Morgunblaðið - 15.01.1933, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
imim að undanförnu og hefir eng-
in tregÖa skapast á útflntningi á
þeirri vöru.
f>að virðist vaka óljóst fyrir hr.
Ó. H. að verðlag á saltfiski fram-
an af ári sje stundum hærra en
tilsv. verð á þurrum fiski, þegar
fram í sækir. Þetta getnr átt við
rök að styðjast. Bn ef það vakir
sjerstaklega fyrir hr. Ó. H. að fá
sem hæst verð fyrir saltfiskinn,
þá má hann fagna því, sem orðið
er. Því alveg eins og Fisksölú-
- sambandið hefir hækkað þurfisk-
verðið um 15—20 kr. skpd. eins
og hr. Ó. H- hefir játað, þá held-
*r það að sama skapi uppi verð-
lagi á saltfiski. Þetta er aðalat-
riðið.
Hitt er svo auka-atriði, enda
þótt það skifti talsverðu máli,
að ekkert dragi úr sölunni. Bn
©ins og að framan getur, er engin
ástæða til að óttast um það, að
óreyndu.
Kona Stalins
"er nýlega látin og varð snögt um
hana. Lík hennar var krufið og
kom þá í Ijós, að hún hafði dáið
af eitri. Ætla menn helst að eitur
það hafi verið í mat, sem Stalin
va.r ætlaður. En frúin hafði það
fýrir fasta reglu, að borða altaf
á undan Stalin, tiT þess að vita
hvert eitur væri í matnum því að
altaf var búist við að reynt myndi
að ráða Stalin þannig af dögum,
að blanda eitri í mat hans. En
þeir, sem það gerðu, munu ekki
hafa ætlað að granda frúnni, þótt
svona óheppilega tækist til-
Ftóð í Frakklandi.
Miklar rigningar voru í Frakk-
landi um jólaleytið, og ollu þær
flóði miklu í Languedoe og Rous-
sillon. Landstjórinu í hjeraðinu
Pyrenées-Orientales símaði, að þar
næði flóðið yfir 50.000 hektara,
eða áttunda hluta hjeraðsins. Og
tjónið sem flóðin hafa valdið er
geisimikið, meira heldur en tjónið,
sem flóðin miklu 1930 ollu, þrátt
fyrir það að ýmsar varnir hafa
síðan verið gerðar til þess að
hefta flóð.
F?*na? a ninf'aev. — 3?
irinn horfði á hann um stund og
hristi síðan höfuðið, alveg ráða-
laus. En svo datt honum snjall-
ræði í hug. Hann ljet Audonin
leggiast. Svo rak hann fingurnar
fast í kviðinn á honum, varð mjög
alvarlegur á svip og sagðist nú
vora sannfærður um það, að hann
væri hættulega veikur. Og það
væri ekki um annað að gera e.n
skera hann upp.
Audouiri þótti mjög vænt um
þeita, grjet #og barmaði sjer og
gerði arfleiðsluskrá sína. Morgun-
krn eft.ir var hann lagður á skurð-
arborðiS. Læknirinn svæfði hann
og gerði síðan skinnsprettu eftir
kviðnum.
Þegar Audouin vaknaði, var hon-
um aýndur hinn stóri skurður, og
Jreknirinn kom og hvíslaði að hon-
um að hann hefði tekið úr honum
Mefastóra ígerð.
Eftir nokkra daga kom Audouin
aftur til Hjöflaeyjar og Ijek þá
við hvetn sinn fingur. Og i marga
5tríðsskulöirnar
og stjórnarskiftin í Frakklanði
í fyrri hluta desember tilkynti
stjórnin í U. S. A. skuldunautum
sínum í Evrópu, að hún gæti ekki
frestað greiðslu stríðsskuldanna að
nýju þegar Hoovergreiðslufrestur-
inn væri á enda h. 15. desember.
Enska stjórnin svaraði, að hún
mundi greiða þá upphæð, 95 inil-
jónír dollara, sem fjelli í gjald-
daga b. 15. des. k En þetta mætti
ekki skilja þannig, að Englending-
ar byrjuðu að nýju að borga sam-
kvæmt núgildandi samningum. —
Upphæð 8Ú, sem nú verði greidd,
sje ekki afborgun og vextir sam-
kvæmt skuldasamningunum, held-
ur beri að draga alla þessa upp-
hæð frá höfuðstólnum, þegar
skuldamálin verði leidd til endan-
legra lykta. Enska stjórnin hefir
þannig neitað að viðurkenna
sknldasamningana áfram. Menn
búast því við að greiðslan í des.
verði síðasía stríðsskuldagreiðsla
Englendinga, nema U. S. A. færi
skuldirnar niður að miklum mun
og geri Englendingum mögulegt
af borga í vörum, með öðrum orð-
um að U. S. A. lækki tollana.
H. 15. des. greiddu Englending-
ar svo 95 milj. \dollara í gulli.
Bandaríkin veittu þessari npphæð
viðtökn, en neituðu að viðurkenna
framannefndan fyrirvara Eng-
lendinga.
Fimm ríki, nefnilega ítalía,
Tjekkoslóvakía, Finnland, Lithau-
en og Lettland, hafa farið að for-
dæmi Englendinga og borgað, —
Aftnr á móti hefir Frakkland, Pól-
'land, Belgía, Eistland og Ung-
iverjaland neitað að greiða stríðs-
skuldirnar við U. S. A- Hoover
hefir lýst. yfir því, að hann sje
reiðubúinn til að semja um skuld-
irnar við þau ríki, sem hafa borg-
að, en ekki við hin. Hoover hefir
ennfremur látið í Ijós ósk um
samvinnu við Roosevelt viðvíkj-
nndi úrlausn skuldamálsins. En
Roosevelt hefir ekki orðið við
Vssari ósk. Hann vill enga ábyrgð
bera á 'gerðum núverandi stjórn-
ar, Skuldamálið verður því að lík-
ir dum lagt á, hylluna þangað til
Roosevelt tekur við völdum í
byrjun mars.
fínnþá rita. menn ekki, hvað
Roosevelt ætlar að gera í skulda-
málinu. En það má þó telja víst,
að hann slaki ekkert til, nema Eng
Icndiagar verðfesti pnndið. Geng-
islækkun pundsins og gjaldeyris
annara þjóða, sem fylgja pund-
inu, hlýtui’ að valda vöruverðfalli
í U. S. A. og öðrum gulllöndum.
Fall pundsins hindrar þannig að
Bandaríkjamenn geti hækkað vöru
verðið. Enska stjórnin benti á
þessa hættu í orðsendingu sinni
tií U. S, A. í byrjun desember.
Hið sama gerir ameríski stórbank-
inn, National City Bank of New
York í síðustu mánaðarskýrslu
sinni. Þannig fór haustið 1931, þeg
ar pundið fjell. Og í vetnr hefir
vöruverðið í U. S. A. aftur lækkað
jafnhliða gengislækkun pundsins.
Ameríska vísitalan, sem próf. Irv-
ing Fischer reiknar út, hefir fallið
úr 62.7 í sept. niður í 58.7 í des.
og er þannig lægri en þegar talan
var lægst í sumar (í júni). Ennþá
er ekki að fullu ljóst, að hve
miklu leyti gengislækkun punds-
ins hefir átt þátt i vöruverðfallinu
í vetur. En það er þó víst, að U.
S. A. leggur mikið kapp á, að
pundið verði verðfest, en Eng-
lendingar eru stöðugt ófúsir til
þegs.
Það vakti mikla undrun, að
Frakkar neituðu að borga stríðs-
skuldirnar við U. S. A. Þeir áttu
»ð borga aðeins 19 milj. dollara.
langt um minna en Englendingar. j
Frakkar ráða yfir lang stærsta i
vullforða í Evrópu. að minsta j
kosti 10 sinnum stærri en gullforði j
Englendinga. Prakkar eiga, hægra \
en Englendingar með að borga
sjer að meinalitlu, þótt, Frakkar
orti vísað til hins mikla tekju-
halla í fjárlögunum, Þar að auki
hafa Frakkar altaf baldið því
f'ram, að ekki megi rjúfa gildandi
samninga. þót.t um nauðungarsamn
inga sje að ræða,
Herriot stjórnarforseti lag'ði til,
að Fraltkar skyldu borga með
fyrirvara eins • og Englendingar.
En bingið feldi tillögu hans með
402 atkv. á móti 187. Því næst
samþykti þingið að neita að borga.
Herriot beiddist því lausnar. Paul
Boncour myndaði svo stjórn.Hann
var í mörg ár sósíalisti. En á síð-
astliðnum árum liefir hann lagt
mikið kapp á, að herbúnaður
Frakka verði aukinn sem 'mest.
Hann lenti því í deilum við flokks
bræður sina og fór að lokum úr
flokknum.
Stjórn Paul Boncour er að mestu
leyti skipnð sömu mönnum og
stjórn Herriots. Hinn nýi stjórn-
Urforseti fylgir stefnu Herriots í
utanríkismálum. Eitt það fyrsta
og erfiðasta hlutverk stjómarinn-
ar er það, að jafna hinn mikla
tekjnhalla á fjárlögunum. Um
miðjan desember var tekjuhallinn
8600 miljónir franka og vex um
600 miljónir á mánuði hverjum.
Það verður erfitt fyrir Paul Bon-
cour að ráða fram úr fjármálun-
um. Þau geta hvenær sem er orðið
honnm að falli.
Khöfn í janúar 1933.
P.
Fltig yfir Himalaya.
Fyrir skömmu flngu fimm bresk
ar herflugvjelar yfir Himalaya-
fjöll, þar sem enginn hefir farið
yfir áður. Tóku þær þar fjölda
margar merkilegar myndir af
landslaginu. Hæsta fjallið sem þær
flugu yfir, er Rakaposki og urðu
þær að fljúga þar í 8000 metra
hæð.
í þessum mánuði ætla svo tveir
cnskir flugmenn að freista þess
að fljúga, yfir Everest-fjallið.
500 hús brenna.
Heinl í desember varð ógurleg-
ur eldsvoði í japanska bænum
ítoigawa. Brunnu þar 500 hús í
einu, en tiltölulega fáir menn fór-
ust í þeim eldsvoða.
Ungfrú Sirrí segir að RÓSÓL
tannkrem sje það besta sem húm
hafi reynt, enda beri tennur sínar
þess ljósasta vottinn.
Þeir sem einu sinni hafa reynfc
Rósól tannkrem, nota aldrei annað.
H f Efnp^erð Peyki?yfkur
kemisk teknisk verksmiðja.
j B i B’■
rúmstæði
hvítlakkeruð,
4 tegundir.
I v >uh slð.
i -
Hðfnm
mikiö af karlmannafötum og
rykfrökkum, einnig’ dömu-
frakka í Öllum stæröum.
MfiBChestar.
Lauffayeo- 40. Sími 3894.
Hoasalan sf
Sioii 4514.

*
mánuði gat hann ekki um annað
talað héldúr en hinn mikla hol-
skurð, sem á sjer hefði gerður
verið.
Það var skömmu eftir þetta að
örusemeyer var kallaður brott. En
breýtingin varð svo. sem ekki til
batnaðar. Sá heitir Mouton, sem
við tók, digur semv naut. Hann
var öllu ver. i en Griisemeyer.
Það var auðfundið að fyrirrenn-
tari hans hafði ráðlagt honum að
hafa sjerstaklega vakandi auga á
mjer, og því var það, að þegar
sól var hæst á lofti þá skipaði
hann mjer að kljúfa grjót, eða
vinna einhverja s]ík/i vinnu, sem
ætlar algerlega að gera útaf við
mann í hitanum. Og dag frá degi
lagði Mouton meira á mig, þang-
að til mjer var alveg ofboðið og
jeg. örvænti um alt.
En þá kom mjer til hugar að
t«la við .heilbrigðisfulltrúa1 vorn.
Hann heitir Gillet og er fangi, en
hann var látinn læra hjálp í við-
lögum hjá lækninum á Royal. Auk
þess höfðu þeir læknirinn og hann
gerst góðir vinir.
[ún kvöldið talaði jeg við Gillet.
Hann kla.ppaði á öxlina á mjer og
sagði:
.,Vertu kátur, fjelagi! Þú ert
heppinn! Lækninum, honum dr.
Etienne, er ekki sjerlega vel við
Mouton. Ekki veit jeg hvernig á
því stendur. Sennilega veit lækn-
irinn hvílíkur þorpari Mouton er,
: það líkar honum illa, þvi að
Iiann er sjálfur besti drengnr. Og
jeg er viss um, að hann hefir að-
eins gaman að þvi að leika á
Mouton11.
Okkur bom svo saman um það
að næsta morgun skyldi jeg látast
vera veikur. Mjer var þó nm og ó,
því áð auðvitað hlaut læknirinn að
sjá, að ekkert gekb að mjer, og
þá hafði jeg aðeins heimskað mig
a þessu. Og þá var áreiðanlegt að
Mout.on mundi reyna að ná, sjer
niðri á m.jer fyrir það. Samt sem
áður afrjeð jeg að eiga þetta á
hættunni-
Þegar lyklavörður kom morgun-
inn eftir og opnaði bofann, sagðist
jeg vera veikur, hafa miklar þján-
íngar og ekki get.a farið á fætur.
Það kom nú fram, sem mig
hafði grunað. Rjett á eftir kom
Mouton inn í kofann og grenjaði
eins og blótneyti. Hann kvaðst
svo sem vita ’ það, að jeg væri
argasti drullusokkur og ætlaði að
skrópa til þess að hliðra mjer hjá
vinnu. Jeg hrósa honum svo sem
ekkert fyrir skarpskygnina, því
að þetta lá í augum uppi. í stað
þess hað jeg hann með veikluleg-
um rómi, að sjá um það að læknir
'bæmi þegar til mín „eins og regliy
í rrðin mælti fyrir um“.
Bræði Moutons bomst nú á
hæsta stig, því að hann vissi vel,
að hann gat ebkert að hafst fyr
en læbnirinn hafði látið álit sitt í
I.þís. En honum var svo urn það
hugað að boma mjer aftur í þrælb-
unina í steibjandi sólarhitanum,
að hann hljóp rableitt heim, sím-
aði til Royal og hað læbnirinn að
boma undir eins.
Dr. Etienne kom líka bráðlega
í róðrarbáti og eftir venju tók
Gillet á móti honum og gat talað
við hann áður en Mouton kom.
Og svo komu þessir þrír meiin
inn í kofann til mín, dr. Etienne,
G'illet og Mouton og' brann heiptip
úr augum hans. Læknirinn baS
þá nú að í'ara, út fyrir og þegar
v'ð vorum tveir einir, brosti læknr
irir.n út undir eyru og sagði:
„Jæja, mousieur Schvrartz, er
Mouton allharður við yðurf Við
skulum veuja hann af því. Þjer
eruð alveg fárveikur, eða er ekkl
svo? Jú, það er best að jeg stríðí
honum Mouton vini mínum ofur-
lítið. Hjfinn skal fá að þusast11.
Svo sat læknirinn um stund á
fletinu hjá mjer og spjallaði um
alla heima og geima. Að lokutw
opnaði hann dyrnar og bmti
Mouton að koma inn.
„Þessi fangi má elcki vinná
handarvik x einn nxánuð11, rnælti
hann og benti með þumalfingvin-
um aftur fyrir sig.
Svo gekk hann út og Icallaði umh
leið og hann. fór: