Morgunblaðið - 03.01.1937, Síða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudaj?ur 3. janúar 1937..
| Dagbókarblöð Reykvíkings
Stoppaður stóll og Ottoman
til sölu, með tækifærisverði. —
Upplýsingar Hringbraut 161,
nið|'i. Steingr. Þórðarson.
Af sjerstökum ástæðum er lít-
ið notuð gassuðuvjel til sölu,
ódýrt, upplýsingar í síma 3787.
Píanó til sölu. Skifti á góðu
org'eli og píanói geta komið til
grelna. Sanngjarnt verð. Upp-
lýsingar í síma 2626.
______________________________|
Gott orgel óskast til kaups.
Upplýsingar í síma 2626. i
Slysavarnafjelagið, skrifstofa
Hafnarhúsinu við Geirsgötu.
Seld miriningarkort, tekið móti
gjöfum, áheitum, árstillögum
m. m.
Conditori — Bakarí. Lauga-
veg 5. Rjómatertur. Is. Fro-
mage. Trifles. Afmæliskringlur.
Kransakökur. Kransakökuhorn.
ó. Thorberg Jónsson. Sími 3873
Kaupi gamlan kopar. Vald
Poulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi gull hæsta verði. Árni
Björnsson, Lækjartorgi.
Vjelareimar fást beatar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi gull og silfur hæsta
verði. Sigurþór úrsmiður, Hafn-
arstræti 4.
Trúlofunarhringana kaupa
meíin helst hjá Áma B. Björns-
syni, Lækjartorg..
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði og sel útlend. Gísli Sigur-
björnsson, Lækjartorgi 1. —
Opið 1—4.
IAmeríku, landi samkepninnar,
er árlega valinn einn ungur
maður, úr hópi fjölda lceppenda,
og ein ung stúlka, og hljóta þau
hvort um sig titilinn „hinn full-
komni maður“, og „hin fullkomna
stúlka“. í fyrra hlaut tungumála-
kennari einn og skrifstofustúlka.
Þau voru ftir amerískum mæli-
kvarða talin fullkomin og að öllu
leyti óaðfinnanleg.
Nú vill svo einkennilega til, að
þessar tvær fullkomnu manneskj-
ur hafa trúlofast. Hefir trúlofun
þeirra vakið mikið umtal í Ame-
ríku, og er hún köllilð „hin full-
komna trúlofun“. Búast menn við
því, að innan skamms lieyrist get-
ið um „hið fullkomna hjónaband“,
og þykir það all-sjaldgæft fyrir-
brigði í Ameríku.
*
Amörgum tannlækningastofum
í Ameríku geta sjúklingar
horft á kvikmyndir meðan þeir
sitja í tannlækningastólnum. Hef-
ir sú raunin orðið á, að þeir lækn-
ar, sem bestar hafa myndirnar fá
flesta sjúklingana.
*
í svefnklefum í hinum amerísku
járnhrautarlestum eru sessur með
hátalara. Er tilætlunin sú, að far-
þegar geti legið út af og fallið í
væran blund við hægan hljóð-
færaslátt.
*
Mrs. Simpson iCoetail er nýr
drykkur, sem veitingamaður einn
í Odense hefir á boðstólum. Hann
hvað ekki vera sjerlega bragðgóð-
ur, en þeim mun sterkari og á-
hrifameiri.
Eftir síðasta manntali, sem ný-r
lega fór fram í-London er íbúa-
tala borgarinnar 81/4 miljón. í
New York eru 6% milj. íbúa, og
er sagt, að Ameríkumönnum þyki
leitt að standast ekki samkepnina
við Englendinga á þessu sviði.
*
Poula Stone er ung amerísk
stúlka, sem á ætt sína að
rekja til margra ágætra stepp-
dansara. Stjálf hefir hún dansað
síðan hún var fimm ára gömul,
og farið 21.000 mílur vegar í
dansspori. 98 pör af skóm hafa
slitnað í dansinum.
Næstu kynslóðum mun koma
það einkennilega fyrir sjón
ir, að fólk skuli hafa látið gera
við tennur sínar með gulli. í stað
þess mun vera gert við tennur
með „krómnikkelstáli“, sem er
efni, mjög endingargott, og 60%
ódýrara en gull.
*
Eitt ráðið enn hefir verið fund-
ið upp í U. S. A. til þess að kenna
ökuníðingum að hegða sjer eins
og góðum ökumönnum sæmir.
Þeir eru látnir mála hjólin á bif-
reiðum sínum hárauð eða sterk-
gul. Kvað þetta ráð hafa reynst
mætavel.
*
Bing Crosby, sem er tekju-
hæsti söngvari heimsins, hef
ir mestu andstygð á kossum — í
kvikmyndum vel að merkja. í öll-
um þeim kvikmyndum, sem hann
hefir leikið í og sungið, hefir hann
aðeins kyst einu sinni. Og sú, sem
fjekk kossinn, var Carole Lom-
bard.
Mjólkurbú eitt í Boston í
Bandaríkjunum bjó til þann
stærsta ost, sem sögur fara af,
um daginn. Hann vóg 1000 kg.,
og 10.000 kg. af mjólk var notað
til þess að búa hann til.
*
Magnussen nokkur, húsgagna-'
smiður í Hellerup er elsti
maður í Danmorku, sem stýrir
bifreið. Hann er 85 ára gamall, og
hefir látið svo ummælt, að hann
hafi ekki hugsað sjer að láta af
hendi ökuskírteinið næstu 15 ár-
in.
*
Englendingum hefir reynst
það mjög erfitt að innleiða
knattspyrnu í skólunum í Ind-
landi. Það hefir nú komið upp úr
kafinu, að ástæðan til þessa er sú,
að fótknettir eru búnir til úr
svínaleðri, en Indverjar hafa and
stygð á svínum og telja svíuið ó-
hreint dýr.
*
— Jeg segi altaf þaö, sem jeg
hugsa.
— Nú, þess vegna segið þjer
hjer um bil aldrei neitt.
*
— Það er hart að þú skulir
v era svona minnislaus, þú sem
hefir fengið minnispening úr
gulli.
SajxaS-fuiuiiÉ
Kventaska tapaðist í gær.
Óskast skilað á Hringbraut 120.
Silfurrefur fanst nýlega í
Leynimýri. Eigandi gefi sig:
fram við Björn Andrjesson.

F iðurhreinsun. Við gufu-
hreinsum fiðrið úr sængurföt-
um yðar samdægurs. — Fiður-
hreinsun Islands. Sími 4520.
CravíSgerðir afgreiddar fljótt
og vel af úrvals fagmönnum
hjá Áma B. Bjömasyni, LækJ-
artorgi.
Sokkaviðgerðin, Tjarnargötu
10, gerir við lykkjuföll, stopp-
ar sokka, dúka o. fl., fljótt, vel,
ódýrt. Sími 3699.
Otto B. Amar, löggiltur út-
varpsvirki, Hafnarstræti 19. —
Sími 2799. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.
Gerr við saumavjelar, skrár
og allskonar heimilisvjelar. H-
Sandholt, Klapparstíg 11.
Fyrst og síðast: Fatabúðin
Friggbónið ffna, er bæjarins
besta bón.
JC&tMjCctr
Pianokensla. Geng til neih-
enda, ef óskað er. — Ragnh.
Björnsson. Suðurgötu 14.
Málara- og teikniskóli minn
byrjar nú eftir helgina. Krisb-
inn Pjetursson, Vatnsstíg 3. —
Upplýsingar í síma 3811.
ROBERT MILLER:
--*---------
SYNDIR FEÐRANNA.
Það var óþolandi, þegar svona gamaldags feður
fóry. að skifta sjer af öllum sköpuðum hlutum.
Ao máltíðinni lokinni settust þau Mr. Longmore og
Migs Tylor með kaffibolla sína og vindla út á svalirn-
ar, en unga fólkið fór út í garðinn. Elísabet ætlaði að
sýna Georg „Fulla“.
„Þetta er ljómandi falleg skepna“, sagði Georg og
strauk með hendinni niður eftir framlöppunum.
„JæjíTj það var gaman að heyra. Walter segir, að
fæturnir á honum sjeu alt of grannir, en þú ættir að
sjá, hvernig hann blátt áfram dansar af kæti, þegar
við förum út. Við þekkjum hvort annað, Pulli ?“ bætti
kún við og strauk honum blíðlega með litlum sól-
brgudum höndunum.
„En hann er ekki af hreinræktuðu kyni“, sagði
Walter og virti hann fyrir sjer með gagnrýni. Síðan
leíj hann á hinn dökkjarpa, enska hest, sem Georg
hafði komið á, og stóð þar tjóðraður rjett hjá.
„Fyrst þjer eruð svona vandlátur, metið þjer víst
ekki hann „John“ minn mikils“, flýtti Georg sjer að
se#ja. „En þetta er þolgóð og örugg skepna — og
fáltegur er hann að mínu áliti“.
Þau voru komin niður að ströndinni, meðan þau
v.ogn að tala um hesta, sem þau höfðu mikar mætur á.
Áít í einu spurði Georg:
„Hvað segir þú mjer um okkar gömlu leiksystur,
Johnson, Elísabet?“
„Henni líður ágætlega“, svaraði Elísabet. „Hún er í
TÍsl hjá okkur. En þú færð ekki að sjá hana fyrst um
sinp, því að hún er í sumarfríi“.
„Er liún altaf jafn lagleg-----og jafnmikill ærsla-
kejgur og hún var? Og Johnson? Er hann ekki enn
SðfSyrkjumaður og býr í „æfintýrahúsinu“, eins og
v^i Jkölluðum það ?“
lú, jú, og nú er húsið eins og einn rósarunnur alla
lájj upp að reykháfnum", sagði Elísabet. Henni fjeíl
það vel, að Georg skyldi kannast við Jane og muna
eftir henni.
„Hann var mesti heiðursmaður“, hjelt Georg áfram.
„Manstu þegar hann bjargaði okkur frá druknun og
gaf mjer síðan hirtingu með eigin hendi? En ekki
sagði hann orð við pabba eða föður þinn, þó að við
hefðum tekið bátinn hans í leyfisleysi“.
„Já, mjer er mjög vel til hans. Nú er iiann tekinn
að eldast og allar hans hugsanir snúast um Jane. Það
er hans heitasta ósk, að hún játist Hans, syni malar-
ans, það væri ágætur' ráðahagur fyrir Jane. En það
er ómögulegt að vita, hvað hún vill í þeim efnum, það
er ýmist af eða á hjá henni.
Walter hafði gengið rjett á eftir þeim og hlustað
þegjandi á, þegar þau voru að rifja upp bernsku-
minningarnar, en nú sagði hann í gletnislegum róm:
„Þú ert bara áfjáð í að Jane giftist, Elísabet. Ekki
verður þjer um kent, þó hún ekki verði kona malar-
ans“.
„Nú — jeg myndi aldrei reyna að fá hana til þess
að giftast Hans, ef jeg vissi, að hún kærði sig ekki um
hann. En mjer finst það rangt af henni að draga hann
á tálar“.
„Veslings Jane“, sagði Georg. „Ef til vill hefir hún
látið sig dreyma um æfintýraprins — sjálf býr hún í
æfintýrahúsi — og hefir altaf verið áfjáð í æfintýri
og ástarsögur. Hvernig ætti hún að vita, að slíkir
draumar rætast aldrei? Og Hans er auðvitað jafn
þunglamalegur og alvörugefinn og hann var í gamla
daga?f‘
Hæðnisbrosi brá rjett sem snöggvast fyrir á andliti
Walters. Svo spurði hann- alt í einu, eins og til þess
að eyða umtalsefninu:
„Finst yður gaman að fara á veiðar, Georg?“
„Já, mjög gaman. Og nú hlýtur að vera nóg um
bráð í Fullerton-skóginum, þar eð pabbi hefir ekki far-
ið á veiðar um lengri tíma, vegna sjóndepru".
„Það er skemtilegt, þá getum við farið öll þrjú sam-
an á veiðar. Pabbi befir sagt mjer, að þú sjert góð
skytta, Walther. — Jeg hefi ekki snert byssu, síðau jeg-
fór til Sviss. — En manstu, Georg, hve stolt jeg var,
þegar jeg skaut einu sinni þrjár akurhænur á einum
degi? Jeg var miklu hreyknari af því, en þegar jeg'
fjekk verðlaun hjá Madame d’Espagne“.
Um kvöldið var veður svo fagurt, að Elísabet ætl-
aði aldrei að fá sig til þess að fara inn. Hún gekk um
garðinn og raulaði fyrir munni sjer. Hefði hún verið*
spurð þetta kvöld, hvernig henni litist á Georg, myndi
hún varla hafa getað svarað því. Hann var æskuvin-
ur hennar og henni þótti vænt um hann, eins og væri
hann bróðir hennar. En henni þótti fyrir því, að fað-
ir hennar og Sir James skyldu liafa tekið j)á ákvörð-
un að láta þau giftast. Henni fanst ]>að skerðing á
frjálsræði sínu.
Aldrei skyldi hún láta þvinga sjer nauðugri í hjóna-
bandið — aldrei! „
En að láta óbeinlínis neyða sig til þess að hrygg-
brjóta Geörg — ef hún færi nú að kæra sig um hann,
aðeins fyrir sjervisku aurasjúkra feðra, það væri jafn
heimskulegt! Öll þvingun espaði í henni þráann.
Hvað ætli Georg hugsaði um hana? Ætli hann vissi'
um ráðagerðir þeirra feðranna?„Ef til vill fanst hon-
um jafn mikið fyrir ófrelsinu og henni, og myndi því
aldrei vilja sjá hana.
Það var skömm að þessu. Þau hefðu getað orðið
allra bestu vinir, og ef til vill orðið ofurlítið ástfang-
in, það var alls ekki útilokað, ef þetta hefði ekki kom-
ið til tals. Nú gátu þau ekki annað en verið kærulaus
hvort um annað, hvort sem þeim var það eðlilegt eða
ekki, og það myndi eyðileggja þá vináttu, sem annars-
hefði orðið á milli þeirra.
Það var ekki laust við að hún fengi sting í hjartað,
þegar hún hugsaði til þess.
Nei, hún ætlaði ekM að láta þá gömlu mennina fá
vilja sínum framgengt á þenna hátt. Þá var betra að
tala hreint út um málið við Georg. Það ætlaði hún að
gera við fyrsta besta tækifæri.