Morgunblaðið - 25.03.1941, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 25. mars 1941.
MORGUNBLAÐIÐ
3
Þeir tóku allir morðárásinni
með stillingu og kjarki
Harmsaga togarans Reykja-
borgar verður kunn
Mennirnir sem björguðust
á góðum batavegi
ÞEGAR togarinn „Vörður“ kom hingað á dög-
unum með sundurskotinn björgunarfleka
„Reykjaborgarinnar“, gat enginn verið í vafa
um, að þetta stærsta skip togaraflotans var ekki lengur
ofan sjávar. En þar sem svo virtist, sem menn hefðu hafst
við á björgunarflekanum, vöknuðu vonir manna um það,
að fleiri eða færri af skipverjum hefðu komist lífs af.
Síðar barst fregnin um það, að breskt herskip hefði
bjargað í hafi tveim mönnum af áhöfn Reykjaborgarinn-
ar. Var óhugsandi, að hinum hefði einnig verið bjargað?
spurðu menn — og vonuðu, að enn gætu borist góð tíðindi.
En nú er öll von úti. Nú er hinn blákaldi veruleiki
kominn í ljós.
f gær barst ríkisstjórninni eftirfarandi tilkynning frá
sendifulltrúa íslands í London:
RlKISSTJÓRNINNI barst í morgun símskeyti frá sendifulltrúa
Islands í London, er segir frá því, að Sigursteinn Magnússon,
ræðismaður íslands í Edinborg, hafi átt tal við þá tvo menn,
sem vitað var, að hefðu bjargast af b.v. „Reykjaborginni".
RÆÐISMAÐURINN segir, að þeir hafi skýrt svo frá, að kl. 9,25
síðdegis mánudaginn 10. mars, 140 mílur út frá Barra-höfða,
í myrkri en lygn-
um sjó, hafi
„Reykjaborgin“
orðið fyrir ákafri
skothríð frá kaf-
bát, og hafi hún
sokkið innan
klukkustundar. -
Stöðug skothríð
hafi dunið á
brúna og þilfarið
og eyðilagt alla
yfirbyggingu
skipsins. Skip-
brotsmennirnir
telja, að aðrir skipsmenn hafi verið dánir af skotsárum,
þegar skipið sökk.
SIGURÐUR Hansson, Eyjólfur Jónsson og annar kyndari kom-
ust undan, þegar skipið sökk, en annari kyndari dó af sár-
um og þreytu innan 36 stunda. Hinum tveimur var bjarg-
að á fimtudagskvíld 13. mars. Þeir segja, að allir á skipinu
hafi tekið morðárásinni með stillingu og kjarki.
LlÐAN skipbrotsmanna er sæmileg, og máttu þeir fara á fæt-
ur í gær. Sigurður Hansson er særður í handlegg og lítið
eitt á fæti, en Eyjólfur Jónsson í handlegg, og auk þess í
bakið og á fæti.
Eyjólfur Jónsson, háseti. Siff. Hansson, kyndari.
Þessir menn fórust með Reykja-
borginni:
Ásmundur Sigurðsson skipstjóri,
Víðimel 53, f. 21. júní 1901;
kvæntur Karólínu Karlsdóttur,
barnlaus.
Ásmundur Sveinsson, I. stýri-
maður, Sveinsstöðum, f. 24. febr.
1905; ókvæntur.
Guðjón Jónsson, II. stýrimað-
ur, Barónsstíg 33, f. 29. jan. 1894;
kvæntur Hólmfríði Oddsdóttur, 1
fósturson.
Óskar Þorsteinsson, I. vjelstjóri,
Víðimel 53, f. 24. mars 1902;
kvæntur Þorbjörgu Karlsdóttur,
barnlaus.
Gunnlaugur Ketilsson, II. vjel-
stjóri, Shellveg 2, f. 3. maí 1912;
kvæntur Elsu Breiðfjörð, 1 barn
4 ára.
Daníel Kr. Oddsson, loftskeyta-
maður, Hlíðarhús B, f. 21. júlí
1890; kvæntur Jóhönnu Friðriks-
dóttur, 8 börn, 4 innan 16 ára.
Jón Lárusson, matsveinn,
Grandavegi 37, f. 25. sept. 1915;
kvæntur Guðbjörgu Hjartardótt-
ur, 1 barn á 1. ári.
Hávarður Jónsson," háseti, Flóka
götu 12, f. 19. apríl 1901; kvænt-
ur Aldísi Magnúsdóttur, barnlaus.
FRAMH. Á SJÖTTU SÍÐU
Síra Jón Thorarensen:
„Þessa menn
máttum við
slst missa"
Því að vjer vitum, að þótt
vor jarðneska tjaldbúð verði
rifin niður, þá höfum vjer hús
frá Guði, inni, sem eigi er
með höndum gjört, eilíft á
himnum. II. Kor. 5.
annig mælti einn höfuðforvíg-
ismaður kristindómsins forð-
um.
Hann var að innræta mönnum,
sem ekki þektu eilíft líf, þá von
og trú, sem er hyrningarsteinn
kristindómsins, þann boðskap hugg
unarinnar, að þótt vor jarðneska
tjaldbúð — líkaminn sje eyðilagð-
ur, þá eigi sála vor samt sem áður
hús frá Guði, —• andlegan líkama,
sem að eilífu lifir annars heims.
I í Guðs orði stendur einnig: Föð-
urland vort er á himnum. Þetta
minnir oss á tvent, hvað fátt oss
er útmælt af dögum, hvað ævi vor
er skammær. Vjer erum eins og
gestir og framandi á jörðunni, sem
andgustur er líður hjá, en með
því að vjer eigum föðurland á
himnum, þá hefir Guð hagað því
svo til, að vjer eigum ekki ein-
ungis hús frá Guði, heldur og hús
hjá Guði, þegar oss er burtu kipt
af jörðunni.
★
Undanfarnar vikur hefir Reykja
vík, sem annars er glaðvær borg
og athafnasöm, hnípt í skugga
mikilla harma. Engill sorgarinnar,
hinnar sárustu, sem snortið getur
mannlegt hjarta, hefir kvatt dyra
í húsi eftir hús, og hann hefir
sest þar að, til þess að vera lang-
dvalargestur alla þá stund, sem
minningar ástvinanna lifa um sjó-
mennina, sem hrifsaðir hafa verið
burt með skelfilegum atburðum.
Allur hugur samborgaranna stefn-
ir með innilegri og harmsárri sam-
úð til þessara heimila, til ástvina
og aðstandenda þeirra sjómanna,
sem nú hafa fallið í valinn. Yið
finnum það öll, að þó harmurinn
sje sárastur þeim, sem næstir
standa, þá eigum við öll hlutdeild
í honum, við erum öll fátækari
eftir.
Sigð dauðans hefir að þessu
sinni ekki aðeins kipt á brott
elskuðum eiginmönnum, feðrum og
sonum einstakra heimila, heldur
FRAMH. Á SJÖTTU SÍÐU
Ásmundur Sigurðsson,
skipstjóri.
Ásmundur Sveinsson,
I. stýrimaður.
Runólfur Sigurðsson,
skrifstofustjóri.
Óskar Þorsteinsson,
I. vjelstjóri.
Guðjón Jónsson,
II. stýrimaður.
Gunnl. Ketilsson,
II. vjelstjóri.
Daníel Kr. Oddsson,
loftskeytamaður.
Jón Lárusson,
matsveinn.
Hávarður Jónsson,
háseti.
Þorsteinn Karlsson,
háseti.
Árelíus Guðmundss..
háseti.
Oskar Vigfússon,
kvndari.
Óskar Ingimundars.,
kvndari.