Morgunblaðið - 14.12.1932, Blaðsíða 6

ff
MORGUNBLAÐIÐ
ars uni það að vekja athygli
nianna á freðum um sitt eigið
land og kynnast þVí af eigin sjón
og reynd.
Gu§ni Jónsson.
Utvarpið í dag: 10.00 Veður-
fregnir. 12.15 Iládegisútvarp. 16.00
Veðurfregnir. 19.05 Grammófón-
tónleikar. 19.30 Veðurfregnir.
19.40 Tilkynningar. Tónleikar.
20.00 Klukkusláttur. Frjettir. 20.30
Háskólafyrirlestur. (Árni Páls-
son). 21.15 Tónleikar: Fiðlusóló.
(Þór. Guðmundsson). Grammófón-
söngur: Martini: Plaisir d’amour;
Lulli: Au clair de la Lune (Yv-
onne Printemps) ; Mozart: Ei
parte senti ah no úr „Cozi fan
tutte“ (Ritter Ciampi). Mozart:
Kvartett í D-moli. (Lener strengja
kvartettinn).
Mötuneyti safnaðanna hafa bor
ist eftirtaldar gjafir: 1 tn. kol
frá Kveldúlfi. 6 pk. kartöflur,
tn. saltkjöt, 150 kg. saltfiskur fr
Fiskverkunarst. Dvergur. Salt fr
L. Edik, saft, ger, eggjaduft frá
Fr. Magnúss. & Co. 23 1. mjólk frá
Kristjáni Einarssyni, Heiði. 10 1
mjólk frá Gunnari Sigurðssyni
Von. 10 i. mjólk frá ónefndum
Edik, soya. ger og 10 kg. plöntu
feiti frá Efnagerð Reykjavíkur
f peningmn kr. 20.00 frá Freyju
kr. 50 frá konu, kr. 50.00 frá
ömmu, kr. 100.00 frá dönskum
manni. kr. 10.00 frá gamaili konu
Ýmsar fatagjafir hafa borist, þar
á meðal frá Marteini Einarssyni
& Co., sem gaf ýmsan fatnað fyrir
yfir kr. 600.00. Bestu þakkir. —
Gísli Sigurbjörnsson.
Kjarni
skulöamálanna.
Ritstjóri „Economist" skýr-
ir frá hvernig Bandaríkja-
menn bregða fæti fyrir við-
skiftalíf þjóðanna.
Ritstjóri enska hagfræðiblaðsins
„Economist“ skrifar nýlega eftir
farandi stutta grein í blað sitt
um skuldamál Evrópuþjóða:
Auðsjeð er á því hvernig ame-
riskir stjórnmálamenn rita um
umsókn Breta og Frakka, um nýj-
an greiðslufrest, og um endur
skoðun ófriðarskuldanna, að Ame
ríkumenn skilja ekki enn eðli
skuldamálanna. Ennþá eru það og
margir í Evrópu, sem skilja ekki
hvernig á því getur staðið, að
Evrópuþjóðir gátu í 10 ár greitt
þessar stóru fjárfúlgur, og að
greiðsluörðugleikarnir gerðu ekki
alvarlega vart við sig fyrri en
árið 1929.
En orsakir þessa eru auðsæar.
Fangl ð Dlðflaey. — 21
Það var um þetta leyti, þegar
jeg var að hugsa um að flýja, að
Wiard kom til mín og spurði mig
hvort. jeg vildi ekki skifta um bú-
stað og koma til sín. Fjelagi hans
liafði þá skilið við hann svo að
hann var einn eftir í kofanum.
Þetta gerist oft hjer á Djöflaey,
því að menn verða fljótt leiðir
hver !á öðrum og geta alls ekki
verið saman.
En nú er að segja frá því, að
Wiard var orðinn byggingameist-
ari, og um þetta leyti var verið að
byggja nýtt hús á eynni. Auk
þess þurfti að gera við gömlu
Alt árabilið frá ófriðarlokum og ir höf. að lokum. 1. Eðlileg pen
fram til ársins 1929 lánuðu Ame- ingaviðskifti inilli þjóðanna auka
ríkumenn Evrópuþjóðum árlega velmegun þeirra. Hin væntanlega
hærri upphæðir, en Evrópa fjármálaráðstefna verður að sjá
greiddi af ófriðarskuldunum til um, að peningaviðskiftin komist
Ameríkumanna. En undir eins og í eðlilegt horf.
Pandaríkin kipptu að sjer hend- 2. Þær þjóðir, sem veitt hafa
inni með útlánin, byrjuðu greiðslu öðrum lán, geta ekki búist við
erfiðleikarnir. Innflutningstollar því að fá skuldir sínar greiddar,
til Bandaríkjanna eru svo háir, að nema með svofeldu móti, að þær
Evrópa gat ekki borgað í vörum. einsog Englendingar liafa gert,
Henni var nauðugur einn lcostur, leyfi að meira sje flutt inn til sín,
að greiða í gulli. En þessar gull- en þær flytja út. Ef þær koma
greiðslur til Bandaríkjanna urðu I veg fyrir greiðslur í vörum, með
til þess, að Englendingar og aðrar I innflutningshömlum, verður það
Evrópuþjóðir urðu að hverfa frá til þess, að þjóðirnar sem skulda
gullgengi peninga sinna. | baggann bera, verða gjaldþrota.
3. Því verða menn að krefjast
Ekki einsdæmi. I þess af þeim sem ráða yfir tolla-
Það er ekki einsdæini í sögunni, hiálum Englánds, að þeir fari ekki
að þjóðir þurfi að greiða jafn- inn á þá braut, að liindra inn
mildar fjárfúlgur til erlendra I flutning um of. Með því stuðlum
ríkja, eins og Evrópuþjóðum er við Englendingar að því, að þjóð
gert að greiða til Bandaríkjanna. I ir þær, sein við höfum lánað fje,
Kanada, Ástralía og Argentína komast ekki í þrot. En af því
hafa t. d* á undanförnum árum I leiðir að verslun okkar, siglingar
orðið að greiða 2Ö0 milj. dollara I og skipasmiiðar minka að miklum
í rentur og afborganir t.il Evrópu- hnun, til ómetanlegs tjóns fyrir
þjóða, án þess að þessar greiðslur | okkur sjálfa.
hafi truflað eðlileg viðskifti ])jóð
anna. Árlegar greiðslur Evrópu I
til Bandarikja liafa numið 2801
miljónum dollara.
Að vísu notuðu Evrópujijóðir I
lánsfjeð til herkostnaðar, svo |
|það bar ekki arð. — En fje það,
sc-m Kanada. Ástralía og Argen-1
tína hafa tekið að láni, liafa þær
þjóðir notað til umbóta fyrir fram j
leiðslu sína. En svo hafa Evrópu-
Hallgrfmskirkja
í Saurbæ.
Við Sparisjóð Borgarf jarðar-
sýslusýslu á Akranesi er nii mynd-
aður vísir að byggingarsjóði fyrir
Hallgrímskirkju í Saurbæ.
í septembermánuði s.l. barst
mjer í hendur sencling til kirkj-
þjóðir líka verið fúsar til að taka j unnar, sparisjóðsbók, og liafði ver-
/á móti greiðslum í vörum frá j ’nn í .hana 31 króna.
þessum þjóðum. Frá Argentínu j Uók þessa sendi mætur maður a
hafa t. d. komið vörur til Evrópu Akranesi, er eklci óskar að nafns
jfyrir 80 milj. dollara árl. Megin- síns sje getið og hafði hann gefið
hluti þessa iitflutnings frá Argen- br óðurpartinn af fyrnefndum pen-
tínu hefir farið til Englands. Hef- ingnm og á sá hinn sami maður
ir innflutningur þessi komið Eng- J jlingmyiidina að þessari nýju sjoð-
lendingum að góðu gagni og bætt | hiyndun
lífskjör almennings. | Tnn í sjóðinn hefi jeg lagt: 1.
En Bandaríkjamenn liafa farið | kr. 8.50 (gjöf frá S.). 2. kr. 12.50
öðru vísi að. Þeir liafa sett háan (úr safnbauk í Saurbæjarkirkju,
innflutningstoll á vörur þær, sem I e! settur var upp seint í ágúst
frá Evrópu koma, og með því úti-js l ). 3. ór. 5.00 (áheit frá N. N.).
lokað, að Evrópuþjóðir gætu borg-j 4. kr. 44.33 (ágúði af fyrirlestri er
að skuldir sínar í vörum. Auk J undirritaður lijelt, á Akranesi 28.
þess eru settar strangar hömlur | hóv. s.I.). 5. kr. 36.50 (ágóði ai
á, að evrópisk skip sigli með j fyrirlestri, er undirritaður hjelt í
vörur Bandaríkjamanna. Mega | Hafnarfirði í Hafnarfirði í gær
iiau t.d. ekki flytja vörur milli ame | (ú. des-)- 6. kr. 20.00 (gjöf frá
rískra hafna. Þannig hafa Banda-J3- B.).
ríkjamenn brugðið fæti fyrir lieil- J Gjöfum og áheitum til bygging-
brigð viðskifti. Meðan þeir halda j atsjóðs Hallgrímskirkju í Saurbæ
uppteknum hætti geta Evrópu- j við Sparisjóð Borgarfjarðarsýslu
menn ekki greitt skuldir sínar j a Akranesi veitir mottöku herra
nema í gulli. En slíkar gullgreiðsl-1 Árni Böðvarsson, sem er gjaldkeri
ur trufla heimsviðskiftin gersam-
lega. og fjármál þjóðanna.
Fvlgja þarf þrennum grund-
yallarreglum í þessum málum, seg-
húsin, og Wiard hafði logið þvi
að umsjónarmanninum að hann
væri húsameistari. En vegna þess j
að umsjónarmaður vissi miklu
minna um byggingarlist heldur en j
Wiard, triiði hann þessu og svo
var Wiard gerður að húsabygg-
ingarmeistara. Og dag eftir dag
gekk hann um kring með málband
og þóttist altaf vera að skoða hús-
in og bankaði þau öll utan.
Skömmu seinna var jeg kallað-
ur til þess að vinna að húsagerð-
inni, og þá var það einn dag a
mjer fanst sem hula væri dregin
frá augum mjer, þegar jeg sá |
hvaða efni Wiard dró að bygging-
arsvæðinu. Það voru bjálkar, borð
Sparisjóðsins, eða þá undirritaður.
p. t. í Reykjavík, 7. des. 19(32.
Sigurjón Guðjónsson,
Saurbæ við Hvalfjörð.
og þakplötur, naglar og alls kon-
ar annað, sem vjer þurftum ekki
að nota við byggingu hússins.
Því var það að eina nótt kom
jeg Wiard alveg að óvörum og
sagði honum hreint og beint að
jeg vissi hvað hann hefði fyrir
stafni og sagði honum líka frá því
hvað jeg hefði verið að hugsa um.
Við tókumst í hendur og lof-
uðnm hver öðrum því að við
skylclum vera góðir strokufjelag-
ar. —
Næstu daga bjó jeg til uppdrátt
að báti. Hann átti að vera lauf-
ljettur, bera þó tvo menn svo að
þeir kæmist út úr brimgarðinum
við eyna. Þó þurfti hann að verá
Heildsölnbirgðir s
Ræstiduft — Sódi — Blautsápa.
Gólf klútar.
Sími: einn—tveir—þrír—fjórir.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••##•••••
****•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••■•
Timburverslun
P.W. Jacobseu & Sön.
Stofnuð 1824.
Sfmnefni i Granfuru - Carl-Lundsgade, Kfibenhavn C.
Selor timbur i ttærri og tmærri lendingnm frá Kanpmhöti.
Bik til BkipaimíCa. — Einnig heila ikipafarma frá BvíþjóC
Hefi verslað við ísland í 80 ár.
****••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
MÁLNING
11ÁVALT NÝ
Málning getui altaf
litið át sem ný ef
bvegið er úr Vim.
Dreyfið Vim á deyga
ríu og þar sem
henni er svo stroKio
um verður allt bjart
og glansandi, sem
nýmálað væri. Ryk
og önnur óhreinindi >
hverfa úr krókum og
kymum. Jafnframt
því sem Vim heldur
máluðum hlutum
ávalt sem nýjum,
fegrar það flötinn og
fægir allar rispur, þar
senr ólireinindi gætu
annars leynst f.
Notið Vim og látið
allt sem málað er,
altaf líta út sem
nýmálað væri.
Stór dðs . . . . Kr. i.io
Miðlungs stærð Kr. 0.60
Lítill pakki . . Kr. 0.25
HREINSAR OG
FÁGAR
„IVIR RROTHERS J.IMITÍD. PORT SUNLIGHT, ENGl.AND
M-V I 56-50 IO
svo sterkur að hann stæðist öld-
urnar.
Um leið og jeg kynni Wiard
lcsendunum verð jeg að segja frá
því, að við vorum alls ekki góðir
strokubræður. Þar skildi okkur
fyrst. Hlann var heldur ógreindur
og ómentaður maður, og trúði
engu öðru en því sem hann sá,
og gat þreifað á sjálfur. Og gat
alls ekki trúað því að svona Ijett-
ur og lítill bá.tur gæti verið ör-
uggur og gæti borið okkur.
Þegar jeg fór að leggja það nið-
ur fyrir honum að báturinn væri
nógu stór, og sýndi honum teikn-
ingarnar af honum, varð okkur
fyrst sundurorða. Wiard var sá
maður, að hann trúði engu öðru
en því sem hanu hafði sjeð °íó
þreifað á. Þess vegna gat hann
alls ekki skilið það að ljettihátur
getur verið jafngóður stærri báti,
og því sest hann niður, teiknar á
blað og segir mjer hvernig lianu
vilji hafa bátinn.
„Heyrðu!“ segi jeg þá, „svona
stórum bát getum við alls ekki
komið niður til sjávar. Og við
getum alls ekki komið honum
fram úr ölduganginum, og við
getum alls ekki róið honum“.
,,Jæja“, sagði Wiard, „þá fáum
við tvo aðra í fjelag með okkur •
Ekki leist mjer nú á þetta. Með
þessu móti fengu tveir aðrir vit-