Morgunblaðið - 06.09.1940, Blaðsíða 8

s
jPldrðttttMa(t&
Föstudagur 6. sept. 1940-
^WPMWlr^VV VVrv
ÞÚSUNDIR MANNA
lesa kaupskaparauglýsingar
Morgunblaðsins. Það getur því
ekki hjá því farið, að þær hrífi.
HEILHVEITI,
Sagogrjón og Viktoríubaunír
nýkomið. Þorsteinsbúð, Grund-
arstíg 12, sími 3247- Hring-
braut 61, sími 2803.
VALDAR KARTÖFLUR
á 25 aura l/% kg. og gulrófur.
Þorsteinsbúð, Grundarstíg 12,
sími 3247. Hringbraut 61, sími
2803.
HEY TIL SÖLU
Sími 3799.
SVART SILKIFLAUEL
í samkvæmiskjóla nýkomið
Saumastofan Uppsölum. Sími
2744.
EFTIRMIÐDAGSKJÓLAR
blússur og pils altaf fyrirhggj-
andi. Saumastofan Uppsölum
Sími 2744.
GLERPfPUR
53 cm. langar og 10 mm. í þ/er-
mál, til sölu. Tækifærisverð. —
Uppl. í síma 5708 og 5990.
5 MANNA BÍLL
moderne. Tækifærisverð. A.v.á
SPEGILLINN
til sölu, 14 árg. Verð kr 80,00.
A. v. á.
TRYPPAKJÖT
kemur í dag kl. 4. — Von, sími
4448.
HÚS TIL SÖLU
í Hafnarfirði. Uppl. B. M. Sæ-
berg. Sími 9271.
. 5 MANNA BÍLL TIL SÖLU
moderne. Tækifærisverð. A.v.á
KÁPUBÚÐIN
Laugaveg 35. Úrval af kápum
og Swaggerum. Einnig fallegar
kventöskur.
FRAKKAR og SVAGGERAR
fyrirliggjandi í miklu úrvali.
Guðm. Guðmundsson, klæð
akeri. Kirkjuhvoli.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið-
ina og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
eíma 1616. Við sækjum. Lauga-
yegs Apótek.
KAUPUM FLÖSKUR
etórar og smáar, whiskypela,
giðs og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
Ferð til Kanaríeyja ...
28. dagur
„Bróðir eðar er vonandi ekki
lasenn ‘ spurði móðir Henning-
way með viðkvæmni. „Jeg vona
og beð, að það sje ekkert, sem
valdið hefir honum óróleika“.
„Hann er dálítið fölur“, sagði
Susan, „en það er ekkert alvar-
legt“.
„Einmitt“, sagði móðir Henn-
ingway.,, „Kannske það sje maga-

^Fjelagrslíf
FERÐAFJELAG fSLANDS
ráðgerir að fara berja- og
skemtiför austur í Grafning
næstkomandi sunnudag. Ekið
austur Mosfellsheiði, niður með
Heiðabæ óg suður með Þing-
vallavatni og Sogi suður með
Ingólfsfjalli og yfir Hellisheiði
til Reykjavíkur. Lagt á stað
kl. 8 árdegis frá Steindórsstöð
Farmiðar seldir á skrifstofu Kr.
Ó. Skagf jörðs, Túngötu 5 á laug
ardag, kl. 10 til 12 og um
kvöldið kl. 7 til 9.
ÞAÐ ER EKKI UNT
að fá leigjendur eða húsnæði,
ef - það tekst ekki með auglýs-
ingu í Morgunblaðinu.
NÝTÍSKU ÍBÚÐ
til leigu í Vesturbænum. Tilboð
merkt X, sendist Morgunblað-
inu.
EINHLEYP HJÓN
óska eftir þægilegri 2—3ja
herbergja íbúð 1. okt. Sími 5221
VANTAR 2 HERBERGI
og eldhús 1. okt. — A. v á.
TÝNDIR MUNIR
koma nær altaf til skila, ef þeir
eru auglýstir í Morgunblaðinu.
27 ára reynsla.

FLÖSKUVERSLUNIN
á Kalkofnsvegi (við Vörubíla-
Btíjðina) kaupir altaf tómar
flöskur og glös. Sækjum sam-
ntundis. Sími 5333.
ÞAÐ ER ÓDÝRARA
að lita heima. Litina selur
Hjörtur Hjartarson, Bræðra-
borgarstíg 1. Sími 4256.
SJÓMANNASTOFAN
í Reykjavík óskar eftir hentugu
húsnæði 1. október. Upplýsing-
ar gefur S. Á. Gíslason, Ási.
BESTI TENGILIÐUR
milli vinnuveitenda og vinnu-
þiggjenda er smáauglýsing und
ir þessari fyrirsögn.
NOKKRA SMIÐI
og verkamenn vantar mig við
timburhúsbyggingar. — Heima
Mánagötu 25, kl. 7—8 síðd.
Einar Einarsson.
OTTO B. ARNAR
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum.
REYKHÚS
Harðfisksölunnar við Þvergötu,
tekur lax, kjöt og fisk og aðrar
vörur til reykingar.
ROTTUM, MÚSUM
og alskonar skaðlegum skor-
dýrum eytt úr húsum og skip-
um. — Aðalsteinn Jóhannsson,
meindýraeyðir. Sími 5056, Rvík.

EftlrÍA. J. CRONIN
verkur, eða þá að honum hafi
leðið illa í nótt?“
Það varð þögn. 1 gegnum kyrð-
ina heyrðist áraglam og bátur
lagðist við slcipshlið“.
„Hjerna er báturinn“, sagði
Jimmy alt í einu. „Þessi þrjú fara
nú í land í Orotava“.
„Fegin er jeg“, sagði móðir
Henningway og þeytti vindil-
stúfnum út í sjó. „Mjer lá ekki
við gráti, þegar þau kvöddu okk-
ur við morgunverðarborðeð. Mary
er ágæt, alt í lagi með hana, það
er ekki hægt að komast hjá því
að Iíka vel við hana. En hen tvö
— mannleg náttúra verður altaf
mannleg náttúra, en fari alt kol-
að, ef maður verður ekki að setja
takmörk einhversstaðar“.
Harvey stóð í klefadyrum sín-
um og sá bátinn nálgast, þar til
hann fór í hvarf við skipshlið-
ina. Honum varð þungt um
hjartarætur. Hann hlustaði á, þeg
ar verið var að skipa farþega-
flutningnum út í bátinn. Snögg-
lega Ieit hann upp og sá Mary,
ferðbúna, standa í ganginum og
horfa á hann.
„Þá er jeg að fara“, sagði hún
lágt, svo Harvey heyrði varla til
hennar.
Hann starði á hana eins og í
draumi. Hún var að fara.
„Jeg kvaddi ykkur öll við
morgunverðinn' ‘.
„Jeg veit þess gerist engin þörf
að jeg komi, en báturinn er við
skipshlið".
„Já, jeg sá hann koma“, hann
hætti í miðju kafi og leit á úrið.
Hendur hans skulfu.
„Það er svo undarlegt að fara
í svona mistri“, sagði hún og tal-
aði jafn lágt og áður. „Alt er svo
undarlegt. Jeg býst samt við, að
sólin skíni á morgun. Það gerir
mun“.
„Já, það gerir mun“.
Honum fanst alt í einu hún
líkjast einna helst þreyttum
fugli.
„Strax og þjer eruð komnar í
land, líður yður betur. Jeg veit
að yður leiðist að fara af skip-
inu“, sagði hann með áherslu.
„Auðvitað“. Hún reyndi að
brosa, en brosið varð að stunu.
Tár komu fram í augu hennar.
„Skiftið þjer yður ekkert af
þessu“, sagði hún. „Það er ekk-
ert að mjer, en mjer verður það
oft á að haga mjer kjánalega“.
„Líður yður annars vel?“
„Já, auðvitað. Verið ekkert að
hugsa um þetta“.
Hún rjetti honum hendina.
* „Jæja“.
Hann tók í hönd hennar, hún
var lítil og hlý. Hann hafði sár-
an sting fyrir hjartanu. Ilann
sagði loðmæltur;
„Jeg kem ekki að bátnum“.
„Nei — þjer skuluð ekki
koma“.
Sársaukinn í hjarta hans neyddi
hann til þess að útskýra:
„Þau hin — þau verða þar“.
„Já“.
„Svo hjerna kveðjumst við“.
Hún hafði síðustu orðin eftir
honum, eins og hún hræddist þau.
Augnablik stóð hún hreyfingar-
laus og eins og yfirgefin. Alt í
einu varð hann heltekinn af eyði-
tilfinningu. Ekki lengur var hönd
hennar í hans hendi. Hún var
farin.
Hann settist og ljet höfuðið
hvíla í höndudf sjer. Hann sá
ekki bátinn hverfa út í mistrið.
Aldrei áður hafði hann verið
svona einmana. Hann fann í fyrsta
sinni á æfinni til sársauka yfir
því að vera einn og vinalaus, rif-
inn frá verki sínu og kominn um
borð í þetta skip fyrir tilstilli
örlaganna.
Regnið jókst og sjófuglarnir
görguðu. Á morgun gat verið kom
ið sólskin, en núna, þegar Aure-
ola klauf öldurnar, var aðeins
sorg í huga Harveys.
14. kapítuli.
Brátt var þó rigningin fyrir-
aftan þau.
Hinni stuttu siglingu til Santæ
Cruz var lokið, Aureola lagðist
í sólskini við festar.
Susan leit á borgina, sem lái
eins og fagurt útsprungið blóm-
upp fjallshlíðarnar, niður í klef—
ann til bróður síns.
„Við erum komin, Robbie, loks-
ins erum við komin hingað“. Húu.
var í sjöunda himni og ennþá var-
eins og fargi væri ljett af liennr
við brottför Elissu.
Robert sneri baki í hána, beygði
sig yfir töskurnar og var að
rjála við ólarnar. Það var eins-
og hann hefði sprottið upp til
þess að látast vera að hafa eitt-
hvað fyrir stafni.
Hún varð mjög undrandi á svip-
inn; að láta niður í töskur hans
var algjörlega hennar verk.
„Hvað“, sagði hún, „hefi jeg
gleymt einhverju ?“
„Jeg var að herða á þessari.
ól“, muldraði hann, án þess að
líta upp. „Mjer sýndist hún ekki
vera eins vel spent og hún á a5
vera“.
Hún svaraði ekki, heldur
horfði hugsandi á þar sem hann.
var að kippa í ólina. Loksins stóð
hann upp, rauður í framan og
sneri sjer að henni.
„Líður þjer betur nú?“ spurði;
hún.
„Já“.
„Jeg var með áhyggjur út af
þjer í morgun“, hjelt hún áfram.
„Jeg var hálft í hvoru að biðja.
Leith læknir að líta á þig“.
Hann roðnaði.
„Nei, nei“, flýtti hann sjer a'ð-
segja. „Jeg get ekki — jeg vil
ekki láta hann líta á mig“.
„Hvað er þá að þjer, Robbie?“
Hún horfði spyrjandi á hann og
neyddi hann til þess að mætæ»
augnaráði sínu.
Framh.
onruSj nnm^j^unnhc^lríii.
T ísef hjet maður nokkur,
” Bjarnason. Hann var umrenn-
ingur. Enginn var Jósef óknytta-
maður, og eitt sinn, er menn
ræddu við hann um háttu hans,
mælti hann: „Jeg er ekki þjófur.
Hann Símon bróðir minn er þjóf ■
ur. Hann hefir það af honum
föður mínum, ólukkan þann
arna!“
Eitt sinn kom Jósef á flakki
sínu að Hvammi í Vatnsdal. Bjó
þar þá sýslumaður Björn Blöndal.
Jósef hafði varning nokkurn fá-
nýtan meðferðis og bauð til fals,
en enginn vildi kaupa. Einhver
heimamanna sagði Jósef, a-ð hann
skyldi varast að flíka þar með
vörur sínar, því ef sýslumaður
vissi, að hann væri með prang,
þá mundi hann taka af honum
vöruna. Jósef hræddist þetta og
fól þoka sinn. Sýslumaður frjetti
erindi Jósefs, fann hann að máli
og inti eftir um ferðir hans. Jós-
ef sagði af hið ljósasta. Sýslu-
maður spurði, hvort hann hefði
varning nokkurn að selja. Jósef
játti því. Sagði sýslumaður hon-
um, að slíkt liðist eigi, og hlyti
hann að missa þar varning sinn.
„Ekki kvíði jeg því“, sagði Jós-
ef, „þjer getið ekki tekið hanu
af mjer. Jeg sá svo um, að þjer
fynduð ekki pokann minn“.
„Ekki trúi jeg því“, mælti
sýslumaður.
„Jú, þjer skyluð aldrei finna
hann“, svaraði Jósef, „því jeg
faldi hann hjerna í túninu, 20
þúfum fyrir neðan lambhúsið".
Sýslumaður hló að einfeldni
Jósefs og ljet hann sleppa með
poka sinn.
★
Bóndi nokkur sat í smiðju að
smíðum og kynti steinkolum.
Hann sjer út um dyrnar ferða-
mann detta ofan um ís á á, sem
rann fyrir neðan túnið. Hann
hleypur til og fær bjargað mann-
Inum, en með litlu sem engu lífs-
marki, ber hann heim í smiðju
og fer að reyna að láta hann
vitkast, leggur hann í því skyni
ofán á aflinn á grúfu og vissi
hÖfuðið fram, en glóðin fyrir afl-
inum beint undir vitum hans. Eft-
ir nokkra stund tekur maðurinn
að kippast við og vitkast, lýkur
upp augunum, sjer eldinn og finn-
ur kolaweykinn; verður honum þá
þetta að orði: „Það grunaði mig;
lengi, að hjer mundi jeg Ienda“..
Kona ein á Bjarnareyjum k
Breiðafirði misti mann sinn í sjó-
inn, og er hún vissi, að svo hafði
að borið, mælti hún: „Það var
auðvitað, að feigð kallaði að lion-
un, því skrattinn minti hann á ao
taka þann eina nýja skinnstakk,
er hann átti, og fara til fjand-
ans með hann“.
Maður nokkur spurði íra, bvort
ekki væri mikill hávaði af tví-
burum hans á næturnar.
„Jæja“, svaraði írinn, „það er
ekki svo slæmt; það heyrist svo
mikið í öðrum, að það yfirgnæfir-
hinn“.