Morgunblaðið - 27.11.1940, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 27. nóv. 19401
KVENÞJÓÐIN OG J1EIMILIN

Hollfáð fyrir
húsmóðurina
Tannrækt

Hvar má
111111111111111111111
á kveftímum [ kvenfólk leykja?
1. Ákveðið fyrirfram dagsverk-
ið á heimilinu.
2. Byrjið daginn snemma.
3. Verið stundvísar og hafið
matinn tilbúinn í tæka tíð.
4. Framreiðið aldrei mat við ó-
lireinlegt borð.
5. Notið sjerstaka skeið, til þess
Orcðicð' bragða á matnum með.
6. Notið mál og vog.
7. Gætið sparneytni. Látið ekk-
ert fara til ónýtis.
8. Ilafið hvern hlut á sínum
stað, og stað fyrir hvem hlut.
Látið hvern hlut á sinn stað strax
eftir notkun.
!). Haldið eldhúsi, eldhúsborði
og vaski öllu vel hreinu.
10. Hafið alt hreinlegt í kring-
um yður og verið sjálf hrein og
þokkaleg til fara við húsverkin.
Góðan daginn!
T T ún bjó alein, og kunni því
reyndar ekki sem verst. En
henni þótti leiðinlegt, að enginn
bauð henni góðan daginn á
morgnana.
Það eru miljónir króna á ári,
sem beint og óbeint ganga í
gegn um hendur ísl. hvismæðra,
til matarkaupa fyrir heimilin. En
hvernig er þessum innkaupum
varið? Hvernig fara þessi innkaup
fram hjer í höfuðstaðnúm, þar
sem þriðjungur þjóðarinnar býr?
Það mun sanni næst, að hin
<daglegu innkaup húsmæðra fari
alla-jafna fram þannig, að þegar
húsmóðirin sjer, að hana vantar
eitthvað, fer hún í símann og
Jiringir í búðina og biður um að
senda sjer það, sem hana vantar.
Á hún þá alt undir búðarmannin
um, hvernig varan, sem hún fær,
verður. Það er seljandinn, sem
velur vöruna, en ekki kaupand-
inn!
Auðvitað gerir þetta fyrirkomu-
lag vöruna miklu dýrari, {>ví að
það kostar kaupmanninn stórfje,
að verða að senda hvern hlut
heim í húsin, en allur sá kostnað-
ur legst á vöruna. Og auk þessa
fer húsmóðirin oft á mis við hag-
kvæm innkaup. með þessu fyrir-
komulagi.
Hin hagsýna húsmóðir fer út
með körfu sína á handíeggnum, til
þess að gera innkaup. Hiiii velur
að minsta ko>ti sjálf )>að, sem hún
kaupir. Hún telur ekki eftir sjer
sporin; ef henni líkar ekki varau
eða verðið á þessum stað, fer hún
til hins næsta o. s. frv.
Á þann hátt sparar húsmóðirin
stórfje fyrir heimilið, auk þess
sem hún fær tryggingu fyrir því.
að hún sje ánægð með vöruna, sem
bún kaupir.
Það eru auðvitað ýms tormerki
á því, að <>I1 innkaupin geti að
fullu verið í þá átt, sem hjer er
drepið á. Én húsmæður ættu að MUNIÐ —
gera meira að því, að kaupa inn — — — að hægt er að geyma
sjálfar, en )>ær gera nú að jafn- rifinn sítrónubörk langan tíma, ef
aði. Þær mvndu brátt finna, að Jsykri er blandað saman við hann,
þetta eru hyggindi, sem í hair og hann síðan látinn í glerkrukku
koma. I með loki á.
Burstið tennurnar að minsta
kosti tvisvar á dag, og skol-
ið munninn helst eftir hverja
máltíð.
I Notið tannpasta eða tannkrít
| (fæst í apótekum), það er jafn
nauðsynlegt tönnunum og sápa
höndunum. Það er bæði hreins-
andi og hressandi fyrir munn og
tennur að bursta tennurnar með
j grófu matarsalti. Sjerstaklega er
það gott, ef maður er kvefaður.
Saltvatnið er gott fyrir slímhúð-
ina í munni, hálsi og nefi. Þykir
það oft gott ráð við nefkvefi að
draga saltvatn upp í nefið.

lllllllllllllllllllllllu
’ Þá var ]>að að einni vinkonu
hennar kom ]>að snjallræði í hug,
að gefa Iienni dúk á morgunborð-
ið. Hún lieypti hörgult ljereft í
dúk, teiknaði á hann með stórum
bókstöfvun „Góðan daginn" og
saumaði síðan stafina með sitt
hverjum lit. Þá saumaði hún og
bekk í kring með skærum litum.
Gjöfinni var tekið af miklum
fögnuði af einbýliskonunni.
Hio-Kaffi
fyrirliggjandir
Ólafur Gíslason & Co. h.f.
Sími 1370 (þrjár línur).
Tannbursta má ekki hreinsa úr
sjóðandi vatni, þar sem hárin
losna úr þeim við það. Er best að
hreínsa þá úr volgu saltvatni og
hengja síðan til þerris við opinn
glugga. Votir tannburstar eru
nefnilega hættuleg gróðrarstía
fyrir sóttkveikjur og lítt þrifa-
legir á að líta. Burstarnir verða
líka linir á því að vera stöðugt
votir, og verra að hreinsa tenn-
urnar með þeim fyrir bragðið.
Birta, loft og sól hafa sótt-
hreinsandi áhrif á burstana, og
það er því ekki gott að láta þá
standa á dimmum stað. En sjeu
þeir*ekki hengdir upp, eins og
fyr segir, verður að minsta kosti
að láta þá standa í glösum þann-
ig, að skaftið snúi niður, svo að
vætan fari fyr úr þeim.
Á hálsbólgu- og kveftímum,
eins og nú eru, er þýðingarmikið
að gætá hreinlætis í hvívetna í
þessum efnum sem öðrum.
Nú hafa Morgunblaðinu borist
margar athugasemdir frá lesend-
um 'um J>að, hvar þeiin finst til-
hlýðilegt að kvenfólk reylti, án
þess að J>að hneyksli náungann.
Hjer er álit þriggja lesenda, en
fleiri verða birt í næstu Kvenna-
síðu:
★
Fyrir fáum árum vakti það
hneyksli, ef stúlka sat á kaffihúsi
og tók upp sitt eigið vindlinga-
veski og fór að reykja. Nú
hneykslar þetta engan. Jeg álít,
að stúlkur finni það best sjálfar,
hvar þær geta leyft sjer að
kveikja í sígarettu, án þess að til
þess sje tekið.
★
Stúlkan má reykja hvar sem
hana lýstir, nema helst ekki í
rúminn.
★
Danskur lesandi nefir misskilið
spurninguna og svarar ]>ví nokk-
uð út í hött.'Þó þykir kvennasíð-
unni rjett að birta ]>að, sem hann
segir, þar sem -það getur verið til
viðvörunar og sýnir, að 'það eru
ekki allir, sem líta hýrum augum
til íslensku stúlkunnar.
Hann segir eitthvað á þá leið,
að þar sem Islendingar láti sjer
mjög ant um að slá öll heimsmet,
t. (1. hvað snerti aldur á ráðherr-
um, lögreglustjórum, fjölda
nefnda, einkasala o. s. frv., 'þá
sje enginn vafi á því, að íslensk-
ar konur slái öíl met hvað snerti
nevslu tóbaks og áfengis.
Hver vill
mala korn?
Frá húsmóður hjer í bæn-
um hefir „Kvennasíðunni"
borist eftirfarandi til birt-
ingar:
Er enginn, karl eða kona, hjer
í Reykjavík, sem 'vill skapa
sjer atvinnu með ]>ví að mala
korn ?
Á enginn kvarnarsteina ?
Hjer er heill hópur manna, sem
ekkert vill annað en nýmalao
hveiti og rúg og gengur á milli
góðkunningjanna, sem eiga litíar
handkvarnir, til að mala. En
vegna þess, hve þetta er miklum
eifiðleikum bundið og áníðsla mik-
il við heimilin, sem eiga kvarnir,
hefir verið rætt um ]>að að reyna
að fá hreinlegar manneskjur til
að taka að sjer þenna starfa. Og
gæti það orðið atvinnugrein fýr-
ir fleiri eða færri.
Við vitum að hjer er kornmylla,
en nú þýðir ekkert að- bíða leng-
ur eftir að hún taki þetta verk
að s.jer.
Snúum okkur því að handafl-
inu og treystum, að einhverjir
auglýsi sig til þessa starfs sera
allra fyrst. Húsmóðir.
Flcskur í staðinn fyrir blóm.
Tískumær ein í Búdapest hefir
tekið upp það ráð að skreyta
samkvæmiskjólinn sinn með litl-
um flöskum með gullfiskum í. •
„Blómin visna og deyja“, seg-
ir hún, „en gullfiskana get jeg
geymt lifandi í vatni þann tíma,
sem jeg nota ekki kjólinn".
„Best klædda“ konan
í heimi.
Við atkvæðagreiðslu, sem fram
var látin fara í ýmsum háskólum
í Ameríku um það, hver væri
„best klædda“ konan í heimi, fekk
Elísabet Englandsdrotning flest
atkvæði.
Áður var það hertogafrúin af
Kent, mágkona Bretakonungs, sem
þótti best klædd allra breskra
kvenna.
VITIÐ ÞJER:
— — — að ef sápurákir hafa
komið á rúðurnar við glugga-
þvott, er best að þvo þær af með
vatni, blönduðu ediki.
Það er eklci að furða þó að kvenfólkið hafi mildar mætur á fallegu
refaskinni, því að fallegur refur'er til mikillar prýði, hvort sem það
ci við óbrotinn millikjól, eins og sýnt er á myndinni. fallega „dragt“,
eða kápu.