Morgunblaðið - 28.09.1934, Blaðsíða 8

B
MORGUNBLAÐIÐ
Smá-auglfsmgar|
Pæði, gott og ódýrt og einstak-
ar máltíðir frá 1 kr. Ennfrémur
kaffi, te, mjólk og gosdrykkir all-
an daginn. Café Svanur við Bar-
ónsstíg.
Glæný ýsa í matinn í dag'. Sími
1456, 2098, 4402 og 4956. Hafliði
Baldvinsson.
— Káupmaðnr: Hafið þjer tal-
ið sjóðinn?
Gjaldkeri: Já.
— Og stóð alt heima?
— Að undanteknum 2 aurum.
— Hvernig stendur á því? .
— Það veit jeg ekki. Kassinn
átti að vera tómur, og mjer er
óskiljanlegt hver hefir látið þessa
tvo aura í hann.
Smart. Flutí í Kirkjustræti '8.
Sími 1927.
Gott ódýrt fæði-i Jóhanna Odds-
dóttir, Barónsstíg 19.
Stúlka, sem dvalið hefir erlendis
og kann þýsku, ensku (Correspon-
dense) og vjelritun, óskar eftir
atvinnu. Upplýsingar í síma 2223.
Dömur! Hefi nokltrar vetrarkáp
ur. mjög ódýrar, og einnig' axtra-
kan. Guðm. Guðmundsson, klæð-
skeri, Bankastræti 7 (yfir Hljóð-
færahúsinu).
Stúlka, sem hefir kennarapróf
í ensku og Aönsku, óskar eftir
kenslu gegn fæði. Upplýsingar í
síma 4061.
Ferðamaður: Mjér er sagt að
þjér sjeuð 99 ára gamall og fædd-
ur hjer. Hafið þjer virkilega lifað
all ayðar æfi hjer.
— Nei, ekki enn.
Húsfreyja: Er hann Kalli
heima 1
Vinnukona: Jeg veit það ekki
en það sýnist svo, því að köttur-
inn hefir falið sig. *
Allar upplýsingar í
Tjarnargötu 16. Sími
3159
Niðursuðudósir með smeltu loki
fást eins og að undanförnu hjá
Guðmundi Breiðfjörð, Blikksmiðja
og tinhúðun, Laufásveg 4. Sími
3492.
KELVIN-DIESEL. Sími 4340
Dívanar, dýnur og allskonar
stoppuð húsgögn. Vandað efni,
vönduð vinna. Vatnsstíg 3. Hús-
gagnaverslun Reykjavíkur.
••••••••••••••••••••••••••
— Húsið hjerna við hliðina
hrundi rjett áðan.
— Ekkert heyrði jeg, en það
er ekki að marka, jeg var að tala
við konuna mína.
••••••••••••••••••••••••••
Kaupum gamlan kopar. Vald.
Paulsen, Klapparstíg 29. Sími
1024.
— Kærastan mín hefir sent mjer
trúlofunarhringinn,
— Altaf ertu jafn heppinn. Mín
kærasta er orðin svo feit, að hún
nær ekki hringnum af sjer.
Húsgagnasnúrur, margir litir,
lágt verð, fást í Húsgagnaversl-
un Reykjavíkur.
--- I
Nýir kaupendur að Morgunblað-
ínu fá blaðið ókeypis til næstkom-
andi mánaðamóta.
Ása Hanson, . danskennari,
Lesið
S jóf erðasðgurmar
eftir Sveinbjöm Egilson.
Heimabakarí Ástu Zebitz, Ei-
ríksgötu 15, sími 2475.
Má jeg gera mönnum skil?
Meininguna krota.
Höggpípuna hefi til,
hana á að nota.
Lambalifur,
verðið lækkað.
Dilkasvið ný o£ væn.
Kauplfelag
Borgfirðinga.
Sími 1511.
Efni i lampaskerma.
Skermagrindur — georgette —
skermasilki — shamtung — gull-
léggingar — gullsnúrur — gull-
dúskar —' silkileggingar — silki-
| snurur — silkidúskar — silkikög'-
íur — silkitvinni — vafningsbönd.
- Hjá okkur er úrvalið stærst og
verðið lægst,
SKERMABÚÐIN
Laugaveg 15.
Dr. Hindhede
færgasti matvæla-
sjerfræðingur Norð
urlanda skrifar um
Cerena-
bygggrjón
„15 ára reynsla hef
ir sannfært mig
um, að það er
gagnslítið að nota
það sem almennt er
kallað bygg-grjón.
Mitt ráð til alira,
húsmæðra er því,
reynið
sociin t nymjólk veroQ ð
iminútum að ágætum bœtiefnaqruut
Daíni barnið ekki,qefið
þvi Cerenaqraut á hverjum
deql, þá ferþað falleqar
_ rauðar kinnðB _
Cerena-bygggrjén.

Til Keflavíkur,
Garðs, Grindavíkur
og Sandgerðis
eru daglega ferðir frá
Steindórk
SYSTURNAR. 24.
á ennið, — það gleður mig að fá að sjá þig svo
óvænt. Og enn meir gleður það mig að sjá þig í
svona góðum fjelagsskap. Hann sneri sjer að hr.
Kleh og sagði: — Þjer, sem eruð faðir dætra, eigið
hægt, þegar þjer hafið verndarengil eins og ung-
fru Eula er — hjer hneigði hann sig lítið eitt til
mín — sem nægir til að vernda þær fyrir öllum
hættum. En hvernig á maður að vernda fulloi’ðna
syni’ án þess að gera þá hlægilega og sig sjálfan
óvinsælan hjá þeim. Maður verður að sleppa
þeim lausum undir eins og þeir eru fleygir. Og
hvert hlaupp þeir þá? Beint í sorprennuna!
Baróninn var afar mælskur að upplagi, og við
vorum þegar orðnar vanar því, að hann gripi hvert
tækifæri til að halda dálitla ræðu yfir okkur. Hann
talaði sitjandi eða standandi, og var altaf jafn
mælskur, en hann var feikilega næmur fyrir áhrif-
um ræðu sinnar. Nú hefir hann sennilega haldið,
að Martin stilti sig um að taka fram í fyrir honum,
af eintómri kurteisi, svo að hann tók sjálfur af
honum ómakið og sagði:
— Jeg á þar við þig. Jeg hefi ekki heyrt annað
en gott af þjer. Það getur eins vel verið af tilvilj-
un, en við skulum vona, að þú eigir það skilið. Jeg,
átti við Hellmut. Hann hefir ágæta hæfileika og
gæti hjálpað mjer við vinnu mína og verið besti
fjelagí minn í tómstundum mínum. En hann vill
heldur .... nei, það getur annars verið sama hvað
hann vill heldur. En að jeg kem til ykkar í kvöld,
er af því, að .jeg er einmana þegar vinnan er úti
og eins þau samkvæmi, sem jeg er skyldugur að
koma í. — Það var rjett eins og brygði fyrirklökkva
í rödd barónsins, en hann var svo mælskur, að jeg
átti bágt með að trúa, að þessi klökkvi kæmi fram
gegn vilja hans.
— Nú verð jeg að fara, sagði Martin og hneigði
sig fyrir hverjum viðstöddum sjerstaklega.
— Þarftu að fara strax? spurði baróninn ásak-
andi.
— Mamma er ein heima, svaraði Martin, — það
mintir þú mig á.
Ekki var Martin fyr farinn en Lotta sneri sjer
að baróninum, blátt áfram, eins og hennar var
vandi og sagði:
— Hvers vegna þykir yðiír í rauninni vænna um
Hellmut en Martin? Þeir eru þó báðir synir yðar.
— Þú átt ekki að vera með heimskulegar spurn-
ingar, sagði hr. Kleh.
— Þa ðer hreint ekki heimskulegt, sagði barón-
inn. — Sjálfur hefi jeg oft lagt sömu spurningu
fyrir sjálfan mig. Jeg ^ engan veginn svo blind-
aður, að jeg haldi, að Hellmut sje neitt betri en
hinn. Og svo jeg segi það hreinskilnislega, þó /það
sje mjer hálfnauðugt, þá held jeg einmitt, að hann
sje það ekki. Of sama máli var að gegna þegar
þeir voru báðir krakkar — báðir fallegir og greind-
ir krakkar.
— Það er kannske af því, að þjer sjáið Hellmut
á hverjum degi, sagði jeg, því jeg hafði heyrt, að
föðurástin glæddist við það að umgangast börnin
daglega.
— í þá daga sá jeg líka Martin daglega, sagði
baróninn, — og jeg tók eftir því hvernig hann óx,
líkamlega og andlega, en jeg hefi aldrei glaðst
eins af því og þegar sama skeði hjá Hellmut. Og
þó elskaði jeg móður hans heitt í þá dága, miklu
heitar en konuna mína, ef jeg má fara að drepa
á atriði úr mínu einkalífi.
— Já, en hún var þó altaf konan yðar og Hell-
mut bar nafn yðar, sagði hr. Kleh.
Lotta greip fram í með álfafa: — Það finst
mjer engin ástæða vera.^Mjer finst það engin á-
stæða vera til að þykja vænna um hann.
— Þetta er atriði, sem þú skilur ekki, sagði hr,.
Kleh, — og konur yfirleitt skilja ekki.
Þetta hefir víst verið satt, því jeg skildi það-
heldur ekki.
— Mjer finst það ljótt, sagði Lotta, — mjer finst
þetta ljótt af yður, baron.
— Ljótt, já, það getur vel verið. En þetta er
ekki eins einfalt og maður skyldi halda. Af öllum;
þeim öflum, sem mest eru að verki í þá átt að-
ákveða tilfinningar vorar, er skilgetinn skyldleiki
einn hinna dularfylstu, einmitt af því hann virðist
liggja svo beint fyrir skynsemi vorri, en gerir það
ekki. Annars vildi jeg svo sem ekkert helöur en<
vera fullkomlega rjettlátur í breytni minni.* Jeg
vildi gjarna gera það sama fyrir Martin sem jeg
geri fyrir Hellmut. En Martin gerir mjér það ó—
kleift.
— Hann er stiltur, sagði Lotta.
— Það veit jeg, og mjer líkar það vel við hann:.
En hann er ekki einungis stoltur, hefdur um leiði
hlutdrægur. Þannig hefir hann verið alinn upp,. og.
það er atriði, sem jeg get ekki ráðið við. Eh geti
jeg einhverntíma gert eitthvað fyrir hann, skal:
ekki standa á mjer. Og þar sem jeg fæ ekki tæki-
færi til að lofa honum sjálfum því, geri jeg það
hjer með fyrir ykkar milligöngu. Eruð þjer þá
ángæð?
% Tveim dögum fyrir leiksýninguna, í'jekk hr.
Kleh liðagiktarkast og varð að fara í rúmið. Hann
hafði oft fengið þau áður, en aldrei svona slæm.
Hann kveinaði ekki, en verkirnir voru svo sárir,
að svitadropar spruttu út á enni hans, hvað eftir
annað, og læknirinn varð að dæla í hann moi’fíni
til- þess, að hann gæti sofnað.
Mjer til gleði, fór Lotta ótilkvödd í búðina og
kom svo upp á hverjum klukkutíma til föður síns„
til að segja hvernig gengi eða spyrja hvað gera.
skyldi; þannig gat hann sjeð, að þrátt fyrir allac