Morgunblaðið - 17.08.1937, Side 8

Morgunblaðið - 17.08.1937, Side 8
8 MORGUNBLAÐIÐ Þriðjudagur 17. ágiist 1937. Jfaups&apM: Smálúða, Rauðspetta, Ýsa, Þyrsklingur, beinlaus og roð- laus fiskur. Daglega nýtt. Fisk & Farsbúðin, sími 4781. Hey frá Viðey verður til sölu bráðlega. Tilboð óskast til eig- andans í síma 1949 og 3700. Tómir kartöflupokar keypt- ir. Tóbakshúsið, Austurstræti 17. Sími 3700. Nýr silungur daglega. Lægst verð. Akraneskartöflur. Fisk- búðin Frakkastíg 11. Sími 2651. Vjelareimar fást bestar hjá Poulsen, Klapparstíg 29. Kaupi gamlan kopar. Vald. Poulsen, Klapparstíg 29. Mjólkurbússmjör og ostar í heildsölu hjá Símoni Jónssyni, Laugaveg 33. Sími 3221. Tilboð óskast í heyflutninga frá Viðey til Reykjavíkur. Upp- lýsingar í síma 1949 eða 3700. Otto B. Amar, löggiltur Út- Varpsvirki, Hafnarstræti 19. — Sími 2799. Uppsetning og við- gerðir á útvarpstækjum og loftnetum. ' SkC/tynnwtfcw Friggbónið fína, er bæjarins besta bón. anska stúlkan, Jenny Kamm- ersgaard, sem synti 90 km. á 29 klst., fekk samfagnaðar- skeyti frá Adolf Hitler. Hitler var staddur á sumarheimili sínu í Berchtesgaden og er skýrt svo frá, að enginn hafi hvatt hann til að senda skeytið. Hann er sagður hafa dáðst svo mjög að afreki dönsku stúlkunnar, að hann hafi ekki viljað láta hjá líða að samfagna henni. Skeytið var svo hljóðandi: „Takið einnig á móti hjartan- legustu hamingjuóskum mínum með hið frádæma íþróttafrek yð- ar. Adolf Hitler“. Þegar Jenny fekk skeytið sagði hún: „Þetta var vel gert. Hann er víst áreiðanlega „pen“ maður“. * Jenny Kammersgaard er fyrsta manneskjan, sem leysir það þrek- virki af höndum að synda yfir Kattegat. * Eftir 00 km. sund gekk hún rösklega í land í Varm við Arósa og snjeri sjer síðan: við og veifaði út yfir sjóinn í kveðjuskyni við Kattegat, sem hún hafði sigrað með svo mikilli vegsemd. Hið sól- brenda andlit hennar ljómaði af ánægju og sigurgleði, og á því voru engin þreytumerki að sjá. * Sundkonan lagði af stað frá Samseyju kl. 7 að kvöldi. Fyrst í stað synti hún þegjandi áfram með bros á vörum. Leíðsögumenn- irnir á bátnum voru líka þegj- Jenny Kammersgaard. andalegir fyrst, gutu hornauga hvor til annars við og við.En þegar 5 km. voru af leiðinni, fór sjóar- anum að verða liðugra um mál- beinið og sama er að segja um J enny. * Leiðsögumaðurinn Ijet þau orð falla, að Horsens væri „mesti eymd arbær“. Þá rann hinni djörfu sundkonu blóðið til skyldunnar. Hún kom nær bátnum og byrjaði að segja þeim frá fæðingarbæ sínum. Hún kærði sig kollótta um stórstraum og erfiði, en Ijet dæl- una ganga stanslaust í tvær klst. Eftir þetta fræðandi „erindi“ höfðu mennirnir í bátnum alt aðra skoðun á Horsens, og eft ir töluna teygði sundkonan úr sjer í vatninu og hneigði sig fyrir á- heyrendunum með slíkum yndis- þokka, að það líður þeim seint úr minni. ¥ I samtali við blaðamann frá Politiken eftir sundafrekið, ljet Jenny svo ummælt, að hún hefði hvorki fundið til þreytu nje kulda á leiðinni. Stundum hefði sjer jafn vel verið of heitt, er hún liafði barist á móti straumnum. Næsta |takmarkið er að synda frá Jót- |landi til Sjálands, og hafði hún góða von um að sjer takist að setja heimsmet í því sundi, ef ekki eitthvað sjerstakt óhapp kæmi fyrir. * I Bandaríkjum Ameríku er nú farið að nota einskonar postulíns- veggtjöld. Glerkendum vökva er dælt yfir veggina og hann látinn storkna. Gefur hann stofunni mjög fallegan litblæ. I Hollywood er nú verið áð kvikmynda sögur Galsworthys um Forsyte-ættina. Eru það alls sex stór bindiKvikmyndatökunnu verð ur lokið innan fárra mánaða, og verður lcvikmyndin í 5 stórum köflum. * Gagnrýnandinn: Ef þetta er list, þá er jeg fífl. Málarinn: Þetta er list. * Sumarfríið. — Ritgerðin þín um sumarfríið var alt of stutt. — Það var sumarfríið líka. atar, Blómkál, Salat. Sítrónur* VersL fisir- Sölvrevhvalper, J Pine sölvrevhvalper av store • kull, av premiert avstamning, • rimelig tilsals. Henvendelse J; Otto Mathisen. J Molde, Norge. • I Austurstræti 6 (efri hæð) er til leigu frá 1. okt., 3 her- bergi fyrir skrifstofur eða at- vinnureksturs. Upplýsingar kl.. 10—2 og eftir kl. 7. Aliir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins. ^ NILS NILSSON: FÖLKIÐ Á MÝRI hlið hennar með tárvot augun. Þá gleymdi hún rjett Sem snöggvast hatri sínu og fanst Hugo hljóta að vera góður maður fyrst hann gat orðið svona bljúgur í hjarta og iðrast yfir orðum prestsins. Það var alveg runnið af Hugo, þegar þau komu út úr kirkjunni. Hann sótti hestinn og vagninn fyrir móður sína og þau óku strax af stað heimleiðis, án þess að tala við hitt kirkjufólkið. Þau þurftu að flýta sjer heim vegna þess, að von var á Lauru að Mýri þenna dag. Anton var á gangi úti á engjum þenna sunnudags- morgun. Honum var þungt í skapi frá því um morg- uninn að Iíugo hafði sagt, að hann væri elsti sonur- inn og ætti því að fá jörðina. Að vísu var það siður þar í hjeraði, að elsti sonurinn fengi jörðina eftir for- eldrana. En Hugo mátti aldrei fá Mýri. Hann ætlaði sjálfur að gera þar miklar umbætur, þegar faðir hans var dáinn og móðir hans var búin að láta jörðina af hendi við hann. Hann varð að fá jörðina, hvað sem hver sagði. Hann gat ekki skilið við hana eða slept tilkalli til hennar. Anton hugsaði líka um Selmu. Það var stúlkan, sem hann hafði dansað mest við og verið hrifnastur af síð- asta árið. Hún var ljómandi falleg stúlka. Honum ieist vel á hana, en hún hafði þó eítthvað við sig, sem honum fjell ekki allskostar í geð. Þó að hún væri ekki nema rjett um tvítugt, var hún afar feit, og honum óaði við því að hún yrði eins feit og móðir hennar, sem var orðlögð um alla sveitina fyrir fitu. Svo var hún líka dálítið hjegómagjörn og hafði gam- an af skrautlegum kjólum, eymalokkum og hálsfest- nm. En hún var vel efnuð. Það hafði Iíka sína þýð- ingu. Hann vildi mjög gjama fá bæði ríka og fallega konu. Anton fanst hann vera einmana í dag. Það var eig- inlega enginn, sem hann gat talað við, nema Ida. Hann og Fritz voru svo ólíkir. Og það var eins og hann hefði fjarlægst móður sína í seinni tíð. Hún þoldi ekki, að hann kæmi með nýjar tillögur viðvíkjandi bænum eða búrekstrinum. Hann mundi líka eftir Lauru. En hann varð ekki skapbetri við það. Enginn á Mýri liafði getað sætt sig við það að hún flytti að heiman. En það hafði hún gert fyrir nokkrum árum og stofnað hænsnabú í kaupstaðnum. Anton gat aldrei gleymt öllu því, sem á hafði gengið, áður en hún fjekk vilja sínum framgengt. Og nú gekk rekstur hænsnabúsins illa og Laura vildi fá peninga hjá foreldrum sínum til þess að koma því á rekspöl aftur. Það var ólgublóð í Mýrarfólki, fanst Anton. Laura farin að heiman. Fritz vildi fara til Ameríku. Hugo drykkfeldur og Elín ástfangin í æfintýrasjúkum umrenningi. Það var aðeins Ida, sem var heilbrigð manneskja eins og hann sjálfur. Fyrir þau var það heilög skylda að varðveita þau verðmæti, sem dýrmæt- ust voru ætt þeirra og öðli. Þegar Anton nálgaðist þjóðveginn, sá hann Lauru koma álengdar. Ilann sá í fjarska hinn barðastóra hvíta sumarhatt hennar. Hann gekk til móts við hana, þó að hann langaði mest til þess að fara heim án hennar. Laura veifaði til hans glófaklæddri hendinm, strax og hún kom auga á hann. Svo hún gekk með hanska í þessum hita, hugsaði hann hneykslaður. Bæjarbúar köstuðu líka út pening- um í allan mögulegan óþarfa! Laura var líkust Idu í sjón, hún var aðeins grennri, fölari í andlíti og mjóleitari. Augun voru lítil, bláleit og forvitnisleg. Allur klæðnaður hennar bar vott um borgarbrag. Hún heilsaði Anton og brosti svo skein í allar tennurnar. — Uti að skoða jörðina eins og venjulega, Anton? Þú myndir borða hana ef þú gætir, sagði hún og hló að sinni eigin fyndni. Hann svaraði ekki. Honum fjell illa hið ljettúðuga kaupstaðarhjal. Laura bar enga virðingu fyrir jörð- inni, og hann skammaðist sín hennar vegna. En hann spurði eftir líðan hennar og hvernig gengi með hænsn- in. Og hún var áfjáð að fá að vita, hvað gerst: hafði heima, síðan hún hafði komið síðast. Anton sagði henni um veikindi föður hennar, drykkjuskap Hugos og samband Elínar og Pjeturs. Hann talaði í hryggi- legum róm. Laura hló og sló á öxl hans. Henni fanst það engrr máli skifta, hvað Elín gerði. Ef hún vildi kyndarann, þá hún um það. Hann var áreiðanlega góður maður, annars myndi Elín ekki vera hrifin af honum. Og það var ómögulegt að ætlast til þess að börnin höguðu lífi sínu algerlega eftir því sem foreldrarnir vildu.. Hún var algerlega á Elínar máli. Það væri andstyggi- legt að skifta sjer af einkamáli fólks. — Alt þetta sagði Laura og reygði höfuðið, svo að stóri hatturinn henn-- ar hristist á ljósum lokkunum. Anton varð fyrir mjög miklum vonbrigðum að heyra að Laura hafði þessa skoðun á málinu. Þetta var eitt dæmið upp á spillinguna í bænum. Þá var Selma nokkuð öðruvísi. Þau töluðu ekki meira það sem eftir var leíðarinnar. Það var mjög dauft við miðdegisverðinn. Allir fundu að eitthvað var í aðsígi. Lena virti Lauru fyrir sjer. Það fór í taugarnar á henni, að sjá klæðnað henn- ar. Við og við gaut hún hornauga til Elínar, sem var mjög alvörugefin og fríð á að líta. Fritz sagði ein- hverja athugasemd »m hið yndisfagra veður og syren--

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.