Morgunblaðið - 03.01.1937, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 3. janúar 1937,
Sofið
rótt.
Blits
þvœr
flfótt
Hvað hefir
þú gert, hvernig fórstu að því að
fá dúkinn svona „mjallhvítan"
og blæfagran?
® Það skal jeg segja þjer,
mín góða vinkona. Jeg hefi ekk-
ert gert annað en þvo hann úr
„Blits“. Það er ekki venjulegt
þvottaefni, því við suðuna losna
úx því miljónir af örsmáum loft-
bólum, sem þrýstast í gegnum
fatnaðinn. Þess vegna er alt nudd
óþarft. Aðeins að sjóða og skola.
Það er allur galdurinn. Ráð mitt
til allra húsmæðra er þetta: Þvo-
ið alt úr „Blits“. Burt með allar
gamlar kerlingabækur, fylgist
með tímanum og notið „Blits“.
A Aðalumboð:
Eggert Kristjánsson & Co.
ÍMttafauMlefi
lScmi*kfatabrcinsutt og (ihtn
54 £im>: 1300 .Regfcjaoíii.
Bestum árangri náið þjer áðeins þar, sem reynslan er mest
og skilyrðin best. Sendið okkur því föt yðar eða annað til
hreinsunar, litunar eða pressunar.
Sækjum. — Sími 1300. — Sendum.
Hefi flutt lækningastofu mína i
Krirkjustræti 8B
Viðtalstími sami og áður klukkan 5—7. Sími 2262.
Gfisli Páltsson, læknir.
Trjesmiðafjelag Reykjavlkur
heldur jólatrjesskemtun í Iðnó fimtudaginn 7. jan. n.k.
Fyrir börn frá kl. 5—10 e. m. og frá kl. 11—3 fyrir
fullorðna.
Aðgöngumiðar fást á skrifstofu Iðnsambands bygg-
ingamanna, hjá Zimsen, Birni og Marinó og við inngang-
inn. Verð fyrir börn 1 kr. og fyrir fullorðna 2 kr.
SKEMTINEFNDIN.
Reykjavíkurbrjef (framh.)
FRAMH. AF FIMTU SíÐU.t
og tóbaki er ótakmarkaður. —, A.l-
veg eins og í gamla daga, þegar j
menn heldu hjer verslun í einok- í
unarklóm, veittu brennivíni yfir
landið í stríðum straumum, en
ljetu landsmenn vanta nauðsynja-
vörur, Sem minna græddist á.
Aárinu sem leið voru 150 ár
liðin frá því Reykjavík
fekk kaupstaðarrjettindi. Yoru
þau tíðindi árið 1786 undanfari
þess, að hinni illræmdu einokun
var afljett árið eftir 1787. Þær kyn
slóðir, sem síðan hafa lifað í land-
inu, og notið ávaxtanna af við-
skiftafrelsinu, myndu trauðla liafa
trúað því, að íslenskir menn yrðu
til þess eftir 150 ára frelsi, að
leiða svipaðar viðskiftahörmungar
yfir þjóðina, sem sagan kennir að
nálega höfðu leitt hana út í hung-
urdauða á fyrri öldum.
Iðnrekstur ýmiskonar hefir auk-
ist að mun á síðastliðnu ári.
Mörg þeirra fyrirtækja hafa not-
ið þess, að hamlað hefir verið inn-
flutningi á erlendum iðnvörum.
Þetta veitir allmörgu fólki at-
vinnu, sem annars hefði rýra at-
vinnu eða enga, og er það vel. En
því er ekki að neita, að margt af
þeirri iðnframleiðslu sem hjer
þróast nú, vex upp í óeðlilegum
jarðvegi þar sem efnivörur eru
aðkeyptar og eiga ekki rót sína
að rekja til framleiðslu landsins.
Er þá hætt við að iðnvörurnar,
sem þannig eru til komnar, verði
helst til dýrar, þegar franrleiðsla
hverrar tegundar er mjög tak-
mörkuð, en orka öll keypt dýru
verði.
Þegar hin ódýra raforka frá
Sogsstöðinni kemur til sögunnar,
þá hreytist þetta að mun. Eru þar
fyrir hendi ný verkefni, fyrir þjóð
ina, hvernig sú orká verði best
notfærð til stóriðju, sem staðið
geti föstum fótum, í lífrænu sam-
bandi við aðra atvinnuvegi lands-
manna.
Virkjun Ljósafoss í Sogi, hið
mesta mannvirki í sögn landsins,
hefir gengið slysalaust á þessu ári,
og búist við að hún verði fullger
á tilsettum tíma næsta haust.
Líklegt þykir að virkjunin reyn í
ist dýrari fyrir verktaka, én samn-
ingurinn hljóðaði uppá. En það
snertir ekki hagsmuni okkar, því
sú áhætta livílir á verktaka.
Það var, sem kunnugt er, Jón
heitinn Þorláksson er verksamn-
inginn gerði fvrir hönd Reykja-
víkurbæjar.
Um afstöðu landsstjórnarinnar
til þjóðarinnar, atvinUuveg-
anna og fjármálanna á árinu sem
leið, verður þetta sagt í stuttu
máli.
Með hverjum mánuði kemur það
skýrar í Ijós, að núverandi stjórnj
aðhyllist í verki þann ófögnuð,
sem víða grípur um sig í heimin-
um — sem einu nafni uefnist rík-
is-sósíalismi.
Meginstefnan er sú, að láta rík-
ið reka sem mesta atvinnu í land-
inu, gera ríkið, sem atvinnurek-
anda að keppinaut landsmanna.
1 þeirri samkepni notar ríkisvaldið
sjer af því, að leggja blygðunar-
lausa skatta og tolla á þjóðina, til
þess að fá fje í hendur, til þess
að styðja sín fyrirtæki í sam-
kepninni við einstaka menn þjóð-
fjelagsins.
Sú landsstjórn, sem þessa stefnu
aðhyllist í verki, einhlínir á rekst-
ursafkomu ríkissjóðsins, en lætur
sig litlu eða engu skifta, hvernig
ríkistekjurnar eru fengnar, hvort
þær meðal annars fást með toll-
um á því nær öllum nauðsynja-
vörum, til hins daglega lífs, elleg-
ar með því að tvöfalda eða marg-
falda hina beinu skatta, svo fjár-
magn það, sem notað hefir verið
til þess að auka og viðhalda at-
vinnu landsmanna, verði sogið
upp í eyðsluhít ríkissjóðsins.
Hin mikla fyrirmynd ríkis-
stjórnarinnar íslensku í þessum
efnum eru einræðislöndin, hvort
sem þar ráða kommúnistar eða
fascistar.
Ríkisrekstrar hugmyndir hinna
einræðisgjörnu manna hjer
á landi, hafa þó ekki enn komist
svipað því í framkvæmd, eins og
þeir óska, og stefna að. Veldur
því fyrst og fremst fjárskortur.
Þó þjóðin sje skattpínd marg-
faldlega á við það sem áður var,
og langt fram yfir nokkra skyn-
semi frá sjónarmiði frjálslyndra
manna, þá hverfa ríkistekjurnar
að langmestu léyti í óhóflega dýr-
an daglegan rekstur á þjóðarbú-
inu — sem eyðslufje.
Til þess að fleyta sjer áfram á
ríkisrekstrarbrautinni hefir nú-
verandi ríkisstjórn á þessn ári
gert nokkrar tilrannir á bak við
tjöldin til að ná í aukið erlent
lánsfje. En þær tilraunir hafa
mishepnast, sem eðlilegt er. Skuld-
binding Eystejns Jónssonar haust-
ið 1934 er þar Þrándur í Götu. j
Hann lofaði, sem kunnugt er, j
enskum hanka, sem lánað hefirj
hingað mest fje, að sýna sig ekki j Jafnframt þ-YÍ að Skandia-
mótorar hafa fengið miklar
lækkaðir í verði.
A ð alumboðsm aður
endurbætur, eru þeir nú
það talað í blöðum þeirra sem
þjóðarnauðsyn. Kemur m. a. þar
fram mjög greinilega liin róttæka
samkepni ríkisvaldsins við einka-
framtakið.
Pað er mjög eftirtektarvert
tímanna tákn, að þau fyrir-
tæki, sem lagt er kapp á, að verði
lögð að velli, eiga auðvelt með að
fá erlent lánsfje til þess að reisa
nýjar síldarverksmiðjur og auka
með því tekjur þjóðarinnar, og
atvinnu landsmanna. En á sama
tíma hefir sjálf ríkisstjórnin orð-
ið að skuldbinda sig til þess að
reyna ekki að taka eyrislán.
Hugleiðingar fjármálaráðherr-
ans, er hann sællar minningar
krotaði í vasahók sína í London,
verða þjóðinni minnistæðar í þessu
sambandi. Hann hefir sjálfur eða
flokksmenn hans nefnr, þær hug-
renningar „fræðilega möguleika“.
En „möguleikana" nefndi hann
„Concessionir“ — sjerrjettindi til
handa útlendingum til afnota af
íslenskum landsnytjum.
Ríkisstjórn, sem hefir fyrirgert
lánstrausti sínu, getur ekki gert
það tvent í senn, að halda þvS
fram, að hún setji atvinnu al-
mennings öllu ofar, en ofsækja um
leið þá menn þjóðfjelagsins, sem
helst geta útvegað fje til aukinnar
atvinnu og framleiðslu lands-
manna.
Þriggja mánaða
þýskunámskeið
mín byrja 12. janúar.
Fyrir byrjendur og lengra
komna. 25 tímar, 25 krónur.
Nánari upplýsingar í síma
2017.
Bruno Kress, Dr des,
í lánaerindum erlendis, meðan
fjármálaástand þjóðarinnar væri
svipað og það var þá. Síðan hefir
gjaldþol okkar íslendmga farið
þverrandi.
Stjórnarflokkarnir tveir, og
fylgifiskar þeirra, kommúnistar,
hafa sett sjer það stefnumark ný-
lega, að gera stærstu iltgerðarfyr-
irtæki landsins gjaldþrota. Er um
Tilbotl
óskast í hið strandaða botnvörpuskip „WIEN“, eins og
það liggur á Bakkafjöru í Landeyjum, ásamt öllu, sem er
um borð í skipinu og tilheyrir eigendum þess.
Áskilið er að hafna öllum tilboðum, er fram kunna
að koma.
Tilboðin sendist TROLLE & ROTHE h.f., Eimskipa-
fjelagshúsinu, Reykjavík, fyrir hádegi laugardaginn 9.
janúar 1987.
Cnrl Froppó
Vínflöskur,
Vínglös.
Sjússglös.
Ölglös.
Vatnsglös.
K. Einarsson
& Björnsson.
Bankastræti 11.