Morgunblaðið - 06.11.1941, Blaðsíða 8

§
jPtðrgtmblaftft
Fimtudagur 6. nóv. 1941L
MllllMlllllWlllllllllllllllllllllílM § '‘Fjelagsltf ■ 1« |\ FIMLEIKAÆFINGAR lv H KARLA’ * ■ 2. flokkur, fyrsta æfing I kvöld kl. 9,30 í Austurbæjar- barnaskólanum. — Fjölmennið! Miðbæjarbamaskólinn verður ekki tilbúinn til íþróttaæfinga fyr en í fyrsta lagi á mánudag. Stjóm K. R.
SZÍ/íifnnMigtw K. F. U. M. — A. D. Munið fundinn í kvöld kl. U/a- Inntaka nýrra meðlima. — Állir karlmenn velkomnir!
HJÁLPRÆÐISHERINN í kvöld kl. 8,30 Hljómleika- samkoma. Föstudag kl. 8,30 Helgunarsamkoma. Adj. Kjær- eng stjórnar. Allir velkomnir!
I. O. G. T. ST. REYKJAVÍK NR. 256. Fundur í kvöld klukkan 8i/o- Kosning og innsetning embætt- ismanna. Br. Jens Hólmgeirs- son annast hagnefndaratriði. ZION Samkoma í kvöld kl. 8. Hafn- arfirði Linnetstíg 2. Vakninga- samkomur á hverju kvöldi þessa viku kl. 8. Allir velkomn- ir.
FILADELFÍA Hverfisgötu 44. — Samkoma í kvöld kl. 81/2. Eric Ericson og Ásmundur Eiríksson tala. Allir velkomnir!
ST. DRÖFN NR. 55. Fundur í kvöld kl. 8,30. Inntaka nýliða. Ársfjórð- ungsskýrslur og innsetning em- bættismanna. Skemtiatríði: — Ferðasaga suður með sjó. *
JCe/rusfas ENSKUKENSLA
rnmamm
# / # . HÚSGÖGNIN yðar tnundu gljáa ennþá betur, ef Sími 3664.
þjer notuðuð eingðngu Rekord húsgagnagljáa.
VENUS-RÆSTIDUFT Nauðsynlegt á hverju heimlli, drjúgt — fljótvirkt — ódýrt.
BIFREIÐARSTJÓRI með minna prófi óskast strax. Upplýsingar í síma 1467.
Sokkar
ijoiuicyic Olympia Vesturgötu 11.
Brown & Polson: Mondaminur í pk. Hrísmjöl í pk. ■ Semelíuvrjón í pk. Þessar hreinlætisvönir eru enn fyrirliggjandi. Magnús Kjaran Heildverslun.
HÚSMÆÐUR Seljum saltaða og frosna murtu með tækifærisverði. — Afgreiðum minst 5 kg. Laxinn h.f. Sími 4956.
SÖGUBÆKUR Ijóðabækur og fræðibækur í miklu úrvali. Bókabúðin Frakka- r.tíg 16. Sími 3664.
SVEFNDlVAN óskast keyptur. Sími 2655.
rí~ bónlð fína
r er bæjarins besta bón. AUGAÐ hvílist TUICI C með gleraugnm frá 1IIILLL
M EÐALAGLÖS og FLÖSKUR keypt daglega. Sparið millilið- lna og komið til okkar, þar sem þjer fáið hæst verð. Hringið i síma 1616. Við sækjum. Lauga- vegs Apótek.
ifljmimssMswi Pjetur Magnússon. Einar B. Guðmundsson. Guðlaugur Þorlaksson. Símar 3602, 3202, 2002. Austuratræti 7. SkrilBtofutími kl. 10—12 o* 1—6.
KOPAR KEYPTUR { Landssmiðjunni.
SALTFISK þurkaðan og pressaðan, fáið þjer bestan hjá Harðfisksöl- unni. Þverholt xl. Sími 3448.
AUGLÝSING er gulls ígildi.
Hraðferðir til AKureyrar í nóvember.
Sunnudaga, þriðjudaga og föstudaga meðan fært er til
Akureyrar. — Afgreiðsluna í Reykjavík annast Laxfoss,
sími 3557.
BifreflðastOO Akureyrar.
BEST AÐ AUGLÝSA 1 MORGUNBLAÐINU
CORRIE MAY BRISTOW
Skáldsaga frá Stiðurríkjum Amertku
89. dagur
— Mjer gerir það ekbert til,
svaraði Fred hlæjandi. — Jeg er
hraustur og sterkur.
★
Hann kvaddi gamla manninn og
leit í kringum sig. Loks kom liann
auga á negra, sem átti heima
rjett hjá lionum og fór til hans.
— Heyrðu, Zeke, sagði hann, —
hjerna eru þrír skildingar. Það
hafði verið komið fram á varirnar
á honum að segja fjórir, en þegar
hann stakk hendinni í vasa sinn,
datt honum í hug, að hann þyrfti
ef til vill að nota einn skilding
sjálfur. — Þú mátt eiga þessa
skildinga, hjelt hann áfram, — ef
þú færir móður minni skilaboð
frá mjer. Viltu segja henni, að
jeg hafi farið upp með fljótinu,
til þess að leita mjer að atvinnu
við stífluna og komi ekki aftur,
fyr en vinnu þar er lokið. Og
segðu henni, að hún megi ebki
óttast, um mig. Mjer sje óhætt.
Zeke lofaði að gera eins og
fyrir hann var lagt, og Fred
gaf lionum skildingana.
Þett.a var snemma dags, og Fred
hugsaði mðð sjer, að hann myndi
kanske komast á r áfangastaðinn
fyrir myrbur, ef hann herti sig.
Hann keypti köku af negrabonu
fyrir síðasta skildínginn og lagði
síðan af stað með kökuna í vas-
anum.
★
Þegar hann hafði gengið góðan
spöl, kom vagn, sem var á leið
til Ardeith, á eftir honum, og hann
fjekk að aka með lionum að lilið-
inu. Þar stóð hann um stund og
svipaðist um.
Húsið var fagurt eins og kirkjaf
En fólkið, sem bjó þar var víst
slæmt — og mestu stórbokkar.
Mamma hans hafði sagt honum,
að það hefði verið fátækt eftir
stríð. En síðan voru seytján ár,
og nú var það komið til efna
aftur. Húsmóðirin þarna' hafði
einu sinni vísað mömmu hans á
dyr, með þeim ummælum, að hún
mætti svelta í hel! Fred rann í
skap, er honum datt þetta í hug,
og hjelt áfram leiðar sinnar. Ein-
hverntíma ætlaði hánn að segja
svona fólki til svndanna! Þegar
hann Arar orðinn stór, ætlaði hann
að aka í sínum eigin vagni að
húsdyrum þess og segja því til
syndanna svo um munaði'.
★
Það hafði vorið svalt um morg-
uninn, en nú fór að hitna í veðri.
En Fred var svo heppinn að hitta
annan vagn, og með honum fjekk
hann að aka til Silverwood.
Þegar hann lagði af stað það-
an, fór hann að borða kökuna
sína, sem hann hafði liaft í nesti.
Það var komið fram yfir hádegi,
og liann var farinn að verða lú-
inn. En hann labbaði' ótrauður
áfram og bauð fólki, sem hanu
mætti, kurteisíega góðan dagimi.
Aldrei hafði Fred verið svona
langt að heiman.
Hann horfði yíir akra Silver-
wood. Þeir virtnst frjósamir og
vel liirtir, og að baki þeim var
skógur. Þar stunduðu hinir auð-
ugu óðalseigendur víst fuglaveið-
ar. En Fred hugsaði með sjer, að
það hefði verið nær að fátækt
fólk, eins og til dæmis hann og
móðir lians, fengi kost á að fá
jörð þar og rækta hana sjer til
viðurværis.
Hinu megin við skóginn voru
líka akrar, en þeir voru ekki nærri
því eins ræktarlegir. Hjer og þar
voru litiir hvítmálaðir kofar, og
þar voru konur að lú. Fred tók
líka eftir því, þó að hann hefði
ekki mikið vit á því, að þarna
var stíflugarðurinn lægri en hjá
liinum stóru plantekrum. Hann
var eins og brekka, fimtán til
tuttugu fet á hæð, og hallinn, sem
sneri niður að ökrunum, var grasi
gróinn.
Fred reyndi að gleyma þreyt-
unni við tilhugsunina um það, hve
gaman það yrði að fá atvinnu.
Hann sá það á sólinni, að nokkuð
var orðið áliðið dags.
Alt í einu kom hann fyrir
krappa beygju á veginum, og þeg-
ar hann leit upp á stíflugarðion,
sá hanu, að þar úði og grúði af
fólki.
Mennirnir skriðu upp og niður
hallann eins og maurar, en mörg
tjöld höfðu verið reist á akrinum
fyrir neðan. Múldýr drógu vagna,
sem voru lílcastir stærðar skófl-
um, upp að stíflunni, en efst uppi'
á garðinum var eitthvað í hrúg-
um, er honum virtist vera sand-
pokar. Fred beygði iit af veginum
og gekk yfir lítið akurland í átt-
ina til fljótsins.
★ '
Þegar hann kom nær, stað-
næmdist hann og horfði á múl-
dýrin og skrítnu skófluvagnana
þeirra. Honum fanst svo skemti-
legt að horfa á þau, að það lá við,
að hann gleymdi þreytunni. Nú
sá hann, að mennirnir voru að
byggja traustan skjólgarð, svo að
stíflugarðurinn hækkaði um alt
að fjögur fet, en meðfram grind-
unum hlóðu þeir upp sandpokum.
T vögnunum, sem voru eins og
skóflur, var flutt mold af akr-
inum upp á stíflugarðinn, til þess
að gera hann traustari.
Þarna virtist vera vinnandi
menn, svertingjar og livítir menn,
í hundraðatali. Fyrst í stað tójs
enginn eftir Fred, en þegar hann
ætlaði að halda lengra áfram,
hrópaði einhver til hans.
— Tleyrðu, þarna strákur!
í Eeyndu að komast niður af garð •
inum!
★
Fred reyndi að spyrja hann,
hvort hann gæti eklci fengið að
vinna þarna, en maðurinn var að
ávarpa múldýrið sitt og heyrði
ekki *til hans. Hann sneri sjer að
fleiri mönnum, en þeir gáfu sjer
ekki tíma til þess að sinna honum,
heldur ráku hann burt.
Loks sá hann negra, sem hafði
gefið sjer tómstund, til þess að
þurka framan úr sjer svitann.
Hann var að burðast með stærðar
bjálka upp brekkuna. Fred gekk
til hans og spurði hver væri' þarua
æðst ráðandi.
Negrinn leit á hann:
— ITvað segir þú, hvíti dreng-
ur ?
— Hver er fyrir vinnunni
hjerna?
— Mr. Yance, svaraði negrinn
og fór að staulast áfram með
staurinn.
— Hver er hann?
— Hvítur maður, sem stjórnin
hefir sent hingað.
Fred elti negrann.
— Hvar er hann?
Negrinn nam aftur staðar. —
Þú getur sjeð hann þarna. — Það
er maðurinn í stóru stígvjefunum
sem stendur þarna uppi.
Að svo mæltu hjelt hann áfram
með staurinn sinn, en Fred leit,
þangað upp, sem liann liafði bent
honum. Þar sá hann háan og
gramman mann í verkamannaföt-
um, og var buxnaskálmunum troð-
ið ofan. í liá stígvjel, sem náðu:
upp að hnjám.
Fred var vongóður, þegar hann
klifraði upp liallann, þrátt fyrir
mörg viðvörunaróp frá verka-
mönnunum, því að það var auð-
sjeð á hreyfingum mr. Vance, að
hann var stjórnsamur maður, sem
kunui sitt verk.
Hann nam staðar, þegar hann
var kominn efst upp á stíflugarð-
inii, þar sem sandpokarnir voru,
og leit yfir grindurnar.
— Drottinn minn! varð Iionum
ósjálfrátt að orði.
í staðinn fyrir að renna frið-
samlega áfram, fimtán fet íyrir
neðan, náði vatnið í fljótinn nú
alla leið upp að efstu brún stíflu-
garðsins og var jafnvel farið að
sleikja sig upp um1 varnarstaur-
ana, sem búið var að reka niður.
Nii liðaðist fljótið ekki íengui'
letilega áfram, svo að sólin varp-
aði bjarma á bylgjur þess. Nei„
það beljaði áfram, kolmorrautt og:
froðufellandi af bræði, að þvf er
Fred virtist, og það reif og sleit
miskunnarlaust í stíflugarðinn:.
Heilir bjálkar og trje hrifust með
hvirfilstraumnum, eíns og fljótið'
hefði gaman af að leika sjev aðl
þeim, áður en það spýtti þeim,
til hafs.
Það voru meira en tveir kíló-
metrar yfir að hinum bakka fljóts-
ins, og Fred varð gripinn slíkri
ógnarskelfingu, er hann leit út
vfir hina ægilegu, fossandi straum-
iðu, að hann ætlaði að hlaupæ
leiðar sinnar.
Þá var þrifið í öxl hans, og
myndug karlmannsrödd sagði:
— Farða niður af flóðgarðin-
um, drengur minn. Þú sjerð, að'
hjer er verið að vinna.
★
Fred leit upp og sá framan í
grannleitt, órakað andlif mr.
Vances. Hann hefði ekki kosið
neitt frekar en forða sjer niður
af stíflugarðinum í ofboði, en þá
greip hann krampataki í einn.
sandpokann og hrópaði:
AUGLYSINGAÍ^
eiga aB jafnalSi aS vera komnar fyrlr
kl. 7 kvöldinu áöur en blaöiS kem-
ur út.
Ekki eru teknar auglýsingar l>ar
sem afgreiBslunni er ætlaC aö vtsa á
auglýsanda.
TilbotS og umsóknir eiga auglýs-
endur aö sækja sjálfir.
Blaöiö veitir aldrel neinar upplýs-
ingar um auglýsendur, sem vilja fá
skrifleg svör viö augiýsingum sinum.
BE==n=ii:
]GH=J[3C
ui
KAUPl OG'SEL
allskonar
Verðbr)ef og |
fasteflgnflr.
Garðar Þorsteinsson.
Símar 4400 ocr 3442.
BE
IQBCK
3Q