Morgunblaðið - 23.12.1933, Qupperneq 7

MORGUN BLAÐIÐ
7
1 mlððaismattan:
Ófrosið dilkakjöt, saltkjöt.
Iiangikjöt. Reykt tíjúgu, miðdags-
^ylsur, kjötfars, nýlngað daglega
Það besta, að allra dómi, sem
reynt hafa.
Verslun
Sveins lúhannssonar.
Bergstaíastræti 15. Simi 2091.
fyrirmyndum, en kunna ekki að
«egja frá daglega lífinu hjer.
Þau hafa flest setið og lesið
bækur, í stað þess að fara í
hákarlalegur eða vera með í
öllu slarkinu, svo þeir hefðu
frá einhverju að segja.
Hákarlaveiðar hafa vafalaust
verið stundaðar hjer á opnum
bátum frá landnámstíð, en
hættulegar voru slíkar hákarla-
iegur að vetrinum og ekki
heiglum hentar. Nokkur endur-
bót hefir það sjálfsagt verið,
<ðr þiljað var yfir skut og barka
á bátunum (,rúff‘), svo þar
var afdrep ef sjómenn þurftu
að halla sjer út af, auðvitað
í öllum skinnklæðum, og segir
höf. að þetta hafi þá þótt sæld-
aræfi. Ekki hefi jeg sjeð slíkt
skip.
Næsta framförin, og hún ekki
lítil, var það, að setja þilfar
yfir alt skipið og jafnframt
munu skipin hafa stækkað til
góðra muna. Höf. fer fljótlega
yfir þetta menningarspor, sem
Eyfirðingar stigu fyrstir manna
hjer á landi. Það mun hafa
verið að þakka því, að nokkurir
efnilegir menn höfðu siglt til
Danmerkur og lært þar nokkuð
í skipasmíði. Gamli Daníelsen
á Skipalóni hefir víst verið einn
hinn fyrsti. Jón Stephánsson
I'ærði á Bornhólmi. Fyrstu þil-
skipin voru smíðuð uppi í sveit
— á Skipalóni, og fleytt ofan
Hörgá að vorinu. Þar var mjer
saigt, að ,,Orri“ hefði verið
smíðaður og að eilíf orrahríð
hefði verið milli smiðanna um
smíði á þilfarinu, og dró skipið
nafn af því. Vildi hver hafa það
á sinn hátt og kunni enginn
til hlýtar, enda varð skipið
ekki langlíft og fórst með allri
áhöfn. Þegar jeg kom til Eyja-
fjarðar voru þar margir skipa-
smiðir, þó mest kvæði að Bjarna
Einarssyni, og voru þá smíðuð
snotrustu skip. Eyfirðingar
voru þá langt á undan öllum í
þessari grein.
Höf. segir vel og skemtilega
frá öllu lífinu á hákarlaskip-
unum, undirbúningnum undir
túrinn, veiðunum, manndráps-
veðrunum og hákarlaberserkj-
nnum. Svo erfitt og hættulegt
var þetta starf, að Norðmenn
gáfust strax upp á því. Skipin
og allur útbúnaður hafði batn-
að stórkostlega, þegar jeg
þekti til, en þó mun það hafa
verið algengt, að sjómenn færu
ekki úr fötum allan túrinn. —
Svo megn var grútarlyktin í
sjómannaklefunum og úr föt-
uro mannanna, að alt fyltist af
henni, hvar sem þeir komu inn.
Allur málmur, úr og fleira,
varð svo svartur í sjómanna-
Mefunum af brennisteinsvatns-
Umsóknir
Live Weel í jólamynd Gamla Bíó.
Hin vinsæla og bráðskemtilega Hafnarleikkona, Liva Weeí,
leikur aðalhlutverkið í myndinni „Bláu drengimir“, er Gamla
Bíó sýnir annan jóladag. þ. e. a. s. Liva Weel leikur þama í
raun og veru mörg hlutverk, því hún íklæðist jafnvel herfor-
ingjabúningi, auk þess sem hún leikur „eins og herforingi“,
eins og Reykvíkingar segja, hvernig sem hún er klædd. En til
þess að sýna, að hún geti „koroið til dyranna eins og hún er
klædd“, hefir hún sent hingað meðfylgjandi mynd af sjer, með
jólakveðju til Islendinga.
efni. Eigi að síður bar lítið á
því, að þetta tröllalíf yrði mönn
um að heilsutjóni. í öllu þessu
slarki og mannraunum urðu
menn að duga eða drepast, og
það mun hafa aukið mörgum
afl og áræði, gert þá að meiri
mönnum, þegar öllu var á botn-
inn hvolft.
Höf. segir að margir hafi
hlakkað til þess að fara í há-
karlalegur, en aðrir kviðið fyr-
ir því, og þráð að komast heim.
Virtust þessar vetrarferðir svo
C'árennilegar, ekki síst þegar
veður var illt, að jeg sárvor-
kendi mönnunum. Ungu menn-
irnir litu að minsta kosti öðru
vísi á þetta. Þannig sögðu mjer
t. d. tveir unglingspiltar, að
þeir hefðu átt bágt með svefn
síðustu vikuna — af tilhlökk-
un! Hákarlalegurnar voru mik-
il æfintýri fyrir slíka pilta og
tilbreyting frá hversdagslífinu.
Meðal annars segir höf. frá
verkun hákarls. Skyrhákarl seg
ir hann að hafi verið kasaður
svo lengi, að hræra mátti með
fingrinum í beitunni, en annars
þótti hákarlinn ekki ,,ætur“ fyr
j en hann var að minsta kosti
tveggja ára gamall. Það má
■ nokkuð af þessum læra, því nú
‘ er flestur söluhákarl svo nýr
og seigur, að það spillir gæð-
unum stórum.
Svo virðist mjer sem höf.
búist ekki við að hákarlaveið-
arnar verði teknar upp á ný.
Margt þætti mjer ólíklegra, en
þá verða þær með öðru sniði:
allur hákarl hirtur, auk lifr-
ainnar, hið besta haft til mann-
eldis og verkað betur en nokkru
sinni fyr, en hinu breytt í olíu
og fóðurmjöl. Hákarlinn er feit
ur, verðmætur fiskur og það
eru öll ógrynni, sem veiða má
af honum. — Hákarlaveiðar
mættu enn verða mikil og arð-
söm atvinnugrein.
Bók þessi þarfnast ekki
minna meðmæla. Hún verður
vafalaust keypt og lesin á
hverju heimili við Eyjafjörð og
af flestum sjómönnum, en allir
geta lesið hana með ánægju.
Hún er eftirtektarverður þátt-
ur í menningarsögu landsins og
hafi höf. þökk fyrir hana.
G. H.
um styrk til skálda og lista-
manna, sem veittur er á fjárlög-
um ársins 1934 (kr. 5000.00) send-
5st Mentamálaráði íslands í skrif-
stofu ritara þess, Seljavegi 29
hjer í bæ, fyrir 20. febrúar 1934.
Síðasti
musterisriddarinn
Parcival.
\ i
Söguleg skáldsaga, óft-
ir A. E. Braebyogel.
— Friðrik J. Rafnar
þýddi. Bókaútgáfan
Norðri. Akureyri —
1933.
Sú var tíðin, að riddarasög-
ur voru uppáhaldsskemtilestur
dendinga og enn í dag munu
ýmsir lesa okkar gömlu ridd-
arasögur sjer til gagns og gam-
ans. Hjer bætist nú ein saga!
í hópinn og hún ekki af lak- ]
ara tæinu, þarx sem er hin fræga j
sögulega skáldsaga eftir þýska :
skáldið Brachvogel, um hinn!
ðasta musterisriddara. Opnar,
saga þessi víða sýn inn í hug- |
myndaheim miðaldanna, ridd-
arahugsjónarinnar og teflir
fram á sjónarsviðið mörg
Tilkynning
frá SfrætisvOgnum Reykiavíkur h f.
Yfir hátíðina verður ferðum vagna okkar hagað þannig:
Aðfangadag jóla frá kl. 9 f. h. til 6 e. h.
Jóladag frá kl. 1 e. h. til IIV2 e. h.
Annan jóladag frá kl. 9 f. h. til IIV2 e. h.
Gamlárskvöld frá kl. 9 f. h. til 6 e. h.
Nýársdag frá kl. 1 e. h. til IIV2 e. h.
Ath. Síðasta ferð frá Lækjartorgi á aðfangadags-
kvöld og gamlárskvöld er kl. 6 e. h.
Enra þá er ekki of seirat
að panta bióraiakörfu
s „FLÓRU“, Síraii 2039.
Opið til kl. 12 i feröld
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
e •
• •
• •
• •
• •
© •
• •
>••••©••••••••••••••••••••©••©•••••••••••••••