Morgunblaðið - 16.10.1932, Blaðsíða 8

Morgunblaðið - 16.10.1932, Blaðsíða 8
8 MORGT’NBLA Ð I *> Satunanámskeiðið heldur áfram næsta mánuð. Gret bætt við nokkurum stúlk um. Sími 1874. Laugaveg 46. f kreppnnni ættu allir að muna eftir að kaupa bjúkrunarvörur í Versl- uninni „París' ‘. Það eru fyrsta flokks vörnr og þó ódýrar. w ísl, málverk, fjölbreytt úrval bæði í ollu Og vatnslitum, sporöskjurammar af mörgum stærðum, veggmyndir stóru úrvali. Mynda- og rammaverslun- in, Preyjugötu 1. Sig. Þorsteinsson. Sími 2105. Allskonar grammófónviðgerðir eru bestar bjá Aage Möíler, Hafnarstræti 21. — Nýtt. Nýtt. Húsmæður lítið í glugga- ana í White Star. Morgnn- og eftirmiðdagskaffi með 2 vínarbrauðum eða samsvarandi kök- um á 75 aura. Mjólk, heit og köld, mjög ódýr. Engir drykkjupeningar. — Svanurinn við Barónsstíg og Grett- isgötu. Fæði, gott og ódýrt og einstakar máltíðir. Svanurinn við Barónsstíg og Grettísgötú. Engir drykkjupeningar. Reiðhjól tekin til geymslu. inn“, sími 1161, Langaveg La^gaveg 20. „Orn 8 og Piskfars, heimatilbúið, 60 aura Y2 kg., fæst daglega á Fríkirkju- veg 3. Sími 227. Kristín Tborodd- sen. — Café Höfn selur: Miðdegisverð með kaffi e. kr. 1.25 og einstakar máltíðir 1 á 75 áura. Pljót afgreiðsla, og góður matur. „DTNGJA" er íslenskt skúri- og ræstiduft og fæst í Nýíendnvörnverlnnin Jes Zimsen. mun annars vera beppilegt, að tveir rnenn vinni saman að skipulagi, því oft sjer annar það, sem hinn kemur ekki auga á. Þó gengur þetta ekki orðalaust af, því ósjaldan sýnist sitt hvorum, en oft er þetta merki þess, að úrræðið er ekki að öllu gott. Út úr öllu jaginu kemur svo oftast ný til* laga, sem báðir eru ánægðir með. Framh. Hfkomifl: Me pji Vetrarkjólaefni, ferming- arkjólaefni,' kjólatölur, T spennur og hnappar. — Verðið mjög sanngjarnt. Verslnn Hólmfriöar KristjánsdóttnrT Þingholtsstræti 2. B A R N A Nýkomið: Legghlífabuxur Ullarföt Húfur fl. teg. Bolir úr ull og baðm. Sokkar alskonar Buxur alskonar. VQrnhúsið. [ NoH0 þj«r t«iknlblý*ntl*** | »ÓÐINN“? tryggingarfjelögin verða því að leggja mikinn bluta iðgjaldanma í sjóði, og hafa þau því árlega til umráða all- mikið fje, er þau geta lánað út aftnr til fjárhagslegra öruggra stofnana. — Líftryggingarstofnanir líkjast að þessu leyti sparisjóðum, sem geyma og á- vaxta sparifje þjóðarinnar, og þarf vonándi ekki að skýra það fyrir mönnnum hve mikið óhagræði það er fyrir atvinnulíf vort að vjer látum erlendar stofnanir ráðstafa þessum spáriskilding vorum. Hjer nægir því að benda á, að yfirfáersla iðgjaldanna eykur eftirspurn frftir erlendum gjald- eyri, þannig að viðskiftajöfnuður vor við útlönd verður óhagstæðari en ella mundi, en rýrir aftur iá móti band- bært fje til útlána 'innanlands, en skortur lá slíku fje heldur við báum vöxtum á útlánsfje innanlands, jafn fram því sem vjer greiðum háa vexti af erlendu lánsfje. Hin erlendu líftryggingarfjelög sem bjer reka líftryggingarstarfsemi geta auðvitað, ef þau sjá sjer hag í því, ávaxtað þetta sparifje vort innanlands og gera það ef til vill að einhevrju leyti, þótt meiri líkur virðist vera til þess að það sje ávaxtað erlendis, þar sem fjármiálaistjórn þessara stofn- ana hefir aðsetur sitt. Það leiðir auðvitað af sjálfu sjer, að allur hagnaður af líftryggingar- starfsemi hjer á landi lendir í vösum útlendinga á meðan þannig er ástatt, auk þess sem vjer greiðum nokkurn hluta af stjómarkostnaði þessara er- lendu stofnana, og veitum á þann hátt útlendingum atvinnu við störf, sem vjer erum sjálfir færir um að leysa af hendi. Af framanskráðu verður það aug- ljóst mál, að oss ber að vinrsa kapp- samlega að því að gera lítryggingar- starfsemina innlénda. Tilgangurinn með grein þessari er ekki einungis sá, að vekja mláls á Innlend Ifftryggingmstnfnun. Margt þurfum vjer að sækja til annara þjóða. Auðsuppsprettur lands- ins eru fáar. Hagsmunastarfsemi vor miðar því aðallega að því að hagnýta sem best vor eigin náttúrugæði, fiski- miðin, landrýmið og frjósemi jarð- vegarins, til þess að geta miðlað öðr- um þjóðum a£ þessum auðæfum og endurgoldið það sem vjer þurfum til þeirra að sækja. Eigi að síður getur oft verið álita- mál, hvort vjer ættum ekki að keppa því, að verða sjálfum oss nógir að einu eða öðru leyti. Ef vjer lítum til baka til liðinna ára, munum vjer fljótt komast að raun um, að oss hefir á all-mörgum sviðum tekist að stofna og starfrækja innlend fyrir- tæki sém eru fær um að standast samkeppni við erlendar stofnanir af eömu tegund. Og má tvímælalaust telja það þjóðhagslegan ávinning. — Það gerist ekki þörf að nefna dæmi þessu til stuðnings, þar sem þessir landvinníngar á sviði atvinnulífs vors munu vera flestum í fersku minni. Em eigum vjer ekki ónumin lönd þessum skilningí, sækjum vjer ekki enn þá til erlendra þjóða ýmislegt, isem vjer erum sjálfir færir um að afla ? Þeirri spumingu svara jeg hik- laust játandi. Breytingar þær, sem hafa orðið á atvinnuháttum vorum hinn síðasta mannsaldur hafa stöðugt skapað ný verkisvið og munu halda áfram að gera það framvegis. Á öll- um sviðum þar sem möguleikar eru fyrir oss að standast erlenda sam- keppni, verðum vjer að beita kröftum vorum og atorku, ef vjer viljum ekki verða fjárhagslega ósjálfhjarga. Hjer skal aðeins bent á eitt slíkt svið, en það er stafræksla innlendra frjálsra líftrygginga. Hjer starfa nú a< stunda atvinnu mína. allmargar erlendar líftryggingarstofn- anir, sumar með góðum árangri. Því skyldi þá eigi mega takast að stofna til innlendrar líftryggingarstarfsemi ? Er nokkur ástæða til að ætla að vjer kysum fremur að leita til er- lendra líftryggingarfjelaga, ef vjer ættum völ á að tryggja oss hjá inn- leiidri tryggingarstofnun ? Nei, síður en svo. Miklu fremur hygg jeg, að vænta megi, að meginþorri þeirra amnna, er kaupa sjer nýjar líftrygg- ingar myndu snúa sjer til innlemlu stofnunarinnar, ef slík stofnun væri fyrir hendi, en þá Væri framtíð þeirr- ar stofnunar vel borgið, því svo algengt er það nú orðið hjer að tryggja líf sitt, það sýnir oss reynsla hinna erlendu líftryggingarfjelaga, sem stárfa hjer á lanidi. En þefta mál héfir láðra hlið, sem varðar þjóðima í heild sinni. Af starfsemi líftryggingarstofnana leiðir söfnun mikilla sjóða, sem verja má til úflána. Þetta verðnr augljóst, ef menn athuga, að það líður að jafnaði langnr tími frá því, að iðgjöldin fyrir ákveðna líftryggingu innborgast og þar til tryggingarupphæðin fyrir sömu try-ggingu kemur til útborgunar. Líf- Fangi á Qjöflaey. Jeg varð að binda enda á þennan skrípaleik, jeg hafði ekkert af mjer brotið, jeg var friðsamur kennari, frið- samur borgari þessa bæjar og ihlaut f þessum svifum opnuðust dyrnar og inn kom liðsforingi. Með snyrti- brag sneri hann sígarettu milli fingra sinna og sagði að jeg gæti nú rjett bráðum farið heim til mín, en fyrst yrði jeg þó að skreppa með þeim til Strassbnrg á fund herstjórnarinnar. — Hamingjan góða, hvað á jeg að gera á fund herstjórnarinnar í Strass- bnrg, faerra liðsforingi? sagði jeg. Jeg er Schwartz kennari, og á faeima í Blumenstrasse 17 í Kefal. Hjer er um einfaver misgrip að ræða. Liðsforinginn brosti og sagði kurt- eislega að hann heldi líka að hjer væri um misgrip að ræða, en til þesls að fá þau leiðrjett væri best að jeg kæmi sem fyrst á fund hérstjórnar- innar í Strassbnrg. Svo gekk jeg með liðsforingjanum út á götu og þar beið eftir okknr einn af bílum franska setnliðsins. Við stig- um lá hann og óknm á stað. Leiðin lá yfir brúna á Rín. Að baki mjer hurfu húsin í KeM í móðu. Heimkynni mitt. Svo komum við til Strassburg og jeg er leiddur fyrir kaptein nokknm. Hann krosslagði hendumar á einkenn- isbúningi áínum og þrumaði, en jeg Saltklflt. Heil tunnan 130 kg. Kr. 92.00. Hálf tunnan 75 kg. Kr. 56.25 Borgarf j arðarkj öt. Hálf tunnan 75 kg. Kr. 50.00 do. 70 kg. Kr. 47.00 Þetta er áreiðanlega lægsta verð, sem nú er fáanlegt. Eggert Kratjáisson & Cor Slmar 1317 og 1400 Ný bðk: • fslensk dýr II.: dr. Bjarni Sæmundsson: Spendýrin 445 bls. með 210 myndum. verð ób. 10 kr., ib. kr. 12.50. Áður er komið út: íslensk dýr I.: dr. Bjaml Sæmundsson: Eiskarnir 545 bls. með 266 myndum og korti. Verð ób. 12 kr. ib. 15 kr. — Bækurnar fást hjá bóksölum. JggK-. BéMaverslmi Sigfúsar EymnnAssosar (og Bókabúð Austurbæjar, Laug aveg 34). “•'Megbjauíliut jScmtsk fatahtcittsuíí litun ^an^anej 34 ^trnir 4500 JLjjkiautk. Nýr verðlisti frá 1. jftli. Verðið nsifcið læfcfcað. afleiðingaríkum mistökum í atvinnu- lífi voru, sem nauðsyn ber til að allir taki afstöðu til yheldur miklu Cremur hinu, að sameina þá krafta, sem hafa vilja og mátt til þess að vinna að því að koma -á fót innlendri líftryggingarstofnun. Enginn, sent hefir 'áhuga á þessu máli má drags sig í hlje. Ámi Björnsson. ætlaði ekki að trúa mínum eigin eyr- um: — Þjer eruð Sdhwartz kennari frá Kelhl. Þjer eruð svikari, þjer eruð lið- hlaupari, nei, þjer eruð miklu verri heldur en liðhlanpari. Þjer hafið bar- ist gegn föðurlandi yðar í stríðinu! Hvað ætlið þjer að segja ? Haldið þjer yður saman! Þjer ættnð að blygðast yðar niður fyrir allar hellur. Þjer, Frakkinn, sem hefir barist gegn Frökk um í stríðinu! Mjer varð að brosa. Þetta var svo hjákátlegt. Liðsforinginn þrumar enn, en jeg gríp fram í fyrir honum og faef hærra en faann, farópa að jeg sje Schwartz kennari frá Blumenstrasse 17 í Kefal, fæddur af þýskum foreldr- um og sem þýskur hermaður hafi jeg verið í þýska faemum í stríðinu. Liðsforinginn snýr við mjer bakinu en svo snýr hann við aftur og hreytir bálreiður úr sjer að hann taki mig fastan og setji mig í svartholið. Jeg ypti öxlum í gremju minni, en varðmaðnr tók í handlegg mjer og dró mig á stað, og svO lenti jeg raunar í svartholinu. Þar settist jeg á brík og fór að hugsa mig Um. Og þá varð mjer reglulega gramt í geði. Auðvitað Var hjer um einhvern misskilning eða misgrip að ræða, og mjer varð að hugsa um það hvílík ósvífni það væri af frönsku hermönnunum að fara svona með algerlega saklausan mann, að kasta honnm umsvifalaust í svart- holið og l'áta hann dúsa þar heila nótt. Móðir mín varð auðvitað hrædd um mig og drengurinn minn gat sjálfsagt ekki sofið þessa nótt vegna þess að hann vissi ekki hvar pabbi hans var. Þetta var sárgrætileg með- ferð. Éf jeg hefði komist að fyrir ofsa kapteinsins, þá hefði jeg getað sýnt honum fram á hver mistök áttu sjer hjer stað. Jeg stakk hendinni í brjóst- vasa minn. Þar voru hin þýsku her- mannsskírteini mín, herskráningarbók- in og hermanns vegabrjef. Þessi skír- teini þurfti hver þýskur hermaður jafnan að bera á sjer meðan fíanska setuliðið var í Þýskalandi, til þess að geta altaf sýnt þau, ef þess var kraf- ist. Jeg athuga þessi skírteini og hugsa 'málið. Foreldrar mínir voru þýskir, og áttu þýskan borgararjett eins og allir Þjóðverjar. Einu sinni fóru þau sjer til heilsubótar súður á Korsíku og dvöldu þar nokkra múnuði. Þar fæddist jeg. En undir eins og móðir mín var orðin ferðafær, fóru foreldrar mínir með mig heim til Þýskalands. Þau áttu faeima í þorpinu Molsfaeim undir Vogesaf jöllum, skamt frá landa- mærum Elsass. Síðan gekk jeg í skóla í Strassfaurg og þegar jeg var tvítugur gaf jeg mig fram til herþjónustu. Að því sinni var jeg ekki tekinn í faerinn, en þegar stríðið faófst igerðist jeg sjálfboðaliði. Var jeg fyrst í ýmsum herdeildum, en lenti að lokum í lög- regluvarðliði 6. hersins. Heimili mitt, móður minnar og sonar míns faafði verið í Kefal síðan 1909 og þar var jeg kennari áður en stríðið faófst, og að því loknu tók jeg aftur við fainu friðsamlega starfi mínu. Þetta var f stuttu máli æfisaga mín, og þessa nótt í svartfaolinu gat jeg ekki annað en

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.