Morgunblaðið - 03.07.1943, Blaðsíða 8

Morgunblaðið - 03.07.1943, Blaðsíða 8
8 ■ - ’ : \ ■ MftRGDNBLAÐIÐ . : í I l I <■ t ' ■ ' f ; I , . Laugardagur 3. júlí 1943. i Raymond Clapper Minning merkishjónanna Framhald af bls. 6. við getum framkvæmt á. rásir okkar í framtíðinni. Hlutverka hinna fljúg. andi virkja, er þær tæla þýskar flugvjelar til bar_ daga við sig, er nærri því eins þýðingarmikið og sprengjukastið sjálft. Or. ustuflugvjelar óvinanna hefja sig ekki til flugs til þess að berjast við orustu flugvjelar okkar. þegar þær eru einar. en þær reyna að reka sprengjuflugvjel. arnar á brott. En þrátt fyrir þetta meg um við ekki gleyma því. að orustuflugvjelarnar eru betur hæfar til orustu held ur en fljúgandi vivrki, sem hafa of fjölmenna áhöfn og eru of stórar. til þess að hætta þeim í svona ferðir að óþörfu. Af þessu sjest að næstu mánuðir verða viðsjárverð- ir tímar. En þrátt fyrir stríðið yf_ ir Þýskalandi. megur við , ekki gleyma stríðinu á Mið ' jarðarhafi og í Kyrrahafi. En brjóta Þjóðverja á bak aftur þýðir að það losnar herafli sem við getum sent til Kyrrahafsins. Því fyrst þegar búið er að sigra Slskaland. geta banda. enn snúið sjer af alefli að stríðinu eystra, í stað þess að skifta herafla sínum niður í þrjá vígstöðvar. 2 af þeim berjast vá*ð Þjóð_ verja. Um þetta heyrist talað nú orðið. Spurningin er ekki hvort Þýskaland eða Japan sje mikilvægara. heldur hvort sje hagkvæm ara. að sigra bæði. í einu eða aðeins annað þeirra í einu. BLÖÐ OG TÍMARIT Eimreiðin, 2. hefti 1943, er nýkomin út með greinum um norsku leikkonuna Gerd Grieg, framtíðarskipulag þjóð anna, sambands'úitin, við- reisnarbaráttu íslcndinga aust an hafs og vestan, mesta skáld, Breta, landkynningu o. fl. — Ennfremur er í heftinu snjöll ljóðkveðja til Noregs eftir Þóri Bergsson, áhrifarík saga úr íslensku nútíðarlífi eftir Þorvald Guðmundsson, þýdd saga, frásagnir um dularfull fyrirbrigði, ritfregnir og fjöldi annara greina og kvæða. í heftinu eru einnig smágreinar ýmsar, myndir o. fl. Verkstjórinn nefnist nýtt ^blað, sem gefið er út að til- hlutun Verkstjórasambands Islands og Verkstjórafjelags Reykjavíkur. Jóhann Hjör- leifsson, forseti Verkstjóra- sambandsins, fylgir blaðinu úr hlaði og gerir grein fyrir ætlunarverki þess. — Blað- ið flytur fjölbreytt efni, varðandi áhuga- og hags- munamál verkstjóranna og auk þess ýmislegt ljett efni til skemtunar og fróðleiks. — Það er myndarlega úr garði gert, prentað á ágætan papp- ír og prýtt mörgum mynd- um. Útgefandi er Bókaútgáfa Guðjóns Ó. Guðjónssonar. Getum bætt við bifreiðastjórum á sjerleyfisleiðum Bifreiðastöð Steindórs ‘XM!,,H“MMI**X**t**t‘*H**WiMW**X**X*‘XM;,»X4*»**X**W**XMt**t‘,XMt**W*4*MX**XMJ*‘t‘ i í i ? ? ? f JOLBORUR Ljettar trjehjólbörur, hentugar fyrir garðvinnu nýkomnar. Hjeðinshöfði h.f. ❖ Aðalstræti 6 B. Sími 4958. % ? iiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin ( HIJSEIGN | Af sjerstökum ástæðum er til s»lu hús- 1 | eign og land við bæinn. íbúðarhúsið er ein- | 1 lyft með kjallara, 4 herbergf og eldhús á efri 1 | hæð, 2 herbergi, eldhús og þvottahús í kjall- 1 | ara. Landið er 0,8 ha. alt ræktað og stór mat- I | jurtagarður. Á lóðinni er 13 metra langt út- | 1 húsi sem hænsahús eða svínahús. Þeir, sem kynnu að hafa hug á kaupum, | 1 leggi nöfn sín inn í pósthólf nr. 801, merkt: I | „Eign“, fyrir 15. júlí. niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii*iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi Sim.on.Lu Ó. Kristjánsdóttur og Jóns Pálssonar skipstjóra ÞAÐ mun almæli allra, sem til þekkja, að merkishjónin Símonía Oddný Kristjánsdótt- ir og Jón Pálsson skipstjóri, hafi hvort á sínu sviði skarað fram úr með fyrirhyggju og dugnað og jafnframt verið svo samvalin í ástúð og hátt- prýði allri, sem best má á kjósa. Verður hjer í stuttu máli lýst æfistarfi þeirra og skap- gerð. Þau Jón og Símonía giftust #18. nóv. 1887 í ættbygðum sín um við Arnarfjörð. Dvöldust þau að Stapadal og Álfa- mýri þar til 1895 er þau fluttust að Heimabæ í Hnífs- dal. Áttu þau hjpn þar heim- ili í 10 ár, en fluttu 1905 hingað til Isafjarðar í hús sitt, Brunngötu 21, sem þá var nýreist, og áttu þar heim- ili upp frá því. Þau Jón og Símonía voru systkuiabörn og stóðu að þeim dugmiklar og styrkar bænda- ættir. Dynjanda-ættin er lands kunn af miklum sægörpum, stiltum og prúðum, og mynd- arlegum húsfreyjum. Erfðu þair Jón og Símonía ættar- kosti þessa í ríkum mæli. Ekki hallaði heldur á með föður- ætt Símoníu eða móðurætt Jóns. Kristján Jónsson, faðir Símoníu, bóndi í Hvammi í Dýrafirði var nafnkunnur á sinni tíð, sem fyrirmynd um háttprýði alla; smiður hinn besti og búhöldur góður; vel greindur og fróðleiksfús. — Urðu og allir niðjar þeirra hjóna, Kristjáns og Sigríðar Símonardóttur vel að manni. En víst mun Símonía hafa verið þar fremst í hópi. Olli bar mestu um fádæma vilja- þrek og skapfesta. -Alt æfistarf .Tóns Pálssonar varð sem flestra ættmenna. hans helgað sjómennskunni. Þar var hann allur. Tólf ára gamall byrjaði hann að róa með föður sínum og var á sætrjám til dauðadags, þar af skipstjóri í 34 ár, og lengst sem hákarlaskipstjóri. Var kjarki hans og seiglu viðbrugdið. Eins og nærri má geta lenti hann í marghi hrynu á þessu langa tímabili og oft varð hann að sigla krappan, en aldrei varð hann fyrir skæðum áföllum. Mátti hann telja s.jerstak- an lánsmann í allri skip- stjórn sinni. Eitt sinn bar svo til, er hann varð að leita lands í stórviðri, að holskefla f.jell yfir skipið og tók tvo skipverja útbyrð- is, en j>eir náðu báðir í kaðal sem skolaðist útbyrðis að nokkru, og vissu hvorugur mannanna um hinn. Björguð- ust báðir mennirnir og hrest- ust skjótt. eftin yoilkiðJ Þótti þetta dæmafátt, Einn af skipverjum Jóns Pálssonar lýsir sjómgnnsku hans svo í minningarorðum í blaðinu Vesturland, 13. nóv. 1923: — Jeg minnist með lotn- ingu þeirra stunda, er verið var að Jeita lands í fullhörðn- uðum vetrar- og vorbyljum, hyersu vel honum tókst að verjast áföllum, svo og áræð- is þess, að taka höfn í stór- hríðarbyl og náttmyrkri, og hefi jeg oft hugsað, hvort Símonía Ó. Kristjánsdóttir I Jón Pálsson. þetta var hending tóm, að svo vel heppnaðist, en komst að raun um að slíkt var af nákvæmni í siglingafræði og um leið skarpri eftirtekt á sjó og sjólagi. — Jón Pálsson hlaut fljótlega traust st.jettarbræðra sinna og var hann þó sjálfur mjög hljedrægur; vildi sem mest vinna í kyrrþey. Sáu þeir og fundu, að þar færi maður sem treysta mátti og í engu vildi vamm sitt vita og setti ofar öllu öðru að "era það sein skyldan bauð honum og hann fann r.jett vera. Heita mátti að sína löngu sjómannstíð ynni Jón Páls- son h.já tveimur verslunum. Fyrst fyrir Lárus A. Snorra- son kaupmann, var skipst.jóri á skipi hans, Guðrúnu og síðan fyrir Leonh. T'ang & Söns verslun, sem skipst.jóri á Arthur Fanney. — Stýrði, Ján báðum þessum skipum til hákarlaveiða. Þá var hann og skipst.jóri á motorskonn- ortu Hane fyrir Tangsverslun, bæði til póstferða um Breiða f.jörð og á spekúlantstúrum. Og síðustu æfiárin var hann skipstjóri á póstbátnum Braga, h.jer um. Isafjarðar- d.júp. Var Jón skipstjóri á Braga, er hann lagðist bana- leguna, og má því svo að . Qí’ði komast að hann hafi dáið með st.jórnvþlinn í hend inni, og slíkan dauðdaga hefði hann s.jer einmitt kosið, að falla við sæmd í hólm- göngu lífsins, — æðrulaust og með bros á vör. Ekki naut Jón neinnar ment unar í æsku fram yfir það, sem almennt var,'en eftir að hann þroskaðdst menntaði hann sig prýðilega í stýri- mannafræði, miðað við þann tíma, enda var hann náttúru greindur maður, vel minn- ugur og las mikið af vmsum bókum, einkuin síðari árin. Er það einhuga dómur þeirra sem best þektu Jón iPálsson i skipst.jóra,. að hann hafj verjð einn mer^kasti sinn ar samtíðarmanna í vestfiskri sjómannastjett. Strax kom í I.jós að Sím- quía var hin ágætasta eigin- kona og húsmóðir. Kom það jafnt fram við vandalausa sem börn hennar pða skyld- menni. Heimilmu helgaði hún krafta sína. og gerði það af þeim myndarskap, sem fátíð- ur er. Il.jelst þar í hendur sparsemi, iðni og reglusemi í hvívetna. Var svo alla henn- ar löngu æfi, að aldrei fjell henni verk úr hendi, nema veikindi lömuðu. Gerði hún því sk.jótt garð sinn frægan, hvar sem hún dvaldi, og varð að maklegleikum virt og elskuð af þeim sem þektu hana. Trygglyndi hennar og' ættrækni var með afbrigöum og h.jartagæska við alla sem bágt áttu. En ekki f.jasaði hún um slíka hluti, heldur vann það sem önnur verk sín í kyrrþey. Ekki má láta ógetið trú- rækni Símoníu. Hún var henni samvaxin, en engiii uppgerð, Á uppvaxtarárun- um vandist hún trúrækni og hún h.jelt hennh-alla sína æfi, ekki af vana heldur af innri þörf, því hún trúði á G.uð og tilbað hann. Til hans leitaði hún með sörgir sínar og á- hyggjur. Gaf hún bæði börn- um sínu-m og vinum í því fagurt eftirdæmi. ■ Þó.tt Símonía nyti engrar menntunar í uppvexti sínum, umfram það, sem þá var al- mennt, aflaði hún s.jer smátt og smátt af lestri góðra bóka hagnýtrar menntunar og studdi .jafnan aukna menntun kvenna, og annað sem hún taldi til framfara horfa. —- Þannig var hún ein af stot’n- endum Kvenf.jelagsins Ósk h.jer í bænum, og var k.jöriun heiðursfjelagi þess á 25 ára afmæli f.jelagsins. Síðustu æfiár frú Símoníu voru því uppskeruár mikilla og góðra ávaxta. Hún hafði starfað vel og trúlega og var reiðubúin að kveð.ja jiennan heim hvenær sem. kallið kæmi. — Eilífðartrú hennar var óhágganleg og máske aldrei sterkari en í- s.jálfri banalegunni; þá gagn tók hana fögnuður um end- urfundi við eiginmanninn og börnin ástkæru, sem flutst höfðu á undan henni iír jarð heimum. Það var sem helgur I.jómi yfir viðskilnaði þessarar ein- istöku sæmdar- ogi m.erkiú- jkonu. llún var ekþi að fjytj- 'ast í auðan og tóman geim dimmunnar,. án vonar eða fyrirheita, heldur að b.jörtum og blikandi ströndum nýs heims, landi endurfundanna, við guð, sem hafði verndað hana, bíessað og varðveitt og við ástvínina alla, sem á undan voru farnir, Og efti.r- lifandi ástvinum gaf hún bless un sína og fól þá guðs varð- veislu. Frú Símonía andaðist 1. Framhald á bls. 10.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.