Morgunblaðið - 27.02.1940, Blaðsíða 8

8

Þriðjudagur 27. febrúar 1940’
ninnnmninnmnmuuutinnnn;
Síðari hluti Litla píslarvottsin ^ imniiimmuumimimmiiumimí
Síðasla afrek rauiu akurliljunnar
„Pjandinn hirði ykkur“, heyrð-
ist nú rödd Herons rjett hjá hon-
um. „Er engum ykkar þess megn-
ugur, að fá þenna mann til að
þegja?“
Hendur, sem voru aflmeiri en
Armands, neyddu hann til að
sieppa takinu. Hann kendi mikils
sársauga af höggunum, sem rigndu
yfit- hann. Hann fann er hann var
dreginn burtu, máttvana og í hálf-
gerðu yfirliði. Hann fjarlægðist
dyrnar, sem hann vildi fórna með
blóði hjarta síns til að sprengja
upp.
Marguerite fylgdist í kerrunni
með öllu sem fram fór. Hún hafði
verið bundin þar inni og gat sig
ekki hreyft. Hún heyrði aðeins
bávaðann og höggin; heyrði fyrir-
skipanir Herons og ovpnagnýinn.
Hermaður hafði sett hana í
handjárn og tveir hermenn stóðu’
vörð við kerruna. Nú var komið
með Armand og hann látinn inn
í kerruna, til hennar. Ilún gat
ekki einu sinni veitt honum hjálp.
Svo var kerruhurðinni skelt aftur.
„Það kostar ykkur lífið, ef þið
sleppið föngunum út aftur“,
heyrðist ströng fyrirskipun frá
Heron.
Svo kom augnabliks þögn. Hið
eina, sem Marguerite heyrði
voru hvíslandi spurningar og fyr-
irskipanir.
„Er hægt að snúa lyklinurn ?“
„Já, borgari“.
„Er þá alt í lagif'
„Já, borgari. Fanginn liggur og
stynur“.
„Látum hann stynja“.
„Tóma kerran, borgari? Ilest-
arnir hafa verið spentir frá“.
„Látið hana vera þar sem hún
er. Chauvelin borgari mun fá not
fyrir hana í fyrramálið“.
„Armand“, hvíslaði Marguerite
inni í kerrunni, „sástu Percy?“
„f>að var myrkur“, heyrðist
veikluleg rödd Armands, „en jeg
sá hann rjett innan við dyrnar,
þar sem þeir höfðu lagt hann. Jeg
heyrði hann stynja. Ó, guð minn
góður!“
„E,ólegu.r, kæri vinur!“, sagði
hún. „Við getum ekkert meira
f blaði danskra verslunarmanna
er birt eftirfarandi brjef frá
heimsstyrjaldarárunum:
Herra N. N.
Af eftirfarandi ástæðum er
mjer ómögulegt að senda yður
ávísunina, sem þjer biðjið um:
Það hefir verið ráðist á mig og
jeg rændur, sleginn í yfirlið, það
hefir verið troðið á mjer og jeg
hefi verið píndur til að greiða tó-
baksskatt, ölskatt, brennivíns-
skatt, bílskatt og það hafa verið
fundin upp fjelög og samtök til
þess að níða mig niður.
Ríkið hefir stjórnað fyrirtæki
mínu með þeim árangri, að nú
veit jeg ekki lengur hver á það;
það hefir verið leitað á mjer, jeg
hefi verið grunaður um glæpi, jeg
hefi verið ákærður, dreginn fyrir
lög og dóm og yfirleitt farið þann
ig með mig, að jeg veit ekki leng-
ur hver jeg er, hvar jeg er eða
hversvegna jeg yfirleitt er til.
Einasta ástæðan til þess að jeg
Eftir Orczy
gert, aðeins dáið eins og hann lifði
— hugrökk og með bros á vörum,
til minningar um hann“.
„Númer þrjátíu og fimm er
særður, borgari“, sagði einn her-
mannanna.
„Fjandinn hirði þann fábjána,
sem er orsök þess“, var svarið.
„Látum hann verða hjer eftir hjá
varðmönnunum".
„Hve margir verða þá afgangs?“
spurði sama röddin eftir augna-
blik.
„Aðeins tveir, borgari, ef öll
sveitin og hinn særði verða eftir
við kapelluna“.
„Tveir nægja mjer, og það veit-
ir ekki af að hafa fimm við dyr
kapellunnar“. Svo heyrðist rudda-
legur og grimmúðlegur hlátur
Herons upp við vegg kapellunnar.
Svo sagði hann við hermennina:
„Farið svo; annar inn í kerruna,
en hinn teymir hestana. En mun-
ið, Cassard yfirforingi, að þjer og
yðar menn, sem haldið hjer vörð
um kapelluna, takið með lífi ykk-
ar ábyrgð á Englendingnum“.
Kerruhurðin var opnuð; her-
maður steig inn og settist beint
á móti Marguerite og Armand.
Hinsvegar var Heron að brölta
upp í ökumannssætið. Marguerite
heyrði bölvið um Ieið og hann
fálmaði eftir taumunum.
Nú brakaði og marraði í kerru-
fjöðrunum, þegar hreyfing komst
á kerruna. Var nú ekið af stað.
Líflaus líkami Armands hvíldi
þungt að herðurn Marguerite.
„Finnurðu mikið til, kæri vin-
ur?“, spurði hún blíðlega.
Hann svaraði ekki, og hún áleit
að hann væri í yfirliði. Það var
betra þannig; í því ástandi þurfti
hann ekki að hugsa um skelfing-
arnar, sem í vændum voru.
Mikið hefði Marguerite viljað
til þess gefa, að mega enn einu
sinni sjá hina köldu byggingu,
sem geymdi innan sinna veggja
alt, sem hún elskaði í þessum
heimi.
En um úlnliði hennar lágu
er lifandi er sú, að mig langar til
að sjá, hvar þetta ait saman end-
ar.
Með virðingu yðar
N. N.
★
Lísa litla gefur gíraffanum.
★
Frá Helsingfors kemur þessi
saga: — Finskur liðsforingi stóð
og horfði á herfang, sem tekið
hafði verið af Rússum. Þar var
mikið af skotvopnum og allskonar
hergögnum. Liðsforingjanum varð
að orði:
„Já, þegar Molotov hjelt því
baronessu
hlekkir, sem særðu holdið í hvert
skifti sem hún hreyfði sig. Hún
gat ekki framar hallað sjer út
um gluggann, og hún heyrði ekk-
ert. Það ríkti dauðaþögn í kring
um hana. Úti var komið logn.
Fuglarnir og villidýrin í skóginum
höfðu þagnað. Brakið í kerrunni
var hið eina sem nú barst til
eyrna hennar og minti hana á, að
hún var stöðugt að fjarlægjast
hann, sem lá einn og yfirgefinn
í kapellunni.
XIV. kapítuli.
Máninn.
rmand hafði aftur fengið með-
vitund. Systkinin þjöppuðu
sjer saman/ í kerrunni. Þeimi fanst
einhver styrkur í því, að vera
sem næst hvort öðru.
Áfram var haldið, viðstöðulaust.
Aldrei hvílt. Einu sinni var stað-
næmst augnablik, og Heron hafði
skipað hermanninum, sem gekk
við hlið hestsins, að koma upp á
kerruna og setjast hjá hónum.
Augnabliki síðar heyrðist hræði-
legt óp, blandað sársauka og
skelfing. En hestarnir voru sam-
stundis keyrðir áfram. Marguer-
ite fanst þó, sem hún heyrði ópin
áfram, en þau urðu æ daufari,
uns þau húrfu alveg.
Hermaðurinn, sem sat í kerr-
unni andspænis þeim, heyrði einn-
ig ópin. Hann rauk upp og stakk
höfðinu út um gluggann.
En svarið sem hann fekk voru
einungis blótsyrði og ákveðin fyr-
irskipun um, að líta ekki af föng-
unum.
„Heyrðuð þjer ópið?“, spurði
hermaðurinn þá Marguerite, því
hann þorði ekki annað en hlýða.
„Já, hvað skyldi það hafa ver-
ið?“, mælti hún.
„Mjer virðist liættulegt að aka
svona hratt í þessu myrkri“,
sagði hermaðurinn.
Svo ypti hann öxlum eins og
til þess að gefa til kynna, að
honum væri sama.
„Við ættum að vera komin út
fram, að stórveldi Ijeti Finna fá
vopn, sagði hann einu sinni sann-
leikann!“
★
Það er dýrt fyrir blöðin að
hafa frjettaritara í Finnlandi.
Þriggja mínútna símasamtal milli
Finnlands og Kaupmannahafnar
kostar kr. 82.50 og hver frjetta-
ritari þarf mörg viðtalsbil dag-
lega.
★
— Láttu þau eiga sig. Við verð-
um líka stórir einhverntíma.

úr skóginum“, sagði hann eftir
stutta þögn. „Leiðin virtist styttri
áður“.
Rjett í þessu hallaðist kerran
mjög og var engu líkara en að
hún myndi velta á hliðina. Hún
stöðvaðist með miklu braki og
brestum; Heron brölti niður og
sparaði nú ekki blótsyrðin.
Augnabliki síðar var hurðin
opnuð að utan, og ruddalega rödd
fyrirskipaði:
„Komið — fljótt! Annars fer
annar hesturinn á hliðina!“
Hermaðurinn steig á fætur. Það
var eklii gott að vera einn í vöf-
um, er Heron skipaði. En hann
var hálfstirðnaður af hinni löngu
setu; Heron hefir fundist hann
seinn og greip í handlegg hans
og kipti honum út úr kerrunni.
Svo var hurðinni sl^elt aftur.
En í sömu andránni heyrðist
neyðaróp, blandað reiði og skelf-
ingu. Svo kom bölv og ragn Her-
ons, sem yfirgnæfði alt. Marguer-
ite færði sig í horn kerrunnar,
reyndi að halda um eyrun, til
þess að heyra ekki meira af þess-
um hræðilegu ópum.
Framh.
(JOöÖÖQCmööG
| fjelagslíf
MUNIÐ
^kemtifund Rangæingafjelags-
lins í Oddfellowhúsinu í kvöld.
IÖTGrT.
ST. VERÐANDI NR. 9.
Fundur í kvöld kl. 8. l)'Inn-
taka nýrra fjelaga. 2) Skýrsla
um stúkustofnunina í Höfnum í
Gullbringusýslu. 3) Fræði- og
skemtiatriði annast: Sigríður
Lúðvígsdóttir, Þóranna Símonar-
dóttir.
GÓÐ 2 HERBERGJA
íbúð til leigu 14. maí á Sólvalla-
götu 10.
ÍBÚÐ
Þarfnast 2—3 herbergja íbúð-
ar með þægindum. Þrír fullorðn-
ir. Tilboð auðkent ,,3“, sendist
, afgreiðslu Morgunblaðsins sem
fyrst.
3. HERBERGJA ÍBÚÐ
í nýtísku húsi innan við Baróns-
stíg til leigu. Uppl. í síma 1446.
3 HERBERGI OG ELDHÚS
til leigu í Hafnarfirði 14. maí.
Öll þægindi. Uppl. í síma 9284.
ÞAÐ ER ÓDÝRARA
að lita heima. Litina selur
Hjörtur Hjartarson, Bræðra-
borgarstíg 1. Sími 4256.
SPARTA- DRENGJAFÖT
Laugaveg 10 — við allra hæfi
Mjuið-furidiS
HANSKI FÚNDINN
hjá Dómkirkjunni.Vitjist á afgr.
blaðsins.
IXaun&fctpMt
KARTÖFLUR
valdar og ágætar gulrófur í heil-
um pokum og smásölu. Þorsteins
búð, Hringbraut 61, sími 2803»
Grundarstíg 12, sími 3247.
HÆNSAFÓÐUR
blandað — Kurl. Mais — heiijL
Mais — Maismjöl — hænsamjöl'
— Þorsteinsbúð, Grundarstíg 12-
Sími 3247. Hringbraut 61, síml
2803.
0 PÁSKALILJUR 0.45
TÚLIPANAR 0,70.
CROCUSAR 0.30
KAKTUSBÚÐIN.
0 Laugaveg 23. Sími 1295.
SILUNGUR
í matinn í dag. — Kaupfjelag;
Borgfirðinga. Sími 1511.
VESTURBÆINGAR
Athugið verð og gæði á kvenna-
og barnasokkum í Versl. Guð-
bjargar Bergþórsdóttur, Öldu-
götu 29.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Við sækjum.
Hringið í síma 1616. Laugavegs
Apótek.
ÞORSKALÝSI
frá Laugavegs Apóteki kostar
aðeins kr, 1,35 heilflaskan. Viff>
sendum. Sími 1616.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. —-
Björn Jónsson, Vesturgötu 28«.
Sími 3594.
DÖMUFRAKKAR
ávalt fyrirliggjandi. Guðm.
Guðmundsson, klæðskeri. —-
Kirkjuhvoli.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela-
glös og bóndósir. Versl. Aldöj
sími 9189, Hafnarfirði.
GULRÓFUR
seljum við í heilum og hálfum
pokum á kr. 5.50 og kr. 3,00.
Sendum. Sími 1619.
EFTIRMIÐDAGSKJÓLAR
og bfósur í órvali. Saumastofar
Uppsölum, Aðalstræti 18. —-
Sími 2744.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela^
glös og bóndósir. Flöskubúðía,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395,
Sækjum. Opið allan daginn.
HARÐFISKSALAN,
Þvergötu, selur saltfisk nr; 14»
2 og 3. Verð frá 0,40 au, pRV
kg. Sími 3448.
TEKIÐ PRJÓN
á Laufásveg 64 A, niðri.
OTTO B. ARNAR,
löggtltur útvarpsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum.
SNlÐ OG MÁTA
Dömukápur, dragtir, dag«
kjóla, samkvæmiskjóla og alla
konar barnaföt. Saumastofan
Laugaveg 12, uppi (inng. frá
Bergstaðastræti). Símar 2264
og 5464.