Alþýðublaðið - 25.06.1958, Qupperneq 6

6
Alþýðublaðið
Miðvikudagur 25. júní 1958.
Sunnudagur.
. . . MEÐAL annarra far-
j þega 'hér um borð í Gullfo.ssi
V eru no'kkrir hestar í stíum á
\ framþiljum. — Þeir eru
1 hvumpnir, blessaðir kallarn-
\ ir, þegar maður kemur ná-
\ lægt þeim. Stáurnar eru litl-
] ar, svo þeir verða að standa
þétt saman, og yfir þá eru
breiddar seglduksyfirbreið-
’ ur, svo þeir 'sjá naumast út.
) Sennilega fer betur um þá
) hér en niðri í le.sl, en þegar
) ég sit 'hér við gluggann í rcyk
salnum og verður litvð á tögl
1 in', sem bærast í golunni og ó-
rólega fætur, sem tvístíga á
hálminum í þröngrj kvínni,
verður mér l'öngum á að
spyrja: Hvar lauk ykkar
frelsi? Hvert verðið þiö leidd
I ir úr þessari kró?
) Því ex nokkuð táknrænna
) um helsi hversdagsleika og
) bönd lífsins en ungir, íslenzk
i" ir hestar í litilli kró á skips-
þilfari úti á reginhafi? Þeir
vitna um tapað frelsi og týnd
i ar heiðar, horfin öræfi og yf-
irgefna átthaga. Enginn veit,
i hvað bærist í hugum þeirra,
) er þeir stíga ölduna óróls-gir
j og hvumpnir, og í augum
) þeirra er ekkert nema bam-
inn ótti, og kannski ásökun,
sem er í senn máttlaus og
særð. Ég veit ekki heidur,
jí hvaða heimfoyggð ætti að
speglast í þessum stóru, vök-
ulu augum, — kannski norð-
lenzkur dalur eða borgfirzk-
ur afréttur, lygn heiðatjörn.
eða rennandi lind í mosató
fram til fialla, —• en hitt veit
ég, sem þeir vita ekki, að
'þassa heimbyggð munu þeir
aldrei sjá framar, þótt ég
snúi heim innan skamms.
Sá er munur é sjáifstæði
og ásjálfstæði. Annars munu
þessir hestar vera á leið til
Skotlands, þar sem þeir
verða leigðir út til skemmíi-
' ferðalaga urn hálöndin.
Mánudagur.
. . . Þau eru ekki aiveg
komin á leiðarenda görnlu
hjónin amerísku, sem hér
eru um borð. Þau lögðu p.f
stað frá heimalandi smu í
New Jersey fyrir tæpum
mánuði og búast varla við að
koma heim aftur fyrr en eflir
ár eða meira. Þau eru á hnatt
reisu, gömlu hjónin. Hann er
verkfræðingur, sem hættur
ér síörfum, og vegna staría
sinna áður, hefur haníi
flækzt víða um heim. jMú er
meiningin að rifja upp göm-
ul kynni og fara að engu óðs
lega, en stanza víða og iengi
á sumum stöðum. Þau ætla
að fara sem minnst á sjó, a.ð
þau mögulega geta, helzt ekk
ert í lofti, en fara landleið
sem mest þau mega, og á
þann veg, að þau kynnisi
fólki sem mest og bazt.
Þessi hnattreisa þeirra
gömlu hjónanna hófst í raun
inni með háIfsmánaðaT'dvöl á
íslandi. Áttu þau ekki nógú
sterk orð til að lýsa ánægju
sinni yfir dvölinni á Íslandi
sem að mörgu leyti varð
þeim heil opinberun. Þau
lentu hjá góðu fólki á ísiandi
og kynntust landi og fólki
furðu vel á svo stuttum tíma.
En þeim þótti matseðlar á
veitingahúsum fábreytilegir,
er þau borðuðu úti, annað
hvort fiskur eða lambakjöt.
En það bætti þó mikið úr
skák, að fiskurinn var góð
ur. Þau lærðu bókstaflega að
borða fisk. Hins vegar þóttu
þeim veitingahúsin ótrúlega
lítið auðkennd, íslendingar
hljóta - að vera feimnir í
skiltagerð, sögðu þau, ó-
kunnugir finna engin veit-
ingahús nema Borg!
Ekki töldu þau alls kostar
rólegt um borð í Gullfossi á
nóttunni, þótt á fyrsta far-
rými væri, hávaði og !æti,
allt að því gauragangur, —
langt fram á nótt. En það
er önnur saga. ístentíingar
virðast vera eins og kálfa.r á
vordegi, ef þeir kornast í
gott færi við vínföng, og þá
er ekki að sökum að spyrja.
Lítið tillit tekið til annarra.
En gömlu hjónin gátu mikið
fyrirgefið eftir veruna á ís-
landi, og er það vel.
Þriðjudagur.
. . . Það er óneitanlega tals
vert haldið á spöð.mu.n að
vakna um borð í Gullfóssi í
Leith að morgni, skoða Ed-
inborg í klukk’itíni" eftir
tuttugu mínútna ferð í leigu-
bíl neðan frá höfninni, setj-
ast upp í lest klukkan stund
arfjórðung fyrir ríu, þjo.a
suður eftir án þess að stanza
nokkurs staðar, koma til
London klukkan tuttugu
mínútur yfir fjögur. eftir
rúmlega sex og hálfs tíina
ferð — og vera síðan a 17.
júní samkomu íslendinga um
kvöldið. En allt tekst þetra
með ró og stíllingu. Á ferða-
lögum á maður aðeins Hð
hafa eitt boðorð, hvað mikið
sem maður er annars t.5
flvta sér, og það er: að tara
lífinu með ró. Annars cr
þessi hraðferð frá Edinborg
til London á hálfum sjóunda
tíma einhver bezta járnbrant
arferð, sem ég hef farið. Og
ensku lestirnar eru að verða
miklu þokkalegri en áður,
vagnarnir nýlegir og sætjn
ágæt.
íslendingasamkoman á
Café Royal við Regeni Street
fór hið bezta fram. Dr. Kri.st
inn Guðmundsson ambassa-
dor flutti hátíðarræðuna, en
áður um daginn hafðí sam-
kvæmt venju verið boð inni
hjá bonum. Dansinn var ekki
sérlega fjörugur, enda
kannski vart við að búast,
þar sem dömurnar voru
miklu fleiri. Það virðist vera
svo, að jafnan sé stærstur
hópur ungra stúlkn,-» að
heiman hér í London. Samt
eru þær víst í færra íagi
núna. En svona var betta
fyrir tveimur árum, þegar
ég var á 17. júní samkomu
íslendingafélagsins þá voru
ungu stúlkurnar flestar.
Ekki þarf að efa, aó ungu
stúl'kurnar okkar tóku sig
þarna vel út, sumar klæddar
samkvæmt nýjustu tízku, —
bæði með tilliti til síddar og
víddar. -— Þetta var góð sam
koma, og allir skemmtu sér
prýðilega.
MiSvikudagur.
. . . í fljótu bragði tekur
maður langmest efti- því,
hér í borginni, sérstaklega ef
maður hefur verið hér áður,
— að strætisvagnarnir ganga
ekki. Hinir tvílyftu strætis-
vagnar setja alltaf geysimik-
inn svip á Lo'ndon, og eigin-
lega finnst manni þetta varla
vera sömu göturnar án
þeirra.
Verkfall strætisvagnstjóVa
hefur nú staðið síðan í byrj-
un maí, og er kominn töla-
verð harka í málið. í morg-
un leit út fyrir, að verkfall-
ið leystist á morgun, en þeg-
ar líða tók á dagi.nn fór allt
út um þúfur á ný, og er út-
litið sizt betra í kvöld en oft
áður. Þetta er mjög bagalegt
fyrir fjölda manns, þótt borg
arbúar taki þessu orðið með
furðumikilli ró. Samt eru
fréttir af verkfallsmálinu að
alfyrirsagnir blaðanna dags
daglega.
Stjórnin hefur þybbast
mjög við að láta málið veru
lega til sín taka, því að hún
vill að sjálfsögðu stemr.ia
sem mest stigu fyrir verk-
fallaöldu. Og þegar á dag-
inn kom, að Lundúnarbúar
sættu sig furðu vel við s træt
isvagnaleysið, þótt bagalegt
sé fyrir flesta, varð stjórnm
fastari fyrir og hótaði jafn
vel hörðu, ef til samúðar-
verkfalla kæmi að ráði Svo
verkfallið er pólitískt, eins
og flest verkföll verða, e£
þau standa tii lengdar.
Ég sé mikið eftir stræíis-
vögnunum, því ein aðal-
skemmtun mín í stórborg cr
jafnan að ferðast langferðú
með vögnum, horfa á fólkið,
sem inn kemur og úf fer,
hlustaá óm af samtali hoppa.
út, ef eitthvað nýstárlegt ber
fyrir augu fyrir utan, c. s.
frv. Þetta er allt öðru vísi
niðri í jörðinni, þótt ég Kunni
ekki illa við neðanjarðariest
irnar.
Fimmtudagur.
. . . Gamla Kensington er
sjálfri sér lík, engar stór-
breytingar sjáanlegar k yíir-
borði nema Indverjum og
ýmsu þeldökku fólki virðist
fjölga töluvert í hverfinu. —
Þetta.garrla borgarhverfj. er
ákaflega konunglegt í nafn-
giftum, og { andrúms.loftinu
liggur því blær gamaila
sagna og ævintýra. Hver gat
an hér í kring er heit n utan
í eða eftir prinsum, drortn-
ingum og drottningavmönn-
um. Hverfið heitir líka Hin
konunglega Kensington. —
Langmest ber hér á löinu n
Viktoríu sálugu drottnmgar
og Alberts manns hennar —
enda bjuggu þau 'hér í hverf-
inu, 'blessuð hjónin. Hér eru
Viktoríugrófir, Viktoríugót-
ur, Viktoríuvegir, Viktoríu-
stígar. Viktoríubrautir, Vikt-
oríustéttar, o. s. frv. o. s.
frv. í það óendanlega, og
sama má segja um vinsældir
Alberts drottuingarmanns
hér um slóðir. T. d. eru Hest
hús Alberts prins hér á baK
við, en þar eru b^ra ekki
konungleg hesthús, ems og
vitanlega voru hér aús staðar
áður fyrr. heldu bílskúrar
og bílaverkstæði. Og sums
staðar er búið í gömlu hest-
húsunum, enda munu hinir
konunglegu kúskar hafa bú-
ið uppi yfir hesthúsunum
hér áður fyrr.
Kensington er ágætis
hverfi. Það liggur að Kens-
ingtongarðinum, sem er á-
fasíur Hyde Park ■— og því
getur maður komizt bur'. úr
umferð og götum á þann hátt
að ganga faeinar mínútur
inn í garðinn. Þá hverfur
stórborgin, og maður er eins
og upp í sveit!
Föstudagur.
. . . Og enn rignir har.n!
Það rigndi hér látlaust í allt
gærkvöld, og í morgun hefur
stórrignt. í fyrradag var veðr
ið hins vegar prýðilegr. • —
Lundúnarbúar segja, að vor-
ið hafi verið mjög sæmilegt,
ágætt veður annan hvorn
dag að minnsta kosti.
En um hádegið birt; ögn
upp og þá labbaði ég mig hér
út á Gloucester Road til að
skoða mig um. Aðaierindið
var að gá, hvort krítarteikn
ingin væri enn á gangstétt-
inni við Stefánskirkjuna. —■
Og mikio rétt! Þarna var hún
á sínum stað. Þegar ég var
fyrst í Loiidon fyrir mörg
um árum, gekk ég svo að
segja daglega fram hjá ’pess-
ari krítarteikningu, og ég
mundi áreiðanlega sakna
hsnnar, ef hún væri hér ekki
meir!
Engin skyldi ætla, að hér.
væri um merkilegt lista-
verk að ræða, veniuleg
ar póstkortasvipmyndir úr
borginni, rissaðar með töflu-
litkrít á steinstéttina. En að
baki myndarinnar, sem er
um m., og skipt er um
á nokkurra daga fresti og
stundum oftar, er merkileg
saga. Sá, sem teiknar, er eig-
inlega ekki raunver'i'egur
betlari, þótt hann setji
gamla hattkúfa sinn hvoru
megin við myndina og skrifi
þökk fyrir við þá. Sjálfur er
hann sjaldnast við, enda hef
ur hann annan „vinnustað“;
einhvers staðar niðri í borg.:
En margir Iáta pennv og
penny hrjóta í hattkúfana,.
því að með þessu vinnur:
hann fyrir sér og fjölskvldu
sinni. Og það sem meira er:
Hann hefur kostað tvo syni
sína í skóla af þessum tekj-;
um, og nú munu þeir um það
bil komnir í gegnum háskóla.
Svo þetta er merkilegt lista-
verk! Ég sá teiknarann'
liggja. á götunni við að mála
áðan (rigningin er honum
ekki góð), og hann er orðinn
ósköp gamall, karlinn.
Laugardagur.
. . . Og nú fóru strætis-.
vagnarnir af stað í morgun!
Sá fvrsti fór nú reyndar í
gang kl. hálfellefu í gær-
kvöMi, en i morgun voru
rauðu ferlíkin komin á kreik.
um allar götur. Ég sá á end.
ann á vini mínum nr. 49„
vagninum, sem gengur hér.
um Gloucester Road, þegap
ég leit út um gluggann um
áttaleytið.
Hér er þá lökið sjö vikna
verkfalli, og fyrirsagnir
allra blaða eru um það,
mynd af fvrsta vagnstjóran
um, sem ók af stað. fyrsta
farþeganum, sem tók sér far
og fyrsta farmi’ðanum, sem
kej^ptur var. Heldur eru
skiptar skoðanir um ávinn-
inginn af þessu verkfalli,
framkvæmdastjóri vagn.
stjcrafélagsins segir sigur
unninn, forstjóri vagneig-
enda. sem vitanlega er Sir,
segir allt annað, Hann s'egir
Framliald á 8. síðu.
^BIFREIÐIN
SHELL
E N S'í M 1
■ JJ|§
- m SlléftSss
. iíAWyt
meá i