Morgunblaðið - 15.03.1935, Síða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagiim 15. inars 1936»,
Skólaleikurinn 1935;
Ludvig Holberg:
Henrik og Pernilla.
Mentaskólanemendur sýndu á
MÚðvikudagskvöJdið var Henrik og
Pemillu, gleðileik eftir Ludvig
Holberg, fyrir troðfullu húsi.
©erðu áhorfendur hinn besta róm
að leiknum og þá eigi síður að
söngvunum. sem skólakórinn söng
á undan leiknum undir stjórn
Sigfúss Einarssonar organleikara.
Var leikurinn, sem er bráðsmell-
km gamanleikur upp á góða og
gamla vísu. með laumuspili, mis-
skilning ofan á misskilning og
hl'ægilégum aukapersónum, f.jör-
lega leikinn af binum ungu leik-
endum. Ber fyrst að nefna aðal-
leikendurna. þau Henrik og
Perniilti, Herstein Pálsson og Jór-
unni Viðar, én einnig Þórð Möller
og Sigurð Ólafsson, sem ljeku
Bárð hiiskarl og Jerómínus.
Leander og Leónóra, Ævar Kvaran
•g Ragnh. Einarsdóttur, tóku sig
prýðilega út sem ungir elskend-
ur og atriðið þar sem þau fleygja
hvort í annað öllum trygðapönt-
unum var vel leikið. Aðrir, sem við
íeikinn koma, eru Dóra Guðbjarts-
dóttir (Magdeíóna), Davíð Ólafs-
son (Notarius) og Gunnar Skapta-
son, sem var myndugur Leonard
og gerði mikið úr Jitlu hlutverki.
Hín skýra meðferð Wálsíns lijá
Hersteini Pálssyni Wætti mjög
Jeik hans. Leikur Jórunnar Viðar
v.ar í fyrstu nokkuð flausturs-
legur, en síðar varð meiri festa
yfir honum. Auðsjeð var, að leik-
endurnir höfðú notið góðrar leið-
beiningar leikstjórans, sem var
Þorsteinn Ö. Stephensen leikari,
sjálfur gamall skólaleikari.
Skólaleikurinn á það skilið, að
bsejarbúar fjölmenni í leikhúsið í
þau fáu skifti, sem hann verður
sýndur. Þeir hafa ánægju af því
að sjá ungt fólk leika af fjöri og
æskuþrótti, þó ekki sje hangið í
öllum leiklistarreglunum, og þeir
styðja gott málefhi með því að
sækja leikinn, því ágóðinn af sýn-
ingunum rennur í Bræðrasjóð
Mentaskólans.
L. S.
Fækkun prestakalla.
Heill skeði húsi voru, hinni ís-
lensku þjóð, þegar kristin trú
var tekin hjer á landi.
Og heiðra mættum vjer alla tíð,
minningu þess manns, er bar gæfu
til þess að Jögfesta kristna trfi
á Alþingi, árið 1000, og það á
jafn friðsamlegan hátt og kristn-
inhi er samboðin. Héfir það þó
vissulega verið á alvarlegri og ör-
lagaríkri stund gert.
Á slíkum úrslitastundum, þegar
ekkert fær að ráða hugsunum,
orðum og athöfnum, nema göfug-
lyndi og rjettlæti, þá er Guðsríki
í nánd.
Aldrei hefir nokkur kynslóð
skilað þeirri næstu betri arfi, en
þeir, sem þá stóðu á Þingvelli og
tóku ,við kristinni trú og Ijetu
vopnin falla.
Síðan hefir kristin kirkja verið
ljós á vegum þjóðarinnar, og
breitt margvíslega blessun og ör-
Konunginum bannað að
. Vi' y,
' • W
W
Konungshjónin í Cannes.
Frá París er símað 21. febrúar:
Síðan Alexander Jugoslafákon-
ungur var myrtar, hefr lögreglan
gert sjerstakar ráðstafanir fil þess
að vefnda ]íf konunglegra gesta,
sem koma tJl Frakldands. Mega
þeir ekki hreyfa sig neitt nema
undir eftirliti lögreglunnar. Hefir
Jögreglan ]»ví tilkynt Ki-istjánj
.................
yggi yfir Jand og lýð núi liðnár
aldir.
Marga ágæta starfsmenn hefir
kirkjan átt, bæði fyr og síðar. sem
hafa unnið þjóðinni ómetanlegt
gagn, bæði utan kirkju og innan.
Auk þess, sem margir prestar
hafa lagt dýran skerf til bókmenta
og veift verklegum fjelagsskap
lið og stuðning, ])á liafa þeir jafn-'
an verið einu 'ærðu mennirnir,
er samkvæmt embættisskyldu sinhi
hafa lifað og starfað meðal al-
þýðunnar, og tekið þátt í sorgum
hennar og baráttu,; 'Óg Jáð
segja borið liita og þimga þins
erfiða æfidags sóknarbarna sinna.
Jeg teldi það því ób^i|a^Je'gt
tjón fyrir andlega Wlfeiðyiog'
mennipgu þjóðarinnar, ef ætti Jftð*
fækka starfsmönmtm kirkjunpar
frá því sem nú er, og svifta fólk
þessari andlegu hjálp og fræðslu.
Jeg vil vona svo góðs af full-
trúum Alþingis að ekki verði horf-
ið að því óhapparáði, að leggja
hömlur á útbreiðslustarf krist-
innar kirkju, með því að fækka
prestum og kirkjum. Þeim þyrfti
miklu fremur að.fjölga.
Það liggur í augum uppi, að
það er í áttina, að draga úr, og
eyðileggja áhrif kristninnar hjer
á landi.
, Jeg- get með engu móti fallist á,
að það verði kirkjunni til heilla
og eflingar, að fækka starfsmönn-
um hennar. og geræ starfssvið
hvers prests stærra og erfiðara.
Það er svo með hverja stofnún,
og starf sem er, því færrí og minhi
starfskraftar, því minna stárf Wg
meiri afturför og dvínandi áhugi.
Það er þegar búið að gúka ált •
mikið að því, að fækka preétúfá
og kirkjum og hefir valdið ó-
þægindum, og-dregið' úF kirkjú '
rækni og áhuga. Vegir í' sveitum
eru víða ekki góðir,'þó' míkið ájíe
búið að gera. Og lítið tfih eihká-
kpnuiigi K., sem nú dvelst í Cann-
; es, a'ð. haiíh megi ekki ferðast neitt
;á reiðlijóli uema að láta löigregl-
una vita um það, svo að hægt sje
að láta Jifvörð fylgja honum.
Konungshjónin komu lieim frá
'Caniies uin seinustu lielgi.
bíla. Svo það er víða erfitt að
sækja kirkju langt.
Enda mundu kirkjuferðir að
mestu leggjast niður ef hver prest-
'ur ætti að hafa 8—10 kirkjur. Og
þó að prestur á góðum aldri, geti
komist yfir stórt prestakall, þá
geta konur, hörn, og gamalmenni
Jiað ekki.
; Hver prestur, hefir vissulega
nóg að starfa í þarfir Jsristni og
kirkjumála, þó köllin sjeu ekki
stærn en þau er,u. ö
: í,Aá, rpiæsturinn'' hafi lítið sem
þfokert jggb gjöray? ,að iíprestsverkum
svi, viknm óg mánuðnni skiftir“,
iia‘r eJtlti holokúrri 'á'tt.
Það liefir einmitt verið kvartað
|mn þab áður. óg ’ það áf sjálfum
Jstnfnæááa kirkjnnnar, að verka-
þýénriþ’iVLi*, alt ,„pf fáir. Og
ÍiflújPj hgf^j^ið..«,§, J>ýir yrðu fleiri
ÞáfcpeiK H'vissuléga nóg handa
prestun'uiíiJ að starfa, í víngarði
Ja*istinnarr'r6irííju hjer á landi.
f>að hefir'Áerið á það bent, að
Útvarpið eigi íhý,,ífóta til guðs-
þjónustu í stað jprkju. Jeg segi
fyrir mig, að jeg yij ekki hlusta
á guðþjónustur í útvarpi, ef jeg á
kost á að fara í kirkju, með presti
og söfnuði. Svo mikils met .jeg
kirkjufriðinn. Enda mnn á það
vanta að hlustað sje á gnðsþjón-
ustur í útvarpi, með algerðri kyrð
og lotningu. Það býst jeg við að
hlustendur margir geti kannast
við. Hinsvegar er það mjög gott að"
guðsþjópustum skuli vera varpað
út, sakir þeirra mörgu sem af
ýmsum ástæðum ekki geta komist
í kirkju.
Kirkjnvinnr.
Blanclaði kórinn, undir stjórn
higfúss Eiúaíááónár, eúídhrtekur
samsöng sinn á sunnudaginn kem-
nr.
Kirkfuritill.
Það verður ekki til neinnar ný-
lundu talið, þó nýtt tímarit eða
1)1 að hefji göngu sína hjer á landi.
Tímarit. og blöð fæðast og deyja
með skömmum millibilum og flest
Jieirra sltilja éftir sig Mtil spor við
tímans sjá.
Þegar eitt rit hefir göngu sína,
verður að vísu ekki nema að litln
leyti spáð nm framtíð þess. Þó má
gera það að nokkru leyti hæði út
jjfr® fitstjórunum, eða þeim sem að
út gáfn'hn'í' standii og eins því mál-
!efui séiri fitið berst fyrir.
li |;
Nú um síðustú ára.mót hóf nýtt
tímarit, Kirkjuritið, göngu sína.
Er J)að mánaðarrit. Kemur það út
með jöfnu millibili alla mánuði
ársins nema ágúst og september,
eða alls 10 Jrefti á ári, í stóru
formi, samtals 24 arlrir. Er ráð-
gert að árgangur ritsins kosti 4
'lirónur. Þetta er því alveg óvenju-
lega lágt verð á svö stóru tímariti,
sem elíki verður vænst nema hins
þesta af.
Ritstjórar Kirkjuritsins eru báð-
ir löngu þjóðkunnir menn. Alkunn
ir að áhuga fyrir málefnum IvirJoj-
uniiar, prýðilega lærðir menn' og
góðviljaðir öðrum mönnum frem-
uf. En þessir menn eru prófessor-
arnir Sigurður P. Sivertsen og Ás-
mundur Guþmundsson.
Eins og nafn ritsins her meö
sjer er verkefni þcos að ræða um
kirkju og lrristindóm. Og r sann-
arlega engin vanþörf á því að ís-
len^ka ’kirkjan eiguist eitt gott
tímarit, er fúlki erindi hemiar, svo
mjög sem á hana er ofv ráðist á
vo’um dögum.
Sá, er þessar línur ritar hefir
þkki sjeð nema fyrsta hefti rit :-
ins, eu út eru nú komin tvö, og
telur að ritið fari mjög vel af stað.
í ávarpi, er ritstjórarnir birta
framan vi& ritið, er m. a. komist
þannig að orði., — ,,j5f til vill hef-
ir aldrei ,síðan kristni var lögtekin
á íslandý verið meiri þörf en nú
á kristilegum áhrifum á þjóðlíf
vort. — Bein árás er hafin gegn
trú og kristindómi, gjört gys að
bænahug og tilbeiðsluþrá. Einkum
er barist um æskuna, reynt að rífa
burt kristnina úr brjóstum lienn-
ar óg gróðursetja heiðni í staðinn.
Barnssálunum á elvki lengur að
gefa „guðlegar myndir“, heldur
leiða þær inn í „Surtshelli efnis-
hyggjunnar“. Hversu óskemtilegt
sem það kaun að vera, þá verður
ekki hjá, því komist að herja á
heiðin tröll, sem löngu ættu að
vera orðin stéinrunnin í ljósi trú-
ar og vísindalegrar þekkingar.
„Kirkjuritið“ getur ekki leitt það
hjá sjer. Trúarsókn og trúarvörn
verður að haldast þar í hendur,
er þörf ' krefur. En vopnunum
skyldi beita með kærleika til mann
anna sjálfra, sem að árásinni
standa. Blindni þeirra er harms-
efni, en ekki reiði og haturs.
Þá er það einnig öllum ljóst, að
þjóð vor á nú við mikla erfiðleika
að stríða eins og aðrar þjóðir,
þrátt fyrir stórkostlegar og hrað-
ar umháetur á mörgum sviðum o;
sívaxandi ytri menningu. Svo
þungt farg legst á, að ofvaxið
virðist nema samtaka þjóð að
lyfta því Grettistalri. En hvernig
er varið samtökunum þeim? Um
það þarf ekki að spyr.ia : Ófriðar-
B.s. island,
fer sunnudaginn 17. þ. m. kL
6 síðdeg-is til ísafjarðar,.
Siglufjarðar, Akureyrar, —
þaðan sömu léið til baka.
Farþeg’ar sæki farseðla 4
morgun.
Fylgibrjef oy vöru'r komi
á morRun.
Skipaafgreiðsla
Jes Zfmsen.
Tryggvagötu — Sími 3025.
Nú er fími
jkominn til að stikla hortenci®y
og skifta um mold á rósum og
öðrum stofublómum. Ef þjer þnrf-
ið á slíkri vinnu að halda, þá leitið
til mín á Vesturgötu 17 (hjá
Hressingarskála Vesturbæjaú) eða
í síma 3447.
lón Hrnflnnsson,
garðyrkjumaður.
bál og Juifurs æþir, og hversu rmk-
ið gott hlýtur elclti að farast í
þeim eldi — bæði siðgæði eg trú.
Á þessari nýjii Sturlungaöld verð-
ur kirlc.jau að velja sjer sama
hlutskifti sem forðum, að flytja
friðarmál kristindómsins og á,.
þann hátt reyna að bera klæði á
vopnin. Að því vill „Kirkjuritið“
vinna eftir því sem það má. —
Þannig farast ritgtjórunum orð í
inngangi ritsins. Og mun það
flestra manna mál, að hjer sje
viturlega pg drengilega mælt,
enda þess að vænta af slíkum
mönnum, sem báðir ritstjórarnir
eru.
Dagblöðin munu hafa getið um
efni fyrsta heftis Kirkjuritsins og
ætla jeg því ekki að rekja það
hjer. En. þess skal þó getið, að
allir prófessorar guðfræðideildar-
innar eiga þar merkilegar greinar.
Ásmundur Guðmundsson skrifar
um Oxfordhreyfinguna, Sigurður
Sivertse)) um Kirkjuherinn enska
og Magnús. Jónsson um Klukkurn-
ar í Sevilla. Síra GísJi Skúlason á
Stóra-Hrauni skrifar athyglisverða
grein um tryggingar. Hinn nngi og
efnilegi rithöfundur, síra Benja-
míu Kristjánsson á hjer grein, er
hann nefnir Sólarsýn. Það mun
eJdci lengur um það deilt, að síra
Benjamín er einn af allra ritslyng-
ustu mönnum íslensku þjóðarinn-
ar á vorum dögum, og væntir kirkj
an sjer mikils af starfi hans í fram
tíðinni.
Einn sálmur er í ritinu eítir
Valdimar Snævarr kennara á Norð
firði. Auk þess sem hjer er talið,
eru ýmiskonar smærri greinar og
kirkjulegar frjettir.
íslensk prestastjett mun hafa
fullan hug á því að vanda til
þessa rits síus, sem allra best, svo
að það megi verða henni til sóma,
en íslepslrri kristni til eflingar.
S. G-