Morgunblaðið - 28.09.1935, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardaginn 28. sept. 1935.’
>j

Píanó til sölu, Óðinsgötu 17.
Lítið notuð gasvjel til sölu,
úr Gasstöðinni. Upplýsingar á
Bergstaðastræti 83. Sími 1176.
Gott píanó til sölu. Hljóð-
færahús Reykjavíkur. Sími
3656.
Kaupum og tökum í umboðs-
sölu, húsgögn og lítið notuð
ferðaföt. Fornsalan Hitt og
þetta, Laugaveg 47.
Fornsalan, Hafnarstræti 18,
kaupir og selur ýmiskonar hús-
gögn og lítið notaðan karl-
mannafatnað. Sími 3927.
Kaupi ísl. frímerki, hæsta
verði. Gísli Sigurbjörnsson,
Lækjartorgi 1 (opið 1—4 síðd.)
Jörð eða grasbýli, helst ekki
langt frá Reykjavík, verður
keypt í skiftum fyrir hús á góð-
um stað í Reykjavík.
Fséði og einstakar máltíðir í
Café Svanur við Barónsstíg.
Góður matur. Sanngjarnt verð.
UirvtiCL'
Kensla. — Tek að mjer að
kenna börnum og unglingum,
og lesa með skólafólki.
Sigr. Eiríksdóttir,
Þórsgötu 18.
Kenni og les með börnum í
Austurbænum. Upplýsingar í
síma 2009.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen. Klapparstíg 29.
Fleiri tegundir smárjettir alt-
af tilbúnir, heitir eða kaldir.
Komið og reynið viðskiftin.
Laugavegs Automat. Sími 3228.
StÚítynninaac
Munið fisksímann 1689 og
reynið viðskiftin.
Kennari með kennaraskóla-
prófi og nokkurri sjermentun í
málum, óskar eftir kenslu,
gegn fæði. Sími 2501, frá kl.
1—3 og 6—7 síðdegis.
Postulínsmálning. — Byrja
kenslu 1. október. Væntanlegir
nemendur beðnir að gefa sig
fram. — Svafa Þórhallsdóttir,
Laufási, sími 3091.
„WECK“
Niðursuðuglösin hafa reynst
best. — Allir varahlutir fyr-
irliffgjandi í
Verslunarvit.
Skáldleikaböfundurinn frægi,
Sir James Barrie, er nm þetta
leyti að semja leikrit, er Elisa-
beth Bergner á að leika í. Hug-
myndina að sjónleiknum fjeklc
hann fyrir nokkru, er hann sat
að tedrykkju með Margaret Rose,
prinsessu, yngstu dóttur hertoga-
hjónanna af York. Prinsessan
gerði einhverja athugasemd, er
' gaf honum góða hugmynd, og
þegar hann kom heim, skrifaði
hann henni, þakkaði henni fyrir
þessa ágætu hugmynd og bauð
henni jafnframt tvo shillinga fyr-
ir einkaleyfi á hugmyndinni.
! Tveim dögum síðar fekk hann
brjef frá Elisabeth, systur Margar
et Rose, níu ára gamalli. Hún
skrifaði fyrir systur sína, af því
að hún var of ung, til þess að geta
gert grein fyrir máli sínu skrif-
lega. Elisabeth bað Sir James um
skýringu. Ætti að skilja það svo,
að þessir skildingar væru borgun
í eitt skifti fyrir öll, eða þóknun
fyrir hvert skifti sem sjúnleikur-
inn vrði sýndur?
1
Það hjelt á sjer hita.
Fyrir nokkru voru gerðar um-
bætur á veitinga- ig dansstað
einum í Kaupmannahöfn. 1 því
tilefni segir forstöðumaður veit-
ingarhússins svo frá, að alt til
ársins 1919, hafi aðeins þurft
einn einasta lítinn ofn í salina, því
að gestirnir hafi helst viljað dansa
í utanyfirfötunum.
Þetta minnir á Reykjavík. Þar
vilja að minsta kosti flestar stúlk-
urnar sitja í kápunum, ef þær
koma á veitingarstað.
Reykjavfk. Dalir. Hólmavfk.
Hraðferðir í sambandi við Laxfoss um Borgarnes.
Til Hólmavíkur alla þriðjudaga.
Til Dala alla föstudaga.
Frá Reykjavík til Dala, fyrir Hvalfjörð
alla mátiudaga.
Afgreiðsla í Reykjavík á
BibeiðasfðO Islands, Simll540.
Andrf es] Magnússon,
Ouðbrandur Jörundsion.
Best að auglýsa í MorgunblaðiiiD.
Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins. ^
FANGINN FRA TOBOLSK. 49.
„Það væri altof hættulegt,“ sagði hertoginn. —
„Þeir vita að við erum vopnaðir, og hver þeirra
vildi hætta sjer fyrstur að opinu?“
Nú heyrðu þeir, að skotið var einu skoti, og
svarað var með skothríð neðan að. de Riehleau
hló við.
„Rex hefir auðsjáanlega bjargað sjer. — Að
minsta kosti er hann lifandi. Hve mörg skot eigið
þjer eftir?“
„Fimm,“ svaraði Símon hikandi.
Nú er komið til okkar kasta. Yerið
kyr þarna.“
hann læðast um herbergið, og
koma síðan til $ín.
llii
nokkur stigi hjeðan niður?“
ð þjer lýsa, ein sekúnda nægir,
og haldið þjer ljósinu út frá yður.“
1 ljósinu sáu þeir lítinn, þröngan stiga. Símon
flýtti sjer að slökkva, kveikti aftur og slökti. Alt
var kyrt og hljótt.
„Við skulúm koma niður“, sagði hertoginn. „nE
í öílum bænum, varlega".
Það brakaði óheillavænlega í stiganum, er þeir
læddust niður. Gegnum brotna gluggarúðu gátu
þeir greint pall fyrir neðan, þegar þeir voru komn-
ir lengra niður. ,,Við’ erum sannarlega hepnir“,
sagði hertoginn.
Símon gat heyrt það á tóninum, að hertoginn
brosti, og alt í einu rann það upp fyrir honum, að
hann naut þess arna. Hertoginn óskaði þess ekki
eins og Símon að komast á burt, hvað sem það
kostaði — að því undanskildu auðvitað, að svíkja
vini sína — komast burt úr þessu gjallandi kúlna-
regni, sem fekk menn til þess að stynja og æpa af
sársauka.
„Þessi gluggi er okkur mikil hjálp“, hjelt her-
toginn áfram. „Hjeðan getum við sjeð yfir ,,víg-
völlinn“. Nú sendi jeg þeim eitt skot þarna út í
runnana. Og þegar þeir svara, skjótið þjer á þá
þrem skotum, í hægri fylkingararm, en aðeins
þrem skotum. Jeg skýt þar sem best hentar, og
þjer takið hægri hliðina. Tilbúinn!"
„Um“, hvíslaði Símon. „Skjótið.“
de Riehleau hleypti af. Þegar var svarað með
skothríð. Það var augljóst, að einir átta menn
voru þarna niðri í myrkrinu. Einn þeirra var rjett
undir glugganum. Símon hallaði sjer út og hleypti
af. Hann heyrði vein, og fann, að hertoginn þreif
óþyrmilega í hann og dró hann inn.
„Eruð þjer bandóður, maður — að stinga höf-
inu út um gluggann!“
,,Fyrirgefið,“ sagð,i Símon auðmjúkur. ,,En jeg
skaut hann þó.“
Alt í einu heyrðist dynkur ofan að, og síðan var
skotið úr garðinum. „Þetta er Rex,“ sagði hertog-
inn. „Við skulum koma upp til hans.“ Það brakaði
og brast í stiganum er þeir gengu upp. Þeir námu
staðar, á efsta stigþrepinu.
„Ertu ómeiddur?“, spurði Símon og ætlaði að
halda áfram, en hertoginn greip í hann. ,5AIt í
lagi,“ var svarað frá glugganum í hinu dimma her-
bergi. „Hamingjunni sje lof,“ sagði hertoginn. —
„Jeg var hræddur um að þetta væru óvinirnir. —
Gættu þín á þessu óttætis opi.“
,,Þið ljetuð þá svei mjer kenna á því áðan,“
sagði Rex hlæjandi. ,,Jeg komst, yfir með hægu
móti“.
„Heyrið þið,“ sagði hertoginn. ,.Jeg legg til, að
við reynum að komast hjeðan gegnum bakgarðinn.
Það er enginn við stigann."
„Ágætt. En hvert eigum við að fara?“
„Til Maríu Lou. Fekk hún hesta? Eða er kann-
ske vörður við hún hennar?“
,,Nei, hún fekk enga hesta. Vinir hennar höfðu
haft spurnir af okkur og þorðu ekki að selja henni
hestana.“
Alt í einu varð Rex að beygja sig til þess að
komast hjá kúlnaregninu, sem dundi á þakið.
„Hvað um það.“ Hertoganum var mikið niðrii
fyrir. „Við verðum að læðast hjeðan* einni og einm
í einu. Hús hennar er eini staðurinn, sem við get-
um mæst á“.
„Eigum við ekki heldur að fylgjast að?“, spurðii
Rex.
„Þú veist, að það er ógerningur. Þá elta þeir
okkur. Einn okkar verður að fara, meðan hinir
draga athygli þeirra frá honum. Og Símon fer
fyrstur.“
„Hví þá það? Viljið þið losna við mig?“
„Enga vitleysu, Símon. Þjer eigið ekki eftir-
nema tvö skot. Rex, gættu að glugganum, meðan:
jeg tala við Símon.“
„Heyrið þjer nú.“ Hertoginn talaði lágri og
biðjandi röddu. „Það er mikil áhætta að flýja.
hjeðan, því að það getur vel verið að fleiri her-
menn sjeu í leyni á bak við húsið, eða komi innani
skamms. Viljið þjer ekki taka þetta að yður, að
fara til Maríu Lou — hún er hetja, okkar eina.
von. — og leita ráða hjá henni um, hvar við get-
um falið okkur. Þjer hafið hálftíma. En þegar við'
komum, verður alt að vera tilbúið. Farið nú af
stað. Hver mínúta er dýrmæt.“
Rex skaut á mann, sem vár að skríða eftir:
þakinu.
„Úr því svona er, er jeg reiðubúinn,“ svaraði
Símon.
„Ágætt, drengur minn. Verið þjer sælir og gangi
yður vel.“
,,Jeg hitti hann ekki, bölvaðan,“ sagði Rex.
„En jeg hugsa, að hann leiki sjer ekki að því að
klifra þarna um í annað sinn.“
„Hamingjunni sje lof, að við fengum piltinn
af stað?“, andvarpaði hertoginn, þegar Símon
læddist niður stigann.
„Heldurðu að þetta gangi hjá honum?“, sagði
Rex.
„Já, því ekki það,“ Hertoginn gægðist út og leit
út yfir sljettuna. „Þeir eru rjett byrjaðir að skjóta