Morgunblaðið - 28.08.1938, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 28. ágúst 1938*
Útförin frá Ási

Konur úr Húsmíeðrafjelagi Reykjavíkur bera kistu Sigrnnar úr kirkju.
FRAMH. AP ÞRIÐJU SÍÐU
í kirkju stóðu prestarnir þrír,
er fluttu ræður, í kórdyrum.
Fyrstur talaði síra Friðrik
Hallgrímsson.
Hann mintist m. a. á hið
sviplega fráfall mæðgnanna, er
vekti menn til umhugsunar um
það, að menn skyldu altaf vera
viðbúnir dauða sínum. Hann
lýsti starfi og mannkostum frú
Guðrúnar og sagði, að hann
hefði enga konu þekt, sem bet-
ur hefði fundið ábyrgðina, sem
fylgdi því að lifa, og betur
hefði verið undirbúin til þess að
taka móti dauðanum, hvenær
sem hann bæri að höndum.
Frú Guðrún Lárusdóttir, sagði
hann, sameinaði á aðdáunar-
verðan hátt trúaralvöru og
bjartsýnt glaðlyndi.
En ef hið sviplega andlát
hennar gæti vakið menn til um-
hugsunar um að vera ávalt við-
búnir dauða sínum eins vel og
* nun var, þá myndi það hafa
verið henni kærkomnara en
hinn veglegasíi minnisvarði úr
steini.
Næstu ræðu flutti síra Sig-
urður Pálsson í Hraungerði. í
upphafi máls síns sagði hann
frá því, að þau hjónin í Ási og
dæturnar tvær hefðu á föstu-
daginn í fyrri viku heimsótt
hann í Hraungerði á ferð þeirri
er fekk svo sviplegan endir.
Allar voru þær mæðgur glaðar
og ánægðar, og lýsti öll fram-
koma þeirra fjöri og lífsþrótti.
Hann hafði gengið með þeim
í kirkju. Þar greip frú Guðrún
heitin í orgeiið. Þá bað hann
systurnar um að syngja, en móð-
ir þei'rra Spilaði. Og hún valdi
þá útfararsálminn „Á hendur
fel þú honum“ og síðan sálminn
^„Lofið vorn drottinn“. Hann
sagði að sjer hefði flogið í hug,
að það væri einkennilegt að
velja útfararsálm til söngs á
skemtiferðalagi.
En sólarhring síðar fekk hann
andlátsfregn þeirra allra.
Síðustu ræðuna flutti síra Frið-
rik Friðriksson. Ræða hans, sem
og hinna tveggja fyrirrennara
hans. var þrungiu af alvöru og
trúarstyrk.
Hann komst m. a. að orði á
þessa leið:
„Ung gaf hún Guði hjarta sitt,
og eignaðist hið eilífa líf í lif;
andi og starfandi trú á Drottinn
sinn og frelsara Jesúm Krist ....
Hún sá fyrir sjer liinn andléga
fána þjóðárinnar í ljósi skáldsins:
í norðurarmi fylkingár fána voni
má sjá.
Og frelsr, trú og þjóðlíf er skrif;
að þar á.
Sá Guð, sém gaf oss landið og
lífsifts kósta val.
Hann lifir í því verki, sem fólkið
gera skal.
Þetta vildi hún sýna þjóð vorrí
ög vinna áð því að grundvölluf
þjóðlífsins mætti verða hið sannaj
frelsi og hin sanná trú“.
Síðan söng söngflokktinnu.
ið vorn Drottinu, hinn líknsamíj
foður ,á hæðu mf. Og að endingul
áður en kirkjuathöfninni lauk':
„Góða nótt. Lífs er dagur liðinri
skjótt“.
★
Prestar hempukiæddir háru
kistu frú Guðrúnar úr kirkju. En
miðstjórn og þingmenn Sjálfstæð
isflokksins báru kistnna frá kirkju
dyrum í líkvagninn, er stóð gegnt
dyrum Alþingishússins. Kistu Sigi
rúnar báru konur úr Húsmæðra-
fjelagi Roykjavíkur. en kistu Guð-
rúnar Valgerðar stjórn K. F. U.
M. og kistu Þigibjargar bárvi menn
úr fjelagi guðspekinga.
Meðan líkfylgdin fór frá kirkj-
unni og suður í garðinu var klukks
um allra kirkna bæ.jarins hringt.
Mannfjöldinn sein fylgdi suður
í garð skifti mörgum þúsundum.
Inn í garðinn báru þessir: Kistu
frú Guðrúnar : Bæjarráðsmenn œé1
framfærslufulltniar, kistu Sigrfm
ar fjelagar úr knattspyrnufjelag-
inu Víkingur, kistu Qpðpinar Val-
| gerðar sóknarnefndarmenn og
Sigríður Guðmundsdóttir
Minning
F. 19. jan. 1900. D. 18. ág. 1938.
Lýsti síra Sigurður síðan m. a. kistu Ingibjargár stjórnármeðlimir
hinum táknræna atburði, er þær ýmsra íþróttafjelaga og í. S. iT
þar sólarhring fyrir andlát þeirra Kísturnar allar fóru f eina grfí.
sungu að kalla sinn eigin útfar-
arsálm.
Að ræðu hans lokinni var sung-
Lúðrasveit Reykjavfkur
sorgarlag er í garðinn kom. i
Þar flutti Sigurbjörn Ástvald-
inn sálmurinn: „Á hendur fel þú jur Gíslason stutta ræðu, og er Iiún
honum“. Fyrst er söngurinn byrj-
aði tóku menn undir í kirkjunni
hjer og þar, en brátt alment, er
menn fundu betur og betur sam-
bandið við atburðinn í Hraun-
gerði fyrir átta dögum og vitför
ina hjer.
jbirt hjer á öðrum stað í blaðiiki.
Kyrt og bjart veður var og hevrð
ist vel til hans út yfir hinn mikla
mannfjölda.
En allir, sem orð hans Iteyrð'i,
urðu snortnir af trúarstyrk hans
og hátíðleik þessarar stundar. 4
Sigríður Guðmundsdóttir verð-
ur h.orin til hinstu hvíldar
á morgun. Fyrir ári síðan kendi
hún sjúkdóms þess, sem nii hef-
ir hrifið hana brott úr þessu lífi.
Fimm ára gömul kom hún hing-
að tií Reykjavíkur með foreldr-
um sínum og hefir ætíð dvalið hjer
síðáti. Okkur æskuvinum henn-
ar er hún sjerstaklega minnis-
Stæð fyrir glaðværð sína, trygg-
lýúdi og greind. Heimili sínu
Vár hún hin kærleiksríka, fórn-
fúsa, sívinnandi systir, sem ljet
sjer ávalt meira ant um aðra en
sjálfa sig. Skyndilega, á besta
skeiði æfinnar er hún horfin —
horfin til annars og æðra lífs.
Þegar Sigríður var 15 ára byrj
aði hún að vinna fyrir sjer. Hóf
hún þá nám á klæðskeraverkstæði
H. Andérsen & Sön og starfaði
þar að staðaldri síðan, að und-
anteknum fáum árum, sem hún
vann hjá Guðsteini Eyjólfssyni
klæðskera. Sigríður sál. var ó-
venju mikil og góð verkmann-
eskja. Hefir húsbóndi hennar, hr.
Axel Andersen, sagt mjer, að fá-
ar. stúlkur. hafi hann þekt færari
íí iðn4 sinni en Sigríði, og trú-
mensku hennar og iðni var við-
brugðið, enda naut hún óskiftrar
jhylli húshænda sinna og samstarfs
jfólks. En Sigríður Ijet sjer ekki
nægja hina daglegu verkstæðis-
vinnu. Tómstundum síuum varði
ihún þíiáfaldlega til sauma —
iþað þur'fti svo oft að hjálpa, ef
• ekki svstkinum sínum og’ móður,
þá öðrum, sem hún var- fús á að
fó-vitR atorku sinni. En þrátt fyr-
ir sífelda vinnu gafst henni tími
til þeSs að sinna hugðarefnum
sífnim. Húft har mikla mentaþrá
í brjósti, var vel gefin, las mikið
bg stundaði sjálfsnam með þeim
árangri, að liún var mjög vel að
sjer um marga hluti og talaði og
las t. d. prýðilega þýska tungu.
Fjelagslvndi var og sterkur þátt
ur í skapferli liennar. Starfaði
hún um margra ára hil við harna-
stúkuna Svövu og gaf málefn-
um góðtemplara ávalt mikinn
gaúin.
Innilegra samband milli dóttur
dg móðuf og systur og bróður, en
ríkti á heimili Sigríðar, mun vera
vandfundið. Sorg móðurinnar er
því mikil, þegar hún nú kveður
dóttur sína, sem verið hafði hjá
henni alla tíð og reynst eins vel
og nokkur dóttir best getur reynst
móður sinni. Bróðir hennar og
systir fá aldrei fylt. hið auða rúm-
hinnar ástríku systur og vinir
sakna vinar í stað. En það mun
nú, sem fyr, reynast oss huggun
híjrmi gegn, að látinn lifir.
Sigríður Guðmundsdóttir var
fædd á Rima við Mjóafjörð eystri,
en þaðau ;er móðir hennar, Mar-
grjet Ásmundsdóttir ættuð. Fað-
ir Sigríðar var Guðmundur Jóns-
Sftu, er dó hjer í bænum árið
1918. Hann var ættaður úr Þvkkva
bænum, bróðir Árna Jónssonar
frá Tóftum, föður Jóns Árnason-
ar prentara og þeirrfi systkina.
‘Öiinur börn þeirra Margrjetar og
| Guðmundar eru Halldóra Ólöf,
prentstúlka, sem býr með móður
Sigríður Guðmundsdóttir.
sinni, og Jón II. Guðmundsson
prentari, giftur Guðnýju Magn-
úsdóttur, Einarssonar frá Kleppi.
Þau Margrjet og Guðmundur
hafa áður mist eitt barna sinna,
Ólaf Steinar að nafni, er dó
þriggja ára gamall.
Æskuvinur.
REYKJAYÍKURBRJEF
FRAMH. AF FJÓRÐU SÍÐU.
aði Tímadagbjaðsgreininni, sem
hjer er sagt frá, segir blaðið m. a.:
„Nýja Dagbl. ætti ekki að
gleyma síðustu alþingiskosningum,
eða samstarfi kommúnista og
Framsóknar á Sauðárkróki, Eyrar-
bakka, Borgarnesi og víðar. Nýja
Dagblaðið getur ekki afmáð þess-
ar staðreyndir. Það getur ekki
þurkað út reynslu fólksins sjálfs“.
Nokkrum dögum síðar stóð í
f orystugrein kom múnistabl aðsins :
„Það lá í hlutarins eðli, að
kommúnistay greiddu frambjóð
endum Framsóknar atkvæði sín“.
Tímadagblaðið hefir skýrt frá,
hvaða „hlutarins eðli“ hjer er um
að ræða. Að það er gert samþyæmt
fyrirskipun frá Moskva. Að það
er <vhúsbóndi Kommúnistaflokks
ins“, pá ,,blóðugi“, sem hefir kom
ið þvj syo. fyrir, að, núverandi
stjórnarflokkur á íslandi á vald
sitt kommúnistum að þakka, er
orðinp háður þeim, flokki, sem
er viljalaust verkfæri í höndum
Moskvamanna.
Mjmdi efcki vera tími til kom-
inn að þjóðin vaknaði, eins og
Þórarinn í Nýja Dagblaðinu talar
um? Þegar hún „vaknar“, þá
vaknar hún við það, að Framsókn-
arflokkurinn er orðinn undirlægja
þess flokks, sem Tímadagblaðið
sjálft telur alli'a flokka ósjálfstæð-
astan, og sem blaðið segir bein-
línis að þjóðinni stafi hætta af.
En þegar alls þessa er gætt,
liggur það „í hlutarins éðli“, að
Moskvavaldið, sein stjórnarblöð-
in hafa svo rækilega lýst, vill fvr-
ir bvern mun, að menn eins og
Hermann Jónasson, bandamaður
þeirra í 9. nóvember bardaganum,
Evsteinn Jónsson, fulltrúi Stalins
í kaupfjelögunum og yfirjýstur
kommúnisti áður en hann skifti
um ham og önnur slík öfl eyðing-
ar og spillingar fái sem lengst að
vera við völd í landi voru.
Strób!
og teikningar hans.
Quðmundur Gíslason Hagalín
ritaði nýlega grein í Al-
þýðublaðið um bókina „Samtíðar-
menn í spjespegli" Greinin er selu
vænta mátti prýðilega rituð og
margt er þar vel sagt, en niður-
staðan er röng. Hagalín segir
meðal annars: . . . . „vel má segja,
hvað listamanninum virðist hafa
fundist sjerlega einkennandi í
svip þeirra íslendinga, sem hann
hefir teiknað, og er vel, ef honum
hefir missýnst, en einkennin eru
raunar sitt á hverju andliti og
sum andlitin alveg laus við öll
þeirra — held jeg — þau eru:
Sjálfsánægja, viðsjálni og græðgi“.
Þetta er rangt hjá Hagalín. Hitt,
mun sanni nær, að hjer birtist
persónnleg skoðun hans, og gæti
það sannað lians eigin ummælþ
að menn lesi það helst út úr svip
myndanna, sem þeiin er sjálfum
efst í huga. Og heppinn var Ilaga-
lín, að verða ekki á vegi Stróbls.
Hvað hefðu menn lesið úr svip
hans ?
Stróbl er listamaður, og béra
myndir þær sem birtar eru í bók-
inni þess ótvíræðan vott. Þær sýna
flestar þrekmikið og sviphreint
fólk, sem er miklu glaðlegra og
ánægjulegra á svip heldur en ætla
mætti eftir horfum og stjórnar-
fari á landi hjer. Því hefir oft
verið haldið á lofti, að íslending-
ar væru svo skyldir hver öðrum,
að þeir væru allir frændur í ættir
fram, og því sami svipur á allri
þjóðinni. Myndir Stróbls sýna aft-
ur á móti mjög sterk einstaklings-
einkénni, og þó má segja að fólk-
ið sje valið af liandabófi.
En bvað sem menn lesa út úp
myndunum, þá er þetta merkileg
bók, sem menn fnunu hafa garnan
af að eiga og skoða. e. g.
Betanía. Almenn samkoma í
kvöld kl. 8Y2- Ræðumaður Ólafur
Olafsson kristniboði. Allir vel-
konmir.

ER ÞAÐ M0GULEGT?
Getur maður haft ánægju
af að raka sig?
Já, ef notað er
PIROLA RAKCREM
Því það gerir skeggbrodd-
ana silkimjúka á fáum
augnablikum, VEGNA fyrsta
flokks hráefna og sjerstak-
lega góðrar efnasamsetning-
ar. — Notið svo
PIROLA Skin Tonic
eftir raksturinn. Það kælir
og hressir, gerir hörundið
ínjúkt og ver það bólum.
Munið:
P I R 0 L A
fyrst os: síðast.
PlBOlá
RAKCREME