Morgunblaðið - 24.02.1935, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudaginn 24. febr. 1935'
Reykjavíkurbrjef.
23. febrúar.
Þingið.
Þing hefir nú setið í rúmlega
-viku. En lítið hefir farið fyrir
þingstiirfum, nema fyrsta daginn,
•er samþykt var í báðum deildum
og afgreidd sem lög frá Alþingi
heimild til ríkisstjómarinnar til
að taka nál. 12 miljón króna lán í
Englandi. Eiga einar 7 miljónir
að ganga til endurgreiðslu á fyrri
lánum ríkissjóðs, og um 3,3 milj.
til greiðslu á lánum Útvegsbank-
ans.
Svo mikið lá landsstjórninni á
lieimild þessari, að þingmenn voru
sem sagt varla komnir inn úr dyr-
unum, er þeir voru kvaddir til að
rjetta upp hendurnar til samþykk-
is þessa.
Magnús Sigurðsson bankastjóri
annast lántöku þessa fyrir stjórn-
in.
ftalski markaðurinn.
Þ. 18. febrúar gaf ítalska stjórn-
ín út fyrirskipun viðvíkjandi tak-
mörkunum á innflutningi til lands-
ins. Ná reglur þessar til allra eða
því nær allra vömtegunda, sem
nokkuð kveður að í innflutningi
Itala.
Með tillhögun þessari æt.lar
ítalska stjórnin að . draga úr
•óþarfa innflutningi og koma því
til leiðar, að þjóðir þær, sem selja
vörar til ítalíu kaupi meira áf
Itölum en áður hefir verið.
Frá því tdskipun þessi kom út
og til 31. mars gilda bráðabirgða-
ákvæði um innflutninginn. Er
ákveðið fyrir hverja vörutegund
hve mikið megi flytja af henni til
landsins á þessu tímabili. Fá inn-
flytjendur úthlutað innflutnings-
leyfum fyrir þetta vörumagn, sem
miðast við ákveðinn hundraðshluta
./•.
af því, er þeir fluttu inn á sama
tímabili í fyrra, frá 19. febr. til
31. mars. En innflytjendum er í
sjálfsvald sett frá hvaða landi þeir
kaupa þessar vörur.
Eftir blaðafregnum, sem blaðinu
hafa borist, og komnar eru frá
Berlín, hefir ítalska stjórnin í
huga, að minka innflutning sinn
í 10—35% af því sem hann var í
fyrra.
En um svo gífurlegar takmark-
anir hefir ekki frjest hingað beina
leið frá ítölskum stjórnarvöldum.
Fiskurinn.
Aftur á móti hefir það frjest, að
ínnflutningsskamturinu, sem ætl-
aður er saltfiski á tímabilinu ti!
31. mars, sje 20% af því, sem
fluttist til landsins 19. febrúar til
31. mars í fyrra.
En eins og fyr segir, eru víst
engin ákvæði um það í stjórnar-
skipuninni að skifta eigi þeim ino-
flutningi milli viðskiftaþjóðanna i
sama hlutfalli og áður var. Svo
það virðist vera óvíst hvort það
verða 20% eða meira eða minna,
sem falla í hlut okkar fslendinga.
Þá er það alveg óvist, hvað tek-
ur við eftir 31. mars, hvort hægt
verður að fá innflutningnum hnik-
að meira eða minna til frá þeim
bráðabirgðaákvæðum sem nú
gilda, og hvaða kröfum má búast
við um gagnkvæm viðskifti.
Sveini Björnssyni sendiherra
hefir verið falið að athuga hvort
við íslendingar munum þurfa að
bregða við td samningaumleitana
við ítali, eða hvort horfur sjeu á
að slík viðleitni beri árangur.
En svar frá sendiherra var ekki
komið, er blaðið vissi síðast.
Um annað að hugsa?
Þegar frjetirnar komu hingað
um hinar nýju innflutningshöml-
ur, og skýrt var frá því hjer í
blaðinu, að eigi væri annað sýnna,
en innflutningur á saltfiski til
ítalíu myndi mjög minka, þá var
þess getið til, að frjettir þessar
kynnu að vekja „rauðálfana“ í
stjórnarherbúðunum til umhugs
unar um annað en það sem hing-
að til hefir verið efst á baugi hjá
þeim, að fylla eyðsluhítir sína-r,
með skattaáþján á landsmenn.
Dagblöð stjórnarinnar hjer í
bænum hafa tekið tilgátu þessari
mjög illa, og skoðað hana ósvífna.
Þó er eins og eitthvað hafi þa r
skrafskjóður rumskast, sem blöð.
þau fylla daglega með ritgjálfri
sínu, og þeim finnist, að hjer
kunni að vera alvara á ferðinni.
En svo vanir eru þessir menn að
láta vandamál þjóðarinnar sem
vind um eyru þjóta, að þeim
i bregður vitanlega við, ef ein-
hverjum tekst að ýta svo við þeim,
að þeir verði á skjótri svipan glað
vakandi.
Eáðgjafarnefndin.
Þrír af dönsku fulltrúum ráð-
gjafarnefndarinnar eru komnir
hingað í vetrarheimsókn til þess
að ræða um viðskiftamál Islend-
inga og Dana.
Síðan þjóðir þær, sem mest
kaupa af afurðum okkar íslend-
inga eru teknar að kref jast gagn-
kvæmra viðskifta liggur það í hlut
arins eðli, að erfitt er eða óger-
legt að halda uppi sömu vömkaup-
um í Danmörku, eins og verið hef-
ir, nema gagnkvæm viðskifti komi
á móti, og Danir sjái sjer fært að
taka við meiru af ísl. afurðum en
þeir hafa gert.
Samkvæmt lauslegum útreikn-
ingi höfum við keypt vörur í Dan-
mörku fyrir um 300 miljónir króna
síðan 1918, en Danir keypt af okk-
ur fyrir um þriðjung þeirrar upp-
hæðar.
Auk þess hafa Danir haft*ýms-
ar tekjur hjeðan, svo sem t. d.
skipaviðgerðir er nema nokkrum
miljónum króna o. fl.
Reyikjavík og sveitirnar.
Með langlundargeði, sem Is-
lendingum er fremur óeðlilegt,
hafa Reykvíkingar ár eftir ár
hlustað á róg Ilriflunga um bæj-
arbúa.
Níði því og illmælgi hefir
fylgt skipulögð ofsókn gegn
hagsmunum bæjarmanna og at-
vinnurekstri.
Rógsiðja þessi og níð hefir ver-
ið einn höfuðþátturinn í stjórn-
málastarfi áhrifamanna Framsókn-
arflokksins.
1 öllu þessu hafa Reykvíkingar
sýnt alveg einstaka þolinmæði. En
öllu má ofbjóða.
Þegar meinfýsi Hriflunga í garð
Reykvíkinga er komin svo langt,
að hún lætur sjer ekki nægja al-
menna ofsókn á efnahag bæjar-
manna, með sívaxandi skattaálög-
um og annari áþján, en teygir
hramma sína inn á hvert einasta
heimili, svo taka á fram fyrir hend
ur húsmæðranna við dagleg störf
þeirra og umhyggju fyrir heimil-
um sínum, þá er svo langt gengið,
að sjálfsbjargarviðleitni einstakl-
inga kveður til almennra samtaka.
Mjólkin.
Dagskrármál Reykvíkinga um
þessar mundir er mjólkursölumál-
ið. Þó það sje málefni, sem efna-
hagslega snertir aðeins Reykvík-
inga og nærsveitir, er því fylgt
með athygli um land alt.
I því máli standa nú saman neyt
endur, reykvískar húsmæður og
mjólkurframleiðendur á Suðvest-
urlandi alt austur að Ölfusá.
Egill í Sigtúnum.
Við Ölfusá tekur við ríki, eða
öllu heldur ofríki Egils í Sigtún-
um, sem um langan aldur var
frægastur fyrir ötula framgöngu
í sölu ólöglegs áféngis. Arftaki
hans var Höskuldur. Síðar seldi
Egill sig Sambandi íslenskra sam-
vinnufjelaga, og verslun sína
skuldugum bændum í Árnessýslu.
Lætur hann síðan eigendur versl-
unarinnar greiða sjer ráðherra-
laun eða ríflega það fyrir að inn-
heimta gamlar skuldir sínar, er
hann á hjá þessum nýju „eigend-
um“, sem lítið eiga, og notað við
innheimtuna það offors og frekju,
að saga hans er síðan eins og kapi-
tuli kliptur út úr Einokunarsögu
íslendinga, þegar sunnlenskir
bændur áttu sem erfiðasta daga.
Svona menn eru tdvaldir instu
koppar í búri meðal Hriflunga.
Svona menn eiga Reykvíkingar
og mjólkurframleiðendur vestan
Ölfusár í höggi við.
Klaufabárðar.
Mest ber á heimskunni og
afkárahættinum í framkvæmd
mjólkursölunnar.
Hannes dýralæknir gefur út
vottorð um að Korpúlfsstaðabúið
sje frábært og mjólk þaðan hin
hollasta. Hannes dýralæknir sam-
þykkir með mjólkursölunefnd, að
þessa mjólk, sem að hans áliti er
best, sje of góð handa Reykvík-
ingum, nema henni sje bland&ð
saman við aðra mjólk.
Mjólkursölunefnd biður Thor
Jensen að framleiða „barnamjólk“
fyrir hærra verð en tíðkast í hans
ágæta búi.
Síðan lætur mjólkursölunefnd
ríkisstjórnina taka leyfi af Thor
Jensen að selja mjólk beint frá
búinu, því áhöld og húsakynni
sjeu að dómi útvaldra manna svo
gölluð.
Og nú má ekki hreinsa og geril-
sneyða mjólk Reykvíkinga nema í
mjólkurstöð, sem sömu útvöldu
menn töldu svo gallaða, að eigi
yrði komið í viðunanlegt lag.
En „barnamjólkina“, sem mjólk
ursölunefnd þóttist ætla að út-
vega, bæjarbúum, ætlaði nefndin að
fá úr fjósi á Kleppi, sem dubbað
var upp í skyndi.
En daginn eftir að nefndin
hafði auglýst sölu „barnamjólk-
ur“ úr Kleppsfjósi, fann einhver
sjerfræðingur hennar það út, að
fjósið á Kleppi fullnægði ekki
þeim skilyrðum, sem nefndin hafði
'sjálf sett til „barnamjólkurfjósa“,
og síðan er Kleppsmjólkin ekki
lengur „barnamjólk“ heldur
„hreinsuð" mjólk og kæld, en
slíka mjólk mega bæjarbúar ekki
fá frá Korpúlfsstöðum.
Önnur eins illkvitni og annað
eins óvita hringl, hefir hjer ekki
þekst í framkvæmd neinna lag&,
og er þá ótalin hlutdrægnin í
brauðasölu, er skylda á bæjarbúa
að kaupa brauð frá pólitískum
klíkum, stífni við afgreiðslu og
fleira og fleira.
Ritstjóri Spegilsins
kvartar.
Hjer um daginn samdi ritstjóri
Spegilsins „mjólkurlög" upp á
sína vísu, þar sem hann tíndi til
alt er honum þótti ólíklegast að
vitibornir menn kynnu að setja í
slík lög eða reglugerðir.
En brátt kom að því, að þessi
hugkvæmi maður sat eftir með
sárt ennið.
Mjólkursölunefndin hafði „út-
fært“ meiri endemi, en ritstjóra
Spegilsins hafði getað hugkvæmst.
Yeruleikinn sýndi meiri afkára-
skap og vitleysu en nokkrum gat
dottið í hug að óreyndu.
Ef bæjarbúar eiga að fá ógeril-
sneydda mjólk hjá Samsölunni, þá
þurfa þeir til þess læknis-„recept“.
Daginn eftir að sú tdkynning kom
frá mjólkursölunefnd var gefin út
önnur, að til þessara alveg sjer-'
stöku „meðala' ‘-kaupa, þyrfti
„læknisávísun".
Kínverjar nota mjólk aðallega
sem læknislyf. Það kann að vera
að mjólkursölunefnd hugsi sjer
að koma mjólkurneyslunni á svip-
að stig hjer.
Nýju vjelbátarnir
fóru í fyrsta róður
sinn í fyrrinótt.
Af v.jelbátum þeim, sem
Reykjavíkurbær hefir látið
smíða hjer, eru nú tveir minni
bátarnir fullsmíðaðir og fóru
þeir í fyrsta róður sinn í fyrra-
kvöld.
Bátana smíðaði Einar Einars-
son bátasmiður o. fl. og eru þeir
22 smál. hvor og með 70/80
hesta Völund vjel. Annar bát-
urinn heitir „Aðalbjörg" og eru
eigendur Sigurður Þorsteinsson
og Einar Sigurðsson. Hinn bát-
urinn heitir ,,Hafþór“, og eru
eigendur Þórður Guðmundsson
og Annelíus Jónsson.
Þriðji báturinn, sem er lang-
stærstur, eða 50 smálestir, með
110/130 hestafla Völund-vjel,
er nú langt kominn og kominn
á flot. Hann hafa smíðað Daní-
el Þorsteinsson o. fl. Báturinn
heitir „Þorsteinn“ og eru eig-
endur Jón Sveinsson og Torfi
Halldórsson.
Allir eru bátar þessir fram-
úrskarandi traustlega smíðað-
ir, og er styrkleiki þeirra 16—
18% umfram þær kröfur, sem
„Veritas“ gerir um styrkleika.
Þeir eru og með öllum nýtísku
þægindum og hafa allir tal-
stöðvar, þótt ekki sje búið að
setja þær í þá enn. Þær koma
ekki fyr en 27. þ. mán.
Teikningar að bátunum gerðu
þeir Bárður Tómasson og Haf-
liði Hafliðason skipasmiðir og
hefir Hafliði haft umsjón með
smíðinni. Fjórða bátinn, jafn
stóran „Þorsteini“ (50 smál.),
á að smíða bráðum og er efni
í hann komið.
Saarlotte.
Mildð var um dýrðir í Þýska-
landi eftir atkvæðagreiðsluna í
Saar. Þjóðverjar sýna hrifningu
sína með ýmsu móti, og það nýj-
asta er, að skíra stúlkubörn Saar-
lotte, í staðin fyrir gamla nafnið
Charlotte.
HókUÍMOH
Lækjargötu 2.
Speglar
frá Belgíu
Sjerstaklega gott úrval af
speglum með og án ramma,
er nú nýkomið. Einnig verð-
ur framvegis fáanlegt spegla
gler, skorið eftir máli- Verð-
ið ótrúlega lágt.
JÁRNVÖRUDEILD
Jes Zimsen.
íbúð
3 herbergi og eitt minna, á-
samt eldhúsi og öllum þæg-
indum, óskast til leigu 14.
maí n. k.
Tilboð merkt: „íbúð“ sendist
A. S. I.
í Aðventkirkjunni
verður guðsþjónusta í kvöld kl. 8.
Ræðuefni: Hver er andkristurinn?
Allir hjartanlega velkomnir!
O. Frenning.
Til Halldðrs ð Hranneyrl
á sextugsafmælinu, 14. febr. 1935.
Halldór minn!
Heyrðu vinahópinn þinn:
Bændur allra íslands dala,
englameyjar himinsala
hylla þig nú, höfðinginn,
Ilalldór minn.
Garðarsey!
Elskulega yngismey,
unnustana áttu marga,
allir, vilja hjálpa, bjarga
að gjörningar þjer grandi ei,
Garðarsey.
Halldór þar,
fremstur æ í flokki var,
lagaði fagra lokka þína,
ljet þjer bro,s úr augum skína,
helgaði þjer hjarta og sál.
Halldórs skál!
Ing. Gíslason.