Morgunblaðið - 23.11.1934, Blaðsíða 8

J.
mmm
MOBGUNBLAÐIÐ
r-n^wriigiwim,~
|_ , ./.IlfefB
Sma-auglysingar|
L . . a g- <ol
, | "Sfff !«ns WA mguqwCM -hSh,
innarl^lpflMr*^ í '4qf>pu«*i %tuq
Kaffidúkar í f'Sllecu
Versl. „Dyngja“.
___________ Pelsfi
,jairrali|lif sjerj
x ^oCiiB^seq ‘qofqepeq giStren
Samkyðan^skj^íliéfiii í .ájjSl*
bréyttu úrvali frá 3,50 mtr. Satin
á 5,50 mtr. Versl „Dyngja‘‘.
Samkvæmishanskar á 6,25 par.
iSmilíá er mnítið éftir' af Vetrar-
vetlingúni og Hönskum. á'ersl.
„D.vngja“.
Vetrarsjöl. Kasimirsjöl, Frönsk
sjöl. Fallegt sjal er besta jóla-
gjöfin fyrir konu á, peysufötum.
Versl. „Dyngja“.
í, sem nyr er til sölu
filÁI^Ium. Upplýs-
ingar gefa G. Bjarnason & Fjeld-
stedi AÖalstj'æti 6,
—---------‘-----:------------r
Pæði og einstakar máltiðir ó-
dýrt og gott í Café Svanur við
Barcnsstíg.
•••••••••••TTTrTS•••••••*•
— Hetirðu sjeð rakbui-staftn
miiin, Siggi?
— 'N’ei, en það er komið nytt
tagl, á rqgguhe.stinn hgrys Kalla.
••••••••••>>••••••••••••••
Mjólkurafgreiðsla Korpúlfs-
staðabúsins, Lindargötu 22, hefir
síma 1978.
Hnappar, ,T«'.l irr.^peunur, ,Cii}is.
og nælur í fjöíbreyttu og ódýru
úrvali. Versl. .,Ðyngja“:
r—
—
an. brunt ög
t a
14,75 mtr. VersL „Dvngja“.
B &K B A N D S-VINNUSTOPA
mín er í Lækjargötu 6 B (g'engið
inn um Glerdugnasöluna) • Anna
^lýgenring.

er vænsta Kjötið sem hjer fæst.
Rúli^^elag
Borgfirðliiga.
Sími 1511.
yö?Sftfjt 'f’?ð0Í)^t' ælfistaTf,
! aíiírei itiáít-þú' ‘ ^féyttíá
járnkarli sem jörðin þarf,
jeg á eínn til heima.
n ifiiiÉjniimr
[«!.«
■0-----#
£
NÚ ER JEG ICÍ -
raular hinn ánægði eigin-
maður fyrir munní sjer,
þegar hann sjer að eigi hefir
gleymst að láta
Colman’s MustarB
á kvöídborðíð.
en
1^'ÍÍÍBÍfeéifc^f. Silt
falíegt úrval. Mislitir dömuvasa-
ldútar á 0,50 stk.^Ve^^öD^q
Tilbúnar Upphlutsskyrtur, hvít-
ar u>g, jnislitar. TKM'mir., Skúfar.
MSúft'ir. ll#efHjÓStí 'fMl.
„Dyngja“-_________
Upphfl&áfei&íi, -BÍlilrjÍraðir borð-
ar Knipplingar og alt til Upp-
.tiaiimujni
— Kantu a skautum lagsmaoör ’
— Nei, jeg er aiveg ónýtur ;i
skautum, en jeg er dág'óður á
kaupendur að
Morgunhlaðinu
fá blaðið
súótna 1b Jatíd
' HÖIl-V":
til níéátl^mándi
liotj -tanuJÍStlðsraWif^'o íii
og
r niöio-úíc nf
fæst í
i iíi LLm
tp.v n
Knr i
Hálf jörðin Kotströnd í Ölfusi með húsum og kúgild-
um, fæst til kaups og ábúðar í næstk. fardögum eða nú?
'jSm* ru' ilitóbtélVfiO .iMisíSiípÍ
Nánari upplýsingar gefur
w
Landsbanki Hsiands.
úfö $á Selfossí.

jfjricf
miomCT
54.
fífTKÍi
I rl Jí ii ... ^
Kanngkq Lptia fai..astæðu til afbrýðjssjferiri ag.,,^f-
'f)^yði^tóín'*Mn^íí*ftefíiíFli5lih hreinu ást —r- anpaö
'eins hefir skeð. Auk þess er • hánn• r-.stecfsbfððir
hennar, en hann stgndur við markið óg'-'hún rer að
byrja, og hún getur litið upp til hans ncfgvlært af
honum — ef til vill er það einmítt' þaðh sémi hafla
vantar. Sameiginleg áhugamál gétá tengt þau sam-
an. Það er algengt, að svona listafólk lifi í mörg
ár saman aðeins að nafninu til og' hafi fult frelsi',
en svo eftir langan tíma sameinast þau fyrir fúlt
og alt. Qg þarirtfg ífelámannahjónaband, hjóna-
band, sém éklcí leggur wCnd á, en aðeins flýtir
.fyrir, ^rpun^flfla^ í lei^lisfinni — það fanst mjer
véra það æskilégasta sem hugsast gæti fyrir Lottu.
f j unilók ÍÖk hún burtfárarpróf sitt með miklum
ágætum, Skólinn ljet ílfiká ,,As you like it“ og
iKbtla'> 1 jék? 'Vfelu. ííafh:JH§réiar vantaði ekki í eina
.aif;hinarti mörga IlníérgKeintööjísem blöðin fluttu nm'
burtfararprófið., ^^esrsta .•jfahin af mörgum stór-
umV, skrifaði einn <hktðamaðurin>ú. Annar'Vákti at-
hygli Burgteater á „þessari -terku og eirtíiéfmiifegU ■
ingnl^ ------
Lotta var ráðin
/
jnu að telja. Hún v
sitt við
gera slíkt hið sama. Þýskaland var þá ódýrasta
lánd í heimi að dvelja í, því markið þar var meira
áð segja ennþá lægra en ausfurríska,icrónan. Lotta
hafði ekki komjð út úr borginni í tvö ár, og éftír
érviði síðustn ipán^^^nna, hlaut hún að hafa gott
áf þyí að fq: sumapleyfi. Við ákváðum því að fara
til Helgolands ásamt Ritter.
— Væri þjer það riokkuð á móti skapi, að jeg
færi fáeinum dögúm áður? spurði jég og hafði
hjartslátt, —'og héiihsæktW Iiehu?;r,Jég hefi ekki
sjeð hana í fjögur ár og drenginn hefi jeg yfirleitt
aldrei sjeð.
^Járifcta várð:náfÖ‘lhog%ékk^Ót glúgganum. —
Hvað ætti það að Vera fftjer'móti ékáiíi? sagði hún.
— Það er ekki nema éðiilegt.
— En víldí‘rJþú ekki koTfia með mjer? spúrðí jég
hikandi.
— Nei, jeg vil ckki fara með þjer.
—'Krtu.hfædd .... við að kveðja aftur?^^
— ÖJá, svaraði .hún,,án þess að líta við..J-^T-ríH^ð.;.
annað a:tti jcg qð vera hrædd við?
Þeqnan - dágð varð hin l.eyhiléga i svon mín fyjjiB>
.sjæinu áfalli.f Það er bamið, sem biiidur hjarta
hennar þann%, áé hún;figehor ekki elskáð líéiWh'
mann, eins"'Og aðiL'if köhúi*. Þðghr talað er 'útn
og jáfnvél þó7þáb sje! ákki:fiðfnt á fláfn, ék
(,..itFSýaV.?ff?y8 T-fSíé i on-f lekihúh^ ® ^MIlliiiáJlná,I?fg ííf r ‘^ft^á'lfí’ únáir þeSsáf
AlÍ6|»il^|ld
WITttári st^ax að ;lája mig fá stórt hlut-
^i nun, ,,áf þvi öíl borghí /fiekkir thig“.
m * eítlr _
.oQixr .iHæjinrl Janf.'t
stjorann, „ J* . ?
HJI tgrq-nq] Jnam/iOId.'lA.,
—ýjtanh ætl
.afibmiSM,
verk, sagð
„Þetta verður tækifæri þar sem alt betra fólkið
keiriur saman“, sagði hann.
— Þú hefðrr betra af því fiálðásf'1 éínhýþfs
%áðáíjláti á landiHö þár sem'íiú lýékíf' þrjátíu mis-
^hurianííi h'lutýéi'k á máriuðí.'Nagðí Xlaus. — Þegar
byrjandi vekur eftirtekt af ó!Viðko1rá)áiidí <?rsökiirii,
Það. ajtaf 'JK l>að s.tendur þjer.ýy.rir þrif-
um, auk þess
fframkomu. Líftaugin
m m
slíkt er til.
^— Lofðif
im r.ottíi/
er b
að ko
mr r **íBbw

upp á leil
"iv' ' " &
íðið,
í býfjún júlímánáðár ljeMijg
sem gestur í Múnchen. Þaðan
Ritter sfúttári Ííma
iaði hann til bað-
Ijf'íiá no i
v. . oliob iiðen i talöri ameli'.n! ; !íh
Lotta kq^þti^vptíivpg^srfar^^fiil.þaiidá mjer,,og,
fylti kofortjn flijflj^aj-'þaleik^qpgiim. Jbg gat ekki
sofið af hræðslu við að leikföftgún, yrðu tekiniaf
mjer við landamærin. En tollvörðurinn gerði fekki
nertia- rjett'fttingaF)höfðiriiiI irih líöklfefann, og síðau
hugsaði jeg ékki úærr 'annað en ®ndnrfundi,!okkar
Irenu, og það að nú fengf jég'áð !Sjá"Felix'iitla.
Rjett einstöku sinnum kom upp angurvær tilfinn-
ing, sem lagði hömlur á tilhlökkun mína, og það
var umhugsunin um $Í$rau.
'&rð’’fr% ?túnch^n*for jeg úr lesf-
inni log áíðah möo Hliðarbraut inn í'blómlegt svéita-
*'■ ‘ Ircma beið'*min á stöðínni og faðmáði
.staðar við Norðui’sjóinn og hann ráðlagði Lottu að
mig ástúðlega að sjer. ; , : "'’• : :
Bak við hana stóð Aiexander og hjelt í höridina
á dfengnum. Þau litu öll þrjú hraustlega út. Þau:
vofu sólbrend í andliti og á fótunum, því þau.
gengu bérfætt í breiðum, þægilfegum ilskóm.
Það er gott, að þú heíir svoha mikinn farangur,.
kagði Alexander, —' því þá verðurðu lengi hjá
iq Sítrí ,! '■"■
Jég sagði, að í k|fortunurn væri leikföng hftnda
Félix og auk þess fltnáðúr minn íyrir alt sumarið..
því jeg ætlaði til Hfelgóiands með Lottu.
— Hvers vegna'*?kcítn''iá^fPÍÖ!'",^lki frt'éð 'lljer?
spurði Irena, en leit ekkj á mig um leið. Eitthvað
Var það líka í málróm hennar, ^qm gerði svar
^ ^óþarfK ~ _ .
Fyrír utan stöðina beið ofurlítill Ijqttivagn með
rtlöláéna fyrír. Alexander settist í ökusætið og-
hjélt'á'dférignum í fanginu. F.elix skríkti af ánægju
og þéif fec5gar virtust hafa nóg að hugsa hvor um
íjflnaii. Á iqéðan kom írena með fjöldann allan af
, jpi^unj, vjjjjví k jandi Lottu. Hun spurði um.stórt
r *ftiiS|e$m$áfa4 ^iíftPa andartaki — hvort Lotta þætti
ii (iS9ð. leikkpi^a, hvort, hún hefði klipt á sjer háilið og
i ;ii'ÁFQJrtjM#glöð og ánægð og alt milli. himins
'ii'ir/ftfdjai’ðw.; ibni; . ,
i‘i; ri !ifíMixhrigbvlir indæll staður. Auðvitað hafði Áléx-
! "i'flörider‘ékki látið húsið'vera óbreytt eins óg'harin
tók ¥íð því. ’Tfárin hafði rifið niður véggi og bygt
fláVþþ^áðfal" M,y^’,göímílum sveitahúsgögnum og riú-
tíniá átne'kk'/íbá'fði'hánn' gert húsíð áð hreiriáöta
„'él/fáútgripáskfíni.
' i ] 011 1‘ J t ^ ‘K’l • 'Uit ' ' , , c11
-• Þú þarft að sjá skepnurnar okkáf! ságði
^TCpa. — J>ú þarft að sjá hváð við höfum margar
. ái^ffPriflii-T'iWið eeJjúW’tutttfgli lftrá af mjólk á dag
;og fáum' svínakjöt í staðinn — við viljum ekki
hftf® svin i sjálfi af-því við höfnm heyrt, "að svín
hafi ráðist á borri. Múlasnánn eigum við Ííka. Þeir
ei’u ékki éins hættulegir börnum og hestár geta
verið.
Þegar jeg InHði skoðað mig um á bæni^ varð
Felix litli —var eimnlega húsbóndi á heimil-
iíri-i -'ýriá mjer; það, sórii hann gat.'.I^nn,
vál’ð að lésaívísu ög sýngja það, Sém hann kurini.
ífeg^HeToi nú liéldur viljað leika mjer við hann
;,,^in4il:;f ró ..p^.nðbfi, þævgað, tii'við -vferúm órðin
kunningjar — en auðvitað var nægur tími til þess...
i'ilí!
Oílf
■W% 61