Morgunblaðið - 20.11.1932, Qupperneq 6

M 0 K íi t ‘v H ! * < ».*
Revkjavíkurbrjef.
19. nóvember.
Veðuryfirlit.
Fyrri hluta vikunnar var hæg'
SV- og V-átt með hlýindum um
alt land og lítilli rirkomu. Síðari
iiluta fimtudags gekk vindur í S
og SA með rigningu á S- og V-
landi, en snerist í SV um nóttina.
Jafnframt kólnaði talsvert og
gerði snjójel, svo að jörð varð al-
hvít á S- og V-Iandi, en hiti komst
þó ekki undir frostmark fyr en á
föstudagskvöld. í Reykjavík varð
Iiiti mestur 9.1 st. á fimtudag, en
minstur 0.8 st. aðfaranótt laugar-
dags.
Fisksalan.
Isfisksala í Þýskalandi og í Eng-
landi hefir gengið sæmilega vel
nú upp á síðkastið, og útflutning-
ur á saltfiskinum heldur áfram
með eðlilegum hraða, að heita má.
En verið að byrja að ferma þrjú
fiskflutningaskip.
í su'mar báru breskir útgerðar-
menn fram þær óskir. við tolla-
málanefndina, að innflutningstoll-
ur’inn á ísfiski yrði hækkaður, jafn
vel upp í 33Va%. En samkvæmt
skeyti frá London á dögunum
hefir nefndin ákveðið að lrreyf
ekki við tollinum fyrst um sinn,
o'g látið í I.jósi vafa um, hvort.
hækkun æri yfirleitt heppileg.
Vinnudeilur.
Sósíalistabroddamir hjer tala
sifelt um yfirvofandi vinnudeilur
við útgerðina. Þetta tal þeirra
sýhir betur en margt annað stein-
gerfingshátt mannanna og stirð-
b'usaskap gagnvart öllum breyting
um í atvinnulífinu.
Þeir vita sem er, að fylgi sitt
hafa þeir að nokkru leyti urgað
upp í kaupdeilum. Og því eru
framhaldandi kaupdeilur þeirra
,.hugsjónir“. Blindir virðast þessii-
menn vera fyrir því, að framtíð
íslenskrar útgerðar, og velferð
þeirra, sem við útgerðina vinna.
hyggist á því, að samstarf takist
milli allra þeirra, sem við útgerð-
ina vinna, skipshöfn togaranna t.
d. eignist hlutdeild í útgerðarfyr-
i-lækjunum, hagur sjómannanna
og útgerðarinnar fari saman, sjó-
menn fái hlut í ágóðanum þegar
hann er fyrir hendi, og taki um
leið á sig hlutdeild í þeirri áhættu,
sem jafnan fylgir útgerðinni.
Fyrstu sporin á þessari braut
hafa þegar verið stigin, er skips-
hafnir togara hafa myndað með
s.jer f jelag, og tekið skipin á leigu.
En hægt mun vera, með víðtækari
samtökum en fengin eru að hrinda
af stað útgerð, sem hefir til að
Lera meiri lífsþrótt, en þessi fyrstu
r t gerðarf j el ög to garasjómann a.
Fjárhagur sveitanna.
Afurðir útgerðarinnar hafa ekki
enn fallið svo í verði, að ekki
ætti að vera hægt að finna leiðir
til þess, að byggja læilbrigð at-
vinnuskilyrði á útgerðinni.
En mikið ískyggilegra er útlitið
til sveitanna. Fyrir nokkru hjeldu
oddvitar ^ Norður-Múlasýslu
fund með sjer, þar sem þeir ræddu
fjárhagsmál bænda. Síðar hafa
oddvitar í Árnes- og Rangárvalla- j
sýslum komið saman á fundi í sömu j
erindagerðum.
Norðmýlingarnir samþyktu á- j
sltornn um að ljett vrði að ein- j
hverju leyti skuldafargi því, af í
efnalausum bændum, er nú sligar
atvinnuveg þeirra, Á fundinum
sunnlenska var gei’ð samþykt, er
Imje í s'ömu átt, en bent á nokkr-
ar hugsanlegar leiðir, svo sem
lækkun vaxta o. s. frv. En jafn-
framt voru gerðar ráðstafanir til
þess að safna áreiðanlegum skýrsl-
um um fjárhag bænda, Ef að slíkri
skýrslusöfnun yrði gengið með
dugnaði, gætu menn betur en áð-
ur horfst í augun við erfiðleika
sveitanna. Ekkert er nauðsynlegra
nú en einmitt það, að sjá og skilja
blákaldan veruleikann, umbúða-
og tálvonalausan.
Hvernig er hægt að koma sveita
búskapnum á rjettan kjöl? Og
livernig er hægt að ávaxta það
fje, sem farið hefir til sveitanna
undanfarin ár. Nú virðist ástandið
sums staðar vera svo sorglegt, að
þeir bændur standi best að vígi,
scm minst fje hafa fengið til um-
bóta á jörðum sínum.
Varalögreglan.
Nú er um það bil fullskipað í
vái alögregluliðið undir stjórn Er-
lings Pálssonar. en hann hefir,
sem kunnugt er. verið skipaður
lögreglufulltrúi til þess að hafa
yfirstjórn varalögreglunnar.
Tíminn er harðánægður með
varlögregluna, telur óumflýjan-
legt, að lið vaskra manna sje fyrir
hendi til að halda uppi lögum og
reglu og varðveita líf og eignir
manna fyrir upphlaupsmönnum og
ofbeldisseggjum. Þeir Hriflungar
hugga fiig við það, að lögreglulið
þetta sje alt annars eðlis en rík-
.islögreglan, sem talað var um um
árið, og Tíminn skammaði Jón
heit. Magnússon mest fyrir.
Til þess að sýna, að þeir Hrifl-
ungar sjeu ekkert farnir að tapa
sjer enn með skammir og sví-
virðingar, skamma þeir Jón heit,
Magnússon enn, nú í síðustu blöð-
úm fyrir að hafa viljað fyrir átta
árum setja upp þá varalögreglu.
sem Tímanum finst í dag sjálf-
sögð og nauðsynleg.
Lögregla og
vinnudeilur.
En Alþýðublaðið liamast gegn
varalögreglunni. Segja sósíalista-
broddarnir, að lögregluliði þessu
sje stefnt gegn verkafólki í vinnu
deilum. Enga tilraun gera þeir
til þess, að færa rök fyrir þeirri
stæðhæfing sinni. Eiga sennilega
harla erfitt með það. Þvi hvern-
ið skyldu þeir hugsa sjer. að við
hjer úti ,á íslandi getum, með
varalögreglu þvingað menn til að
vinna sem ekki vilja taka til
hiindunum? Slíkar kúgunaraðferð-
ir eiga hjer vissulega ekki heiina,
Oðru máli að gegna þó hinir rúss-
nesku kommúnistisku harðstjór-
ar.hafi snúið b.vssuhlaupunum að
vinnandi fólki þar. og pínt það
til að láta hendur standa fram
úr ermum.
Eftir nýjustu fregn þaðan aust-
an að eru þeir nú orðnir þreyttir
a þessari aðferð, og hafa gefið
út liig um það, að þeir sem ekki
koma til vi.nnu sinnar tiltekna
daga, missi rjett til að fá þann
matarskamt, sem almenningi er
annars úthlutað. Hafa hinir rúss-
nesku valdliafar þá komið ]iví
fyrirkomulagi í framkvæmd. sem
hið gamla íslenska orðtak segir,
að sá sem ekki vinnur, á heldur
cngan mat að fá.
Traust.
Fundur var í fjelagi Fram-
sóknarmanna hjer í bænum ný-
lega. Þar greiddu nokkrir menn
atkvæði með einskonar trausts-
yfirlýsingu til Hermanns Jónas-
sonar fyrir framkomu hans 9. nóv.
Ekki var sú vfirlýsing rökstudd,
svo vitað sje. En ef dæma skal
eft.ir frammistöðu mannsins þann
dag, má treysta honum á einu
sviði. Hann er sæmilega fljótur
að hlaupa. Þegar hann hafði tvístr
að lögreglunni innan um æsinga-
lýð kommúnistanna hvarf lög-
reglustjórinn skyndilega fyrir
liorn og var fjarverandi fram á
kvöld.
Meðan á fjarveru hans stóð
byrjaði Erlingur Bálsson að safna
liði, lögreglunni til styrktar, og
var sii liðsöfnun komin vel á veg,
er lögreglustjórinn kom í íeitirnar
Liðsöfnun þessi gekk greiðlega
með því eina móti, að annar yrði
liðsforinginn, en lögreglustjórinn,
| sem hvarf. Áður en Ólafur Thors
I tók að sjer dómsmálaráðherrastöð-
: una, reyndi hann fyrir sjer hvort
I Erlingur fengist til þess að veita
| varalögregluúni forstöðu. Lið
i Erlings fær b:ekistöð í gömlu sím?
■stöðinni
i’ósthússtræti. — Og
j stai'fsemi Erlings og' liðsmanna
! hans, kemur vitanlega þá að fullu
j háldi, að Híermann hinn fóthvati
i komi þar sem alíra minst nálægt.
j í fögnuði sínum yfir þvi, að vera
j ekki rekinn strax, ke!ppist Hermann
| við að tjá sig ánægðan með þessa
! tilhögun alla.
Ljet hann útvarpið flytja það
i nýlega að þetta væri alt runnið
j undan hans rifjum. Þegar að þeim
; frjettaflutningi var fundið, sagði
j útvarpið ekki annað, en að þetta
I væri haft eftir Hermanni eins og
! ekki væri við því að búast að
liann skýrði rjett frá(!)
Skotfæraránið.
Ein af ráðstöfunum þeim, sem
Erlingur Pálsson gerði miðvikudag
nn 9. nóv. meðan lögreglustjórinn
var ,,f jarverandi“ var það að
l'iuin Ijet menn sína safna saman
íöi’iim skotfærum úr skotfæraverJ
ununi bæjarins.
Aðfaranótt síðasta fimtudags
kom það eftirminnilega í ljós, að
ráðstöfun þessi var ekki ófyrir-
synju. Kommúnwti einn braust
inn í verkstæði og búð Jóhann
Ólafsson og Oo. til að ræna þar
skotfærum. Fann hann þar byss-
ur, sem þar voru til viðgerðar.
Með einni þeirra miðaði hann á
lögregluþjón þann, er tók hann
fastan, er hanis kom út í húsa-
garðinn eftir ránið. Lögregluþjónn
inn, Ágúst Jó*sflon að nafni, sýndi
þar þann vaskleik, sem reykvísku
lögreglunni er lagið og tók af
piltinnm vop* hans.
Samskonar verðlag.
Samvinnublaðið Tíminn hefir
einu sinni enn rat.að í þá ógæfu
að minnast á verðlag Bambands-
kaupfjelaganna. Rifjar hann með
því upp þá staðreynd, sem kom
í Ijós í fvrravetur, að vöruverð
kaupfjelaganna í landinu er ýfið
liærra, en vöruverð í verslunum
kaupmanna, þrátt fyrir skattfrelsi
supfjelaganna og önnur þau
hlunnindi, sem fjelögin hafa haft
við að búa.
Fyrir nokkfll talaði einhvor
framhleypnari þeirra Tímamanna
um, að hagnaður kaupfjelags-
manna lægi í því, að kaupfjelögin
hefðu svo mikla. sjóði til kreppu-
áranna.
Síðan hefir sami maður orðið
Það er ekki langur timi eftir!
Vjer höldum áfíam okkar einstalca kostaboði, eins lengi og
vjer mögulega getum. En hvaðanæfa fáum vjer tilkynningar
um, að birgðirnar sjeu að þrjóta. Enda ekki að furða, þegar
menn reyna sj‘á1fir, að nýju, langskornu GILLETTE-blöðin,
sem búin eru til í Lon ion ,eru langbestu rakvjelablöðin, er
nokkru sinni hafa verið búin til í nokkuru landi.
Þjer getið enn fengið ekta GILETTE-rakvjel, þrjú Gilette-
blöð, smíðuð í London með nýju aðferðinni, alt í smekklegum
kassa, ásamt stórri túbu af rakkremi, fyrir aðeins kr. 3,75. —
Kaupið j'ður eitt sett, áður en birgðir þrjóta.
Alt fyrir kr.
3.75
iiiiiiiiuHiiiiiiuiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiMiiimimi.'M'.UMl1!
Teygfnr,
príma gráar, 3 stærðir í
kassa, fyrirliw.iandi.
Verðið láfft.
Sturlaugur Júnsson 8 Go
að játa, að sjóðirnir væru ekk.l
haudbærir, að kallað er, þeir væru
pappírnum, í luisum og öðruin
cignum, sem ekki væru svo auð-
hlaupið að grípa til í núverandi
skuldabasli bænda.
Skilningur manna á viiiustigum
iiinna íslensku kaupfjeíaga fer óð-
flnga vaxandi, þegar jafnvel skrif-
finnar Tímans eru farnir að játa,
,að þeir hafi fram til þessa farið
irieð villu og blekkingar.
Frá Siglufirði.
Veglega, kvirkju hafa Siglfirð-
ingar reist, sem kunnugt, er, og
var bin nýja kirkja þeirra vígð í
haust. Sekli sóknarnefnd síðan
gömlu kii'kjuua. Revndist kanp-
andi vera leppur fyrir kommún-
ista Siglufjarðar. Er kirkjan nú
í þeirra eign. Á að vera samkomu-
hús þeirra, við trúníðingsstarfsemi
og }>ess háttar. Var mynd Lenins
koroin í altaristöflustað er síðast
frjettist.
Almenningi á Sigluf. þykir sena
kommúnistar hafi hjer gengið feti
I i 0 F n KI
cigfarettur
ilmandi egypskar.
20 stk. 1.26.
— í næstu búð. —
Stór og jfóð
sölubúð til leigu
á besta stað í Hafn-
arfirði. Upplýsine-
ar hiá A. S. I. í
Reykjavík.