Morgunblaðið - 15.03.1935, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
Föstudaginn 15. mars 1935.
I D ROTTIR
Olympsklúbbur
Islanös.
Iþróttaleiðtogar.
Það þarf ekki að benda þeim
mönnum, sem ætla sjer að fá
ódýra og skemtilega ferð ti
Þýskalands og Olympsleik
.anna 1936, að ganga í klúbb
inn okkar. Meðlimum hans
fjölgar jafnt og þjett, og því
nær jafn mikið af konum sem
körlum.
En það er annað, sem leggja
verður meiri áherslu á. Fyrst
*er það, að best og hagkvæm
ast er að byrja sem fyrst að
spara saman í fargjaldið,
greiða frá byrjun viku. eða
mánaðarafdragið inn í við
skiftareikning sinn. Vegna þess
að þátttakan er óbundin, hafa
sumir aðeins greitt fyrir fje-
lagsskírteini sitt, en hafa lítið
sparað saman enn upp í far-
gjaldið. En því fyr næst far
.gjaldið og með því ljettara
móti, sem fyr er byrjað að
■spara það saman.
Stjórn klúbbsins vill enn-
fremur benda íþróttamönnum
og konum á, að gerast sem
fyrst meðlimir. Það eru allir
velkomnir enn þá,. en það er
hug&anlegt að svo geti farið, að
takmarka þurfi þátttökuna í
ferðinni. Verður þá ekki hægt
-að fara eftir öðru en því, að
þeir missa af ferðinni, sem ekki
koma fyr en seint og síðar meir.
Athugið þetta áður en það
verður um seinan. Skrifstofu-
timinn er á miðvikudögum kl.
>6—7 á skipa-afgreiðslu Jes
jZimsen.
K. Þ.
Islenskur
hnefaleikari.
H. Tómasson.
I byrjendakepninni síðustu í
Danmörku kepti íslenskur sjó-
maður H. Tómasson í fjaður-
vigtar-hnefaleikaflokki. Þótti
hann heldur harðger, því hann
vann alla kappleiki sína á
„knock out“ og varð byrjenda-
Menn munu hafa veitt því
eftirtekt að íþróttamenn eru
töluvert gefnir fyrir deilur um
málefni sín, og að þær deilur
stundum eru harðar og óbil-
gjarnar. Það er nú ekki svo
undarlegt að ungir menn með
heitu blóði, deili með krafti og
ákafa ef tilefni gefst til. En
yfirleitt er það þó svo, að í
þróttamenn eru of stórorðir
og harðdrægnir í málafærslu
sinni. Öllum getur skjátlast o^
íþróttamenn, stjórn, í. S. í.,
íþróttai’áðin, stjórnir einstakra
fjelaga o. s. frv., eru þar eng
in undantekning. Margt getur
einnig orðið til þess, að ýms
verk og framkvæmdir vinnist
ekki eins fljótt og vel og frek-
ast verður á kosið. Stendur þá
vanalega ekki á aðfinslunum.
Aftur á móti virðast flestir
gleyma því, að íþróttamenn og
leiðtogar verða að vinna þessi
störf í hjáverkum, því þeir fá
engin laun fyrir að vinna að
íþróttamálum.
Þó kemur það fyrir (venju-
lega eftir margra ára launa-
laust starf), að íþróttamaður
eða leiðtogi fær styrk eða lán
til að kynna sjer eitthvað
stafi sínu viðkomandi, svo að
hann framvegis (launalaust),
geti unnið betur að viðgangi í-
þróttamálanna. En þá er hitt
jafn víst að einhver verður til
að telja þetta eftir. Og þó verð-
ur viðkomandi nær undantekn-
ingarlaust að verja töluverðu
fje úr eigin vasa til viðbótar
styrknum. Aðfinslur í þessum
efnum eru oft bygðar á mis-
skilningi og stundum, því mið-
ur á öfund.
íþróttaleiðtogarnir vita það,
að þeir geta aldrei gert öllum
til hæfis og þessvegna eiga þeir
á hættu að fá ávítur og jafn-
vel skammir þó þeir gegni
störfum sínum eins vel og þeim
er frekast mögulegt.
Ef slíkar aðfinslur eru á rök-
um bygðar er reynt að lagfæra
það sem mistekist hefir. En
sjeu þær aðeins sprottnar af
vanþekkingu, öfund eða per-
sónulegri illgirni, en slíkt kem-
ur því miður fyrir, þá láta þeir
menn, sem fyrir því verða það
afskiftalaust eins lengi og unt
er, vegna þess, að slíkar deil-
ur skaða íþróttamálin. En kom-
ist þeir ekki hjá því að svara,
t.. d. þeim óþokkum, sem nota
íþróttamálin til persónulegra
árása og draga þau niður í
sorpið, þá er það gert hlífð-
arlaust. Enda eiga slíkir ó-
sokkar hirtingu skilið.
En hin miklu ómetanlegu
aun íþróttaleiðtoganna felast í
þeirri innri ánægju og gleði,
leiðtoga íþróttamanna er árás-
agrein sú á forseta í. S. I., sem
birtist í Nýja Dagblaðinu fyrir
skömmu. Og það er rj,ett að
taka það fram strax, að þessi
grein er ekki eftir neinn íþrótta
mann.
Þessi grein á að heita viðtal
vio Guðlaug Rósinkranz. Veit
jeg ekki hvox't hann með þessu
hygst að hefna sín á forseta
í. S. í. vegna einhvers ágrein-
ings þeirra í milli. En það er
áreiðanlegt að þetta ,,viðtal“
mun ekki auka virðingu G. R.
nje þess fjelags sem hann er
ritari fyiúr. Hafi G.R. einhverj
ar ákærur að flytja á forseta
í. S. í. ætti hann að bera þær
fram, i'ökstyðja þær og vei'a
reiðubúinn til að standa við
það, sem hann segii*. í þessu
„viðtali“ er reynt að hæðast
að B. G. W., fyrir það að hann
er forseti sambandsins, og for-
setanafnið ávalt sett innan til-
visunari^íiei'kja. Býst jeg þó við
að hann, sem forseti þess sam-
bands, sem telur yfir 10,000
manns, eigi jafn mikinn rjett
á því, eins og forsetar og starís
menn annara sambanda hjer
á landi. Að hæðast að því að
hann er forseti í. S. I. er móðg-
un við alla íþróttamenn þessa
lands. Veit jeg, að þeir munu
svara þessari árás á viðeigandi
hátt ef nauðsyn krefur. Það er
skylda þeirra gagnvart þeim
manni, sem þeir ár eftir ár
hafa sýnt það traust að þeir
hafa kosið hann forseta sinn
Reykjavík 11. mars 1935.
K. Þ.
I þróttayf i rl it.
1,1
Hnefaleikar.
meistari. Hann er sagður 34
ára gamall, en ekki hefir mjer sem vinnan í þarfir hins góða
tekíst að komast að því hverra og göfuga málefnis veitir. Alt
manna hann er. Væri gaman þettta veitir ekki af að minna
ef einhver gáeti gefið upplýs-
ingar um þennan íslenska
hnefaleikara.
K. Þ.
á svo almenningur viti það
framvegis.
Max Baer — Buddy Baer.
Heimsmeistarinn í hnefaleik,
Max Baer, hefir háð þó nokkra
kappleiki undanfarið. Hafa það
verið svo kallaðir „no decision“
kappleikir og aðeins verið bar-
ist 4 lotur, en þegar kept er
um heimsmeistaratignina skal
berjast 15 lotur, ef annar hvor
hefir ekki unnið áður. Baer
hefir borið langt af keppinaut-
um sínum og „slegið suma út“
þar á meðal King Levinsky, í
2. lotu.
Bróðir Baers, Buddy, sem er
19 ára að aldri en þó stærri
og þyngri en stóri bróðir Max,
hefir einnig haft um 12 kapp-
leiki undanfarið og unnið alla,
nema einn, á „knock out“. Tel-
ur Max Baer hann vissan næsta
heimsmeistara.
Milliríkjakepni í hnefaleik
milli Svía og Norðmanna fór
þannig að Svíar sigruðu. Unnu
6 þyngdarflokka en Norðmenn
2. Sömluleiðis unnu Svíar Finna
6— 2 og Norðmenn Dani með
7— 1.
K. Þ.
Vetraríþróttir.
Skautakepni.
Skautafarir ei'u ekki síður
gagnlegar og skemtilegar en
skíðafarir enda eiga þær mikl-
um vinsældum að fagna víðs-
vegar um heiminn.

\ rtv. p
Sonja Henie.
1 listhlaupi á skautum fyi'ir
konur var kept í s.I. mánuði og
enn bar norska stúlkan Sonja
Henie af öllum. Er þetta í 9.
sinn er hún vinnur heimsmeist-
aratignina og oft hefir hún oi'ð-
ið Evrópu- og Noregsmeisai'i.
Þó er hún aðeins 23 ái'a að
aldi'i, en hún hefir kept síðan
hún var barn, og oftast unnið.
Við þessa kepni voru 7 dóm-
arar og voru þeir allir sammála
um að Sonja hefði sigrað. Nr.
2 varð Cecilia Collegde, Eng-
landi, 3 Vivi Ann Hulthén, Sví-
þjóð, 4 Hedy Stenuf (sú sem
Kipura heíir svo miklar mætur
á) og 5 G. Butler, Englandi.
Ætlar nú Sonja að æfa af
kappi og taka þátt í næstu
kepni um heimsmeistaratignina
og Olympsleikunum.

Eitthvert ljótasta dæmi þess,
hvernig stundum er ráðist á
Ivar Ballangrud,
heimsmeistari í hraðskauta-
hlaupi.
Skíðafarir.
Með hverju ári sem líður
fjölgar þeim sem iðka hina
fögru og nytsömu skíðaíþi'ótt.
öll gistihús í Sviss, Tjekkóslóva
kíu, Þýskalandi og annars stað
ar eru full af fólki, sem þang-
að fer til skíðaiðkana. Allir —
yngri sem eldri — sem með
nokkru móti geta því við kom-
ið, fara að heiman í lengi'i eða
skemri tíma til þess að hressa
sig í heilnæmu fjallalofti og
ganga á skíðum.
Fyrir þá fi'æknustu er svo
efnt til kepni á skíðagöngu,
stökki o. s. frv., og þjóðii'nar
senda sína bestu íþróttamenn
á þessi mót.
Undanfarið hefir hvert mótið
rekið annað og enn hefir það
sýnt sig að Norðmenn standa
flestum, ef ekki öllum, þjóðum
fi'amar í skíðaíþróttinni, en
Finnar og Svíar næstir þeim.
Iþróttamenn þessai'a þjóða,
sjerstaklega Norðmenn, hafa
unnið hvern sigurinn af öðrum
víðsvegar um Evrópu undan-
farið. I Þýskalandi, Tjekkóslóva
kíu, Póllandi og í Holmenkoll-
enhlaupunum í Noregi hafa
þeir verið bestir, og yrði það of
langt upp að telja alt saman.
En við íslendingar gleðjumst
yfir því að þeim tekst að standa
svo framarlega, frændum okk-
ar, og gaman væri ef við með
tíð og tíma gætum komist veru-
lega áleiðis í skíðaíþróttinni.
Hefir þó nokkuð áunnist, því
sífelt fjölgar þeim, sem skíða-
göngur iðka hjer á landi. Og
þó langt sje þar til við getum
kept við bestu skíðamenn ann-
ara þjóða, ber þó að meta það
stai'f, sem forgöngumenn skíða-
íþróttarinnar hjer á landi hafa
lagt fram þessari íþrótt til efl-
ingar, og styrkja þá og styðja í
starfi þeirra.
Ættu því sem flestir íslend-
ingar að iðka skíðafarir á vetr-
um sjer til gagns og skemtunar
og gagna í þau íþróttafjelög,
sem þá íþrótt hafa á stefnu-
skrá sinni.
Is-hockey.
Allir íslendingar muna eftir
því er íslenski Kanadaflokkui’-
inn ,,Fálkarnir“ sigruðu í is-
hockey á Olympíuleikunum
1920. Nú hefir Kanada-flokkur
enn unnið heimsmeistaratign í
þessari íþrótt. Úrslitaleikui'inn
var milli þeirra og Svisslend-
inga og sigraði Kanada með
4:2 og er því heimsmeistari í
is-hockey. Nr. 2 Sviss, 3 Eng-
land, 4 Þýskaland, 5 Svíþjóð.
Skíðakonungur
Norðmanna Thorleif Haug er
látinn fyrir skömmu. Eiga Noi'ð
menn þar að baki að sjá ein-
hvei'jum frægasta og glæsileg-
asta íþróttamanni sínum. 6 sinn
um sigraði hann í 50 km. skíða
göngunni í Holmenkollen og
hann varð þrefaldur meistari
á Olympsleikunum 1924 og
vann ótal sinnum í allskonar
skíðakappmótum heima og ei'-
lendis. En lengst mun hans þó
minst, sem hins ágæta íþrótta-
keppanda, sem aldrei gafst
upp, en sem altaf gaf alt og
hið besta sem hann átti til í
hverri kepni og hverri raun, og
sem hins mikla drengskapar-
manns bæði í íþróttum og dag-
legu lífi. Hin norska þjóð mun
lengi muna íþrótta-mikilmenn-
ið Thorleif Haug.
K. Þ.