Morgunblaðið - 06.11.1941, Blaðsíða 3

Fiintudagur 6. nóv. 1941.
MORGUNBLAÐIÐ
3
Dýrtíðarfrumvarp Fram-
sóknar nær ekki tilgangi
r ------------
Olfusvæðin
I Kðkasus
sinum
Vanhngsað
og gallað
Úr ræðu Pjeturs Ottesen
„Innrásin I Is-
land fór út
um þúfur"
Frá fundi Norræna
fjelagsins
UMRÆÐUR um dýrtíðarfrv. Eysteins Jónsson-
ar hjeldu áfram í gær og varð enn ekki lokið.
Fyrstur talaði Pjetur Ottesen. Hóf hann mái
sitt á því, að eftir því sem fram hefði komið í umræðum á
Alþingi og í blöðum um þessi mál, þá hefði hann þar
nokkra sjerstöðu.
Hjá öllum flokkum kæmi fram sú skoðun, að hægt væri að gjöra
ráðstafanir til þess að hamla upp á móti verðbólgunni og halda niðr.i
dýrtíð í landinu, meðal annars með því að verja stórum fjárhæðúm,
sem ýmist væri teknar út úr rekstri ríkisins eða aflað með nýjum
sköttum, til þess að lækka vöruverð, „gefa með dýrt,íðinni“ eins og
Pjetur orðaði það.
Norræna fjelagið hjelt skemti-
fund í Oddfellöwhöllinni í
gærkvöldi.
Kommandörkapteinn Ullring úr
norska flotanum flutti erindi um
innrásina í Noreg. M. a. skýrði
hann frá því, að hann teldi, að
Þjóðverjar hefðu ákveðið að gera
innrás í ísland í októbermánuði í
fyrrahaust, en sú innrás hafði far-
ið út um þúfur vegna þess að
norski flotinn hefði náð á sitt vald
veðurathugunarstöðvum þeirra í
norðurhöfum.
Kvað hann mjög vafasamt, hve
miklu yrði áorkað til þess að slá á
verðbólgUna með slíkum ráðstöf-
unum, hann hefði litla eða enga
trú á að' slíkt kæmi að haldi
eins og nú væri komið, svo
nokkru munaði. Sagði hann, að
það væri sín skoðun, að vafalaust
væri miklu hyggilegra og raun-
hæfara að safna. þessu fje í sjóð,
er grípa mætti til þegar setulið-
ið hyrfi hjeðan og sú vinna, sem
það veitir, fjelli niður, verð á af-
urðúm okkar á erlendum markaði
lækkaði og afleiðingar þeirrar
geysilegu þjóðfjelagsröskunar, sem
leiðir af hingaðkomu hins erlenda
setúliðs, bitnar á okkur í hatrarn-
legri mynd.
Það yæri vafalaust tímabært að
fara að búa sig undir að taka á
móti þessum erfiðu tímum með því
m. a. að safna f je í sjóð, en það væri
ekki íslendingar einir, sem ættu
að leggja fram fje í þennan sjóð,
heldur eins og engu síður stjórnir
þeirra landa, sem eiga setulið í
landinu og eru hjer með hðrnaðar-
aðgerðir. Sagði þm., að íslend-
ingar hefðu fylstu sanngirniskröfu
á þessa aðila, að þeir legðu fje í
slíkan sjóð og sýndu þar með lit
á að ljetta okkur gönguna yfir
það erfiðleikatímabil, sem vafa-
láust bíður okkar þegar botninn
dettur úr framkvæmdum þeirra
hjer og afleiðingar þeirrar
þjóðfjelagsröskunar, sem þeir
valda, sýna sig í hinni rjettn
mynd. Þessa kröfu þarf að taka
upp nú þegar og halda henni fast
fram.
Um frv. sagði þm., eða þau
ákvæði þess, að lögbinda kaup-
gjald og afurðaverð bænda, þá
hlyti þeim, sem að þessu frum-
varpi stæðu, að vera það ljóst,
að þessi ákvæði frv. gætu engan
veginn náð tilgangi sínum eins og
nú er ástatt í þjóðfjelaginu. Með-
FRAMH. Á SJÖUNDU SÍÐU.
Aðalfundur
íþróttafjelaga
í Hafnarfirði
Aðalfundi sína hafa 2 íþrótta
fjelög haldið í Hafnarfirði
nýlega.
Knattspyrnufjelagið Haukar,
föstud. 31. okt. Stjórn var kos-
in: Guðsveinn Þorbjörnsson
l'orm. Sigurrós Sveinsdóttir rit-
ari, Jón Egilsson gjaldkeri. —
Karl Auðunsson varaform. og
Sævar Magnússon fjármálarit-
ari.
Fimleikafjel. Hafnarf jarðar
þriðjud. 4. nóv. Stjórn var kos-
in: Gísli Sigurðsson form. Guð-
mundur Árnason gjaldkeri. Sig-
urður Gíslason ritari. Oliver
Steinn fjármálaritari og Hall-
steinn Hinriksson varaform.
Bæði þessi fjelög eru nú
byrjuð vetrarstarfsemi sína, og
hafa hvort 3 fl. Kennari Knatt-
spyrnufjel. Haukar er Baldur
Kristjánsson, en kennari Fim-
leikafjelags Hafnarfjarðar er
Hallsteinn Hinriksson.
Aöalfundur Víkings
Knattspyrnufjelagið Víkingur
hjelt aðalfund sinn í fyrra-
kvöld. Fráfarandi formaður, Ólaf-
ur Jónsson, baðst undan endur-
kosningu, svo og ýmsir aðrir
stjórnarmeðiimir, og gáfu eigi kost
á sjer, þrátt fyrir eindregnar á-
skoranir fundarins.
í stjórn voru kosnir: Guðjón
Einarsson, formaður, og meðstjórn
endur: Sigurður Þórðarson, Agn-
ar Lúðvíksson, Haukur Eyjólfs-
son og Þorlákur Þórðarson. Hinn
mesti áhugi ríkti á fundinum uru
áhugamál fjelagsins.
Erindi Kommandörkapteins Ull-
rings var hið skemtilegasta og
fróðlegasta í alla staði. Hann
rakti' aðdragandann að innrásinni
í Noreg. Sjálfur hafði hann kom-
ið við sögu, er „City of Flint“
málið var a döfinni, og kunni
hann frá mörgu fróðlegu að segja.
Fyririesarinn kvað það orðum
aukið, að mikið hefði verið um
quislinga í Noregi og að Noregur
hefði fallið í hendur Þjððverjum
þeirra vegna. Sannleikurinn hefði
verið sa, að það hefði verið slæmri
stjórn að kenna, hve illa hefði tek
ist til.
Mönnum hefði verið neitað um
að berjast eingöngu vegna þess að
þeir gáfu sig ekki fram á þeim
stað eða í því hjeraði, sem þeir
voru skrásettir. Þannig sagði hann
frá manni einum, sem var meist-
araskytta í sínu bygðarlagi, sem
ekki var tekinn í herinn eingöngu
vegna þess, að hann hafði ekki
tækifæri til að gefa sig fram í sínu
umdæmi.
Ræðumaður skýrði einnig frá
því, að 3—5000 sjálfboðaliðae
hefðu verið reiðubúnir á landa-
mærum Svíþjóðar til að gera at-
lögu að Þjóðverjum í Þrándheimf
og var hann ekki í nokkrum vafa
um, að þeim hefði tekist það, ef
hægt hefði verið að vinna í sam-
vinnu við þá.
Ræðu Ullring Kommandörkap-
teins var vel tekið.
Oddfellowhúsið var þjettskipað
fólki. Formaður fjelagsins, Stefán
Jóh. Stefánsson fjelagsmálaráð-
herra setti' fundinn og stjórnaði
honum.
Gunnar Pálsson söng einsöng.
Gunnar Gunnarsson skáld las upp
kafla úr skáldsögu sinni Heiða-
harmur og Guðlaugur Rósinkranz
ritari fjelagsins sagði frá jóla-
hefti, sem fjelagið ætlar að gefa
út.
Að lokum var dansað.
Nokkur auðug olíusvæði eru fyrir norðan Kákasusfjöllin. Eru
þau merkt á þessu korti með litlum skástrikum. Kortið sýnir einnig
Krímskagann, og á skaganum, sem gengur austur úr konum, er borg-
in Kerch. Að norðan eru Þjóðverjar við nyrsta enda Asovshafsins,
sem gengur norður úr Svartahafi.
Mikil ððnægja
i Strandasýslu
vegna lækna-
leysis
Djúpavík í gær.
ndanfarið hefir enginn
læknir verið í allri Stranda
sýslu. Læknishjeruðin eru tvö,
og á annar læknirinn að sitja á
Hólmavík, en hinn í Árnesi.
Þurfi menn nú á lækni að halda,
þá er annað hvort að sækja
hann til Blönduóss eða Hvamms
tanga. — Kemur tæplega til
greina önnur leið en sjóleiðin
og er hún minst 10 klukkust.
löng fyrir lækirinn, en stund-
um geta liðið heilar vikur án
þess að fært sje yfir Húnaflóa.
Nýlega er 'búið að veita
Hólmavíkurlæknishjerað og
mun von á lækni þangað næstu
daga. En ekkert hefir heyrst um
að læknir sje væntanlegur í Ár-
neshjerað.
Vorið 1935 dó þáverandi
hjeraðslæknir hjer, Jón Kapls-
son. Síðan hefir embættið eng-
um -vierið veitt, en ungir kandí-
datar verið settir hjer í tíma og
ííma. Er hinn nýbyrjaði vetur
fimti veturinn síðan 1935, sem
Árneshreppsbúar verða að
sætta sig við að vera læknis-
lausir. -
Óánægja er mikil rikjandi
meðal manna. Fólk, sem þarf
að vera að einhverju leyti und-
ir læknishendi, verður að flytja
í önnur hjeruð.
Það væri ekki óviðeigandi að
þingmaður kjördæmisins styddi
að því, að þetta afsskekta og
samgöngusnauða hjerað yrði
án læknis um aldur og æfi.
Dagsbrún
og tunnu-
botnarnir
Maður nokkur, Jón Sigurðsson
að nafni, sem mun vera
framkvæmdastjóri hins pólitíska
Alþýðusambands, en hafði í síld-
arleysinu s.l. sumar ofan af fyrir
sjer með skoðun tunnubotna og
fekk 40 kr. dagkaup fyrir, ritar
langa grein í Alþýðubla.ðið í gær.
Jón þessi er ákaflega hneyksl-
aður yfir því, að verkamannafje-
lagið Dagsbrún skyldi ekki' segja
upp samningum og gera kröfu til
hækkunar á grunnkaupinu.
Verkamenn í Dagsbrún munu
áreiðanlega ekki gleyma þessum
tvísöng kommúnista og fram-
kvæmdastjóra Alþýðusambandsins,
því að hann sýnir betur en nokk-
uð annað, að báðir þessir aðiljar
vildu verkamönnum ilt.
Ekki er minsti vafi á því, að
það er fyrst og fremst að þakka
hinni viturlegu afstöðu, sem
stjórn og fulltrúaráð Dagsbrúnar
tóku í kaupgjaldsmálunum, að
lögþvingunartillögur Framsóknar-
flokksins eiga nú hvergi talsmenn.
Má því segja, að Dagsbrún hafi
kveðið upp dauðadóminn yfir
þeim.
Skyldi ekki málið hafa horft
öðruvísi við, ef Dagsbrún, stærsta
og öflugasta verklýðsfjelag lands-
ins hefði kastað sjer út í iUvígar
kaupdeilur,
Stjórn Dagsbrúnar á þökk og
heiður alþjóðar fyrir sína fram-
komu.
Skrif framkvæmdastjóra Alþýðu
sambandsins sanna hinsvegar
Dagsbrúnarmönnum enn á ný, að
þeir gerðu rjett, er þeir ákváðu
að halda fjelagi' sínu utan við
Alþýðusambandið. Þeir munu og
telja framkvæmdastjórann best
gevmdan hjá tunnubotnunum.