Morgunblaðið - 12.05.1936, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjiidaginn 12. maí 193(k
KVENÞJÓÐIN 00 MEIMILIN
Bandalag kvenna.
Sumarið fer í hönd.
Frá síðasta fundi.
Ein af áffán - *
„Swagger“-tískan
er enn við líði.
Bandalag kvennja hjtelt fund
dagana 16. og 17. apríl, fulltrúar
voru öiættir frá 7 fjelögum: Þessi
mál voru til umræðu: I. Hús-
stjórnarskólamál Reykjavíkur. II.
Konur í lögregluna.
r : < *• -
HÚSSTJÓRNARSKÓLA-
MÁL.
Ragnhildur Pjetursdóttir rakti
gang hússtjórnarskólamálsins og
þeirra tveggja frumvarpa, sem
konur hafa viljað koma fram á
síðustu þingum.
Á Alþingi 1934 bar frú Guðrún
Lárusdóttir fram frumvarp um
„Hússtjórnar og vinnuskóla í
Reykjavík". Það komst til einnar
umræðu og var vísað til menta-
málanefndar efri deildar. Klofnaði
nefndin um frumvarpið. Meirihlut-
inn B. St. og J. J. vildu vísa mál-
inu til ríkisstjórnarinnar og láta
hana undirbúa frumvarp fyrir
næsta þing, þar sem þeir í hinni
rökstuddu dagskrá telja best að
breyta núverandi kvennaskóla í
hússtjórnarskóla. Frú Guðrún
Lárusdóttir lagðist algerlega á móti
þessu og krafðist þess mjög ein-
dregið, að Kvennaskólinn, sem væri
elsta mentastofnun kvenna hjer á
landi, fengi að starfa óáreittur á
þanp hátt, sem hann hefði gert,
enda væri þörfin fyrir hússtjórnar-
skóla og skólamálin ekki leyst, þó
farið væri að hrófla við honum. —
Á Landsþingi kvenna er haldið
var í júnímánuði 1935, eða síðast
liðið sumar, var kosin nefnd til
enn á ný að reyna að vinna að
framgangi þessa máls. Yar hún
skipuð þessum konum: frú Jón-
ínu Sigurðardóttur, Akureyri, frú
Margrjeti Friðriksdóttur, Seyðis-
firði og Ragnhildi Pjetursdóttur,
Reykjavík. Komu þessar konur
saman á Akureyri síðastliðið sum-
ar og sömdu frumvarp til laga,
„um stofnun -Húsmæðrakvenna-
skóla íslands og hússtjórnarskóla
í Reykjavík eða nágrenni hennar“.
Sendu þær frumvarp þetta til
mentamálanefndar neðri deildar og
óskuðu þess, að hún flytti það á
Alþingi. En meirihluti nefndarinn*
ar sá sjer það ekki fært.
KONUR í LÖGREGLUNA.
Frú Sigríður Eiríksd. hafði fram
sögu í málinu: „Konur í lögregl-
una“. Sagði hiin að þetta mál
hefði áður verið rækilega rætt á
fundum Bandalagsins. Kvaðst
ræðukona þá haf’a skýrt frá því
hvernig lögreglukonur störfuðu
erlendis. Nú eftir nánari athugun,
kvaðst hún sjá, að kvenlögregla
yrði að starfa lijer með nokkuð
öðrum hætti, ætti full not að fást.
Veldur þar fámennið, sagði hún
ennfremur, og að fólk þektist hjer
meir en erléndis, aðgætni þarf því
meiri, svo og það að úrkynjuð
hverfi eins og í stórborgum eru
hjer engin, og efniviður sá, sem
hjer á að vinna úr dreifður um
allan bæinn. Reykvísk kvenlög-
regla á fyrst og fremst að hafa
eftirlit með siðferðismálunum. —
Hjer er verksvið, svo umfangsmikið
og erftit að þeim sem þekkja tíl
þessara mála hrís hugur við. Hjer
í Reykjavík færi siðferði ungra
stúlkna og telpna, að sögn,
stöðugt versnandi. — Margt
af þessu væru unglingar, sem af
slæmu uppeldi og áhrifum hefðu
komist inn á þessa braut. Þarna
væri verksvið lögreglukonu en ekki
lögregluþjóns.
Annað aðalstarf lögreglukonu
ætti að vera eftirlit með útivist
barna á kvöldin. Hjer í bæ væri
bersýnilegt :að foreldrar skildu ekki
hve skaðlegt það væri líkamlegri
og andlegri velferð og heilbrigði
barnanna að vera úti á götunni
langt fram á kvöld og nætur. Þar
lærðu þau oft óknytti og leiddust
út á braut er yrði þeim ógæfurík.
Kvenlögregla ætti að fara heim
■ á heimilin tala við foreldrana og
reyna að leibeina þeim.
Kvenlögreglu fylgir sú hug-
sjón, að koma í veg fyrir yfir-
sjónir, hún er uppeldisstarf, sem
stendur í nánu sambandi við nú-
tíma-heilsuvarðveislu. Glæpir eru
oft sjúkdómar er orsakast af því,
að fremjandi er kominn út úr
jafnvægi lífsins, lannaðhvort af
vínhneygð eða af lífsaðstæðum.
Frú Aðalbjörg Sigurðardóttir
sagðist oft hafa fundið til þess í
starfi sínu í Barnaverndarnefnd,
hve óheppilegt það væri að hafa
karlmann fyrir barnadómara. —■
Smábnupl barna færi stöðugt vax-
andi og væi’u það oft 4—5 ára
drengir, sem gerðust brotlegir. Væri
það augljóst, að með slík mál
mætti ekki>fara eins og með venju-
leg afbrotamál. Þar væri starf
fyrir kvenlögreglu með aðstoð upp
eldisfróðs manns eða dómara.
Guðrún Jónasson benti á þá
óhæfu að vín væri liaft um hönd
á samkomum, er væru í sambandi
við barnadansleiki.
Margar fleirí konur tóku til máls.
Þessar tillögur voru samþyktar.
„Bandalag kvenna endurtekur
þá áskonm sína til bæjarráðs og
bæjarstjórnai' Reykjavíkur, að
skipaðar verði minst 3 konur í lög-
reglu bæjarins við næstu aukningu
lögregluliðsins“.
„Bandalag kvenna í Reykjavík
skorar á ríldsstjórnina að leyfa
ekki vínveitingar á samkomum,
sem aðallega eru haldnar fyrir börn
og unglinga“.
HJÁLPARSTÚLKUR.
Laufey Yaldimarsdóttir hafði
framsögu í máli er hún nefndi:
Hjálparstúlkur. Sagði hún að
málið hefði oft áður verið rætt á
fundum Bandalagsins og konum
væri það því kunnugt, enda allar
„Stenotypistinna" er hún
kölluð á erlendu máli skrif-
stofustúlkan, sem hefir þann
starfa að hraðrita og vjelrita.
í New York einni er tæp milj-
ón af stúlkum, sem vinna fyrir
Hálfkápur, „swagger“ eða
„swingcoat“, eins og þær voru
kallaðar í fyrra, verða einnig í
tísku í vor og sumar. En áuðvit-
að hafa þær tekið nokkrum
breytingum, hvað snið snertir.
Sumar eru með meiri vídd í
baki en tískaðist í fyrra. Aðrar
aðskornar í mitti, útskornar að
neðan, með prinsessusniði.
Myndin sýnir nýjustu swagg-
ertískuna. Til vinstri er hvítur
ullar swagger, með prinsessu-
sniði, tvíhneptur, með stórum
út-á-liggjandi kraga-hornum.
Hinn er úr svörtu, þunnu ullar-
efni. Tvö hringskorin stykki eru
sett upp í bakið. Þessi swagger
er tilvalinn við einlitt svart efni,
eða köflótt pils. Eins og áður
hefir verið sagt frá í tísku-
frjettunum, er mikið notað ein-
lit og köflótt efni saraan. Eins
væri swaggerinn líka fallegur
■við rSsóttan kjól í sumar.
sjer með hraðritun og vjelritun
Hjer sjest ein úr þeirra hópi, áj
leiðinni til vinnu sinnar, við
ritvjelina, og í matartímanum,
að fá sjer hressingu.
sammála um nauðsyn þess, að
bærinn hefði stúlkur í þjónustu
sinni, er hægt væri að fá til hjálp-
ar á heimilin í sjúkdómstilfellum
húsmæðranna. En slík hjálp mætti
ekki reiknast sveitastýrkur. í sam-
bandi við hjálparstúlkur mætti
koma á atvinnubótavinnu fyrir
konur, er hefðu fyrir heiinili að
sjá. Áleit ræðukona Jiað æskilega
lausn.
IJrðu nokkrar umræður.
Skýrði Þuríður Bárðardóttir frá
velvild og drengskap bæjarbúa,
þegar hún leitaði til ]ieirra fyrir
bágstödd heiniili, sem liún væri
sótt á.
Tillögur komu ekki fram í þessu
máli, og voru ekki fleiri mál rædd
á fundinum. R.
Opnir skór eru mest notaðir
til göngu, og hefir hertogafrúin
af Kent innleitt þá tísku. En
þær stúlkur, sem ekki vilja
opna skó velja sjer snotra skó
með ristarbandi eða reimaða
skó. Hvað lit snertir virðast
brúnir og bláir skór, ekki mjög
áberandi á lit, ætla að sigra, og
svartir skór verða líka töluvert
í tísku. Um hásumarið verða
hinir vinsælu sandalar að þoka
fyrir ljósum ljerefts- og striga-
skóm.
T. v.: svartur „boieró“-jakki
með riktum ermum. Köflótt
silkiblússa með pliseruðu brjósi
T. h.: þröngt köflótt pils og
svart ullarslá, sem er fóðrað
með köflóttu efni og fest sam-
an með járnkeðju. Neðst: mjög
óbrotinn og sljettur klæðnaður
úr þverofnu ullarefni.
Hvít hálfkápa með prinsessu-
sniði og svartur ullar-swagger.
Dragtarpilsin eru styttri
en í fyrra, og mjög
þröng.
En þó hálfkápur verði mikið
notaður í sumar, en engan veg-
inn svo að skilja að klæðnaðir
(dragtir), með stuttum treyjum
hverfi úr sögunni. Þvert á móti,
þeir eru altaf í tísku og með
mikilli tilbreytingu 1 sniðinu,
svo að maður verður ekki leið-
ur á þeim (Sjá mynd). Pilsin
eru höfð töluvert styttri en í
fyrra, og oft svo þröng, að það
er hreinasta list að sita og
ganga í þeim.
Piiseringar tískast mjög í vor
og sumar, bæði á blússum,
kjólum og pilsum. Þær eru
sjerstaklega fallegar í hinum
rósóttu sumarkjólaefnum.
*
Það er sagt, að alt kvenfólk
í Ameríku gangi vel til fara,
skólastúlkan jafnt og dóttir milj
ónamæringsins. Þar eru föt tal-
in nauðsyn, en ekki óþarfi, og
engir tollar nje gjöld lögð á
loðkápur, fatnað eða efni í föt.