Morgunblaðið - 02.04.1941, Side 8

JPIovgttttMitfttð
Miðvikudagur 2. apríl 1941.
H<n vandláta húsmóðir notar
BLITS
í stórþvottum.
BLANKO
tefir alt. — Sjálfsagt á hvert
fcalmlll.__________________
jlítið vandað gólfteppi
öskast. Staðgreðisla. Tilboð
xnerkt: „Vandað gólfteppi“,
sendist Morgunblaðinu.
HÚS
öskast til kaups milliliðalaust.
JTiIboð merkt: „Milliliðalaust",
sendist Morgunblaðinu.
VIL KAUPA
jróðan ferðakompás. Sími 9092.
. BARNAVAGN,
xiýr, til sölu. Uppl. í Versl. Her-
mes, Baldursgötu 39.
K VILLA YABÖRKUR,
Xnulinn. Sápubúðin Laugaveg 36
KAUPUM FLÖSKUR og GLÖS
báu verði. Sækjum samstundis.
Bími 5333. Flöskuversl. Kalk-
ofnsvegi við Vörubílastöðina.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið-
fna og komið til okkar, þar sem
Þier fáið hæst verð. Hringið í
eíma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
TILBÚNIR KJÓLAR
'ávalt fyrirliggjandi. Til sölu á
eaumastofunni Austurstræti 5.
uppi. Versl. Gullfoss.
VEGGALMANÖK
eelur Slysavarnafjelag Islands.
Hafnarhúsinu, eins og að und-
anförnu.
KÁPUR — FRAKKAR
og Swaggers, ávalt fyrirliggj-
andi í Kápubúðinni, Laugaveg
86.
DCtL&rux'&L
LÍTIÐ HERBERGI
óskast strax. Tilboð merkt:
„Herbergi“ sendist afgr. Morg-
unblaðsins.
MIG VANTAR
litla íbúð í Hafnarfriði 1. okt
eða fyr. Guðmundur Kjartans-
eon, Flensborg. Sími 9092.
’&IC/íifnningac
K. F. U. M. Hafnarfirði.
Pöstuguðsþjónusta í kvöld kl.
Síra Sigurður Pálsson talar.
Sungnir Passíusálmar. Allif vel-
komnir.
UNGBARNAVERND LÍKNAR,
Templarasundi 3. Opin hvern
hriðjudag og föstudag kl. 3—4.
Ráðleggingarstöð fyrir barns-
liafandi konur. Opin fyrsta mið-
vikudag í hverjum mánuði kl.
■3—4. — Börn eru bólusett
xnánudaga og föstudaga kl 5—
6, en hringja verður fyrst í
níma 5967 kl. 11—12 á mið-
yikudaga og laugardaga.
BAMINGJ6HJ
87. dagnr
Eftir GWEN B
ÓLIÐ
RISTOW
„En þegar þetta er yfirstaðið“,
hugsaði Eleanor, „og það getur
ekki liðið á löngu .... “ Hroll-
ur fór um hana við tilhugsunina.
Því að henni var það ljóst, að
hefði hún drepið ást Kesters, yrði
það henni þungbærari sorg en húu
fengi afborið.
★
Fyrst í stað leit út fyrir, að
dr. Renshaw væri bjartsýnn um
bata. En kvöld eitt í janúar, er
Eleanor kom úr heimsókn lijá for-
eldrum sínum, var henni sagt, að
dr. Renshaw hefði gert Kester boð
um að finna sig á lækningastof-
una úti í bæ. Hann hafði verið
þar í tvo tíma, en var ókominn
enn.
Hún reyndi að fá að tala við
ungfrú Crouzet til þess að fá að
vita ástæðuna fyrir þessu, en var
sagt að hún væri inni hjá Cornelíu,
en að hún mætti ekki fara þang-
að inn sjálf. Eleanor fór þá inn
í biðherbergið og gekk þar fram
og aftur um gólf í örvæntingu,
uns Kester kom.
FARFUGLAFUNDUR
verður haldinn í Kanpþings-
salnum í kvöld kl. 9. Allir ung-
mennafjelagar eru velkomnir á
fundinn.
faGTTr
ST. EININGIN NR. 14.
Fundur í kvöld á venjulegum
tíma. Inntaka nýliða og fleiri
fundarstörf. Á eftir fundi:
Skemtun unga fólksins:
1. Einleikur á fiðlu, 13 ára snill-
ingur með undirleik ungrar
stúlku. 2. Fimmburasysturnar
vansköpuðu sýna líkamsæfing-
ar. 3. Upplestur, smásaga. 4.
Grettir og Glámur, söguleg sýn-
ing. 5. Dans. — Kl. 12 Ása-
dansinn (verðlaun veitt). Senni-
lega mjög sniðugt kvöld.
Skemtinefndin.
ST. SÓLEY NR. 242.
Fundur í kvöld kl. 8U> í Bind-
indishöllinni. Systrakvöld.
ST. MÍNERVA NR. 172.
heldur fund í kvöld kl. 8(4. Síra
Jakob Jónsson sýnir og skýrir
skuggamyndir frá Ameríku. Af-
mæliskaffi.
CUijvuí~fixruiií
HERRA GULLARMBANDSÚR
tapaðist í gærmorgun á' Mela-
vegi eða Barónsstíg, milli
Skerjafjarðar og Skólavörðu-
holts. Fundarlaun. 2./Lt. Crab-
tree Military Laundrjr, Defensor.
KRAKKAHJÓL
hefir fundist. Eigandi g-efi sig
fram Reykjanesbraut 1.
v •*
tVnnfc
REYKHÚS
Harðfisksölunnar við Þvergötu,
tekur lax, kjöt og fisk og aðrar
vörur til reykingar.
Hún varð felmtruð, er hún sá
útlit hans. Hann var öskugrár í
andliti, og virtist varla heyra hana
eða sjá. Eleanor liljóp til hans og
þreif í handlegginn á honum.
„Kester! Hvað hefir komið fyr-
ir?“
Hann horfði á hana, eins og
hann sldldi hana ekki og strauk
síðan hendinni yfir augun.
„Við megum koma inn til henn-
ar eftir nokkrar mínútur“, sagði
hann.
,.En hvað er að?“
Kester virtist eiga erfitt um
andardrátt.
„Læknirinn segir . . . .“, byrj-
aði hann, en hætti í miðri setn-
ingu.
„Kester, talaðu! Jeg verð að fá
að heyra allan sannleikann!“
„Æ, það er í sambandi' við sam-
keudartaugar . . . .“
★
Eleanor hristi liöfuðið, eins og
hún skildi ekki, um hvað hann
væri að tala, en hrópaði síðan:
„Þýðir það að( bæði augun , . .
„Já!“ Hann herti upp hugann
og lijelt áfram: „Það virðist vera
þannig, að náið samband er á
milli augnanna. Skaddist annað,
getur hitt augað líka beðið tjón.
Það er ómögulegt að sjá fyrir,
hvort svo verður eða ekki, en það
er mjög Iíklegt“.
„Ó! Þú átt þó ekki við, að . . . ?“
sagði Eleanor skjálfrödduð og gat
ekki lokið við setninguna.
„Jú, nema hægt sje að stemma
stigu við bólgunni“.
Um stund var dauðakyrð í stof-
unni.
Loks tók Eleanor aftur til máls:
„Er enginn til í heiminum, sem
gæti læknað hana, Kester? Það
hlýtur að vera!“
„Dr. Renshaw gerði' einmitt boð
eftir mjer, til þess að tala um
það, Hann er sjálfur meðal dug-
legustu augnlækna í Ameríku, en
það eru til aðrir, sem gætu ef til
vill aðstoðað hann, ef þeir kæmu
strax . . . .“
„Hversvegna sendir hann ekki
eftir þeim? Ef minstu líkur eru
til þess, að þeir geti hjálpað, hvers
vegna gerir hann þeim þá ekki
boð?“
„Jeg er einmitt að reyna að
skýra það fyrir þjer. Hann ætl-
aði að síma til læknis í Chicago.
Ilann sendi eftir mjer, til þess að
spyrja, hvort við hefðum efni 4
því að biðja hann að koma“.
„Var það alt og sumt? Sagðir
þú ekki, að það stæði á sama,
hvað það kostaði ? Sagðir þú ekki,
að við myndum greiða alt, sem
vera skyldi, til þess að hjálpa
lienni ?“
„Jú“, sagði Kester. „Það sagði
jeg“. Hann lagði hendina á herð-
ar hennar. „Fyrirgefðu, Eleanor",
bætti hann við í innilegum róm.
★
Hún leit á hann spyrjandi
augnaráði. „Hvað á jeg að fyrir-
gefa ?“
„Manstu ekki, að jeg líkti þjer
einu sinni við gulllaxa?"
Hann slepti henni og hún hristi
höfuðið og furðaði sig á því, að
liann skyldi hugsa um svona smá-
muni á þessari stundu.
„Ó, jú“, sagði hún dræmt. „Það
hefir enga þýðingu. Það misti alla
]>ýðingu . . . um/ leið og . . . jeg
skildi, að þú hafðir rjett fyrir
þjer . . . jeg var ölvuð af pening-
um . . . og eltki sá jeg þá, að við
myndum þurfa þeirra við, undir
svona kringumstæðum“.
Kester horfði rannsakandi augna
ráði á hana, en hún fjeklc aldrei
að vit.a, hvað hann ætlaði að segja,
því að rjett í þessu kom hjiíkr-
unarkonan inn og sagði, að þau
mættu koma inn til Cornelíu.
★
Barnið virtist ekki hafa neinar
kvalir í augunum. Þau settust
sitt hvoru megin við rúmið og hún
rjetti fram hendurnar, xneð þessu
eftirvæntingarfulla látbragði, sem
þau voru farin að venjast hjá
lienni.
Eleanor reyndi að vera glöð í
bragði eins og Kester, en liún
titraði af angist, er hún tók í
hönd Cornelíu. Hún sá ]>egar í
anda, hvernig litlu fingurnir
struku síður með blindraletri.
Það voru öðru vísi framtíðar-
draumar, en hún og Kester höfðm
talað um í sambandi við Cornelíu?
. . . . skólafjelagar, barnasam-
kvæmi, fallegir kjólar, og svo átti
hún að koma niður stigann í brúð-
arkjólnum sínum . . .
„Mamma, þú mátt ekki kreista,
hendina á mjer svona fast“, sagði
Cornelía alt í einu. „Þú meiðir-
mig“.
„Fyrirgefðn, vina mín“.
Þau voru hjá henni, þangað tií'
hún var sofnuð, þá læddust þau:
út.
Ungfrú Crouzet stóð frammi f
ganginum og beið eftir þeim.
„Dr. Stanley kemur með flug-
vjel frá Chicago“, sagði hún og
sneri sjer að Kester. „Hann og
dr. Field geta báðir komið hing-
að á morgun“.
„Þakka yður fyrir“, sagði Kest-
er. „Höfðuð þjer nokkuð annaðí
að segja okkur?“
„Nei, ekki enn“.
★
Eleanor sneri sjer fljótt untfaii’
og hljóp inn í lierbergi sitt. Þar
hneig hún niður í stól og tók hönd
um fyrir munn sjer, til þess að
bæla niður hljóðið, sem vildi brjót-
ast fram yfir varir hennar. Brátt
færðist meiri ró yfir hana. Ilún
var að minsta kosti fegin því, ao
hún liafði ekki fleygt sjer í faðm-
inn á Kester og neytt Iiaim t.il þess
að sýna sjer blíðu af einskærri
meðaumkvun.
En um nóttina, er hún var að
hníga út af af þreytu, mundi hún
fyrst eftir því, að Kester hafði í:
fyrsta sinn minst á kvöldið, err
]>au urðu ósátt, með því að biðja
hana afsökunar. „En ef til vill er
]>að aðeins hið meðfædda göfug-
lyndi lians, sem veldur því“, liugs-
aði hún. „Hann vorkennir mjer-
líklega“.
Framli..
nrruSy iru&qu/nkG^psnjLL
A eyjunni Ceylon er fjallið
„Adamstindur“. Á því sjest. greini-
legt. merki eftir manusfót lV^^-Vz
meter að stærð, og er þetta merki
heilagt að telja má einum þriðja
hluta af íbúum jarðar. Buddha-
trúarmenn halda ]>ví fram, að
þetta sje . far eftir fót Buddha,
Hindúar telja það fótspor gyðj-
unnar Sivu og Múhameðstrúar-
menn segja, að þarna hafi Adam
staðið á einum fæti í 200 ár, til
þess að bæta fyrir brot sitt í ald-
ingarðinum Eden.
★
Ef talin eru morð, slys og sjúk-
dómar, er dánartala meðal liinna
ínnfæddu, sem flytja fílabein úr
frumskógunum til næstu, strandar,
svo stór, að ætla má, að hver bilíi-
ard-kúla úr fílabeini kosti eitt
mannslíf.
★
Hindúar fara ekki í musteri sín
eingöngu vegna guðsþjónustunn-
ar. Þar baða þeir sig líka, þvo
klæði sín, eta mat sinn, annast
dansmeyjar musterisins, spila á
spil og sofa. í sumum musterum
ei’u meira að segja festar upp
tilkynningar, svo að þar er einn-
ig hægt að „lesa frjettir“.
★
— Yilduð þjer giftast mjer, ung-
frú ?
— Já, ef þjer hefðuð ekki þetta
á hálsinum.
— Hvað ?
— Höfuðið!
★
Sig'ga litla var úti að ganga
með mömmu sinni, er þær mættu
mjög feitlaginni konu.
„Er þetta alt. saman bara ein
kona, mammaf spurði hún.
★
í lyfjabúð.
— Þessar pillur drepa í einni
svipan allar sóttkveikjur.
—- Það nægir mjer ekki! Jeg
vil, að þær seigpínist og drepist
smátt og smátt hræðilegum dauð-
daga.
★
— í gær fann jeg í vasa mín-
um 10 króna seðil, sem jeg hafði
ekki hugmynd um, að jeg ætti.
— Jæja, jeg hjelt, að þú yæm
giftur!
★
Dómarinn: Hversvegna afhent-
uð þjer ekki liringinn, sem þjer-
fuftduð, á lögreglustöðina ?
Sökudólgurinn: Jeg hjelt, að
jeg ætti liann með rjéttu, því a?
í honum stóð; Þinn að eilífu.
★
— Rakarinn skar mig í dag,
— Varstu ekki æfareiður?,
— Nei, bara særður!
★
—- Hvað segirðu við „suaps“ ? ”
— Jeg segi ekkert við hann.
Jeg drekk hann.
★
— Það er ómögulegt að venja
konuna mína á það að fara
snemma að liátta. Klukkan var-
orðin 2 eftir miðnætti, þegar húu
fjekst til þess að fara í rúmið í'
gær.
— Hvernig stendur á þéssu?
— Hún bíður altaf, þangað tili
jeg kem heim.