Morgunblaðið - 22.08.1941, Qupperneq 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 22. ágúst 1941.
Orðsending til stjórnar N. L ,F. I.
Frá Sigurjóni Jónssyni lækni
*"I eg get glatt yður með Jiví, að
j nú er jeg kominn heim og
hef fengið orðsendingu yðar. Eí
yður er það alvara að þykjast eiga
mjer eitthvað upp að unna, þá
mun það iíka gleðja yður að heyra,
að bæði þennan eina dag, sem jeg
var heima eftir að jeg flutti síð-
ara útvarpserindið, og á ferðalag-
inu, hafa margir góðir og greind-
ir menn og konur, sem óhætt er
að taka raark á, þakkað mjer
mjög vel fyrir erindin. Hefur það
v-erið mjer gleðiefni, því að hvort-
tveggja er, að „gleðst maður við
vel kveðin orð“, og að þetta sýn-
ir, að erindi mín hafa verið or?
í tíma töluð. Ekki tel jeg þakkar-
ávarp yðar í Mgbl. 7. þ. m. þarna
með, því að það er jafnan svo
dauðans lítið niark takandi á
flestu, sem þjer segið, og þótt jeg
hafi að vísú gaman af að sjá yður
„kyssa á vöndinn“ ef svo má aó
orði kveða, þá er jeg hræddur
um, að þakklætið sje tóm upp-
gerð, af því að jeg verð ekki var
neinna annara iðrunarmerkja. Þó
er mjer nauðugt að væna yður um
fláttskap, nema með engu móti
verði hjá komist, og hef jeg því
verið að velta því fyrir' mjer,
hvað fyrir yður hafi getað vakað,
er þjer lögðuð í að klambra sam-
an þakkarávarpinu, ef falslaust
hefur verið að því starfi gengið.
Ef til vill hefur það raunar verið
ekki neitt, þakkarávarpið bara
árangur af ósjálfráðu viðbragði
(reflex), er þjer hafið tekið, þeg-
ar komið var við kaun yðar, að
sínu leyti eins og ánamaðkur eng
ist, þegar komið er við hann. En
ef hvorki er fláttskap nje ósjálf-
ræði til að dreifa, og það er bara
einskær einfeldni, sem stýrir
penna yðar, svo að þjer trúið sjálf-
ir því, sem þjer segið í orðsend-
ingunni, þá ber það vott um, að
þjer hafið svo óbotnandi fvrirlitn-
ingu á söfnuði yðar og þeim fá-
ráðu sálum, sem þ.jer gerið yður
von um að ánetja í viðbót, — fyr-
irlitningu, sem jeg veit að vísu,
að mjög fer f.jarri, að allir í söfn-
uðinnm eigi skilið — að þjer hald
ið, að traust þessa fólks á vður
vaxi því meir sem augljóslegar er
sýnt, að þjer farið ýmist með
staðlausa stafi eða vísvitandi rang
færslur á skoðunum andmælenda
yðar. En hvorttveggja þetta sýndi
jeg í erindunum, sem þjer eruð að
þakka fyrir. Er mjer ljúft, úr því
að þjer voruð svona ánægður n»eð
orindin, að geta glatt vður og
ýmsa, sem jeg veit að langaði til
að hlýða á þau, en gátu ekki vegna
starfa, með því að láta yður vita,
að það er verið að prenta, þau, og
munu þau koma út áður en langt
um líður í tímaritinu „Heilbrigt
líf“. Mun mega vænta þess, ef
þjer teljið yður og málsstað yðar
svo mikinn feng í erindunum, sem
þjer látið, að þ.jer leggið ekki
minna kapp á að útbreiða „Heil-
brigt líf“ en trúboðspjesann, og
mun mega marka einlægni yðar
og falslevsi á því, hve ötullega
þjer gangið að því starfi.
A öðru get jeg líka markað
þetta nokkjið: Þjer bjóðið mjer í
verðlaunaskyni að koma á fundi
með yður og hlusta á sömu fals
kenningarnar og jeg hef hvað eft
ir annað s.jeð og heyrt í blöðum
og útvarpi og af öllum gengið
dauðum, sem jeg hef á annað borð
skipt mjer af. Þjer hafið hoðið
mjer þetta fyr, og jeg afsagt að
þyggja í eitt skipti fyrir öll, a?
ástæðum, sem gerð er grein fyrir
í Mgbl. 21. jan. þ. á. Þetta getur
því ekki Verið annað en tylliboð.
En ef vður er það alvara að vilja
veita mjer verðlaun, þá skal jeg
benda yður á leið til þess, sem ætla
ná að yður s.je útlátalaus og einkar
Ijúf: Hún er sú að þjer safnið
saman auka svkurmiðum yðar og
þeirra annara í siifnuði yðar, sem
hafa lesið trúboðspjesann og þurfa
því ekki á auka-sykurskamtinum
að halda (sbr. augl. frá yður í
Mgbl. 19. júní), og sendið mjer.
Jeg geri að vísu ráð fyrir, að jeg
geti ekki torgað öllu því sykri,
sem fæst jit á miðana frá yður.
en það gerir ekkert til, þótt jeg
þurfi ekki að nota þá alla. Það
er ekki verra, þótt þeir verði ó-
nýtir hjá mjer en yður, og altjend
hef jeg það upp úr því að fá þá,
að jeg get s.jeð, hve mikil sykur
kaup trúboðspjesinn sparar yður,
og er ekki óhugsandi, að jeg ger:
vður þann greiða að gera það
uppskátt við hentugleika.
Rvk. 18. ágúst 1941
Sigurjón Jónsson.
★
S. S. Ef til vill sjáið þjer ekki
þessar línur fyr en aukaskömtun
er lokið. Það gerir ekkert til, því
að hún er svo rífleg, að engin neyð
er að komast, af með hana. En jeg
vænti þess, að þjer hugsið þá til
mín við næstu úthlutun.
D. u. s.
S. J.
Ur doglcgQ lífinu
Á horni Suðurgötu og Túngötu efjum það, að eitthvað þurfi a'ð gera og | hrúðabirgðahús yfir þá, sem voru í al-
benda á að Bretamir verði að fara úr gerðum vandræðum. Og einhverja leið
þeim húsum, sem þeir hafa. verður að finna. Því sú, sem J. S. tal-
En nú kemur spurningin: Fari svo, ar um, að flytja til Ameríku með alt
að Bretar flytji ekki, eða hitt, að hús- sitt, er víst ekki greiðfær frekar en
næði það sem þeir hafa hrökkvi ekki aðrar. Nærtækara þyrfti húsnæðið að
til fyrir þá, (sem húsnæðislausir eru, eru verða.
þá enn til einhverjar leiðir. sem færar j
myndu til úrbóta? Álítið þjer, að sá! Einhverstaðár á landinu kom ein-
möguleiki sje fyrir hendi að eitthvað af hverntíma í sumar einn góðan veðurdag
f jölskyldum verði á götunni með alt sitt ailmikið af breskum herskipum. Þann-
hafurtask í haust? Ef bessi möguleiki ig er rjett að byrja söguna, til þess að
er fyrir hendi, verð jeg að reyna að ekki sje verið að gefa ncinar upplýs-
komast til Ameríku, eða eitthvað annað,! ingar um skipaferðir.
áður en ósköpin detta á. Jeg er með | Margt s.jóliðanna fjekk lílndgöngu-
konu og börn, sem ekki mundu þola leyfi. Áður en sól var af lofti, voru upp-
lítið og fomfálegt hús. Manni sýnist
það vera hrein hending að húsið pkuii
hafa íengið að standa þama svoria
lengi. Fyrir alimörgum árum var Tún-
gatan breikkuð svo norðurendi hússins
stendur eins og illa gerður hlutur út í
götuna. Það er því orðið fyrir í daglega
lífi nútímans, eins og margt sem gamalt
er, og amast er við.
En alt í einu hjer um daginn fjekk
jeg djúpa virðingu fyrir þeSsu gamla
húsi. Og nú þykir mjer vænt um það.
Iíef aldrei komið þangað inn fyrir
þröskuld. Mjer er sagt, að þar eigi
heima gömul kona, komin yfir nírætt.
Hún hafi átt þar heima eins lengi og
eljstu menn muna. Máske er það þess
vegna sem húsið hefir fengið að
standa í friði. Og vel sje það.
★
Hús þetta hjet í gamla daga „Dill-
ons“-hús og ætti vitanlega að heita svo
enn í dag. Enskur lávarður með því
nafni ljet byggja það handa íslenskri
ástmey sinni. Sá hjet Dillon og er sú
ætt merk. Þegar menn í dag líta á þetta
langa dvöl á götum úti.
Þetta segir brjefritarinn.
★
Af auglýsingum blaðanna
er
seldir allir silkisokkar í kauptúninu-
Hve mikið þar var fyrir af þeirri vöru
veit jeg ekki. En ef ekki fæst viðbót
það við silkisokka kaupstaðarins, vérða
augljóst, að þeir eru margir, sem eru! blómarósir hans að taka upp sið mæðra
eins á vegi staddir og fyrirspyrjandi i sinna, og ganga í ullarsokkum.
þeissi. Að sjálfsögðu verða yfirvöld
bæjarins að beita sjer fyrir því með öllu
móti, að fólk fái þak yfir höfuðið. En flugvjelar
það getur orðið harla óhentugt og ó- nærlendis. Gömul
fullnægjandi húsnæði. Því hús verða ^ lióþinn sagði við
Hjer um daginn flugu milli 10 og 29
hóp yfir sveit eina hjer
kona, sem horfði &
þá sem nærstaddir
hús, ber það engan lávarðarsvip. Hús-|fekki bygð í flughasti eins og nú lioífir , voru:
ið er svona til komið alt fyrir það.
Nokkrum árum áður en gamla konan
fæddist, ,sem nú á þar heima, bjó í
húsi þessu listaskáldið -okkar -góða,
Jónas Hallgrímsson. Þetta var veturinn
1841—’42, fyrir rjettum hundrað árum.
; I einhveni af stofum þessa gamla húss
; hefir hann dvalið síðasta veturinn sem
j hann var á Islandi, og ort þar nokkur !
1 a£ ódauðlegum kvæðum sínum.
★
Mjer finst að þetta gamla hús ætti
að fá að standa óhaggað sem allra
lengst með öllum sínum gömlu um-
merkjum. Og þar yrði safnað saman
öllu því. sem eitthvert samband hefði
við Jónas Hallgrímsson. Myndastytt-
an af honum, sem staðið hefir við Lækj-
argötu í 35 ár gæti máske eins vel verið
þarna í garðinum fyrir framna hýsið
hans. Því myndin hefir aldrei átt neitt
erindi í Lækjargötu. Hún var þar sett,
af því ekki fanst pláss fyrir hana ann-
arstaðar. Og nú hefir fótstallur hennar
verið svo sprunginn í mörg ár. að hver
veit nema myndin hrynji niður á tún-
blettinn. Meðan húsið í Suðurgötunni
fær að standa, mætti a. m. k. vera þar
minnisplata, sem bendir vegfarendum
við. Hjer á árum áður, þegar húsnæðis- — Skyldi nú ekki einhverjar af þeim
eklan var sem mest, bygði bærinn' vera þýskar!
Vegna fyrirsjáanlegra húsnæðisvandræða
í haust, og þar sem engar líkur eiu til þess að Stúd-
entagarðurinn fáist laus fyrir stúdenta í vetur, hafa
stjórn Stúdentagarðsins og Stúdentaráð Háskólans
ákveðið að aðstoða stúdenta eftir föngum við útveg-
un húsnæðis fyrir komandi vetur.
Stúdentar þeir, sem óska aðstoðar í þessu efni,
snúi sjer hið fyrsta til skrifstofu Stúdentaráðsins í
Háskólanum. Opið milli kl. 4 og 5 alla virka daga.
Sími 5959.
Linoleum
í fjölbreyttu úrvali.
f
A. Einarsson & Funk
Tryggvagötu 28. — Sími 3982
Sumarbeft) tfmaritsins JSrð
er komið út
160 bls. 4- auglýsingaörk með gamansemi neðanmáls.
30 myndir.
Á kápunni er eftirmynd í eðlilegum litum af málverki af
Jévti §i^urðssyni 33 ára
Mynd þessi hefir verið almenningi öldungis ókunn, en er fögur og
á þenna síðasta bústað skáldsins hjer á j liefir mikið sögulegt gildi, því hún er gerð árið, sem Alþingi var end-
landi. urreist og Jón kosinn alþingismaður í fyrsta sinn.
Fyrir allmörgum árum setti dönskl
kona minnisplötu á hús það í Sankti
Pjeturs stræti í Höfn, þar sem Jónas
bjó síðast. Meiri ástæða væri til að
minna á húsið í Suðurgötunni. því við
þetta hús í Sankti Pjeturs stræti eru
tengdar andlátsminningar Jónasar.
Hann átti þar heima stuttan tíma. Stig-
inn í húsinu slæmur. Jóhas hefir aldrei
orðið þar híbýlakunnugur. Þess vegna
dottið í stiganum og fótbrotnað. Hefði
hann aldrei í þann stiga komið, hefði
hann lifað lengur, og íslenska þjóðin
átt frá honum enn fleiri ódauðleg-
kvæði.
★
1 gær barst mjer fyrirspum frá ein-
fcverjum, sem kallar sig J. S. og lætur
ekki nafns síns getið. Sú er venja
blaðamanna, að sinna ekki brjefum nje
fyrii'spurnum, þar sem sendandi eða
spyrjandi segir ekki til nafns síns. En
'þar eð hjer er um að ræða mál, sem
marga varðar, er rjett að bregða út af
þtssari venju.
★
: J. S. segir:
Jeg er húsnæðislaus eins og svo
margir og er orðinn alveg vonlaus uin
að fá nokkurstaðar inni af eigin ram-
leik. Jeg liefi fylgst með skrifum blað-
anna. Þau eru blessnnarlega saromála
I Heftið er einstakt minningarrit um 17. júní síðastl., en flyt-
ur auk þess veigamiklar ritgerðir og Ijettara efni að vanda.
Fyrsta hefti þessa árgangs er nppselt, en nýir áskrifendur að seinni
hluta árgangsins fá þetta 2. hefti og auk þess 1. hefti 1. árgangs í
kaupbæti — samtals
500 blaOsíður á O krónur
— eða, ef þeir kjósa heldur, auk þess 3. og 4. hefti 1. árgangs samtaís
804 blaftsíOur á 0 brónur
Eftirleiðis kemur Jörð út mánaðarlega. Septemberheftið
er í prentun.
Takið þátt í að skapa íslenskt mánaðarrit (magasin), er sambærilegt
sje við vönduð rit erlendis, samskonar, og sendið ÁRSÆLI áskrift
Bankastræti 9, pósthólf 331, sími 4556).
3 sendisveina
vantar okkur.
H.f. Smjödikisgerðin Smðri