Morgunblaðið - 29.10.1940, Side 8

8
J$orgtœMa&t&
Þriðjudagur 29. okt.i 194®:.
WVyvi*| wrw“KjriB/
VENUS RÆSTIDUFT
drjúgt — fljótvirkt — ódýrt.
Nauðsynlegt á hverju heimili.
Ferð
58. dagur
til Kanaríeyja .. ..
Eflir A. J. CKOMN
HÚSGÖGNIN yðar
mundu gljáa ennþá betur, ef
þjer notuðuð eingöngu Rekord
húsgagnagljáa.
HÚSÐÝRAÁBURÐUR
tál sölu. Uppl. í síhia 5389.
1. FL. FILERINGARGARN
tM sölu. Suðurgötu 15 III. Sími
2346.______^
ÓDÝRT K3ÓLAEFNI
Organdy mislitt og hvitt,
Taftsilki, Spegilflauel, og Ullar-
flauel og mislit flauel, Silkiund-
irsett, Flóael, margir litir, Gard-
inuefni mjög falleg. Verslun
Guðrúnar Þórðardóttir, Vestur-
götu 28.
EN6K KÁPUEFNI
nökotnin. Verslunin Manchest-
ei% Aðalstreeti 6.
ENSK KVEN-NÆRFÖT
kr. 4.50 settið. Magabelti kr.
7.95. Silkisokkar kr. 3,75. —
Manchester, Aðalstræti 6.
KÁPUBÚÐIN
Laugavegi 35. Úrval af kápum
og Swaggerum. Einnig fallegar
kventöskur.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið-
ina og komið til okkar, þar sem
J»jer fáið hæst verð. Hringið í
síma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
KAUPI HÚSGÖGN
bækur og fleira. Fornsala» —
Hverfisgötu 16.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðaátræti 10. Sími 6395.
Sækjum. Opið allan duginn.
EFTIRMIÐDAGSK JÓLAR
blússur og pils altaf fyrirhggj-
andi. Saumastofan Uppsölum
Sími 2744.
SP ART A-DRENGJ AFÖT
Laugaveg 10 — við allra hæfi.
HARÐFISKSALAN
Þvergötu, selur góðan þurkaðan
saltfisk. Sámi 3448.
ÞAÐ ER ÓDÝRARA
að lita heima. Litina selur
HJðrtur Hjartarson, Bræðra-
borgarstíg 1. Sími 4266.
KAUPUM
tðma atrigapoka, kopar, blý og
ahanjnium. Búðin, Bergstaða-
atræti 10.
FLÖSKUVERSLUNIN
á Kalkofnsvegi (við Vörubíla-
fdöðina) kaupir altaf tómar
flöskur og glös. Sækjum sam-
fitundis. Sími 5333.
26. kapítuli.
Hún þakkaði guði fyrir að Ro-
bert var til, um leið og hún gekk
í áttina til ekru Rogers. Haun
mundi hugga hana og skilja til-
finningar hennar.
Regnið streymdi niður svo hún
varð rennandi blant. II ún ojmaði
hliðið og gekk upp akbrautina.
Það logaði aðeins Ijós í einum
glngga á neðstn hæðinni. Þegar
hún kom inn í setustofuna sat
K. R.-INGAR!
Munið aðalfund félags-
ins í kvöld kl. 8V2 í
Kaupþingssalnum. Mætið stund-
víslega. Stjórn K. R.
I. O. G. T.
ST. VERÐANDI NR. 9.
Fundur í kvöld kl. 8.
1. Inntaka nýliða.
2. Skýrsla hlutaveltunefndar.
3. Kosning embættismanna.
4. Erindi: Hr. Sig. Magnússon
löggæslumaður.
5. Saga: G. K.
6. ? ? ? ?
ÍÞRÓTTAFJEL. TEMPLARA
Fimleikaæfingar eru nú að
byrja. Fyrsta æfing kvenflokks
er í kvöld kl. 9!/2> og verða æf-
ingar í þeim flokki tvisvar í viku,
þriðjudaga og föstudaga á þess-
um tíma. Æfingarnar fara fram
í leikfimishúsi Austurbæjar-
skólans. Kennari er Fríða Stef-
ánsdóttir. — Æfingatími pilta
verður tilkyntur síðar.
3ájta$-fundi&
KARLMANNSVESKI
tapaðist aðfaranótt sunnudags
við Laufásveg 60. Vinsamlegast
skilist gegn góðum fundarlaun-
um á Laufásveg 60, niðri.
LÍTIÐ HERBERGI
óskast í eða við Miðbæinn. Upp-
lýsingar í síma 5908.
hafnarfjörðurT”
TIL LEIGU
2 herbergi. Uppl. Suðurgötu 28.
V.v

VÖNDUÐ OG SIÐPRÚÐ
stúlka óskast í vist á heimili
Jóns Helgasonar, Fatabúðinni.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi. Sent um allan bæ.
Bjðm Jónsson, Vesturgötu 28.
Sími 3594.
KÁPUR og FRAKKAR
fyrirliggjandi. Guðm. Guð-
mundsson, dömuklæðskeri —
Kirkjuhvoli.
KAUPI GULL
bg silfur hæsta verði. Sigurþór,
Hafnarstræti 4.
NOKKRA SENDISVEINA
vantar. Uppl. á Vinnumiðlunar-
skrifstofunni.
BÍLSTJÓRI
óskar eftir atvinnu við akstur.
A. v. á.
OTTO B. ARNAR
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum.
Rogers við horðið og var að lesa
Nýja Testamentið.
Hann var einn.
Hann leit npp og athugaði hana
frá hvirfli til ilja og gerði sig
líklegan til þess að segja nokkur
vel valin orð.
„Sve þjer eruð komnar aftur“,
sagði hann og röddin var kulda-
leg.
„Jeg ætla að tala við hróður
minn“, flýtti hún sjer að segja.
Ilún var hrædd og máttlaus við
þessar kuldalegu móttökur.
Rogers tók ofan spangargler-
augun og setti frá sjer. Svo starði
hann á hana aftur.
„Bróðir yðar, svo þjer viljið ná
í bróðir yðar“, sagði hann og hló
illgirnislega. „Já, ungfrá góð,
mjer finst það mikið! Það kalla
jeg mikið!“
Framkoma hans vakti altaf
meiri og meiri hræðslu hjá henni.
Hún hafði engan kraft til þess
að svara fyrir sig.
„Halið þjer ekki svona áfram !“
hrópaði hún. „Er hann uppi? Er
hann ekki heima? Segið mjer það
fljótt. Jeg verð að fá að vita það“.
„Svo þjer veriðið að fá að vita
það“, sagði hann með djöfullegu
glotti. „Það er ágætt. Systir trú-
boðans verður auðvitað að fá að
vita það. Ef þjer viljið fá að vita
það“, kallaði hann upp yfir sig,
„þá skal jeg segja yður það. Hann
er farinn. Já, hann er farinn,
þetta kvikindi. Hann hefir ekki
komið aftur síðan daginn sem
þjér fóruð. Hann fór til Santa
Cruz og þar er hann nú, sokkinn
djúpt í syndina“.
Hún fölnaði; hún skildi varla
við hvað hann átti.
„Santa Cruz. Hvað er — hann
að gera þar?“
Aftur hló hann hæðnislega.
„Svo þjer viljið fá að vita það
líka. Jeg býst við að kröfur yðar
taki engan enda. Það er svo sem
gagnið að ykkur! Þið systkinin
komið langt að til þess að frelsa
þemnan sj-nduga stað. Já, gefa
innfæddum gott fordæmi og lönd-
um yðar líka — þið komið með
guðs blessaða «rð“. Og bann
strauk með ástríki miklu um bók-
iua, sem lá fyrir framan hann.
Hún var í dauðans angist yfir
að vera ein með þessum öfga-
manni, stormurinn æddi úti fyrir,
regnið lamdi utan húsið, elding-
unum laust niður og hún botnaði
ekkert. í fjarveru Roberts. IIún
opnaði varirnar og ætlaði að
spvrja hann frekar, þegar hann
æj»ti:
„Segið ekki orð. Spyrjið ekki
um meira. Jeg skal segja yður
hvert hann er farinn. Hann er
farinn til helvítis. Mig grunaði
strax að hann var ekki mikils-
verðnr. Og nú, eins og g-uð ál-
máttugnr er á himnum, veit jeg
það með vissu. Ilann er nú í
Santa Cruz sokkiún cljápt í húsi
l»essarar viðurstyggilegu Hemm-
ingway-manneskju. Jeg fór þang-
að til þess að sjá það með eigin
augum' ‘.
„•Teg trúi j'ður ekki“, stundi
Susan.
Hann reis á fætur og> gekk að
henni.
„Sv@ þjer álítið að jeg sje að
ljúga á mínu eigin heimili. Jeg,
Aron Rogers, þj.ónn skapara
míns“. Hann reiddi upp hnefann
eins og til að általla hefnd hins
æðsta.
Hún stóð grafkyr, því snögg
hræðsla greip hana að þetta væri
alveg satt. Hún skalf við þá til-
hugsun*að hið vonda hefði náð
tökum á Robert. .
„Já, jeg geri ráð fyrir að þjer
þurfið að vera niðurlút!“ hrópaði
hann. „Að kalla mig lygara. Þjer
ættuð að krjúpa á knje og biðja
guð og mig fyrirgefningar“.
Hún hugsaði aðeins um það að
Robert þarfnaðist hennar og gekk
aftur á bak til dyranna.
„Jeg bið ekki um neina fyrir-
gefningu!“ hrópaði hún. „Jeg
ætla að fara og sjá það með eigÍE<
augum. Jeg fer beina leið núna“.
Hún flýtti sjer út í anddyrif
og þreif niður úr faíahenginu,
kápu sína. Hann kom á eftir henni
og horfði gaumgæflega á hana,
Smám saman breyttist svipurinm
á andliti lians.
„Það er stórviðri úti. Þjer hafið
náttúrlega reiknað með því f ‘
Án þesS að svara honum þreif'
hún niður ljósker og rejuidi með
skjálfandi höndum að kveikja á.
því. Það sloknaði á fyrstu eld-
spýtunni.
„Undir venjulegum kringuna-
stæðum er vegurinn alls ekki góð-
ur og hann er miklu verri á svona
nóttu. Jeg geri ekk'i ráð fyrir að1
þjer óskið þess að villast í skóg-
inum eða að elding slái niður í
yður. Jeg geri ráð fyrir að þjer*
hugsið tvisvar um áður en þjer
yfirgefið hús mitt“.
Það hafði nú kviknað á Ijós-
kerinu. Hún þreif það upp og:
gekk í áttina til dyranna.
Hann gekk skref á eftir lienni 1
„Heyrið þjer mig; þjer farið ekki.
að hlaupa burtu á þennan hátt.
Hlustið þjer ekki á mig? Það er
brjálæði í svona veðri. Jeg hefi
ekkert á móti yður, þegar alt kem-
ur til alls. Þjer verðið hjerrra tilí
morguns".
Hún sneri sjer við við dyrnar-
og sagði mjög ákveðin:
„Jeg verð ekki kyr. Jeg* er aií1
fara og það núna og jeg kem ekkí
. aftur“.
Ilún hentist út og hljóp niður
akbrautina. Um leið og hún livarS:
út í myrkrið heyrði hún haua
kalla á eftir sjer tvísvar, en hóui
skifti sjer ekkert af því. Ef hún»
ekki hefði haft ljóskerið hefði.
hún hlotið að villast. Götuslóðin.
•var óljós sökum rigníngarmnar,
en hún óð forina áfram og Ijefe
það ekkert á sig fá og að lokum
komst hún á þjóðbrautina.

Frarnh.
'TwxJ TrLO^u/nJkjcJ^Á/nxi,
t >
Fáráðlingur einn komst eitt
sinn í skemtiferðalag með ungutn
mönnum úr K. F. U. M. Á þessu
ferðalagi komst hann í það, aö
klifra í klettum ásamt öðrum
manni og varð þá ógurlega hrædd-
ur. Þegar hann komst úr lífshætt-
unni, fjell hann á knje og þakk-
aði guði með þessum orðum:
„Drottinn, jeg þakka þjer, að þú
drapst okkur ekki báða“.
★
Prestur nokkur hjer í bæ var
beðinn að búa þennan sama pilt
undir fermingu. Gekk það oft
erfiðlega, en stundum gat það þó
verið dálítið hroslegt. Eitt * sinn
voru þeir að fara yfir söguna um
hina tíu líkþráu, þegar Jesús
sagði: „Var þá enginn, sem sneri
aftur til að gefa guði dýrðina,
nema þessi útlendingur", þá sagði
pilturinn það þannig: „Var þá
enginn, sem sneri við til að gefa
guði dýrðina, nema sá danski“..
★
.Jón bókabjeus var maður nefnd-
ur. Hann var einn þeirra er altaf
liggja í bókum. Var hann ráð-
vandur maður og góðmenni. Eiuu
sinni að sumarlagi kom hann að
bæ einum á Vesturlandi. Var hon-
um boðið að drekka kaffi inni í
baðstofu. Var skuggsýnt inni. I
einu liorninu stóð barnsvagga og
lá harn í. Jón var barngóður og
fór að gera gælur við barnið:
„Ósköp ert þú góður, unginn
minn, að liggja svona steinþegj-
andi“. Þá gellur við kerling ein:
„Sussu, sussu, ekki tala við barn-
ið. Barnið er dautt“. Jón spurði
hvers vegna það væri látið líggja
svona og ekki jarðað. „Það er nú
annað að gera hjer á Eyri um
hásláttinn, en að jarða börn“,
svaraði kella.
★
Auðbjörg gamla sagði einu
sinni clraum sinn á samkomu í
Iljálpræðishernum:
„Mig dreymdi", sagði hún, „að
jeg kom til himnaríkis. Þar sat
guð faðir í hásæti og sonurinn
honum til hægri handar. Út frá
þeim til beggja hliða sátu spá-
menn, dýrlingar og annað stór--
menni og sýndist mjer þar full-
skipað. Jeg stóð þarna á miðjn.
gólfi og svipaðist um og sá ekki:
nokkurt aUtt rmn. Þá heyri jeg
að faðirinn segir: „Stattu upp,,
faðir Abraliam, og lofaðu mad--
domu Eiríksson að sitja“.
★
Jón (vitnar á vakningarsam—
komu): „Ef drottinn hefði vilja'ð-
að manneskjurnar skyldu reykja.
þá hefði hann, sannarlega segi jeg-
yður, gert gat í hnaklcann á þeim,,
til þess að hlevpa reyknum nt“.
★
„Hvernig stendur á því að þú
skulir tyggja þessi ósköp af tó-
baki, Pjetur?“
„Ætti jeg að vera eins og svín.
og hafa altaf matarbragð í munn-
inum ‘
★
„Hvernig gengur verslunin?"
Guðsorðabókasalinn: „Æ, minstu
ekki á það; við og við koma ein-
hverjir djöflar og kaupa eina og
eina sálmabók".
J