Morgunblaðið - 22.09.1937, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudaffur 22. sept. 1937.
JCcnyisfíafuu:
Vesta innleiðir prjónavöru-
tískuna hjer.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
vefði og sel útlend. Gísli Sig-
urbjörnsson, Lækjartorgi 1. —
Opið 1—4.
Hafið þjer skoðað Frotté-
peysurnar í Vestu?
Kaupi gamian kopar. Vald.
oulsen, Klapparstíg 29.
Lítið timburhús til sölu. —
Sími 2684.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Fjallagrös. Við kvefi og margs
konar kvillum er grasavatn not-
að sem læknislyf.
Framleiðsla á vetrarvörunum
er byrjuð. Vesta, sími 4197.
Grasagrautar voru algengir
í gamla daga. Þeir eru herra-
mannsmatur og hollir eftir því.
Kjötfars og fiskr'ars, heima-
tilbúið, fæst daglega á Frí-
kírkjuvegi 8. Sími 3227. Sent
heim.
Ráðskonu ráðsetta og þrifa-
lega vantar einhleypan húseig-
anda á Eyrarbakka. Mætti hafa
með sjer stálpað barn. Upplýs-
ingar Hótel Heklu, herbergi 24,
kl. 12—2.
Unglingsstúlka óskast í for-
miðdagsvist. Þrent fullorðið í
heimili. Uppl. í síma 4683 eft-
ir kl. 8 síðd.
Vanur maður tekur að sjer
miðstöðvarkyndingu í Austur-
bænum. Uppl. í síma 1125.
<me3" ncru^inu/r^c^li
'xncva.
Ung stúlka óskar eftir af-
greiðslu eða innheimtustörfum.
Upplýsingar í síma 4220.
ÍfcCfotfnnbncjac
Munið silunginn góða í Fisk-
búðinni Frakkastíg 13. Sími
2651.
Friggbónið fína, er bæjarina
besta bón.
Munið að Sokkaviðgerðin er
flutt í Hafnarstræti 19 (sími
2799). Allskonar viðgerðir á
kvensokkum. Allskonar stopn-
ing.
Tek að mjer eins og að und-
anförnu loftþvotta og glugga-
hreinsun. Magnús Guðmunds-
son, Framnesveg 11. Sími 3809
Atvinnulausar stúlkur, sem
hafa í hyggju að taka að sjer
aðstoðarstörf á heimilum hjer
í bænum á komandi vetri, ættu
í tíma að leita til Ráðningar-
st fu Reykjavíkurbæjar, þar
eru úrvals stöður við hústörf
o. fl. fyrirliggjandi á hverjum
tíma. Ráðningarstofa Reykja-
víkurbæjar. Lækjartorgi 1. —
Sími 4966.
Bókhaldari óskar eftir hvers
onar skriftarstörfum. Tilboð
merkt „Skrifstörf“, sendist
Morgunblaðinu.

Undirrituð tekur að sjer að
enna Kontrakt-Bridge. Kristín
Norðmann, Mímisveg 2. Sími
4645.
Lengsta einvígi síðari tíma var
háð við Budapest seinast í
ágústmánuði. Einvígið var háð
milli Lazlo Zboropjaj yfirverk-
fræðings og dr. Prueller. Einvígi
þetta stóð yfir í 2% klukkutíma
og var barist í 51 lotu.
Notuð voru lítil sverð. Ástæð-
an til einvígisins var orðasenna,
sem átti sjer stað mánuði áður en
einvígið hófst.
Strax í byrjun særðust báðir
aðilar, en bundið var um sár
þeirra og þeir hjeldu áfram. I
12. lotu voru báðir aftur orðnir
inikið særðir, annar á höfði, en
hinn bæði á handlegg og höfði.
En samt hjeldu þeir bardaganum
áfram eftir að búið var að gera
að sárunum. Að lokum var bar-
daginn stöðvaður af einvígisvott-
unum, vegna þess að óvinirnir
voru báðir orðnir örmagna.
*
í „Aarhus Stiftstidende“ birtist
nýlega þessi saga:
Tveir lögregluþjónar vöktu
upp á bóndabæ úti á jósku heið-
inni og báðu bóndann að afsaka
ónæðið. Þeir sögðust sem sje hafa
rekist á lík, sem lægi úti í skóg-
arreit þar skamt frá, og hafi þeir
haldið, að þar væri bóndinn ör-
endur.
— Hvernig leit hann út? spyr
bóndi.
— Hann er á hæð við þig.
— Er hann í gráum fötum?
— Já.
— Og í gúmmístígvjelum ?
— Já.
— Eru það grá eða brún
gúmmístígvjel 1
—- Stígvjelin eru brún.
— Nú, þá er það ekki jeg, sagði
bóndi og lokaði dyrunum.
J. P. Kartmann, yfirlæknir,
sem er líflæknir konungs-
fjölskyldunnar og var aðal-
læknir við uppskurðinn, sem
gerður var á Alexandrínu
drotningu fyrir skömmu.
s
onarsonur gamla Leo
Tol-
stoj, 17 ára gamall piltur,
Jean Tolstoj að nafni, var hand-
tekinn um daginn í Cannes á
Suðnr-Frakklandi fyrir þjófnað!
Hann strauk í sumar frá skólan-
um, sem hann var í, og stal þá
reiðhjóli, sem hann fór á til
Nizza. Þar stal hann mótorhjóli,
gullúri og ýmsum öðrum munum.
Þegar hann var handtekinn
fanst á honum annað úr, sem
hann játaði að hafa stolið. Þegar
lögreglan spurði liann um lieiti,
gaf hann npp falskt nafn.
x.
Fyrir nokkrum árum var borg-
arstjóri í Chieago, sem kallaður
var „Big Bill“. Þetta var á glæpa-
mannaöldinni miklu í Bandaríkj-
unum, er A1 Capone og aðrir
slíkir voru upp á sitt besta.
„Big Bill“ varð frægastur fyr-
ir að segja á stjórnmálafuudi, að-
hann skyldi „gefa Georg V.
Bretakonungi duglega á hann, e£'
þeir ættu eftir að hittast“. Þettæ
vakti mikla gremju í Bretlandi
og víðar.
„Big Bill“ var á dögunum æ
ferðalagi í London, og þá ljet
hann svo um mælt við blaða-
mann, að hann hefði aðeins sagt
þetta í pólitískum tilgangi.
„Eðlilega meinti jeg ekki orð
af því“, sagði „Big Bill“ við'
blaðamanninn. „En það var fjöldí
Irlendinga í Chicago, sem höfðu
kosningarrjett. Jeg hefi aldrei
verið á móti Bretum, þeir ert»
heiðursmenn“.
Á Sólvöllum er til leigu sól-
rík stofa fyrir reglusaman
mann. Tilboð merkt: „Sólvell-
|ir“, sendist afgr. Mbl. fyrir
föstudagskvöld.
Sólrík íbúð, tvö herbergi og-
eldhús til leigu. Upplýsingar á'.
Öldugötu 41, í versluninni.
2—3 herbergi með þægind-
um óskast strax. Ennfremur
óskast bókbandsvinnustofa. —
Uppl. í síma 2285.
2 herbergi og eldhús óskast,.
helst í vesturbænum. Uppl. á
Aðalstöðinni. Kristján Yigfús-
son.
Húsnæði í Hafnarfirði. 2—3?
herbergi og eldhús, til leigu 1.
okt. Uppl. í síma 9299.

i*HLS NILSSON:
^ÓLKIÐ A MÝRI
Hann ætlaði að fara til annars lands, þar sem hann
gat fundið hvíld, og þeir draumar, sem hann hafði
ávalt dreymt, myndu rætast.
Hann ráfaði áfram eins og í blindni og hrasaði hvað
eftir annað, en sinti því ekki.
Hann nam ekki staðar, fyr en hann kom út að mó-
gröfinni. Þar hafði liann oft setið og látið sig dreyma
fagra framtíðardrauma. En nú var ein hugsun efst í
huga hans. — Þarna niðri í mógröfinni gat hann drekt
öllum sínum draumum. Það var eina leiðin.
Harm stóð grafkyr og horfði niður í vatnið. Honum
fanst alt. í einu eitthvað seiðandi magn draga sig nið-
ur í gröfina og dimm rödd kalla á sig. Hann gekk eins
og töfraður raeð fram gröfiuni, og einblíndi ofan í
hana. En alt í einu hrasaði hann um þúfu og datt.
Við fallið rankaði hann við sjer og mundi eftir hinjjm
sáru vonbrigðum. Hann var innilega særður yfir svik-
um móður sinnar. Hvernig gat hann treyst henni eftir
þetta? Hann lá kyr og velti því fyrir sjer, hvort hann
ætti ekki að fara af stað peningalaus, eða spyrja móð-
ur sína enn einu sinni, hvort hún vildi ekki láta liann
fá peningana. Og þá heyrði hann alt í einu rödd Elín-
ar, sem allaði á hann:
— Fritz! Fritz, hvar ertu 1
— Jeg er hjer, svaraði hann og reyndi að vera ró-
legur. Nú sá hann Elínu, Idu og Anton koma til sín.
— En livað jeg er fegin, að við fundum þig, sagði
Elín, tók hönd hans og þrýsti hana hlýlega.
Anton sagði honum, að móðir þeirra hefði iðrast
eftir að neita honum um peningana. — Honum var
rnjög mikið niðri fyrir og sagði, að hann hefði ekki
trúað móður sinni til þess að koma svona fram. Hann
stakk upp á því, að þau systkinin gengju út í skóg
þessa fögru sumarnótt, og þau tóku því vel. Fritz var
nú orðinn rólegur aftur og var fús til þess að taka við
ferðapeningunum, en hann sagði, að sjer þætti leitt,
að hafa þessar endurminningar um móður sína, þegar
liann færi að heiman.
— Pabbi skildi okkur betur, sagði Elín og andvarp-
aði.
— Já, það er heldur ekki rjett af mömmu að halda
jörðinni og láta svo Hugo ef til vill fá hana, sagði Ant-
on hásum rómi.
— Jeg vildi óska, að þið yilduð stuðla að því, að
Hugo fengi ekki jörðina, sagði Fritz. — Iiann myndi
drekka alt upp á skömmum tíma. Lofið mjer því, Ida
og Elín, að styðja Anton, þá sjer mamma, hve órjett-
mætt það er, að Hugo fái jörðina.
Þær lofuðu því báðar. Þau voru öll sammála um
það, að móðir þeirra vildi þeim ef til vill vel, en stífni
hennar gerði þeim oft súrt í broti. Þau 'töluðu stilli-’
lega saman, og það var eins og þau þektu hvert ann-
að betur eftir þessa nótt en þau höfðu gert áður. Og
Fritz fjekk mörg hughreystingarorð sem veganesti.
Við það afmáðist sú mynd, sem hafði fest í huga lians
af móður hans, og honum fanst hún nú aðeins vera
kona, sem ekki skildi börnin sín.
Klukkan 4 morguninn eftir hafði Anton tilbúinn
vágn og hesta til þess að aka Fritz á járnbrautarstöð-
ina. Enginn var kominn á fætur, nema þeir tveir, og
friður og ró livíldi yfir bænum. Fritz var hrærður
þessa skilnaðarstund. Hann langaði til þess að fara
inn til móður sinnar og kveðja hana. Ef til vill fjekk
hanu aldrei að sjá liana framar. En það var eitthvað
í hans innra manni, sem aftraði honum frá því.
Anton bað hann að setjast við hlið sína á ökusætið,
og síðan ók hann af stað yfir hlaðið, sem lá baðað í
rnorgunsólinni.
Ilvorugur þeirra tók eftir Lenu, sem stóð við bað-
stofugluggann og- horfði á eftir Fritz.
Ilún hafði þrátt fyrir alt vonað, að hann myndi á
síöustu stundu koma til hennar og segja, að liann
væri hættur við að fara. Þegar þeir voru komnir út í
gegnum hliðið, fór hún út- og gekk upp á litla hæð.
Þaðan fylgdi hún þeim með augunum, uns þeir hurfu
úr augsýn. Þá skjögraði hún inn í listihúsið í garðin-
um, settist þar á bekkinn og grjet hástöfum af sökn-
uði.
XI.
Iþrjá daga mælti Lena ekki orð frá vörum. Ida, og
Elín voru dauðhræddar urn að hún væri að missa
vitið. Hún sat oft tímum saman á sama stað í baðstof-
unni og starði út í garð. Hún sat hreyfingarlaus eins-
og steingerfingur, en þegar leið að matartíma, stóð
hún á fætur og fór inu í lierbergið, sem maður hennar
dó í.
En svo var það kvöld eitt, að Lena settist aftur á
sinn gamla stað í baðstofunni og horfði á fólkið, með-
an það borðaði. Sveinn, sem liafði verið feginn þegai-
hún var ekki inni við máltíðarnar, var nú aftui; jafhj
þvingaður og áður, og þorði tæplega að borða nægju
sína. |
Óli var þögull við borðið eins og venjulega. Hann
harmaði það rnjög méð sjálfum sjer að liafa ekki fyrir-
löngu látið verða úr því að hefna sín á Elínu og
Pjetri. Hann gaf henni liornauga við og við. Honum
fanst hún fallegri en áður í seinni tíð. *
Sjálfur var Óli breyttur í útliti. Ilann var enn
flóttalegri en áður, og var nú hættur að nenna að
hirða sig almennilega. Hann þvoði sjer sjaldan nema