Morgunblaðið - 14.12.1932, Blaðsíða 5

Þriðjudaginn 14. desember 1932.
5
t
lón Beneöiktsson
fiskimatsmaður andaðist 4. þ. m.
að heimili sínu Bræðraborgarstíg
19. Var lík hans greftrað í gær
að viðstöddu fjölmenni, sem vænta
mátti, því að Jón var mjög vinsæll.
Var Jón mörgum kunnugur hjer
í bæ og vel metinn af þeim sem
hann þektu. Jafnan var hann glað-
vær og fjörugur í anda. Blátt
áfram og hispurslaus við hvern
sem í hlut átti. Áhugasamur um
ýms mál og ekki síst eigin störf
og inti þau vel af hendi. Mestan
hluta starfsæfi sinnar var hann
sjómaður, þá jafnan formaður á
opnum skipum. Þótti liann læginn
í þeirri grein og aflasæll. Hann
var fæddur að Akrakoti á Álfta-
nési og uppalinn þar meðal dug-
andi sjósóknara, svo sem Álftnes-
ingar voru í þá daga. Mjög ungur
fór hann að stunda sjó og byrj-
aði formensku innan við tvítugs-
aldur. Á síðari árum æfi sinnar
hætti liann sjómensku að mestu
og varð fiskimatsmaður, fyrst á
Bíldudal og síðan í Reykjavík.
Jón Benediktsson var fæddur
2 fehrúar 1860. Kvongaðist 25.
nóvember 1882, eftirlifandi konu
sinni, Guðiaugu Halldórsdóttur,
frá Hauksliúsum á Álftanesi. -—
Dugnaðar- o.g myndarkonu. Stóð
liún jafnan manni sínum við hlið,
í stríðu sem biíðu, enda farnaðist
þeiin búskapnrinn — eftir ástæð-
um — mjög vel. Tíu börn eign-
uðust þau alls, er flest komust
upp. vel gefin og mannvænleg.
Aðeins fjögur þeirra eru á lífi.
Mintust þau 50 ára hjúskaparaf-
mælis foreldra sinna 25. nóvember
s.l. með veglegu sainsæti og buðu
til vinum og venslafólki.
Meiri hluta æfi sinnar var Jón
heilsuhraustur. en fyrir nokkur-
um iárum kendi hann lasleilta,
er læknar álitu stafa frá æðakölk-
nn. Yarð hann þá að liætta störf-
um sínum um tíma, en náði aftur
allgóðri heilsu — að því er hann
sjálfur taldi — fyrir aðgerðir dr.
Dungals.
Andlát Jóns bar fljótlega að
og fremur óvænt. LaugardagSr
kvöldið 3. desember var liann
staddur á heimili mínu, Bergstaða
stræti 45, ásamt. frú Guðríði dótt-
ur sinni. Skemtum við okkur við
spil og samtal fram eftir kvöldinu
og var Jón liinn glaðværasti að
vanda. Laust fyrir miðnætti
hjeldu þau feðgin heimleiðis í bíl.
Háttaði Jón þegar er heim kom.
Las í blaði litla stund. Lagði það
síðan frá sjer og eftir stundar-
korn hafði liann orð á því að sjer
gengi ekki vel að sofna. Mjög
skömmu síðar heyrðist breyting
a andardrætti hans og var hann
þegar örendur er að var gáð.
Jón Benediktsson reyndisl
uijer, og vafalaust mörgum öðrum.
trygglyndur og vinfastur. Óska
•ieg nú og vænti þess, að slíkir
höfuð-mannkostir rejmist honum
farsælt veganesti á ókomna land-
iuu handan viðdandamærin.
B. Loftsson.
Næturlæknir er i nótt Karl Jóns
son, Ásvallagötu 7, sími 2481.
Næturvörður er í Laugavegs-
°g Ingólfs-apóteki.
Guðrfður Porualdsúóttir
75 ára afmæli.
Þegar ferðamaður kemur að
vegamótum, nemur hann oft stað-
ar vg litast um.
Eins vil jeg gera er jeg minn-
ist hinnar mætu konu Guðríðar
Þorvaldsdóttur, sem í dag telur
75 ár að baki sjer.
Eg ætla mjer þó ekki að fara
mörgum orðum um æfidaginn eða
störfin. Dagurinn var oft heitur
og erfiður, og störfin margþætt,
þótt aðalþátturinn væri spunnin
úr kærleiksþeli fórnfýsinnar.
Um rúmlega 30 ára skeið,
dvöldu að staðaldri á heimili
hennar, ýmist vinasnauðir eða
ósjálfbjarga aumingjar, sem var
flúið með til hennar, er öll sund
voru lokuð. Sem dæmi um traust-
ið, er menn báru til hennar, má
nefna að deyjandi móðir fól henni,
alókunnugri, son sinn, lamaðan
fr,á bernsku, bæði á sálu og lík-
ama. Og Guðríður brást ekki
traustinu.
Hinir frábæru hjúkrunar hæfi-
leikar hennar, hreinlæti, lipurð
og síðast en ekki síst, hin með-
fædda blíða og alúð, bjó vesal-
ingunum góðan griðastað á lieim-
ili liennar, enda átti maður henn-
ar og hörn sammerkt í því að
koma til hjálpar iiverjum, sem
með þurfti.
Það var .ánægjulegt að koma að
Vegamótum, þar sem Guðríður
Þorvaldsdóttir bjó lengst af ásamt
manni sínum, Sigurði Guðmunds-
syni, og mannvænlegum börnum.
Á heimilinu ríkti glaðværð, frið-
semi og góðvild til allra, en eink-
niiL til þeirra, sem á einhvern hátt
urðu liart úti í lífsbaráttunni.
Oflangt mál yrði að segja má-
kvæmlega frá hjúkrunarstarfi
Guðríðar, og hvernig hún reyndist
munaðarleysingjunum, sem hún
tók að sjer; því verður sem best
líst í fáum orðum þannig: Hún
gekk þeim í móðurstað.
Mun mörgum minnisstætt er sáu
kærleiksríka umönnun hennar, er
hún auðsýndi þeim i orði og vðrki,
og verkinu lank ekki fyr en lokað
var augum þeirra í liinsta blund-
inum og þeim var fylgt til sein-
ustu hvíldar í kirkjugarðinum.
Þeir sem þá sáu Guðríði, sáu
fagra mynd af móðurást og —
móðursorg.
Mjer er fyrir minni það, sem
einni af gáfuðustu og bestu kon-
u m þessa lands varð að orði, er
seinasti auminginn, sem Guðriður
stundaði, var borinn lík út úr
liúsi hennar.
,,Það er skiljanlegt að elskulega
barnsins, sem deyr í blóma æsk-
unnar, sje saknað. — En auming-
ans, sem alt. hcfir mist —- hver
skilur það?“
Já; liver skilur vegu kærleik-
ans!
„Jeg vona að aumingjarnir mín-
ir taki vel á móti mjer, þegar jeg
kem hinum megin“, segir Guðríð-
ur oft, og æfinlega með tárin í
augunum.
Jeg efa það heldur ekki, nje
liitt, að hún muni þá sanna orð
frelsarans: „Það sem þjer gerðuð
mínum minstu hræðrum, það hafið
þjer gert mjer.“
Jeg hefi einkum dvalið við þessa
lilið starfsemi liennar, sökum þess
að hún sýnir best innræti Guð-
ríðar og upplag. En fleira lagði
hún á gjörfa hönd. Ilún starfaði
með áhuga fyrir bindindisstarfið;
var stofnandi kvennastúkunnar
Ársól, sem starfaði vel á meðan
henni entist aldur til. Kom þá
vel í ljós vakandi áhugi Guðríðar
og ósjerplægnin, sem hefir ein-
kent alt hennar líf.
En yndið hennað mesta var að
gleðja og seðja bágstadda menn.
Það voru aldrei taldir eftir bitar
og sopar á Vegamótum; marga
flíkina færði Guðríður klæðlítil
börn í; og aldrei var hún glaðari
heldur en þegar henni tókst að
bæta úr böli annara. Hún kunni,
og kann enn, að gleðjast með
glöðum og hryggjast með hrygg-
um.
Nú er æfikvöldið hennar kom-
ið. Starfsþrekinu var oft ofboðið
með ýmsu móti, eins og þeir fá
skilið, sem stundað hafa lengi, ár
eftir ár, erfiða sjúklinga; og lík-
amsþrótturinn er því lamaður, en
sálin er heil heilsu; um hana má
með sanni segja: „Andinn getur
hafist liátt, þótt höfuðið lotið
verði.“
Jeg veit, að í dag senda margir
lilýjar kveðjur inn á heimili Guð-
ríðar Þoryaldsdóttur, á Njálsgötu
53. Henni eru þökkuð störfin fyrir
sjúka og munaðarlausa og henni
er þökkuð vinátta og óslítandi
t.rygð.
Jeg vona að þjóð vorri gefist
framvegis konur, sem líkt og Guð-
ríður Þorvaldsdóttir, eru gæddar
drenglund og dygð, gæddar trú,
von og trygð, — gæddar því hug-
%
arfan, sem sjer aumur á öllum,
er eiga bágt.
Guð blessi 75 ára afmælisbarnið.
Guðrún Lárusdóttir:
Útleudar frjeltir.
Berlin, 13. des. F. TT.
Afvopnunarráðstefnan.
St j órn afvopnunarr áðstefnunnar
kom saman í dag í fyrsta skjfti
eftir 6 mánuði og var fulltrúi
Þýskalands viðstaddur. — Fund-
urinn var leynilegur en næsti func.
U’- var ákveðinn 23. janúar næst-
komandi og mun þar verða rætt
um breytingar á fyrirkomulagi af-
vopnunarráðstefnunnar, sem á-
kvörðun þýskalands nm þátttökn,
hefir í för með sjer.
Þýskaland tók í fyrsta sinni í
dag þátt í stjórnarfundi afvopn-
unarráðstefnunnar, eftir fimm
mánaða fjarveru. Fundurinn hófst
á því, að fulltrúi Þjóðverja var
boðinn velkominn, og látin í ljós
ánægja yfir samningum á sunnu-
daginn, úm jafnrjettiskröfu Þýska
lancls.
Flug misheppnast.
Þýski flugmaðurinn, Hans Bert-
ram, sem ætlaði sjer að fljúga frá
Ástralíu til Evrópu á 7 dögum,
komst til iSurabaja á Java í gær-
dag. f morgun, er hann ætlaði að
leggja af stað þaðan, misti liann
vald á flugvjelinni, svo hún velt-
ist ofan í skurð, og skemdist tölu-
vert, en hvorki flugmanninn nje
vjelamann hans sakaði nokkuð.
Hroðalegt sjóslys.
Sænsk frjettastofa segir frá því.
að mikið sjóslys hafi orðið fyrir
sunnan 'Ortagena á Spáni. Kvikn-
aði í farþegaskipi og sökk það á
stuttum tíma. — Skipið hafði 100
farþega meðferðis, en hingað til
hefir aðeins frjest um, að 15 hafi
verið bjargað og er hætt við að
margir þeirra, sein stukku fyrir
borð, hafi orðið hákörlum að bráð.
Frá Siglnfirði.
Þíðviðri og góðviðri undanfarna
daga. Afli nokkru. tregari en verið
hefir.
Nokkur óróleiki í hænum* út af
skarlatssóttinni. Er heilbrigðis-
nefnd og hjeraðslækni álasað fyrir
ónógar sóttvarnir. Komúnistar
safna undirskrifaum út af þessu.
Hjer ljest. í nótt frú Kristín
Þorsteinsdóttir, kona Hannesar
Jónassonar bóksala, mesta merkis-
og myndarkona.
Eitt ár úr æfisögu minni.
Langferðasaga um fs-
lands fjöll og hygðir,
eftir Jón Bergmann
Gíslason. Rvík 1932.
Hiðursuðuvörur:
Kjötmeti, allskonar,
Lifrarkæfa og
Fiskbollur
Ennfremur:
Dilkasvið
L a x og
Gaffalbitar
sem ómissandi er á jóla-
borðið.
Sláturfélagið.
Sími 1249.
Besta þorskalfstð
f bænnm
fáiÖ þið í undirritaðri verslun. Sí-
vaxandi sala sannar gæCin.
B) Ornlnn,
Bergstaðastræti 35. Sími 4091.
I
„DYNGJA"
er íslenskt skúri- og ræstidnft
og fæst i
Hýlenduvöruverslunln
les Zimsen.
Kleins kjtttfars
reynist best.
BaldursKÖtu 14. Sími 3073.
Bók þessi er allnýstárleg að
efni. Segir hún frá ferðalagi höf.
um mikinn liluta landsins á einu
ári og því helsta, sem á daga
hans dreif á því ferðalagi. Lagði
höf. í ferð þessa á tveimur hest-
um sunnan úr Flóa og hjelt sem
leið liggur norður í land um
Kaldadal og alt til Akureyrar.
Dvaldist liann þar all-langa hríð
og fór þá m. a. nokkrar póst-
ferðir þaðan ves'tur á bóginn og
einu sinni alt vestui' að Stað í
Hrútafirði. Frá Akureyri fór hann
með skipi og ætlaði þá suður í
Vestmannaeyjar, en varð stranda-
glópur á .Seyðisfiriði. Hjelt það-
an upp á Hjerað, ýmist fótgang-
andi eða á skíðum, gerðist ver-
tíðarmaður á Unaósi í Hjaltastaða
þinghá en fór síðan fótgangandi
úr Borgarfirði eystra til Akurejm-
ar snemma í aprílmánuði. Margar
torfærur urðu á veg'i höfundar,
bæði á þeirri leið og' ella í ferðum
hans, en altaf slapp hann frá þeim,
oft. þó við nokkura tvísýnu. Er
ekki að efa, að höf. hefir lært
margt og mikið á þessu ferðalagi.
Slíkar ferðir veita mikla lífs-
reynslu, kynning á mörgnm og
sundurleitum mönnum og ekki síst
þekking á landinu sjálfu, sem öll-
um er nauðsynleg að meira en
minna leyti.
Höf. er kornungur maður; hann
var tvítugur, er hann fór í ferða-
lag sitt, en síðan eru fá ár. Engar
dagbækur hjelt hann á ferð sinni,
en samt sem áður er ekki annað
að sjá en hann muni fullglögt
eftir öllu, svo s*m það væri ný-
Biðjið aðeins um
SIRIUS súkkulaði.
Vörumerkið er trygging
fyrir gæðunum.
m
lega skeð. Einstöku villur um
mannanöfn hafa þó slæðst með lijá
honum; eru þrír prestar rang-
nefndir í bókinni, síra Theódór
á Bægisá (nefndur Lárus, bls.
701, síra Helgi Hjálmarsson, sem
vaV á Grenjaðarátað (nefndur
Helgi Pjetursson, bls. 98) og síra
Pá-11 Hjaltalín Jónsson, sem var
á Svalbarði (nefndur Jón Hjalta-
lín. bls. 173). Slíkum villum sem
þessum hefði verið auðvelt að
komast hjá. Annars er höf. yfir-
leitt skilorður og gerir sjer far
um að segja rjett og hlutdrægnis-
laust frá, er allsendis laus við
sjálfhælni, en játar þveufc á móti,
að sjer hafi stundum tekist mið-
m en skvldi.
Bókin er fremur skemtileg til
•lestrar; höf. segir allvel frá og
mjög tilgerðarlaust. Hins vegar
virðist auðsætt, að liann liefði
getað náð betra árangri einmitt
í þpssu efni, ef hann hefði lagt
meiri vinnu í sainning bókarinnar,
því að lengi má um bæta.
Bókin á skilið að vera keypt
og lesin, því að hún er að ýmsu
loyti oftirtektarvorð, meðal ann-