Morgunblaðið - 18.02.1934, Blaðsíða 4

0
4
Sjötugur.
Gunnar ólafsson
konsúll
Ixuimar Ólafsson konsúli og
kaupmaður í Vestmannaeyjum er
sjötugur í dag.
Gunnar er löngu orðinn þjóð-
kunnur maður bæði vegna af-
skifta sinna af landsmálum og
■einnig vegna atvinnurekstrar síns
sem liann hefir stjórnað með hin-
um mesta dugnaði og' forsjá nú
um 24 ára skeið.
Gunnar var þingmaður Vestur-
Skaftfellinga frá 1909—1911 og
landskjörinn þingmaður 1926, en
bauð sig þá eigi fram til þing-
setu aftur og hefir eigi síðan
viljað gefa kost á sjer til þess
starfa, en góður liðsmaður þótti
liann á þingi sem og hvarvetna
annars staðar.
Árið 1909 fluttist Gunnar til
Vestmannaeyja og byrjaði þar
ásamt Pjetri sál. Thorsteinsson
og Jóhanni alþingismanni Jósefs-
syni, verslun og útg'erð í stórum
stíl. Starfar Gunnar enu við þetta
fyrirtæki þeirra fjelaga með óbil-
andi vinnufjöri og starfsþoli.
Það hefir jafnan verið svo um
Gunnar, að hann hefir unnið sjer
virðingu, vináttu og traust allra
þeirra, er honum hafa kynst, hann
hefir ávalt verið hjeraðshöfðingi
í sínu hjeraði, svo var það meðan
liann dvaldist í Skaftafellssýsl-
unni, svo er það og í Vestmanna-
eyjum.
Gunnar er hjeraðshöfðingi í
hinni gömlu góðu merkingu þess
orðs.
Fjölmargir eru þeir, sem leitað
hafa ráða til Gunnars og aðstoðar
í vandræðum sínum, enda mun
það má 1 li sannast, að honum hafi
tekist flestum mönnum betur að
leysa vandræði annara og greiða
fram úr erfiðleikum þeirra.
Gunnar er yfirlætislaus og
mjög við aiþýðuskap, hygginn og
atliugull flestum öðrum fremur,
og það vitni bar honum einn
hinn merkasti stjórnmálamaður
lijerlendis, sem honum var sam-
tíða á þingi, að hann hefði að
sínum dómi lært allra mest af
lífinu, þeirra manna, sem hann
hefði kvnst.
Allir hinir mörgu vinir Gunn-
árs munu óska honum allra heilla
og' þess, að hann megi enu um
langt skeið sitja með fullu starfs-
f jöri að ríki sínu í Evjum.
Útvarpstruf lanir. V egna ó-
hemjulegra truflana varð ekki
hagnýtt ein einasta frétt í út-
varpinu frá London klukkan 17
í gærkvöldi.
MORGVN'BTUA ÐIflV
Frægur maður
látinn.
Laugardaginn 30. desembee s.l.
andaðist að heimili sínu 24 Manor
l’laee, í Edinborg á Skotlatidi:
Sir Joseph Montagu Cotterill, C.
M.G. 82 ára að aldri.
Ilann yar sonur Hinviks Cotter-
ill, fyrv. biskups í Edinborg;
fæddur í Brighton 1851. Hann
gekk á háskóla í St. Andrews, há-
skólann í Brighton og á Edin-
borgarháskóla. 1875 fekk liann
la-rdómsnafnbót — M.B.C.M. —
AÍð Edinborgarháskóla, fekk þá
verðlaun fyrir skurðlækningar og
sjúkdómafræði.
Hann stai'faðí !e.iiv-d:.i.n við
Royal Infirmary, Edinborg;
liækkaði þar jafnt og þjett í
stöðu og' áliti, þar til hann ljet
af störfum þar 1912.
Sir Joseph M. Cotterill.
Skurðlæknir var hann með af-
brigðuin, ágætur og ákveðinn.
Vakti tiltrú og traust sjúklinga
með rósemi sinni og snarræði, er
vanda bar að liöndum; eru það oft
blessunargjafir þeirra sem iðka
mikið íþróttir útivið, en það gerðu
íair meira eu liann.
Hann var alldiða skurðlæknir,
en heilasjúkdómar og sjúkdóma-
fræði ((Pathology) voru aðallega
sjerfræði hans.
Fyrirlestrar hans á læknaskól-
anum voru afbragðs vel sóttir;
olli því rökfesta hans og ná-
kvæmni, ljós og skipuleg fram-
sögn, og máske ekki síst —
harðglettan, með alvöruna og' ást-
úðina á bak við, er jafnan skein
úr augum hans þegar hann talaði
sem læknir.
Þegar stríðið skall á 1914, þá
fekk hann sveitarforingjatign og
yfirlæknisstöðu við annan skoska
aðalhermannaspítalann í Craig-
leith, þar sem Sir Joseph Fayrer
hafði yfirstjórn. Sir Montagu tók
þegar að s.jer forráðamensku
skurðlækninganna á spítalanum;
hlaut liann viðurkenningu og heið-
ursmerki fyrir það starf 1917, og
íulla aðalstign 1919. Þó mun hann
hafa fengist við lækningar eftir
það. Hann segir í brjefi til mín
28. mars 1931: „Nú er jeg hættur
skurðlækningum — verð líka átt-
ræður eftir nokkra mánuði!, en
jeg hefi lengi fengist við það
starf, og gert um 18,000 uppskurði
í Royal Infirmary, svo mjer var
mál á h.víld“.
Einn yfirboðari Sir Montagu
í Craigleith, Sir Joseph Fayrer,
hefij' kvatt hann í ,,The Scots-
man“, með nokkurum orðum, sem
lýsa manninum vel. Þau birtast
hjer í lauslegri þýðingu; hann
nefnir þau sjálfur „Mat“ (af s.
að meta).
„Mikill. skurðlæknir, mikill
íþróttamaður, mikið göfugmenni,
og — hvað mig snertir að minsta
kosti — sannasti, ábyggilegasti og
kærasti vinurinn, er dáinn.
Þó jeg' hafi þekt hann, og met-
ið persónuleika hans, um fjölda
mörg ár,, þá tel jeg vináttu okk-
ar frá 4. ágúst 1914, þegar hann
ásamt fleirum úr hinu ágæta yfir-
foringjaráði mínu, færði mjer
fregnir um vígbúnaðinn og skyldu
störf vor, við annan aðalhermanna
spítalann, sem jeg þá hafði þann
heiður að stjórna.
Hann gekk næst mjer að mann-
virðingum, og enginn hershöfðingi
hefir nokkuru sinni átt hæfari nje
ábyggileg'ri aðstoðarmann. Hefði
hann gert hermensku að lífsstarfi
sínu, þá er jeg sannfærður um,
að hann hefði þar borið ægishjálm
yfir aðra menn; orðið afburða-
maður eins og hann varð í skurð-
lækningum, og sannarlega í öllu
sem hann gerði.
Hann var þrár, þolgóður og
seigur til þess, ýtrasta. Undan-
tekningarlaust vann hann því sig-
ur, hvar sem hann beitti hug og
hönd; og' af því að liann hafði full
an og Anðtækan skilning á „her-
þjónustu“ sinni, ‘ þá stend jeg,
lierþjónustan og deildin sem jeg'
stjórnaði í óbotnandi þakka.rskuld
við hann. Auk „liermensku“ hans
sem yfirlæknis spítalans, þá ann-
aðist, hann' um skurðlækninga stof-
urnar.
Þau fjögur ár, sem við vormn
saman, gerði hann yfir 1000 —
eitt þúsund — jeg held það hafi
A'erið 1200, meiri háttar uppskurði
á þeiro. sem verst voru útleiknir
og sendir til Craigleith til lækn-
inga; hann misti ekki einn einasta
— sannarlega ljómandi frammi-
staða!
„Jói CotterilT' var frábær, ekki
aðeins sem mikill skurðlæknir,
heldur var einnig frægð hans sem
íþróttamanns heims kunn: Hann
ljek „Cricket“ manna best; var
einhver besti knattleikari sem sög-
ur . fara af; afbragðsskytta, og',
.jafnvel á efri árum var hann
langt fyrir ofan meðalmensku að
öllum leikum.
Auk alls þessa — ef menn
skildu hann rjett, en það varð að
skilja hann — þá átti hann kurt-
eisi og prúðmensku „gamla skól-
ans“ — var drengur góður og
göfugur.
Jeg, sem skildi hann, rita þessa
stuttu og ófullkomnu viðurkenn-
ingu um .sannan vin og mikil-
menni“.
upp í stigagatið með sinni við-
feldnu barytonrödd: „Molly !“ —
Frúin var sjaldan langt undan;
hún þaut fram að handriðinu og
kallaði niður. með sínum skæra
sópran: ,,Jói!“ Þetta var kveðjan,
annað ekki. nema gleðihreimurinn
í röddunum. því læknirinn var
óðara þotinn inn í baðklefa sinn
og svo inn í biðsalinn, shm þá var
oft fullsetinn sjúklingum, sem
biðu komu hans.
En, -— „síðustu perluna, sorg-
arperluna má ekki vanta; af
henni eykst hinum öðrum perlum
ljómi og' máttur“, segir H. C.
Andersen. Konu sína misti Sir
Montagu 1908.
I stríðið mikla fóru allir synir
hans þrír, og tengdasonur, Majór
Porter.
Elst.i sonurinn, Denis, var í,
læknadeild breska hersins; hann I
var lifandi eftirmynd föður síns. -
og mikilsmetinn læknii-. Hann j
fekk inflúensu, og dó í Frakk-1
landi 1918. ÍÞvfa, annar sonurinn,
særðist hættulega, en varð grædd-
ur, starfar nú í Lonclon. Yngsti
sonurinn John Henry, einnig
læknir, 28 ára, fjell í Indlandi
1917. Majór Porter fjell einnig í
stríðinu.
„Svo Kíer sjá.ið“, segir Sir
Montagu í brjefi, „að stríðið hef-
ið hefir tekið óþyrmilega á mjer“.
Þetta
Suðusúkkulaði
er uppáhald allra
husmæðra.________
Hár.
Hefi altaf fyrirliggjandi hár við
íslenskan búning.
Verð við allra hæfi.
Versl. Goðafoss
Laugaveg 5. Símá 3436.
„Guðsmanns líf er sjaldan happ
nje hrós, heldur tár, og blóðug
þyrnirós.“ (M. J.) En það er
„happ og hrós“ fyrir þjóðirnar
sem bera gæfu til að eignast slíka
sonu sem Sir Joseph Montagu
Cotterill var.
Ritað á Kyndilmessu 1934.
Þórunn Ríchardsdóttir.
ftMutmsuí litun
S*«««**l J+ Ju 1500
Reynslan befir sýnt, að þrátt fyrir alt, ©r best að láta okkur
hreinsa eða lita og pressa allan þann fatnað, er þarf þessairar með-
höndlunar við. — Sótt og sent eftir óskum.
Kona Sir Montagu hjet María
Winn Jones; hann kallaði hana
Molly. Hún var biskupsdóttir frá
Bangor í Wales. Börnin Aroru sex,
og hjetu sum welskum nöfnum.
Þetta Arar trúrækið fólk, en það
var engin veinandi volæðistrú,
lieldur heilög', heilbrigð trú, sönn,
bjargföst og hlý, eins og sltínandi
vordagur.
Héimilið var glatt og yndislegt.
Oðara en læknirinn kom heim af
spítalanum um hádegisbilið, snar-
aðist -hann úr yfirhöfn sinni niðri
í forsalnum, og lrallaði um leið
Nýju bækurnar:
Sögúr frá ýmsum löndum, II. bindi, ib. 10.00.
Sagan um San Michele eftir Munthe, ib. 17.50 og 22.00.
Sögur handa bömum og unglingum, III. bindi, ib. 2.50.
Egils saga Skallagrímssonar, útg. Fomritafjelagsins, ib. 15.00,
Bókaverslnn Sigf. Eymnndssonar
ogBókabúð Austurbajar BSE, Laugaveg 34.
Reykvíkingar
og nágrannar.
í dag hefst ný saga í Vikuritinu, „Gull Faraós“,
sem er afar-spennandi frá byrjun til enda. —
VIKURITIÐ hefir náð mestri útbreiðslu
aílra skáldsagnarita hjer á landi. Látið því ekki
ginna yður til að kaupa eitthvert annað rit í
þess stað, þótt reynt verði að fleka yður til þess
á einn eða annan hátt.