Morgunblaðið - 30.07.1935, Qupperneq 8

MMHBSSSSH
■^* Allir
_______ MORGUNBLAÐIÐ
Reykvíkingar lesa auglýsingar
Þriíjudaginn 30. júlí 1935,
...................... —
Morgnnblaðsins.
3Wtynnýngac
Bílferð. Til Austfjarða fer 5
manna drossía á miðvikudags-
morgun. Tvö sæti laus. Nánari
upplýsingar í síma 2589.
Ferðaskrifstofa Islands, Aust
urstræti 20, sími 2939, hefir af-
irreiðslu fyrir flest sumarhðtel-
In og gefur ókeypis upplýsing-
ar um ferðalög um alt land.

Góð stofa í nýtísku húsi til
leigu frá næstu mánaðamótum.
Sími 3014.
EGGERT CLAESSEX
hæstar j ettarmálaf lutningsmaður.
Skrifstofa: Oddfellowhúsið,
Vonarstræti 10.
(Inngangur um austurdyr).
Ausfur
engan stað, að stúlkur gangi um
Bálfarafjelag íslands. beina- Se"lr bann’ að l,að br-'ótl
(nnritun nýrra f jelaga í Bókaverdun 11 bága við hugSUnarhatt landsbua.
Snebjarnar Jónatonar. Argjald kr. 3.00.
Æfittllag kr. 25.00. — Gerist f jelagar.
Landstjórinn í Thiiringen er
afar vinsæll meðal þjóna um !
þessar mundix. Hann hefir látið 1 GrímSWes og Biskupstungur
það orð falla, að það eigi sjer ^lla þ>riðjudaga kl. 1 að Gýjarhóli
J/jrg nn sJfnftur
Amerískur dómari lætur í ljós
hrygð sína yfir hinum amerísku
dollar-prínsessum. Þær gifti sig
aðeins til þess að „kaupa“ sjer
útlendan titil, og er það sorglegt
fyrir amerísku þjóðina, segir
Mótorhjól (B. S. A. sport- hann.
model) í góðu standi, til sölu
strax. Verðið lágt. Upplýsnig-
ar í síma 9145.
Mikill málamaður. 1 Budapést
er látinn bruggari, sem var nokk-
uð öðruvísi en menn alment ger-
Nýr silungur daglega. Ódýr- ast- Hann var svo mikill mála-
astur í fiskbúðinni, Frakkastíg maður, að ef hánn heyrði erlent'
13, sími 2651. jtungumál, gat hann gert sig
' skiljaulegan á því eftir að liafa
Máhíðir (2 heitir rjettir)
— Fimtudaga — 1 að Múla
— Laugardaga— 1 að Geysir
í Grímsnes og Laugarvatn:
Alla Mánudaga kl. 1
— Miðvikudaga — 1
— Laugardaga — 5
Afgreiðsla hjá Skjaldberg,
Laugaveg 49. Sími 1491.
Ólafur Ketilsson.
I heyrt það talað svo sem hálfa
~ . ®*Lfa®t fseð* * klukkustund. Annars talaði liann
Gafé Svanúr vxð Barónsstíg.
Ef þjer viljið fá heimsendan
o’ÓBan miðdegisverð þá hringið j
i síma 1289i
-■ '■ — • - ..............
reiprennandi
tungumál.
mismunandi
120 tungumál eru nú töluð
Evrópti, Þýska er mest töluð, eða
Ódýr húsgögn til sölu. Göm-'af 80 miljónum manna. Næst
manna.
ul tekin í skiftum. — Hverfis- kemur rússneska, sem töluð er af
götu 50. HúsgagnaviSgerðar- 70 miljónúm, enska verður það .
stofan. . þriðja í röðinni með 47 miljónir.!
NimmiMl & ©LSEIMI ((
Hár.
Hefi altaf fyrirliggjandi hár viB
fslenskan búning.
Verð vi8 allrá hœfi.
¥ef»I. GoQafoss
Laugaveg 6. Sfail 84M
Biðjið uin
SúltítuUSÍ
FAXGINN FRA TOBOLSK. 3.
laga og verið tekinn fastur vegna þess. — Þá á
náman sjálfsagt að vera eitthvað verðmæti — ef
til vill leynileg skilaboð eða upplýsingar ...“
„Þetta er vandræðamál“, sagði Simon. „Lítið
bara á síðustu setninguna — „jeg þarfnast óneit-
anlega hjálpar, eins og nú stendur á, fram úr
þessu get jeg ekki ráðið einn“. ‘Ua
Hertoginn Ijet hinn langa, blágráá' öökustrók
falla af vindlinum niður í öskubikar á borðinu.
„Það er enginn efi á því, að Rex vinur okkar er
fangi í Rússlandi", sagði hann hægt. „Rex er sá
hugrakkasti maður, sem jeg hefi kynst. Hann
hefði ekki skrifað þessa síðustu setningu, ef hann
væri ekki nauðuglega staddur. Þetta er neyðar-
óp. Og það verður engan veginn auðvelt að kom-
ast á snoðir um, hvar í Rússlandi hann er niður
kominn. Hann hlýtur að hafa beðið einhvern —
máske annan fanga — sem hefir verið að fara af
landi burt, fyrir brjefið, í þeirri von, að það kæm-
ist okkur í hendur. Líkindin til þess hafa ekki
verið mikil. En nú, þegar við höfum fengið það,
vaknar spurningin um, hvað gera skuli“.:7) '
Simon Aron laut áfram og híó eíns og hans var
vandi, með því að bregða hendinm fyrir munn
sjer. „Ja-------jeg vil varla segja það“, sagði
hann, „en jeg sje ekki annað ráð vænna en að
við tokum okkur ferð á hendur til Rússaveldis“.
ANNAR KAPÍTULI.
Til Sovjet-Rússlands.
„Þetta kalla jeg óvænta gleði og^anægjuríka!"
Hertoginn var augsýnilega harðánægður. „Að vísu
hafði jeg gert mjer í hugarlund, að þjer mynduð
komast að ýmsu nýju í málinu — en að þjer per-
sónulega vilduð leggja yðar liðsinni, var meira en
jeg hafði dirfst að gera mjer vonir um“.
„Mjer er afar vel við Rex“, vax^ 'alþ og sumt,
sem Simon svaraði.
„Veit jeg það“, svaraði Richleau og kinkaði
kolli. „En okkar ástæður enx mjög ólíkar. Jeg hefi
nægan tíma. Veitist jafnvel full-erfitt að láta hann
líða á þægilegan og skemtilegan hátt, nú á mín-
um efri árum. En með yður er öðru máli að
gegna. Þjer eruð ungur, meðeigandi í stóru fjár-
aflafyrirtæki og þurfið sí og æ að vera viðbúinn
að tala við menn — í þenna blessaðan síma. Þjer
eruð meira að segja gramur, ef þjer þurfið að
vera frá skrifstofunni í City einn einasta daga!
Jeg þorði ekki að gera mjer vonir um, að þjer
gætuð slitið yður lausan“.
„Satt að segja, var jeg ákveðinn í að taka mjer
frí — í nokkra daga og fara til Monte Carlo —
hví ekki alveg eins fara til Rússlands?“
de Richleau brosti hörkulega. „Jeg er nú
hræddur um, vinur minn, að það frí verði með
nokkuð öðrum hætti. En sleppum því — og látum
okkur ræða um þetta vandamál okkar. Þar eð
nokkrir dagar eru liðnir, síðan jeg fekk brjefið,
hefi jeg leitað mjer nokkurra upplýsinga og hafið
undirbúning".
„Má jeg heyra“, bað Simon.
„Fyrst og fremst sendi jeg skeyti til míns gamla
vinar, van Ryn, sen., sem er formaður í „Chesa-
peake Banking and Trust Corporation“, til þess
að fá fregnir af Rex. Komið með mjer inn í stof-
una hjer við hliðina á, þá skal jeg sýna yður
svarið“. Hertoginn stóð á fætur og hjelt hurðinni
opinni fyrir gest sinn.
„Það vildi jeg mjög gjarna sjá--------má jeg
taka kognaksglasið með mjer“, spurði Simon
brosandi og bar glasið með sjer inn í hið stóra
skrifstofu- og bókaherbergi.
Þeir fáu útvöldu, sem höfðu orðið þeix*rar virð-
ingar aðnjótandi að koma heim til hertogans í
Curzon Street, voru ekki nærri eins hrifnir af
stærð þessa herbergis og skrauti, eins og hinu frá-
bæra safni af fögrum og sjaldgæfum munum, sem
það hafði að geyma. Þar var líkneski af Buddha,
sitjandi á vatnalilju, fornar, grískar styttur úr
bronce, fagrir korðar úr Toledo stáli og skamm-
1 byssur lagðar gulli og turkísum, dýrlingamyndir
frá hinu helga Rússlandi, skreyttar dýrindis gim-
steinum og einkennilega útskornir fílabeinsmunir
fx*á Austurlöndum. Herbergið var fult af bókum,
langt upp eftir veggjunum, og yfir þeim hjengu
koparstungur og ótal ómetanleg, söguleg skjöl og.
landabrjef.
de Richleau gekk að skrifborði sínu, tók þaðan
nokkur þunn pappírsblöð úr skúffu og rjetti Aron
þau þegjandi.
Simon las skeytið upphátt:
Rex mjög reikull í ráði eftir heimkomuna frá
Evrópu fyrrasumar. — Fór einn á veiðar til f jalla
í ágúst, september — til S-Ameríku október —
um kyrt í Vestur-Indlandi á heimleið — til Rúss-
lands síðast í nóvember móti vilja mínum, líklega.
til þess að rannsaka verslunarmöguleika, fengið
brjef 4. des., um þangað komu heill á húfi —
síðan engar fregnir — síðast í desember leitað'
frjetta gegnum sendiheri'a — Rex fór fi*á Moskva.
11. des., óvíst hvert — árangurslaust leitað hing-
að til — sparið ekkert — símið nýjar frjettir
strax — er mjög áhyggjufullur — Channock van
Ryn.
Simon kinkaði kolli. „Dýrt skeyti, ekki satt?“
Hertoginn hagræddi sjer í hægindastólnum og
krosslagði fæturnar. „Channock van Ryn horfir'
ekki í skildinginn undir þessum kringumstæðum..:'
Rex er einkasonur hans. Jeg er ekkert hissa á því,
að hann sje órólegur, gamli maðurinn. En þetta
skeyti sýnir okkur það á svörtu og hvítu, að brjef-
ið er frá Rex“.
Simon kinkaði kolli. „Látum okkur nú sjá“,
sagði hann. „I dag er 24. janúar. Þá eru nær sjö'
vikur, síðan hann hvarf frá Moskva?“
„Stendur heima. En það er þó bót í máli að
vita, að þeir hafa ekki gert út af við hann enn,.
kastað honum í fljótið, eða rjettara sagt, stungið-