iitutt
&au£avcg 34 ^imir 4300 ^ctjkjaoíh.
Fullkomnar vjelar. Nýjustu og bestu efni. Þaulvant starfsfólk. —
10 ára reynsla.
Fyrirliggjandi:
Epii 2 teg. Kartöflur.
Appelsínur, Jaffa, 150 og 180 stk.
Laukur kemur með næstu ferð.
/
Eggert Kristiánsson & Ca.
, Símar: 1317 og 1400.
Kjartan Magnússon.
Magnús Þorsteinsson.
Ólafur Hafstein Jóhannesson.
ÓIi Björgvin Jónsson.
Ragnar Bóasson.
Sigurður Pjetur Tryggvason.
Siguroddur Magnússon.
Sveinn Ólafsson.
Valur Guðmundsson.
Þórður Pjetursson.
Heilagur staður.
Tilefni misklíðar þeirrar sem
varð milli’ síra Einars Thorlaeiusar
og safnaða hans, er nú orðið lýðum
Ijóst, þar sem nokkrir menn úr
Saurbæjarsókn tilgreindu opinber-
lega ástæður fyrir því að þeir
gætu ekki notað prestsþjónustu
hans lengur. Aftur á móti hefir
ekkert heyrst úr Leirársókn í því
efni, utan það sem meiri hluti
safnaðarins óskaði eftir, með brjefi
til biskupsins, í vetur, sem var,
að hann gerði það sem í hans
valdi stæði', til þess að fá síra Ein-
ar til þess, að hætta við þá ákvörð-
un sína, að flytja að Saurbæ aftur.
Þrátt fyrir það, þótt margir
góðir menn hafi ráðlagt síra Ein-
ari að hætta við það áform sitt,
að flytja aftur upp eftir, móti
vilja safnaðanna-, hefir hann látið
slíkt sem vind um eyrun þjóta, og
haldið fast við þann ásetning sinn,
þótt honum megi vera Ijóst að
vera hans í Saurbæ verður áldrei
til andlegrar uppbyggingar fyrir
söfnuðina. Að mínu áliti held jeg
að síra Einar, í byrjun starfsára
sinna, hafi ekki komist á rjetta
hillu, og orðið því að andlegu
nátttrölli. Nei, sálnahirðir hefði
hann aldrei átt að verða, en fje-
Iiirðir er hann ágætur, að minsta
kosti fyrir sjálfan sig.
Þótt grein síra Einars um Saur-
bæjarmálið, hafi verið rækilega
svarað, þá get jeg ekki stilt mig
um, að minnast á eina setningu í
þeirri grein hans. Imð er um:
. grát og gnístan tanna í Saur-
bæ“. Gat ekki presturinn svalað
reiði sinni með öðrum hætti eu
þeim, að samlíkja staðnum við
kvalastað fordæmdra? Þarnahafði
hann sjálfur dvalið í rúm 30 ár
sem þjónn kirkjunnar. Þarna átti
hann að láta ljós sannleikans
skína, og þarna átti liann að láta
rödd kærleikans hljóma. — Það
er engin furða þótt ljósið sæis-t
ekki og hljómarnir heyrðust ekki.
f aúgum trxíaðra manna er Saur-
bær á Hvalfjarðarströnd heilagur
sfaðui'. I’aðan hafa á þriðja hundr-
að ár. stigið upp til Guðs, bæn,
lofgjörð og þakklæti trúaðra
manna í Ijóðum trúarskáldsins
Hallgríms Pjeturssonar og alls
staðar þar sem íslensk tunga er
töluð, er börnunúm, strax er þau
kunna að mæla, kend hin undur-
fögru bænarvers hans, sem verður
svo veganesti og leiðarsteinn
þeirra á lífsleiðinni.
■7á, Saurbær á Hvalf jarðarströnd
er heilagur staður, þar er blið
himinsins. Það hefir verið reistur
upp stigi sem næi' t.il himins og
upp og ofan þann stiga hafa engl-
ar guðs gengið. Vjer skulum ekki
fella hann, heldur skulum vjer
styðja hann með því að byggja
minningarkirkju Hallgríms Pjet-
urssonar við hann.
Þegar það frjettist að í ráði væri
að byggja prestssetrið bónda, jafn-
vel í lengri tíma, sló miklurn óhug
á þá menn, hjer í Leirársókn, sem
annars staðar, sem áhuga hafa fyr
ir því, að Hallgrímskirkjan verði
bygð í Saurbæ. Það er álit margra
að verði staðurinn bygður bónda
að nokkuru eða öllu leyti, þá sje
loku fyrir það skotið að Hall-
grímskirkjan verði reist. Þetta er
tilfinningamál sem snertir alþjóð.
Jörðin Saurbær er ekki tvíbýlis-
jörð. Það er mjög misráðið að
stuðla að því, að prestar stundi
ekki landbúnaðar. Það getur vel
samrýmst stöðu þeirra þótt þeir
stundi þann atvinnuveg og á því
sviði geta þeir einnig orðið til
fyrirmyndar.
Þótt síra Einar flytjist aftur að
Saurbæ, þá má hann eiga það víst
að hjer í Leirársókn verður hann
ekki notaður til neinna kirkju-
Iegra athafna. Það guðræknisyfir-
skin er buið að ganga nógu lengi.
Og þótt Helgi sonur líans vrerði
bóndi í Saurbæ, munu alþingis-
kjósendUr í nági’enni við hann
ekki verða honum leiðitamir.
Kirkjumálaráðherrann verður
tafarlaust að skýra frá því, hvað
hann er búinn að gera í þessu
Saurbæjarmáli, eða Iivað hann ætl-
ar að gera í því. Oll þjóðin á
heimtingu á að fá að vita það.
Gísli Gíslason í Lambhaga.
H. m. Kragh.
í dag verður hinn vinsæli síma-
maður H. M. Kragh 70 ára. Hann
er fæddur í Fredericia í Dan-
mörku 1. maí 1862. Nærfelt 30
starfsár á Iiann að baki sjer í
þágu bæjarsíma Reykjavíkur. —
Kom hann fyrst xxt til íslands 1904.
En þá hafði hann ráðist til ,,Tal-
símafjelags Reykjavíkur“. Yerk-
efni hans var að koma upp bæjar-
símamiðstöð fyrir 100 notendur.
Hað er kunnara en frá þurfi
að segja að Kragh leysti það verk
vel af hendi. ílengdist hann hjer
scm fastur starfsmaður tálsímafje-
lagsins til 1912. En þá keypti land-
síminn bæjarsímakerfið.
Ekki rjeðist Kragh til landsím-
aixs enda þott hann ætti kost á
því eftir sameininguná. Mun þar
hafa valdið að honum líkuðu ekki
launakjörin við símann. Iíverfur
Kragh af landi burt um nokkur
árabil, en ræðst til símans aftur
1918, sem forstöðumaður viðgerða-
stofunnar. Hefir hann gengt þeim
starfa síðan.
Ekki verður um það deilt, að
ái'vakari og samviskxxsamari starfs
mann en Kragh, er vandfxxndinn.
Starfsgleði og hollusta hafa mótað
skapgerð hans og framkoma hans
öll ber vott xxm hinn prixða öldung
er ætíð hefir verið vakandi fyrir
velsæmi sínu. —' Reglusamur er
Kraglx með aíbrigðum og þolir
engum hirðxxleysi.
Landsíminn kann vel að meta
störf hans, og við starfsmenn sím-
ans engu síður. Kragli nýtxxr virð-
ixigar og vinsemdar okkar allra,
undantekningarlaust, enda gefur
hann hverjum manixi fordæmi xxxxx
hverskonar prúðmensku.
Gleðimaður mikill er Kragh í
vinahóp, og kann frá mörgu að
segja. Enda er hann víðförxxll
rcjög. Var liann sjómaður alt frá
fc-rmingu til þi'ítugs aldurs. —
feigldi hann víða um höf og hefir
í margri svaðilförinni lent.
fEflntvra prfnsinn.
—■ Ehki annað, er það ekki iróg?
— Jú, fyrirgefið íramhleypnina.
Þjer megið ekki nxisvirða við mig
þó jeg vilji Vita eitthvað xxm bjarg-
vætt minxi. Og hvers vegna hjálp-
uðxið þjer mjer, jeg sem var alveg
ókunixugur yður, eða þekkið þjer
föður minn.
— Nei, jeg þekki ekki föður
yðar.
—• Þjer þekkið ekki föður minn.
Ðanvelt skildi hvorki upp nje nið-
xxr í þessu. ,,Hvað kom þá til að
þjer hjálpuðuð mjer, ekki gátuð
þjer bixist við að hafa hagnað af
því að hjálpa mjer alveg óþekt-
um manni.
— Nei, það var fjarri mjer, það
er annars sorglegt að vita til þess
hve menn eiga erfitt að skilja ann-
að an eigingjarnar hvatir, en vit-
anlega er það ekki óeðlilegt í þess-
um spilta heimi, þar sem eigin-
girnin er látin ráða lögum og lof-
um. hver einstaklingur hugsar að-
eins um sinn eigin hag, en glevnxir
að elska náungan . Menn eiga
erfitt með að skilja þá menn sem |
vilja, af innri þörf, fórna ein-
hverju náunganum til hjálpar og
blessunar. Það gengur svo langt
að margir álíta þann mann ekki
með fullu ráði.
Eftir að hann hætti sigliixgum
—- urn 30 ára . ■ gei’ðist hann
starfsmaður hjá Fyns Kommunale
Telefon í Odense, og starfaði þar
til áx’siixs 1904, að liann fór xxt
til íslands.
Það er íslenskur málsháttur er-
segir: „Aildraða láttu ofarlega
sitja“, og á hanix vel við nœ
Kragh.
Yið samvei’kaixxenix hans við
landsíxxianix skipxim honum mjög-
cfarlega, enda verðskuldar hann
það sakir hæfileika og manndóms.
Heill þjer, sjötugi heiðursmaður..
G. Bacli.
Það gekk alveg fram af Dan-
velt, svona hafði aldrei verið talað
við lxann áður. Hann hafði ekki
' axiist öðru, en gæta hagnaðar í
öllum viðskiftunx — þessi maður
talaði um náunganstærleíka og
fórnir — Iivað hugsaði hann. —
Þeir riðu íxú stundarkorn þegj-
andi.
Þá tólc Danvelt til nxáls: — Það
er eitt sem jeg ekki skil.
— Þjer eigið gott, sagði greif-
inn.
— Gott,'hvers vegna?
— Að ]xað skuli ekki vera íxema
eitt senx þjer ekki skiljið.
Danvelt hló og sagði: — Það
er að segja yður viðvíkjandi.
— Hvað meinið þjer ?
— Það, að landsstjórinn í Ghent
skyldi láta sjer nægja að þ.jer
skrifuðxxð undir skjalið án frekari
skýringar, það undraðist jeg.
— Það er nú svo, sagði greifinn,
en de Vanclare þekkir nafn föður
míns, hann er mikils metinn og
eþktur maður.
— Faðir yðar er þá efnaðui’
nxaður. Hvar á haxxn heima?
—- T Nimeguen, sagði greifinn.
— Já, það fer orð af því, að
menn sjeu ríkir í Geldern, en jeg
hjelt að þjer væruð franskur?
— -Jeg hefi oft dvalið x Frakk-
landi, en átthagar nxínir eru í
Geldern.