Morgunblaðið - 18.02.1938, Qupperneq 8

8
MORGUN BLAÐIÐ
Föstudagur 18. febrúar 193®
Nýleg vísa eítir Þuru í Garði.
Þegar Þura fjekk útsvars-
seðilinn sinn, þá endursendi hún
hann til hreppsnefndarinnar og
skrifaði eftirfarandi vísu aftan á
liann:
Svei þjer attan! Svei þjer framan,
sveitarst j órnardót.
Bruð þið vaxnir aliir saman
af einni djöflrót?
*
Margar sögur mætti segja um
blótsemi okkar íslendinga og ljót-
an munnsöfnuð, sem getur þó
stundum komið all-spaugilega út.
„Þegar það hvín í andskotanum þá
er djöfullinn vís“, er haft eftir
karli undan Eyjafjöllum. „And-
skotinn“ var hinn tignarlegi Holts
núpur; þegar í honum hvein þótti
það vita á óveður.
*
Lögregian í París tók nýlega
fastan þjófaflokk í París,sem
„vann“ verk sitt á mjög einkenni-
legan hátt. Það komst þannig upp
um þjófaflokk þenna, að kvöld
eitt er kaupmaður nokkur kom
heim til sín seint að kvöldlagi
heyrði hann hljóðfæraslátt og
gleðskap í íbúð sinni. Kaupmað-
urinn gerði lögreglunni strax við-
vart.
Lögregluflokkur kom á staðinn
og stóð þjófaflokkinn að því að
stela öllu verðmæti úr íbúðinni.
Á meðan Ijeku þjófarnir vals á
grammófón. í rjettarhöldunuin
skýrði foringi þjófaflokksins svo
frá, að það væri venja sín að
leika á grammófón er hann væri
að stela úr íbúðum. Sagðist hann
gera það vegna þess að fólk grun-
aði síður að innbrotsþjófar væru
á ferðinni þegar hljóðfærasláttur
heyrðist úr íbúðunum.
*
Nýlaga birtu flest blöð í Ame-
ríku og Englandi mynd af
brúðhjónum, sem nýlega voru gef-
in saman í Miami á Florida. Brúð-
gminn er 75 sentímetrar á hæð,
en brúðurin 2 metrar. Þau kynt-
ust á fjölleikahúsi, þar sem brúð-
guminn er 75 sentimetrar á hæð,
vaxinn karlmaður í heimi, en
brúðurin sýndi sig sem stærsta
leikkona heimsins. Á hinni um-
ræddu mynd af brúðhjónunum
sjest stærðarmunurinn mjög greini
lega því brúðguminn nær konu
sinni ekki nema rjett upp fyrir
hnje.
*
Spánksa rauðliðablaðið E1 Dilu-
vio hefir látið þá ósk í ljós að
blaða mennirnir, sem drepnir voru
við Teruel, fái ekki að hvíla í
friði í gröfum sínum, vegna þess
að þeir dvöldu innan landamæra
Franeos.
¥
Eldur kom upp í stórhýsi á
Manhattan á döigunum. Einn
slökkviliðsbíllinn, sem var á leið
til eldsvoðans, tafðist góða stund
við það að eldur kom upp í vjel
bílsins og urðu slökkviliðsmenn-
irnir fyrst að slökkva eldinn í
sínum eigin bíl áður en þeir gátu
smxið sjer að eldsvoðanum, sem
þeir áttu að glíma við.
*
Kvikmyndafjelögin í Bandaríkj-
unum greiddu s.l. ár 19.7 miljónir
króna í skemtanaskatt. Það mundi
sjálfsagt lyftast brúnin á Eysteini
ef liann ætti von á slíku.

Ibúðir stórar og smáar, og her-
bergi, Leigjendur einhleypa og
heimilisfeður, Stúlkur í vist,
Kaupendur að hverju því, sem
þjer hafið að selja. Muni sem
þjer viljið kaupa. Nemendur í
hvaða námsgrein sem er. Smá-
auglýsingar Morgunblaðsins eru
lesnar í hverju húsi.
Lítið herbergi með ljósi, hita
og ræstingu óskast strax. Til-
boð merkt: „Agent“, sendist
Morgunblaðinu sem fyrst.
Tveggja herbergja sólrík í-
búð óskast 14. maí. Þrent full-
orðið í heimili. Uppl. til mánu-
dags í síma 3488, kl. 10—2.
*%aufts&€yuuc
Athugið: Hattar, Húfur og
aðrar karlmanna fatnaðar vör-
ur, Dömusokkar o. fl. Karl-
mannahattabúðin. Handunnar
hattaviðgerðir sama stað. Hafn
arstræti 18.
Frímerkjabækur fyrir íslensk
og útlend frímerki. Límpappnv
frímerkjaumslög o. fl. — Gísli
Sigurbj örnsson, Frímerkj a versl-
un, Lækjartorg' 1, opið 1—Sþa
e. h.
Divan til sölu með tækifær-
isverði. Upplýsingar í síma
3632.
Gellur er Ijúffengur matur.
Fást daglega austast á Fisksölu-
torginu. Sími 4127. )Sigurður
Gíslason.
Piano óskast til kaups. Uppl.
í síma 2626.
Rafsuðuplata, tveggja hellu,
1800 og 1200 watt, til sölu með
tækifærisverði. Uppl. síma 2626
Kaupum flöskur og glös og£
bóndósir. Bergstaðastræti ld
(búðin) frá kl. 2—5. Sækjum-
Jeg undiritaður lóga Öllum
óþarfa dýrum og greftra, síðantu
Tunga hætti. Næst í síma 2751..
Guðmundur Guðmundsson, —-
Rauðarárstíg 13 F.
Hárgreiðsla. Geng út í bæ,.
tek heim ef óskað er. Ásta Sig-
urðardóttir. Sími 4293.
Útgerðarmenn! Dragnót
(Franklins) sem ný, til sölu með
tækifærisverði. Upplýsingar á
Laugaveg 86.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Otto B. Arnar, löggiltur út-
varpsvirki, Hafnarstræti 19. —-
Sími 2799. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði og sel útlend. Gísli»Sigur-
björnsson, Lækjartorg 1. Opið
1—3i/2.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Útsala — alt á að seljast.
Jurtapottar. Nýtísku kaktusk-
er. Kaktusar. ísl. leirmunir,
Blómavasar og skálar. Kaktus-
búðin, Laugaveg 23.
Kaupum flöskur, bóndósir,
meðala- og dropaglös. Sækjum.
Verslunin Grettisgötu 45 —
(Grettir).
Sokkaviðgerðin, HafnarstrætL
19. gerir við kvensokka, stopp-
ar í dúka, rúmföt o. fl. Fljót af~
greiðsla. Sími 2799. Sækjurxv
sendum.
Fæði kostar ekki nema 60>
krónur á mánuði í Nýju mat—
sölunni, Vesturgötu 22.
Sti&hfnnifKfae
Friggbónið fína, er bæjarins*
besta bón.
KOL OG SALT
sími 1120 4
ANTHONY MORTON:
ÞEKKIÐ ÞJER BARÓNINN? 65.
— Það er þó al'taf skoðun. En jeg er yður þakklát-
ur fyrir þá hjálp. sem þjer hafið veitt okkur.
Þeir röbbuðu fram og aftur um málið um stnnd, og
síðan fór Manneing, liarðánægður með sjálfan sig. Á
heimleiðinni leit hann iixn til Gerry Long. Hann sat
uppi í rúminu og leið vel eftir ástæðum. En hann
vorkendi sjálfum sjer og var um leið fokvondur út í
sjálfan sig. Mannering sagði honum, að nú væri ekki
annað að gera en gleyma öllu saman.
— Jeg veit, að jeg hefi farið frámunalega heimsku-
lega að ráði mínu. En hvernig fæ jeg nokkurntíma
fullþakkað þjer fyrir alt, sem þú hefir igert fyrir inig 1
— Hver veit uema þú fáir tækifæri til þess, sagði
Mannering og brosti.
Eftir þetta fór Mannering heim til sín. Hann fann
Overdon-perlurnar og stakk þeim í vasa sinn og ók
síðan til Algate. Á leiðinni í bifreiðinni breytti hanu
algerlega um útlit sitt, svo að enginn skyldi þekkja
liann, þó að hann rækist á kunningja. Hann fór inn í
litla rakarastofu í High Street. Þar tók glaðlegur,
sköllóttur karl á móti honum og vísaði honum inn í
hliðarlierbergi.
— Góðan dag, Mr. Mayle, stundi hann. Hann var
alt of feitur og- átti þessvegna erfitt um mál. — Eins
og venjulega, Mr. Mayle ? Og Mannering kinkaði kolli
brosandi.
Sá feiti og sköllótti hló, svo skein í hvítar og sterk-
legar tennurnar. Mannering beið þolinmóður eftir því
að hann byrjaði á verkinu. Hann vissi af reynslu, að
það þýdddi ekki að reka á eftir Harry Pearce, sem
var margt annað til lista lagt en kunna að klippa og
raka. Flick Leverson, hilmarínn, sem nú var í fang-
elsi, liafði vísað Mannering á hann. Hann útbjó alla
mögulega biininga og hjálpaði viðskiftavinunum að
klæðast í þá. Hann spurði aldrei neinn að neinu.
Treysti því að fá vel borgað, og reifst aldrei, þó að
hann yrði stundum að vinna fyrir ekki neitt. Meðal
manna af þeirri tegund, sem skiftu við liann, gat
maður verið blankur annan daginn og flugríkur hinn.
En einhvernveginn var það svo, að þessir menn voru
á sína vísu heiðarlegir.
Hann þekti Mannering, sem var nógu vel dulbúinn
til þess að þekkjast ekki við fyrstu sýn — þekti hann
undir nafninu Mr. Mayle. Ilann lánaði honum igúnrmí-
kxxlui'nar og gerfitennurnar, sem hann notaði, þegar
haim fór til Dickers Grayson með þýfi sitt. En Mann-
ering var búinn að sjá það, að það var auðveldara að
dulbúa sig en leika vel sjálft hlutverkið.
* *
Það var orðið áliðið dags, þegar Mannering komst
þangað sem Grayson vann. Grayson var brosandi og
vingjarnlegur. Hann vissi, að Mannering kom' með
góðan varning, og engin þræta þurfti að vera um
kaupin, ef hann bauð sæmilegt verð. Þeir höfðu átt
nokkur skifti saman og báðir verið ánægðir.
Mannering tók gúmmípoka upp úr vasa sínum,
hvolfdi perlunum úr honum á skrifborðið fyrir fram-
an Grayson, án þess að sýna á sjer nokkur svipbrigði.
Brosið stífnaði á vörum Graysons. Hörkusvipur kom
í augun, þegar bann sá þýfið.
— Ilvar hafið þjer náð í þær?, spurði hann.
Grayson handljek perlufestina. Hann kunni að meta
það verðmæti, sem hann var með í höndunum.
— Overdon-perlurnar, tautaði hann, og röddin var
næstum blíð og kjassandi.
— Hugsið bara um sjálfan yður — og viðskiftin,
sagði Mannering og stökk á fætur. Nú var tími til
þess að sýna Grayson, að haun var ekki hræddur við 1
hann. — Annars---------Ilann stóð með kreptan hnef--
ann og bretti efri vörina upp, svo að sást í óhreinar-
gerfitennurnar.
En Grayson reyndi með brosi og blíðum orðum að>
sefa hann.
— Jeg liefði ekki átt að spyrja, hvar þú hefðir-
fengið þær, sagði hann, vitandi það, að hann hafði
brotið óskrifað lögmál. — En það hefir töluvert verið
talað um þessa perlufesti í blöðunum.
— Það getur vel verið. Eu jeg kom hingað til þess-
að fá tilboð í þær!
Mannering skemti sjer hið besta á bak við grímuna.
Hann kunni vel við áhættuna, sem fylgdi því að
heimsækja Grayson. En hann varð að gæta vel að sjer-
að falla ekki út xir hlutverkinu. Hann þurfti hvort:
eð var að æfa sig í því að leika „baróninn".
Grayson tautaði eitthvað fyrir munni sjer og sagðit
síðan:
— Það er hættulegt að versla með þær.
— Þjer gætuð geymt þær, þangað til slúðrið er hætt’
— Það gætuð þjer líka.
Mannering rjetti liöndina út eftir perlufestinni..
Hann kunni lagið á Grayson, og vissi, að það þýddi
ekkert að láta hann vita, að rnaður þyrfti hans með.
— Auðvitað get jeg það. Og jeg get líka fundið
annan kaupanda. Komið með hana!
Grayson lagði feita og ljósrauða höndina ofan á
perlurnar.
— Verið þjer nú rólegur. Þjer megið ekki gleyma
því, að öll áhættan kemur á initt bak. Jeg býð 500.
Mannering þekti Grayson út og inn. — .3000! sagði
hann.
— Jeg er enginn miljónamæringur, flýtti Gray-
son sjer að segja. Svo brosti hann alt í einu einsvog