Morgunblaðið - 04.10.1932, Blaðsíða 5

Þriðjudaginn 4. október 1932.
5

sem allar hús-
mæðnr biðja nm.
Fæst í tiverii bnð.
Ný bðk:
íslensk dýr II.: dr. Bjarni Sæmundsson: Spendýrin 445 bls. me'ð 210 myndum.
verð ób. 10 kr., ib. kr. 12.50. Áður er komið út: íslensk dýr I.: dr. Bjarni
Sæmundsson: Fiskarnir '545 bls. með 266 myndum og- ko'rti. Yerð ób. 12 kr.
ib. 15 kr. — Bækurnar fást lijá bóksölum.
Bikaverslnn Siginsar Eymnnðssonar
(og Bókabúð Austurbæjar, Laugaveg 34).
Dynamíffen
er og blir nð
ba/en
SpreBgiefni
af
ýmsu tagi,
frá
Norsk
Sprængstofindustri
Birgðir h.iá A/S
Panl Smith
Reykjavík.
Dýnamit dugar.
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
»•
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
Yimburversiun
P. W. Jaeebsen & Sfin.
Stofnuð 1824»
»
Simnefnli CSranfupu - Carl-Lundsgade, Kðbenhsvn C.
Selnr timbur í stærri og smærri lendingTmi frá Kaupmhöfn.
Eik til skipasmíða. — Eúmig heila skipsfarma frá Svíþjóð.
Hefi verslað við ísland f 80 ár.
Heiðrnðn hnsmæðnr!
! Litið sjálfav í heimahúsum úr CITOCOL, sem er mjög einfalt og fyrir-
bafnarluust.
Ur CITOCOL má lita eins vel úr köldu vatni sem heitu.
CITOCOL hefir hlotið mestu og bestu viðurkenningu og tekur öllum
°ðrum litum 'fram.
CITOCOL litar því næst alt, sem litað verður.
Leiðarvísir fylgir hverjum pakka.
Aðalumboð og heildsölubirgðir hefir
H.f. Efnagerð Reykjavíkur.
Aliir uiuna ðL. $■ E.
(Tlinningarhátíð
flen5borgar5kólans
sunnuöaginn 2. október.
„Hverjum gefur sem hann er góður
til“. — Þannig hugsuðu Flénsborgarar
ú sunnudagsmorguninn er þeir litu til
veðurs og sáu heiðríkan himin og
stafalogn um firði og voga. Spáði það
góðu um hátíðisdaginn.
Kvöldið áður hafði Nemeudasam-
band Flensborgárskólans haldið fund í
skólanum, þar sem rædd voru ýms
áhugamál sambandsins og skólans. —
Samþvkt .var þar' áskorun til ríkis-
tjórnarinnar, um að veita Flensborg-
arskóla aðstöðu og rjettindi til að út-
skrifa gagnfræðinga^ er hefðu frjálsan
aðgang að þerdómsdeildum Mentaskól-
anna. Rætt var um byggingarmál
skólans, um fundi Nemendasambands-
ins í framtíðinni og um útgáfu ársrita.
Um hádegi sunnudags mátti sjá á
bílaumferð (il Hafnarfjarðar, að eitt-
hvað óvenjulegt væri þar 'á ferðum,
því fólk þusti þangað suður eftir
bjeðan úr bænum.
Mikil mannaferð var þar um göturn-
ar í góðviðrinu. Gamall Flensborgari,
sem var samferða þeim er þetta ritar,
komst svo að orði, er við stigum út
úr bílnum, að altaf væri eitthvað
„heimilislegt við göturnar í Hafnar-
firði' ‘. Hann, sem svo margir aðrir,
sótti hátíð þessa, úr fjarlægu hjer-
aði. En athugun hans á sjerkenni Hafn
ai'fjarðar átti vel heima við bæinn
eins og hann var þann dag, hlýlegur
og skjóllegur í hrauninu sínu.
Gengið í kirkju.
Minningarhátíðin hófst með guðs-
þjónustum í báðum kirkjum bæjarins.
í ]>jóðkirkjunni jn'jedikaði síra Svein-
bjiirii Högnasou^ en síra Sigurjón
Guðjónsson í fríkirkjunni.
TroðfulÞ var orðið í þjóðkirkjunni
áður en messa skyldi byrja kl. 2.
En í fríkirkjunni fengu nær allir sæti.
Þar var tíðindamaður er skrifar:
I upphafi var sunginn sálmurinn
„Hærra minn guð til þín‘ ‘. Lyfti sálm-
ur þessi hugum kirkjufólks til þeirr-
ar samstillingar, sem hjelst á meðan
á messugerð stóð, enda var hin sól-
upplýsta litla kirkja í fögru sam-
ræmi við guðsþjónustuna.
Af 'hendingu fekk jeg sæti hjá
manni þeim, sem var fremsti heiðurs-
g’estur þessarar hátíðar, Ogmundi Sig-
urðssyni.
Hann hefir nú orðið að láta af
allri kenslu sakir sjóndepru, sem
hefir ágerst svo mjög, að harin mun
eiga erfitt með að greina til fulls
það sem gerist í kring um hann.
En þeim mun ríkari og skýrari
verða myndir endurminninganna í
huga þessa gamla og reynda skólá-
kennara, er nemendur hans koma sam-
an til að hylla hann og þakka honum
fyrir vel unnið starf.
Ræða síra Sigurjóns Guðjónssonar.
Ræða síra Sigurjóns Guðjónssonar
var eingöngu helguð minningarhátíð-
inni.
Hann lýsti því í upphafi, að söfn-
urinn væri í dag saman kominn til að
minnast Flensborgarskólans, þessarar
heillaríku gjafar sr. Þórarins Böðv-
arssonar og konu hans sem um hálfa
öld hefir borið svo mikla og góða
ávexti.
Ilaim mintist Sonatorreks Egils, er
víkingurinn misti son sinn Böðvar,
og lýsti mismuninum á sjálfshyggju
liins heiðna skálds, er orti hið ódauð-
lega kvæði, og þjóðskörungnum Þór-
arni Böðvarssyni, er „orti í verki“
eftir son sinn Böðvar, með því að
gct'a þjóðinni Flensborgarskólann.
Hann lýsti hvernig tekist hefði að
framkvæma þá stefnu sr. Þórarins,
að útskiúfa þjóðnýta menn úr skóla
þessum í kristnum anda.
Hann skýrði frá, hvernig Flens-
borgarar hefðu nú dreifst um alt land
og í alls konar virðingarstöður þjóð-
fjelagsins.
Hann hvatti því Flensborgara og
, aðra, að taka hið fagra dæmi síra
Þórarins Böðvarssonar sjer til fyrir-
myndar^ að sýna trú sína í verki, og
láta sjer ant um, að keppa að því
'iií! gera þjóðina göfugri og betri.
Að lokum bað hann skólanum allr-
ai' farsældar.
Otgöngusálmur messugerðarinnar
ýar þjóðsöngurinn ,Ó, guð vors lands“.
Hvergi fer sá lofsöngur betur en
í kirkju.
Guðsþjónustunum var lokið um kl.
þrjú.
Þá var gengið út að Görðum. Frá
báðurn kirkjunum streymdi mannsöfn-
uðurinn í áttina til Garða. í farar-
broddi fór lúðraflokkur.
Um það bil sem kirkjuvegurinn
ligg-ur út úr bænum, staðnæmdist
lúðraflokkurinn á hæð einni, og þá
allur mannsöfnuðurinn er næst gekk,
uns þeir voru komnir í sömu fylk-
ingu er síðbúnari höfðu verið.
Veðurblíðan var hin sama og um
1 morguninn, varla ský á lofti og aldrei
blakti hár á höfði manna alla leiðina
j að Görðum.
' Lúðrasveitin spilaði ýms göngmlög
á leiðinni.
Menn stóðu á hraunhæðum með-
| í'ram veginum til að taka myndir af
krúðgöngunni. Þar fóru saman Flens-
borgarar ög aðrir. — Hafnfirðingar
höfðu tekið sig upp til að vera við-
staddir, er lagður vrði blómsveigur
; i leiði skólastofnendanna, er gáfu
! Hafnarfirði mentastofnun fyrir 50
arum.
Heima að Görðum.
1 kirkjugarði Garða hafði verið
reií.t‘ur lítill ræðustóll umvafinn ís-
lenskum fána.
Er fólkið hafði safnast saman í
kirkjugarðinum, söng söngflokkur þjóð
kii'kjunnar í Hafnarfirði „Faðir and-
|anna“, undir stjórn Friðriks Bjarna-
sonar.
I .
Því næst hjelt síra Þorsteinn Briem
ráðherra ræðu.
1 Hann kom víða við í ræðu sinni.
Taldi hann upp marga ágætismenn
: þjóðarinnar, fyr á öldum, er alist
höfðu upp í Görðum, eða verið þar
húsettir á þroskaskeiði, á þessu höfð-
ingjasetri ,sem „að nafni til minnir á
girta akra og sáðmenn".
En síðan beindi hann máli sínu
til minninganna um síra Þórarinn
Böðvarsson, „til prófastsins sáluga í
Görðum“, en þannig nefna hann eldri
menn hjeraðsins enn í dag.
Um hann sagði ræðumaðui', að sama
hefði mátt segja og Haraldur kon-
ungur Sig'urðsson sagði nm Gissur fs-
leifsson, að gera mætti úr honum
þrjá menn.
Síra Þórarinn var á þingbekkjum,
lagamaður ágætur, hann var læknir
hjeraðsins, hann var hjálparhella sókn-
rharna sinna í öllum greinum, hann
var skörulegur klerkur í kirkju sinni.
Því næst lýsti ræðumaður tildrögum
skólastofnunarinnar, er þau hjón sr.
Þórarinn og Þórunn Jónsdóttir mistu
son sinn á blómaskeiði. En af sorg
þeirra spratt upp skólinn. Þessi atburð
ur, sagði sr. Þ. B. á að gera æskumönn-
um hugstætt hve mikils virði það er að
ckilju eftir góðar endurminningai',
jafnvel þó menn deyi ungir; hve
hrein og fögur æska getur skilið eft-
ir djúp og varanleg spor. Þau hjón
vildu eignast andlega fóstursyni og
fósturdætur. Skólastofnunin er sprott-
in af föður- og móðurást. Því næst
talaði ræðumaðiu' um Jón Þórarins-
son, er tók við skólastjórn á Flens-
borg, og stýrði skólánum í þeim anda,
ci' stofnendurnir óskuðu. Hann ei'fði
áhuga föður síns fyrir efling alþýðu-
mentunar. Hann varð uppeldisfaðir
,úlenskrar kennarastjettar.
',,TiI þess að heiðra minningu feðg-
anna, og votta þeim þakkir fyi'ir það^
seni þeir unnu fyrir þetta bygðarlag
ol: landið í heild, leggjum við í dag
blómsveig á leiði þeirra.
Blessuð sje minning þeirra.
Verði hún oss til blessunar".
Mcð þeim orðum lauk ræðumaður
máli sínu. En forstöðumenn hátíðar-
innar lögðu sveigana á leiðin.
Söngflokkurinn söng skólasálm og
síðan þjóðsönginn.
Mannsöfnnðurinn dreifðist.
Mönnum varð litið yfir Hafnar-
fjörð. Haustsólin stafaði geislum sín-
um á hafflötinn, en fjöllin á Reykja-
nesskaganum stóðu í móðu, óhlutkend
að sjá í fjarlægðinni.
Veisla.
K1 6y2 söfnuðust Flensborgarai'
saman og gestir þeú'ra að barnaskól-
anum. Skildu mcnn eftir yfirhafnir
í skólahúsinu, en gengu síðan í leik-
fimishús skólans.
Þar voru borð upp sett, ferföld röð
eftir endilöngum sal. Var þar matur
framreidur fyrir 220 manns.
Forstöðunefnd hátíðarinnar hafði
boðið þangað bæjarstjórn Hafnar-
t'jarðar og skólanefnd Flensborgar,
kennurum skólans og ættfólki stofn-
endanna.
1 forstöðuneíndinni voru þeir Ás-
grímur Sigfússon, Ingólfur Flygenring
og Ásgeir Stefánsson.
Er menn voru sestir að borðum
bauð Ásgrímur Sigfússon gestina vel-
komna. Bað hann menn að afsaka
að breytt hefði verið um veislustað
á síðustu stundu. Veislan átti að vera
í Templarahúsinu. En aðsóknin varð
meiri en menn grunaði Varð því að
taka stærra húsnæði.
Bernburgshljómsveit hóf nú ’ hljóð-
færaslátt. Var hljómsveitin uppi á
svölum hússins. Var þar á stundum
knúin harmonika, með þvílíku forsi
ao líkja mátti við þórdunui'.
E11 hljóðfæraslátturinu jók á fögn-
uð manna. Var ekki lengi'a komið
borðhaldinu en tæmt var rjett niður
fyrir axlir á ölflöskum Egils, er
veislugestir 'alment sungu við raust
það sem spilað var. Ölföng voru þar
á borðum Egils öl og sódavatn.
Er komið var nokkuð fram í borð-
haldið hóf Gunnlaugur Kristmundsson
sandgræðslustjóri upp mál sitt. Tal-
aði “ hann langt mál um Flensborg-
arskólann, þjóðarhagi um þatð leytý
sem hann var stofnaðui' 0. s frv.
Mintist hann margra mætra manna,
en þó fyrst og fremst þeirra, sem