Morgunblaðið - 24.12.1937, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 24. des. 1937.
GLEÐILEGRA JÖLA
óskar öllum viðskiftavinum sínum
Auglýsingaskrifstofa íslands.
plllllllllllllllll!lllllilllll!lllilllll|
GLEÐILEG JOL!
Brjóstsykursgerðin Nói h.f.
GLEÐILEG JÓL!
H.f.Súkkulaðiverksmiðjan Sirius.
GLEÐILEGRA JÓLA
óskar öllum viðskiftavinum síuum
Braunsverslun.

imjallhvíta dúk var ofurlítill rúg-
brauðsendi og nokkrar brauð-
sneiðar. Miðbikið á einu fatinu
huldu fimm þunnar kjötsneiðar, á
öðru var dálítill ostbiti og hnífur
og á því þriðja og síðast var
kristalskál með jarðaberjasultu.
Annað var þar ekki og þetta var
vægast sagt lítill matur og fátæk-
legur í miklum umbúðum — en
hann var lystugur og framreiddur
af smekkvísi og prvði. Og aldrei
hefi jeg sjeð neina fjölskyldu
neyta matar síns með jafn fölskva-
lausri velþóknun og djúpri virð-
ingu og þessa götusóparafjöl-
skyldu.
Er húsmóðirin hafði hátíðlega
beðið afsökunar á því, að matur-
inn væri lítill, af því hún hafði
ekki verið við því búín .að fá gest
að kvöldborðinu. bað götusóparinn
hana að vera ekki að afsaka mat-
inn, því hann væri nógur og meira
en það. Síðan leit hann glottandi
á mig og mælji: „Einu sinni vor-
um við ímiklu fátækari en við er-
um núna og áttum miklu minni
mat. Þá var jeg atvinnulaus dög-
um og vikum saman, en nú er
jeg í fastri vinnu og vinn fyrir
29 mörkum á viku.“ Gaf ég
þá í skyn, að 29 mörk mundu nú
ekki vera nein ósköp og gekkst
hann fúslega inn á það. „En mjer
er trygö vinnan og sú trygging
er margra marka virði, ásamt öðr-
um hlunnindum,“ bætti hann við
og hnyklaði brýrnar, eins og jeg
hefði svipt hann tryggingu þess-
ara 29 marka!
Eftir andartaksþögn áræddi jeg
að spyrja hvað hann borgaði í
húsaleigu fyrir 1 þessa snotru
tveggja herbergja íbúð í nýju húsi.
Eg borga 12 mörk á viku í húsa-
leigu og 7 mörk í skatta, hita og
ljós.
— Og þá eru eftir 10 mörk?
— Já, 10 mörk af vinnulaunum
mínum — og svo vinnur konan
mín tvo tíma á dag við uppþvott
á veitingahúsi og fær fyrir það
tæp fimm mörk á viku. Auk þess
þöfum við ókeypis afnot af
stórum matjurtagarði utan við
borgina, og þar vinnum viS öll í
frístundum okkar á suimrin og
ræktum kartöflur, kál og ýmsar
berjategundir. Uppskeruna seljum
við og höfum til heimilisnota. í
garðinum okkar eru tvö gamal-
gróin eplatrje og af þeim höfum
við nægar ávaxtatekjur fyrir okk-
ur. Gróði þessarar garðyrkju er
það, sem ríður baggamuninn í bú-
skap okkar og fjárhagslegri af-
komu og velmegun — því okkur
líður vel. En jeg get trúað yður
fyrir því, að við mundum búa við
þröngan kost, ef við ættum að lifa
af vinnulaunum mínum einum.
En okkur eru líka tryggðar þessar
aukatekjur og hverjum, sem vill
afla þeirra. Alþýðugarðarnir eru
lífæð og kjölfesta hundrað þúsuna
þýskra heimila, og laun þeirra, sem
nenna og vilja, eru allsnægtir og
ánægja — því guð hjálpar þeim,
sem hjálpar sjer sjálfur!
Eftir nokkra málhvíld spurði
götusópárinh, hvort jeg væri á-
nægður meS þenna þýska verka-
mannakvöldverð og kvað jeg
svo vera. Spurði jeg þá,
hvort algengt. væri að sjá smjör
á borðum þýskra verkamauna, og
kom gestgjafa imínum sií spurning
harla kynlega fyrir sjónir, svo hon
um lá við að hlæja.. Kvaðst jeg
Göring á vefnaðariðnsýningu í Hamborg. Hann er að skoða akker-
istaug sem er 2200 pund að þyngd.
spyrja um þetta vegna þess, að
sumstaðar væri feitmetisþrönginni
í Þýskalandi mjög haldið á lofti
og staöhæft, að smjör fengist þar
oft ekki, eða væri svo dýrt, að að-
eins hinir fjáðu gætu veitt sjer
það.
— Þetta eru ósannindi, sagði
garðsóparinn byrstur og hnyklaði
brýrnar sem fyr. Hjer geta allir
fengið eins mikið af smjöri eins
og þeir eru borgunarmenn fyrir —
eða ekki veit jeg betur. Smjörið
kostar 1 mark og 40 pfenninga
kílóið og mjólkurlíterinn er á 20
pfenninga. Það er heldur enginn
hÖrgull á mjólk.
*
Þegar þær mæögur höfðú borið
fram af borðinu, settust þær báð-
ar við sauma. Heimasætan litla
var á að giska 12 ára og saum-
aði í kaffidúk, og vel getur verið
að hún sje byrjuð að sauma í
búið. Snáðinn litli, sem er varla
meira en sex ára, krýpur upp á
stól og raðar tinsoldátum í breiðar
fylkingar á borðið, og brosir. Það
er þegar ákveðið, að hann skuli
veröa starfsmaður hjá ríkinu, þeg-
ar honum vex fiskur um hrygg.
Húsbóndinn setur straum á litla,
svarta alþýðuviðtækið í stofuhorn-
inu og veitir þungum holskeflum
af dillandi Straussvölsum og há-
værum tilkynningum, um styrj-
aldir og mannfall, inn á þetta
friðsæla heimili. Þessa sjerstöku
viðtælcjategund hefir „foringinn“
látið smíða og útbýta ókeypis og
endurgjaldslaust meðal fátækra
f j ölskyldumanna.
I miðjum útvarpsglymjandan-
um tók ég eftir því, að
gestgjafi minn einblíndi á nýju
fötin mín í senn rannsakandi og
dálítið ágirndarlega. Loks hóf
hann máls á því, að þetta væru
allra fallegustu fÖt og spurði hvort
þetta væri íslensk framleiðsla. Jeg
kvað fötin vera ensk og hafa kost-
að 46 shillinga í Hull fyrir fjór-
um dögum. Þá hristi hann ásak-
and'i höfuðiö og grátklökkva brá
fyrir í röddinni, þegar hann sagði:
— Englendingar eiga nóg hrá-
efni til eins og annars. Yið mund-
um líka géta framleitt ódýran
fatnað, ef við fengjum aftur ný-
lendur okkar!
*
Ef við rennura forvitnum gests-
augunum einu sinni enn um þessa
snotru stofu, þá munum við sjer-
staklega taka eftir því, að hjer er
ekkert óþarfa glingur og prjál og
engu ofaukið — nema ef til vill
gætu orðið skiftar skoðanir um
nauðsyn stóru svartkrítarmyndar-
innar af Hitler, sem hangir á
I veggnum gegn dyrunum — ein
mynda í þessari stofu. En þýðing
þessarar myndar skýrist nokkuö,
er við rjettum litla snáðanum
höndina í kveðjuskyni. Þá sprett-
ur hann niður af stólnum eins og
elding og um leið og hann rjettir
fram höndina og hneigir sig djúpt,
skellir hann saman hælunum svo
bylur í gólfinu. Á bak við þennan
hælaslátt dröngsins bergmálar skó-
hljóð miljónanna og vilji „foringj-
ans“ : Þýskaland vantar nýlendur!
Mahlzei,t.
«•«••••»•0 •••••• •••••••••
GLEÐILEG JÓL!
Húsgagnavinnustofa
Arna J. Árnasonar}
Skólastræti 1B.
k
B

s
GLEÐILEG JÓL!
Þvottahúsið >,tírýta“
wssæ/sssswmi Kssæ ísm kkkkkkkkkk
GLEÐILEG JÓL!
Verslunin Vegur.
GLEÐILEG JÓL!
Smjörhúsið IRMA.
GLEÐILEG JÓL
OG GOTT NÝÁR!
Þakka viðskiftin.
Amatörav erslunin.
Þ. Þorleifsson.