Morgunblaðið - 18.03.1936, Blaðsíða 8

8
1
MORGUNBLAÐiÖ
Miðvikudaginn 18. mars 193(*
v"
Jíaujisíícipui
1 í
Skiftí óskast á tveggja hæða
steinhúsi í suðaustur bænum. 3
stórar stofur og eldhús á hæð
(og 1 baðherbergi), 4 lítil her-
bergi á efsta lofti. Vinnustofa,
geymslur og þvottahús í kjall-
ara; fyrir tveggja íbúða hús í
góðu standi. Tilboð sendist A.
S. 1. fyrir 25. þ. m. merkt:
„Gott hús“.
Trúlofunarhringar hjá Sigur-!
þór, Hafnarstræti 4.
Kaupi gull hæsta verði. Árni
Björnsson, Lækjartorgi.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Stœrst úrval rammalista. —
Innrömmun ódýrust. Verslunin
Kátla, Laugaveg 27.
Kjöt og fiskfars daglega nýtt
— Kaupfjelag Borgfirðinga.
Kaupi gull og silfur hæsta
verði. Sigurþór Jónsson, Hafn-
arstræti 4.
Útlend frímerki í miklu úr-
vali, frímerkjabækur fyrir ís-
lensk frímerki, frímerkja-
hengsli, frímerkjatengur o. fl.
(slensk frímerki keypt hæsta
verði. — Gísíi Sigurbjörnsson,
Lækjartorgi 1, opið 1—4. Sími
4292.
KAUPUM allar tegundir
ullartuskur hreinar. Hátt verð.
Afgr. Álafoss, Þingholtsstr. 2.
Veggmyndir og rammar í
Saumastofan, Hafnarstræti
22 (yfir ,,Irma“), saumar:
Dömukjóla, barnafatnað og
drengjaföt. Einnig Ijereftasaum
allskonar og undirföt. Zig zag.
Tekur mál og sníðir.
Búsáhöld alskonar og gler-
vörur höfum við í fjölbreyttu
úrvali. Verslunin Nova, Baróns-
stíg 27. Sími 4519.
Rúgbrauð, franskbrauð og
normalbrauð á 40 aura hvert.
Súrbrauð 30 aura. Kjarnabrauð
30 aura. Brauðgerð Kaupfjel.
Reykjavíkur. Sími 4562.
Hattasaumastofan Austurstr.
17, saumar og breytir höttum
eftir nýjustu tísku. Einnig tau-
höttum.
!}Cix&nœ£í
Sólrík íbúð. 4 stofur og eld-
hús til leigu 14. maí. A. S. 1.
vísar á.
Dagbókorblöð Reykvíkings
Iðnaðarmaður með góða at-
vinnu óskar eftir góðri 2ja her-
bergja íbúð í Vesturbænum 14.
maí. Má vera í góðum kjallara.
Fyrirfram greiðsla. Upplýsing-
ar í síma 3009 til kl. 7.
Ibúð, tveggja til þríggja her-
bergja, sólrík, með öllum þæg-
indum, óskast 14. maí eða 1.
júní. A. S. í. vísar á.
Litla, þægilega íbúð vantar
fjölbreyttu úrvali á Freyju- mig 14. maí. Sigrún Laxdal,
götu 11. símar 1000 eða 3421.
Simi 1380
Litla Bflstöðin
Opin allan
áólarhringinn.
LJ itler sagði í svari sínu til
A Þjóðabandalagsráðsins að
hann væri reiðubúinn að senda
fulltrúa á fund ráðsins ef samn-
ingaboð hans yrðu rædd „alsbald“.
Þetta var skilið svo, að Hitler
krefðist þess að samningaboð
hans yrðu rædd „tafarlaust“, þ. e,
áðnr eu brot Þjóðverja á Locarno-
sáttmálanum yrði rætt. Þessu
svaraði Flandin með því að hóta
að taka ekki þátt í fundi Þjóða-
bandalagsráðsins.
*
Þjóðverjar flýttu sjer þá að
gefa skýringu á orðinu „alsbald“.
Þeir sögðu að það þýddi ekki
„tafarlaust“, heldur „við fyrsta
tækifæri“.
*
1 orðabók Jóns Ófeigssonar
(Þýsk-íslensku) er orðið alsbald
(alsobald) lagt út: Þegár í stað.
•
17 yrir nokkru sejtti ungur mað-
ur frá Bridgeport í Connecti-
cut, að menn halda einskonar
met í glæfralegum bílakstri á
tveimur tímum.
Hann ólc yfir fótgangandi mann,
og hrakti lögregluþjón sem elti
hann á bifhjóli, út af veginum,
rakst á ,tvo litla bíla, vörubíl og
strætisvagn. Lögregluliðið e'lti
hann, og skaut á hann úr vjelbyss
um. En vagnaþvaga á vegamótum
einum töfðu eftirför lögreglunnar,
svo bófinn slapp. Hann stökk út
úr bílnum á fullri ferð, slapp ó-
meiddur, e*n bíllinn lenti á trje og
fór í smátt.
Bílnum hafði hann stolið.
*
Sialdgæft orð misprentaðisf,
í blaðinu í gær, „örhola“ fyrir
„örkola“ og er óvís.t að almenn-
ingur kannist við það, en þegar
sagt er að örkola sje fyrir ein-
hverjum, þá þýðir það, að hann
sje slippur og snauður — og eT
notað þegar talað er um, að bænd-
ur sjeu alveg uppiskroppa með
fóður handa fjenaði sínum.
*
"William Chaplin, enskur blaða-
maður, sem verið hefir í Abyss-
iníu, en þoldi ekki loftslagið þar,
og er kominn heim, heldur því
fram að ófriðurinn þar syðra muni
standa yfir í ein 5—6 ár.
*
i
Misklíð mikil hefir komið upp
í Sovjetvinafjelagi í Stokkhólmi,
og hefir fje'lagið klofnað, svo nú
eru þar tvö fjelög, sem eiga að
vera vinir sovjet Rússa, en sem eru
innbyrðis óvinir.
*
Verðlaunanaut af Aberde'en-
Angus kyni var nýlega selt í Eng-
landi fyrir nokkuð á 2. þús. sterl.-
pd., eða sem svarar 27.000 krónum.
*
Köngulóin er talin. gráðugust
allra dýra á jörðinni, því hún
ge'tur á einum degi jetið skor-
dýr sem samtais eru 25 sinnum
þyngri en mathákur þessi.
*
— Er það satt að botnlanginn
sje alveg gagnslaust líffæri fyrir
alla menn?
— Nei. Ekki fyrir læknana.
*
Kennarinn kom í tíma með
saumsprettu á öxlinni.
— Þarna gægjast vísindin út,
sagði e'inn nemendanna.
— Já, og heimskan inn, svar-
aði kennarinn.

Kenni akstur og meðferð bif-
reiða. Einnig undir meira próf„
Zophonias Baldvinsson. Sími
3805.

MATURINN á Café Svanur-
er góður og ódýr, sem fyr.,—
Kvöldmatur alt niður í 1 kr~
Borðið í Ingólfsstræti 16 —
sími 1858.

\ Allir verða ánægðir, ef
drengjafötin eru úr Fatabúð-
inni. Pilturinn sjálfur, af því!
þau eru falleg. Mamma, af því
þau eru vönduð. Pabbi, af þvi
þau eru ódýr og Skúli, — af
því þau eru íslensk.
Trúlofunarhrmgana kaupa.
menn helst hjá Áma B. Björns-
syni, Lækjartorgi.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til
næstkomandi mánaðamóta.
Friggbónið fína, er bæjarina^
besta bón.
Café — Conditori — Bakark,
Laugaveg 5, er staður hinna
vandlátu. - Sími 3878. Ó. Thor-
berg Jónsson.
Slysavarnaf jelagið, skrifstofs.i
Hafnarhúsinu við Geirsgötui..
Seld minningarkort, tekið móti
gjöfum, áheitum, árstillögum
m. m.
w ^
rimra menn um miijón. 56.
horninu á Queen Street stje hann út úr og borg-
aði vagninn. Honum fanst óvenju dautt og kyrt í
hverfinu. Hann gekk yfir götuna, með húslykil
sinn í hendinni og opnaði útidymar hægt og hljóð-
lega. Þegar hann var kominn inn í ganginn, stað-
næmdist hann andartak og hlustaði. Hann hikaði,
með skammbyssuna í hendinni, meðan hann hugs-
aði sig um, hvaðan hann gæti átt hjálpar von, ef
til kæmi.
Ráðskonan og stúlkumar komu ekki til mála. —
Svo var Kassim. Hann var Abyssiníumaður, ferleg-
ur ásýndum, ramsterkur og ágætur í áflogum, en
með byssu kunni hann ekki að fara. Hann hafði.
aldrei á æfi sinni snert á skotvopni og ætlaði alveg
að ganga af göflunum, ef hann sá byssu. — Bur-
dett hafði hann með vilja skilið eftir við St. Panc-
ras. — Róbert, annar þjónninn svaf að öllum líkind-
um sínum væra blundi uppi á lofti, og sömuleiðis
fjelagi hans, sem átti að gæta ljósanna, hirða
skóna og frystivjelina. Þetta var alt fólkið í húsinu.
Ef hann kallaði á Kassim ,gat hann auðvitað skotið
hugrökkustu mönnum skelk í bringu. En hann gat
eins hlaupið leiðar sinnar lafhræddur, ef svo vildi
til, að miðað væri á hann byssu. Eftir alt saman
komst Dutley að þeirri niðurstöðu, að ef hann
mætti hjálpar vænta, yrði hún að koma utan að. t
Hann beygði sig niður og hlustaði við skráar-
gatið. Hann greip fastara um vopnið, sem hann
hjelt á í hendinni. Nú var að hrökkva eða stökkva!
Hann rjetti sig upp, þreif dyrnar upp á gátt með
vinstri hendi og brá byssunni á loft: ,,Kyrrir“!
skipaði hann hvössum róm. „Standið grafkyrrir
og upp með hendurnar!“
I skrifstofunni voru tveir menn. Annar sat við
skrifborðið, en hinn stóð álútur yfir peninga-
skápnum, sem hann var búinn að opna. Sá síðar-
nefndi hlýddi strax, en hinn fyrnefndi hikaði
og lagfærði svörtu silkigrímuna, sem huldi and-
lit hans. Byssukúla skaust rjett við höfuð hans og
lenti í bókaskápnum, svo að flísar úr honum
flugu út í allar áttir. Maðurinn með grímuna
var þá ekki seinn á sjer að rjetta hendurnar upp.
„Þetta líkar mjer betur.“ Dutley kinkaði kolli.
„Þið vitið kannske hver jeg er. Jeg er talinn mesta
flónið, en besta skyttan í Lundúnaborg. Standið
þjer upp, kunningi, þarna við skrifborðið---------
jú, þetta datt mjer í hug, mjer sýdist þjer hafa
eitthvað grunsamlegt í vasanum. Standið kyrrir,
og haldið höndunum kyrrum, ef yður stendur ekki
á sama um líf yðar og limi.“
Hann gekk hægt og rólega yfir gólfið, og nam
staðar við hliðina á manninum, sem hafði verið
að grúska í skrifborðinu. Hann leit yfir öxl hans
á útskrifaðar arkir, sem lágu á borðinu. Alt í einu
rak hann byssuna inn í síðuna á honum.
„Þetta er yður þýðingarlaust“, sagði hann hvat-
skeytislega. „Jeg er enginn viðvaningur. Haldið
þjer höndunum kyrrum fyrir ofan höfuð, eða jeg
hleypi af. Svona! Ágætt.... Þetta er annars allra
snotrasta byssa“.
Hann dró litla, sjálfvirka skammbyssu af nýj-
ustu gerð upp úr vasa hans og kastaði henni út í
horn. Svo þreifaði hann lauslega á manninum og
gekk nokkur skref aftur á bak.
„Jæja, þjer getið fengið yður sæti, ef þjer viljið,
meðan jeg athuga fjelaga yðar“, sagði hann svo.
„Blessaður flýtið þjer yðar“, sagði hinn. „Jeg
er orðinn dofinn í handleggjunum“.
„Þjer eruð augsýnilega vanur verkinu“, sagði
Dutley og leit á verkfærin, sem lágu á gólfinu.
„Maður þarf ekki mikla æfingu, til þess að
opna svona sparibauk“, tautaði hinn.
„Ef þessi vinur minn þarna hefði ekki verið
svona seinlátur, hefðum við verið allir á bak og
burt, löngu áður en þjer birtust. Hjerna er byss-
an mín. Hún er í jakkavasa mínurn. Takið hana,.
og flýtið yður nú. Jeg ætla bara að segja yður
það strax, ef lögreglan skyldi koma, að byssan
er ekki hlaðin“.
.Dutley athugaði byssuna og kastaði henni síðan
út í horn. En alt í einu sneri hann sjer á hæli og
stökk eins og köttur á hinn manninn. „Þetta bragð
hafið þjer líklega lært í Ameríku“, sagði hann og
dró litla skammbyssu upp úr stígvjeli hans. Mig
grunaði það, að þjer hefðuð eitthvað í bakhönd-
inni. En því miður getur maður ekki sjeð svipbrigð-
in í yðar göfuga andliti fyrir grímunni. Hver hefir
fengið yður, Bill Sykes, ef það er nafn yðar, til
þess að heimsækja mig svo snemma dags?“ bætti!
hann við og sneri sjer að hinum.
Hann benti á manninn <við skrifborðið. „Þessi
þarna“, svaraði hann. „Og jeg fæ það vel borgað,
þegar þess er gætt, að smábarn hefðúgetað opnað
peningaskápinn þann arna, með tannstöngli.-------
Sjálfur hefði jeg getað notast við þumalfingurinn
en kem svo með öll þessi verkfæri, eins og jeg
ætti að opna „Armstrong nr. 1“.
„Það er leiðinlegt yðar vegna“, sagði Dutley..
„Jeg vona, að jeg geti boðið yður hressingu á
eftir. En viljið þjer nú ekki taka saman verkfærin
— nema þjer ætlið að eftirláta mjer þau til minn-
ingar um yður“.
„Þjer skuluð heldur hugsa um hinn“, sagði
peningaskápsþjófurinn. „Mjer verður ilt af að sjá
framan í þetta ófrýnilega trýni hans“.
Dutley sneri sjer að skrifborðinu.
„Ágæt tillaga“, samsinti hann.
„Kannske þjer vilduð vera svo góður að segja
mjer í hvaða tilgangi þjer eruð að stæla rithönd
mína — og hversvegna þjer hafið fengið þennan
mann til þess að brjóta upp peningaskápinni
minn? Að hverju eruð þjer að leita?“