Alþýðublaðið - 25.06.1958, Side 4

4
Alþýðublaðið
Miðvikudagur 25. júní 1958.

MGS//VS
SUMIR hafa kallað hæðina
„Snobbhill“ — Nafngiftin staf-
ar líkast til af öfund, því 'að all-
ár vildu að líkindum eiga fallegu
húsjn í Laugarásnum. Einstaka
hús vifdi ég eiga þar til þess að
búa í, en alls ekki öll þeirra. í
'Sumum vildi ég alls ekki eiga
heima. Það er ekki óeðlilegt þó
að margir fyllist dálítilli öfund,
íiem aka þarna um hverfið á góð
viðrisdögum eða ganga þar. Og
öfundin er ákaflega uppfyndinga
íSÖm eins og kunnugt er. Stund-
er liún snjöll eins og til dæm
is í nafnagjöfinni.
LN EKKI er allt sem sýnist
Liirtn húseigendanna í „Snobb-
IÚIJ“ hringdi til mín, og af ræðu
tians a.ð dæma er hann, eða aðr-
ir íbúar og húseigendur þarna,
sízt af öllu öfundsverður. Að
vninnsta kosti er ég ekki svo harð
brjósta í raun og veru, að ég
stæðist tal hans án þess að vikna,
eða án þess að vorkenna honum,
öllu hans fólki, og yfirleitt öllurn
eem þarna eiga heima.
„ÞAÐ ER alls ekki búandi
hérna", sagði hann algerlega upp
gefinn í röddinni. Á dauða mín-
um átti ég von, en ekki þessu:
að það væri alls ekki búandi í
skrauthýsunum í „Snobbhiir1.
En hann vildi ekki leyna mig
neinu, hann rakti raunir sínar og
þjáningasystkina sinna, karla og
kvenna í hæðinni og öllum nær-
J iggjandi götum. Hann sagði rneð j
al annars: >
Neyðaróp af „Snobbhill“.
Hörmulegasta vatnsleysi
sem þekkzt hefur í Rvík
,Það er alls ekki hægt að
búa hér.í£
Hvernig er ástandið í
jBingóhill?4 i ,
„HÉR sést aldrei vatn nema
örlítill dreytill á næturna. Þa.ð
hverfur kl. 9 á morgnana og kem
ur ekki fyrr en um miðnætti. Á
næturna verður maður að vaka
yfir því að fylla baðkerið til þess
að hafa vatn fyrir salernið á
daginn og alla potta og könnur
verður að fylla svo að vatn sé
til í matinn á d.aginn. Það er
ekki hægt að þvo. Sjálfvirkar
þvottavélar verða ónothæfar.
ÞETTA er svo hörmulegt á-
stand hérna í hæðinni, að engu
tali tekur, og flestir eru farnir
að sjá eftir því að hafa flutt hing
að. Enginn, sem býr hér hefur
kynnzt öðru eins vatnsleysi. Svo
lítið er Vatnið á næturna, þegar
við erum að reyna að safna því,
að segja má að maður geti talið
dropana. Það tekur okkur hálf-
an annan eða jafnvel tvo tíma
að fylla ílátin.
VATNlÐ er of lítið í bænum
til þess að ná upp í hæðirnar.
En fyrst svo er, þá finnst mapni
að sjálfsagt hefði verið að byggja
dælustöðvar á vissum stöðum í
bænum, en þetta hefur ekki ver-
ið gert. Mér er sagt, að verið sé
að byggja dælustöð við Gvend-
arbrunna, en þá er mér spurn:
Er það nægilegt? Er nægilegt
vatn í Gvendarbrunnum tii að
fullnægja eins ört vaxandi borg
og Reykjavík er?“
ÞETTA sagði vinur minn í
„Snobbhill“. Lengi getur vont
versnað. Vatnsskortur hefur ver-
ið í Reykjavík síðan ég kom hing
að, en ákaflega misjafnt eftir
bæjarhverfum. Lengi var ástand
ið vont á Landakotshæð og þar
í grennd. Svo rifu þeir upp
Hofsvallagötuna, settu í hana
víðar pípur til þess að auka
vatnsstrauminn í hæðinni, en á-
standið batnaði ekki þar, en
versnaði um leið mjög í næsta
nágrenni. Þetta er eintómt handa
pat. Ég hef heyrt mörg neyðar-
óp út af vatnsleysi í Reykjavík,
en ekkert eins skerandi og neyð
arópið úr ,Snobbhill‘. Hvernig er
ástandið í „Bingóhill?"
Iíannes á horninu.

vara^
KATANESDÝRIÐ.
Utan við Kalastaðakot renn
ur árspræna úr Hólmavatni í
boga til siávar. Það er Kal-
ma'nsá, sem ber nafn hins suð
ureyska la-ndnámsmanns. er
missti í fjörðinn sonu sína tvo.
Býli hans, Katanes, er þar litlu
utan á breiðu nesi, fast við sjó
inn. Ofan við túnið í Katanesi
cr Katanestjörnin, sem áður
hefur verið nefnd.
Katanestjörnin var í sjálfu
sér ekki merkilegt stöðuvatn,
aðeins grunnur leirlpollur. En
sú var þó tíðin, að fólki á þess
um slóðum varð tíðrætt um
hana. Vorið 1876 kom nefnilega
u.pp sá kvittur, að þar væri að
sptursstaður dýr.s eða ófreskju,
sem tveir ungir piltar, Vigfús
Gestsson frá Katanesi og Magn
ús Ólafsson frá Litlu-Fellsöxl,
smaladrengur í Galtárholti,
töldu sig siá á sveimi þa-r í
grennd. Frá fornu fari lá þarna
■um leið ferðamanna að og frá
Akranesi, og þóttust nú fleiri
og fleiri siá kvikindi þetta, er
skaut fólki mjög skelk í bringu,
svo að lausríðandi menn töldu
sér varla óhætt. Var Katanes
dýrinu fvrst svo lýst, að það
væri að stærð allt að þvf á við
lítinn kálf, en seinna varð það
í hugum manna að torkenni
legustu óvætt. Kom þar, að
helztu forsvarsmenn sveitarinn
ar, Símon hreppstjóri Jónsson
á Geitabergi og Helgi oddviti
Sveinbjarnarson á Hlíðarfæti,
ákváðu að snúa sér til sjálfs
landshöfðingjans í Reykjavík,
Hilmars Finsen, og biðja hann
um peningastyrk til þess að
vinna dýrið. Urðu málalok
þau, að landshöfðinginn hét
þeim endurgjaldi, ef þeir ynnu
dýrið og gætu sýnt þess ínerki,
Varð Katanesdýrið nú svo
frægt £ höfuðstaðnum, að mæt
ustu menn gengust fyrir leið
angri upp eftir, og flutti
Kristinn Magnússon í Engey
leiðangursmenn, er sumir-töldu
sig hlióta þá umbun tilkostnað
ar og erfiðis, að siá kvikindið.
En bændur í Hvaifjarðarstrand
arhreppi héldu með sér fund
til þess að leggja á ráðin um
atlöguna að dýrinu, og var jafn
að niður tveimur dagsverkum
á hvern bónda til þess að gera
skurð úr Katanestjörn í sjó
fram og þurrka hana þannig
og komast að raun um, hvort
Kaupum hreinar léreftstuskur
Prenismiðja Aljiýðublaðsins.
BÆJARBÍÓ sýnir um
þessar mundir myndina
Atilla, eða konungur Bar-
haranna. Aðalhlu verkin í
myndinni leika þau Soffía
Loren, sem gerir hlutverki
sínu sem falleg kona all-
•góii skil, len gleymir eln
staka sinnum, að hún á
að leika líka, og það all-
vandasamt hlutverk.
Á móti henni leikur svo
Anthony Quinn, sem skilar
hlutverki sínu með afbrigð
um y.el, eihs og búast niátti
við af honum. Hann er nú
að verða einhver bezti leik
arinn, sem við eigum í hlut
verk eins og Attillu og aðra
hrotta miðalda og fornald-
ar.
Flest ciinur hlutverk
myndarinnar, eru í góðum
höndum og vel af hendi
leist.’
Það þarf 'enginn að sjá
eftir'því að sjá þessa mynd,
því hún bókstaflega flytur
mahn .aftur í þann tíma,
sém hún á a'ð gerast á.
göng væru í hana úr sjó neðan
jarðar. Jafnframt var ákveðið
að leita til frægasta skotmanns
sýslunnar, Andrésar Fjeldsted
á Hvítárvöllum, að vinna á dýr
inu. Hann hafði meðal annars
sér til ágætis að hafa siglt og
eignazt kúluriffil í þeirri för.
Skurðgröfturinn var þegar
hafinn, og bar það helzt til
tíðinda við það verk, að brenni
vínsflaska, sem einn verka
manna átti, varð undir rofinu
og glataðist. En lítið lækkaði
í tjörninni, þrátt fyrir skurð
inn. Hreppstjóri reið h:ns veg
ar til fundar við Andrés Fjeld
sted og fór hann að Katanesi,
gegn því að hlióta laun þau,
sem landshöfðingi hét. Voru nú
setur miklar við Katanestjörn
og margmenni, og var þar með
al annarra Sigfús Eymundsson,
feem þá (hafð|i nýlega /opnað
fyrstu Ijósmyndastofuna í
Reykjavík, og tók myndir af at
höfnum manna. Loks urðu
menn leiðir á biðinni, og hélt
hver heim til sín, og var því
helzt trúað, að dýrið hefði
hræðzt mannsöfnuðinn og um-
rótið og flúið til sjávar. Varð
Katanesdýrsfns aldrei vart síð
an.
Nú eru það getur, að þao
haf£ annað tveggia verið u)pp
spuni drengjanna, sem fyrstir
þóttust siá dýrið, svo að þeir
fengju hesta til þess að nota
við smalamennskur, élla fótur
inn fyrir trúnni á þetta dular
fulla kvikindi hafi verið sá, að
stór hundur varð um vorið eftir
af erlendum ferðalangi, sem
fluttur var suður yfir fjörð »rá
Kátanesi, og flæktist seppi
milli bæja næstu vikur og
skaut þar ýmsum skelk í bringu
fyrir stærðar sakir. Enn hefur
verið tilnefndur mórauður
hrútur, sem gekk þar á flóam
um við tjörnina.
BLÓMAMERKIN feru að
hláupa af stokkunum, um þess
ar mundir og má segja að
þeirra sé beðið í ofvæni, ekki
aðeins hér heima heldur og
erlendis. Hafa mér borist bréf
víða frá, þar sem ég hef ver
ið spurður hvort þau virki-
lega yrðu marglit og jafnvel
það hvort þetta væri aðeins
upphaf á stærri seríu blóma-
merkja.
Þetta sýnir, að tekist hefur
að vekja þó nokkra athygli á
íslandi með þessari útkomu
blómamerkjanna. Það versta
var að ekki var hægt að boða
útgáfuna nokkuð fyrr en gert
var, því að þá hefði verið
betri tími til kynningar á
mérkjunum. Að vísu hafði út
gáfa þeirra spurst út eitthvað
hálfum mánuði til mánuði áð
ur en tilkynningin var gefin
út, en það var þó ekki svo að
hægt væri að birta neinar
fregnir, jafnvel þótt þá þegar
ar væri kunnugt um verð-
gildin og fleira.
HEIMSSÝNINGIN.
Heimssýningiir í Briissel,
vekur geysiathygli um allan
beim, ekki hvað síst meðal frí
merkjasafnara, sem nú fá
mirgar nýjar útgáfur handa á
milli. Mesta athygli til þessa
hafa vakið Belgisku merkin,
merki Sameinuðu þjóðanna og
Yatikansins.
Má segja að þarna sé risið
upp nýtt mótív fyrir þá er
slíku safna, enda seljast merk
in vel eftir því sem erlend frí
merkjatímarit herma.
VERÐ Á FRÍMERKJUM.
Þeirri spurningu hefur
verið beint mikið til mín und
anfarið, hvort ekki verði mik
il verðhækkun á frímerkjum
eftir acl efnahagsmálafrum
varp ríkisstjórnarinnarinn-
ar fór í gegn á alþingi.
Sé þess gætt, að merkin
lækka ekkert á erlendum
markaði, en eigi að kaupa þau
þaðan fyrir gjaldeyri, þá hef
ur hann hækkað í verði um
55% og eftir því ættu merki
alménnt að hækka sem því
nemur.
Að því er varðar næstu út
gáfu af bókinni íslenzk frí-
merki, þá vil ég þó geta þess
að verðhækkanir á merkjum
í henni, munu ekki verða svo
miklar yfirleitt, eða réttar
sagt, mun meiri í sumum til
fellum, en minni í öðrum.
Ástæðulaust tel ég þó að láta
ekki erlend merki almennt
hækka um 55% frá því sem áð
ur var, því að sérstaklega sé
um betri merki að ræða, þá
eru ekki svo margar leiðir til
að eignast þau án þess að
verðhækkun komi fram.
Með þessum ráðstöfunum
og svo verðsveiflum þeim, sem
orðið hafa á ísl'enzkum frí-
merkjum, er verðlagning sú er
lögð er til grundvallar í síð
ustu útgáfu „íslenzkra frí
merkja“ þegar orðin ailt of
lág. En svona er með alla verð-
lista, þeir ganga úr sér og því
verða nýir að koma á ári
hverju. Væntanlega tekst að
koma næstu útgáfu á markað
inn um leið og sýningin Frí
merki opnar í haust.
OLLUM ÞEIM,
sem heimsóttu mig eða á annan hátt sýndu mér vin-
semd og virðingu á 90 ára afmæli mfnu, 11. iúní s.l.
þakka ég af alhug og bið guð að blessa ykkur öil.
Lifið heil.
Sigurveig Einardóttir,
Kirkjuvegi 10 -— Hafnarfirði..
S
s
V
s
s
s
s1
V
s
V

Faðir minrt,
ÞORGEIR ARNASON,
andaðíst 17. júnf að heimili sínu, Grettisgötu 60.
Jarðarförin er ákveðin föstudaginn 27. þessa mánaðar kl,
10,30 fyrtr hádegi frá Fossvogskirkju.
Blóm afbeðin, en ef einhver hefði hugsað sér að minnast
hans, er vinsamlegast bent á Mirrningarsjóð óháða safnaðarins.
Guðrún Þorgeirsdóttir.
/