Morgunblaðið - 09.06.1935, Síða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudaginn 9. jiíní 1935*.
ÍHMÉÍMfiMHHÍÍMÍ
^ Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
J&utfts/Uytue

Nýtt vandað sólríkt steinhús,
í austurbænum til sölu, 6 her-
bergi og eldhús, með fullkomn-
ustu nútímaþægindum. Verð
25000 kr. Útborgun 8000 krón-
ur. Upplýsingar 1 síma 4329.
Kaupum gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29. Sími
3024.
Ef þjer viljið fá sendan
heim góðan miðdegisverð, þá
hringið í síma 1289.
Ferðamaður (við sveitadreng) :
G-etur þú sagt mjer hvað klulrkan
er kunningi?
Drengurinn; Hún er á mínút-
unni tólf.
Ferðamaðurinn: Jæja, jeg helt
hún væri orðin mikið meira.
Drengurinn: Nei, hjer í sveit-
inni verður klukkan aldrei meira
en tólf! Þegar klukkan er orðin
tólf, verður hún aftur eitt.
Það er viðurkent, að matur-
inn á Café Svanur sje bæði
góður og ódýr.
Rúgbrauð, franskbrauð og
normalbrauð á 40 aura hvert.
Súrbrauð 30 aura. Kjarnabrauð
30 aura. Brauðgerð Kaupfjel.
Reykjavíkur. Sími 4562.
Veggmyndir og rammar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.

Barnavagnar og kerrur tekn-
ar til viðgerðar. Verksmiðjan
Vagninn, Laufásveg 4.
Munið! Matsalan, Lækjar-
götu 8, er flutt í Túngötu 5.
Sigríður Sveinsdóttir Snorra-
son, sími 4116.
Slysavarnafjelagið, skrifstofa
við hlið hafnarskrifstofunnar í
hafnarhúsinu við Geirsgötu,
seld minningarkort, tekið móti
gjöfum, áheitum, árstillögum
m. m.
Kelvin Diesel. — Sími 4340.
Seljum ennþá:
Kaffístell 6 manna 10.00
Kaffistell 12 manna 16.00
Ávaxtastell 6 manna 3.75
Ávaxtastell 12 mamut 675
Bollapör posttdín 0.35
Vatnsglös þykk 0.30
Ávaxtadiskar gler 0.35
Asjettur gler 0.25
Pottar alum. m. lobi 1.00
Borðhnífar ryðfríir 0.75
Matskeiðar frá 0.20
Matgafflar frá 0.20
Teskeiðar frá 0.10
Vasahnífar frá 0.75
og margt fieira ódýrt.
H. Elnarsson t Blðinsson
Bankastræti 11.
Steindórsprent
prentar fyrir yður
. Aðalstrœti 4 ■ Simi 1175

Kaupsýslumenn!
flytur auglýsingar yðar
og tilkynningar til
flestra blaðlesenda um
alt land, í sveit og við
sjó - utan Reykjavíkur.
Blaðið kemur út vikulega
Ekkert blað er lesið jafn
víða í SVEITUM lands-
ins og
Morsö
Þvottapottar
innmúrað Magsin eldstæði.
60—70—80—100 lítra,
Verslunin
Buðm. H. Þofvarðsson.
Skólavörðustíg 3.
Límpappír og
llmligarvlelor
fyrirliggjandi
í miklu úrvali.
I SNORVNNI. 31.
hann aftur í veitingastofuna, og sagði hverjum,
sem heyra vildi, um afrek sitt, kyntist mörgu
fólki og virtist finnast það alt jafn skemtilegt.
Næsta dag skoðaði hann hinn mikilfenglega bygg-
ingarstíl slotsins og síðar hin miklu málverka-
söfn. Ráðsmaðurinn, sem fylgdi honum Ijet hann
hafa skrá yfir myndirna*', en ljet hann annars af-
skiftalausan. Pank beitti öllum sínum sniðug-
heitum og kænsku til þess að fá manninn til þess
að segja eitthvað, en það bar lítinn árangur, hann
svaraði kurteislega þegar hann yrti á hann, en
heldur ekki meir.
— Jeg hefi oft heyrt og lesið um hinar miklu
veiðar hjer á landareigninni og þótt skemtilegt
að sjá myndir af gestunum, sagði hann, þegar
þeir voru komnir í síðasta salinn.
— Mjög líklegt, herra minn. En annars kærir
hans hágöfgi sig ekki um þessháttar mynda-
tökur,
— Jeg held samt áreiðanlega, að jeg hafi sjeð
myndir þaðan, — í „Daily Sketch“ — það var
þegar dómsmálaráðherrann var hjer.
Ráðsmaðurinn gekk hægt að einu málverki, er
hann þóttist hafa sjeð rykkorn á. Og þegar hann
sneri sjer við aftur, sýndi svipur hans það greini-
Iega, að hann átti ekki aðra ósk heitari en þá, að
kasta gestinum út. Og það var ekki meira en svo,
að hann tæki við tíu shillinga seðli, sem Pank
stakk að honum.
— Dagurinn hefir verið miklu meira virði. Ea
það eru erfiðir tímar, sem við lifum á. Það heyrið
þjer víst talað um annars staðar. 1 veislunum tala
menn jafnVel um það, sagði Pank spekingslega.
— Jeg heyri aldrei hvað talað er um, undir
borðum, þegar jeg geng um beina. — Jeg hefi
venjulega nóg með mitt.
— Hjer er víst mikið um samkvæmi?
— Þegar hans hágöfgi er hjer, eru oft sam-
kvæmi. En var það eitthvað fleira, sem þjer vild-
uð sjá?
— Nei, þakka yður fyrir.
Ráðsmaðurinn fylgdi honum eftir ganginum,
sem lá að bakdyrunum.
Rjett þegar Pank ætlaði að fara að kveðja,
sagði hann.
— Jeg er annars ekki alveg ókunnúr hjer. Jeg
er fæddur í Norwich.
— Jæja?
— Og jeg á frænda, sem var bílstjtóri hjer. —
Hann heitir Bowhill.
— Já, jeg er ekki frá því að það hafi verið
maður hjer með því nafni.
— Hann er þá ekki lengur hjer? spurði Pank
kæruleysislega.
— Nei. Hann er farinn til Kanada, sagði ráðs-
maðurinn, og hristi höfuðið. Okkur fanst það öll-
um óðs manns æði. Því að sá, sem einu sinni er
kominn í þjónustu hans hágöfgi, er ekki á flæði-
skeri staddur.
— Til Kanada, tautaði Pank. — Þar er víst
ekki mikið að hafa.
En nú var ekki hægt að hafa meira upp úr
manninum, og hann vísaði Pank leið út úr húsa-
garðinum.
— Hennar hágöfgi sagði, að yður væri velkom-
ið að sjá garðinn, ef þjer vilduð, þó ekki sje mik-
ið að sjá um þetta leyti árs.
— Viljið þjer færa hennar hágöfgi mínar bestu
þakkir. Mjer þætti vænt um að mega ganga um
garðinn.
Hann kvaddi fylgdarmann sinn og fór að'
ganga um hinn nafntogaða garð. Þar var margt
fólk við vinnu, en annars var lítið að sjá nema í
vermihúsunum. Pank kveikti sjer í vindling og
var í þungum þönkum. Hann var tilfinninga-
ríkur maður og skarpskygn, og honum var það<
fullljóst, að eftir tveggja daga varfærna eftir-
grenlsan og athuganir, hafði hann ekki haft ann-
að upp úr krafsinu, en eina einustu upplýsingu,
sem hann með erfiðismunum hafði haft upp úr
fylgdarmanni sínum. En hann hafði líka á tilfinn-
ingunni, að hjer væri ekki alt með feldu. Eitthvað
hlaut að liggja bak við þessa leynd á öllu og duL.
Hann hafði óljóst hugboð um að eitthvað leynd-
ardómsfult væri við Keynsham Hall og hina tignu
drotnara.......
Hann gekk í áttina til slotsins, og mætti þá á
einum garðstígnum lafði Louise með heilan hóp
af hundum.
Hún brosti og kinkaði kolli til hans.
— Jeg vona, að þjer hafið haft ánægju af að
sjá málverkasafnið ?
— Já, vissulega. Myndir Peter Lely eru yndis-
legar. En jeg hefi aldrei sjeð hinar tvær eftir
Tumer.
Hún lyfti augnbrúnunum ofurlítið.
— Þjer eruð fyrir sterka liti?
— Já, það hefi jeg ávalt verið
— Þjer vitið hver jeg er?