Morgunblaðið - 03.12.1943, Blaðsíða 11
Föstudagur 3. desember 1943.
ORGUNBLAÐIÐ
íftlg
vícki mum
mikilla skaðabóta svo framar-
lega sem kona hans og barn
ljetust. Fyrir aðgerðir dr. Ha-
ins varð þó ekkert úr því, og
bankastjórinn ljet í ljósi þakk-
læti sitt. Dr. Hain fjekk til
umráða bakherbergi í Shang-
hai-hótelinu, og var upp frá
því skoðaður sem hótellæknir.
Við og við fjekk hann jafn-
vel sjúklinga, nokkra hótelgesti
sem höfðu fengið niðuigang,
en hjeldu að þeir hefðu fengið
kóleru. Stöku sinnum voru það
líka konur, sem tóku inn of
istóran svefnskammt til þess
að hræða elskhuga sína.
Hann útvegaði Kurt líka
stöðu sem píanóleikara .við
drykkjustofuna á þakhæðinni.
Hann og blökkumaður nokkur
skiptust á að spila. Blökkumað
urinn spilaði jazz, en sjálfur
spilaði Kurt franska tangóa og
Vínarvalsa, þegar hinir
drukknu, tilfinningamenn og
ástsjúku heimsborgarar kröfð-
ust þess. Hann hafðist við í
lítilli gluggalausri herbergis-
kytru og fjekk gefins eina mál
tíð yfir nóttina og fimtán doll-
aca á viku. Hann spilaði á nóit-
unni og svaf á daginn. Kæmi
það fyrir að gestirnir færu
snemma heim, brá hann sjer til
Chapei til þess að ná sjer I ópí-
ufn.
Hver lætur sig það skipta,
hugsaði hann.
Tveim yikum áður hafði B.
G. hinn auðugi komið með tvær
kínverskar stúlkur í drykkju-
stofuna. Það voru Meilan og
systir hennar. Kurt vaknaði aft
ur til lífsins og varð strax ást-
fanginn af Meilan — ef hægt
er að kalla ást hina kynlegu
geðshræringu og hrifnina, sem
greip hann, er hann leit hinn
grannvaxna og fíngerða líkama
hennar.
Yfirþjónninn gat gefið hon-
um heimilisfang Meilan og sagt
honum ýmislegt um hana. —
Hún bjó með fóstru sinni í af-
skektum leiguhjalli í Yanytze
Po. Um það leyti sem banka-
stjórinn fór upp í sveit voru
þau þegar orðin góðir kunningj
ar, enda þótt samtöl þeirra
samanstæðu af eintölum á
tveim gerólíkum tungumálum.
Kurt heppnaðist með miklum
herkjubrögðum að hætta við
ópíumnautnina. Sá, sem getur
verið án ópíum í fjóra daga er
hólpinn, segir kínverskur máls-
háttur.
Hinir fjórir dagar voru hræði
legir. „Gréta litla“, sagði Kurt
á sjötta degi — hann talaði
ekkert annað en þýsku við kín
verjana. „Gréta litla, þú veist
ekki hverju jeg hefi afsalað
mjer þín vegna. Þú verður að
le'ggja þig í líma, til þess að
bæta mjer það upp“.
Meilan lá þá í faðmi hans
hlæjandi, og í sex vikur gekk
allt betur, ef ekki vel, fyrir
Kurt. En nú var það á enda.
Meilan setti hinn ferskjulitaða
silkikjól sinn í ferðatöskuna,
sljetti úr honum með hinum ó-
trúlega fögru höndum sínum
og greip í hurðarhúninn.
„Það er nú það“, sagði Kurt
og gekk hratt út úr herberg-
inu. Fóstran rjetti hendina í átt
ina til hans um leið og hann
fram hjá.
„Síðasti dollarinn, heiðraða
frú“, sagði Kurt og hjelt leiðar
sinnar.
Burðarkarlinn, sem hafði
komið með Kurt tveim stund-
um áður sat sofandi úti fyrir.
„Vaknaðu Franz", hrópaði
Kurt um leið og hann hrist
kerruna. Sen vaknaði samstund
is og heilsaði með breiðu brosi,
sem teygði á húðinni og kinn-
beinum hans.
„En sú sjón að sjá þig lagsi“,
sagði Kurt um leið og hann
virti fyrir sjer skinnhoraðan
líkama hans í skítinni úlpunni.
„Til sama gistihúss11? sagði
Yen.
„Þú átt kollgátuna, Franz“,
sagði Kurt og steig upp í kerr-
una.
Yen tók upp stangirnar, en
lagði þær síðan niður aftur og
tók upp lítinn böggul og dró
upp úr honum óhreint og böggl
að brjef í blettóttu umslagi. —•
Hann hjelt því upp að andliti
Kurts og horfði með eftirvænt-
ingu á hann. Kurt horfði á
kínverskt letrið og kinkaði
kolli.
Þú hefir sýnt mjer þetta
þrisvar, Franz, og jeg er jafn-
nær“, sagði hann, „komdu þjer
nú af stað og flýttu þjer garm-
urinn“.
Yen stakk brjefinu á sig aft-
ur, tók upp stangirnar aftur og
brokkaði af stað. — Þetta var
snemma kvölds, og heitt var í
veðri.
Þegar þeir komu að hótelinu,
fann Kurt tuttugu cent í vas-
anum, og gaf burðarkarlinum.
Yen tók við þeim án þess að
mögla, því að Yen var fastur
viðskiftavinur.
„Herra“, sagði hann lágt um
leið og Kurt gekk inn í súlna-
göngin, sem lágu upp að Shang
hai-hóteli.
„Kemur ekki til mála, Frans“,
sagði hann. En Yen elti hann
og komst í veg fyrir hann.
„Herra“, sagði hann. „Ekki
ópíum? Mjög gott ópíum“, bætti
hann við á bjagaðri pidgin-
ensku.
Kurt ýtti honum til hliðar og
hjelt áfram eins og hann hefði
ekki heyrt orð hans. Þetta var
burðarkarlinn, sem hafði fyrst
kynnt honum ópíumknæpu
'eina í Chapei.
Madame Tissand sat í and-
dyrinu ásamt ríku bresku hjón
unum, sem Kurt hafði oft sjeð
í drykkjustofunni. „Hún er fög
ur, en dansar of vel til að vera
(hefðarkona“, sagði Kurt við
yfirþjóninn, eftir að hann hafði
virt hana fyrir sjer í fyrsta
skipti.
„Monsieur Kurt, komið þjer
hingað snöggvast", hrópaði Ma-
dame Tissand, einmitt er hann
var farinn að vona', að hann
slyppi fram hjá henni, því að
hann hataði hana af ynnstu rót-
um hjarta síns.
„Frú Russel, má jeg kynna
hinn unga snilling okkar fyrir
yður. Hneigið yður nú Mon-
sieur Kurt, því að frú Russel
ber gott skynbragð á tónlist".
Hún rjetti hönd sína upp að
andliti hans, en í stað þess að
kyssa á hana, hristi hann hana.
Robert Russel horfði syfjulega
á hann um leið og hann hristi
glasið til þess að bræða ísinn í
því. „Eruð þjer einnig Frakki?“
spurði hann áhugalaus.’ „Að
sumu leyti“, svaraði Kurt, hann
var orðinn þreyttur á að end-
urtaka ævisögu sína frá því
hann flýði frá Þýskalandi, fyr-
ir alla, er fengu sjer sjúss í
drykkjustofunni.
Frú Helen Russel virti hann
fyrir sjer frá hvirfli til ilja
ekki sjerlega kurteislega. „Ef
við kæmum upp á drykkju-
stofuna í kvöld, megið þjer til
með að spila eftirlætislag hr.
Russels“, sagði hún.
„Með ánægju“, svaraði hann
og hneigði sig kurteislega. —
„Hvaða lag er það?“
„The More We Are Toget-
her“, sagði frú Russel.
„Það kemur tárunum fram í
augun á honum, en aðeins eftir
klukkan þrjú á nóttunni. Til-
finninganæmi hans starfar ekki
neitt að ráði fyrr en þá“. s
Monsieur Kurt verður að
segja yður einhverntíman
hvernig hann og hinn ágæti
lækni dr. Hain flýðu frá Þýska
landi. Það er á við bestu skáld-
sögu“, sagði Madame Tissand.
Löng þögn fylgdi þessum orð
um hennar.
„Jæja, jeg held að það sje
best —, að jeg fari“, sagði
Kurt vandræðalega. Enginn
hafði boðið honum sæti.
„Hittumst aftur á drykju-
stofunni“, sagði frú Russel
kæruleysislega.
„Sáuð þjer ekki?“ spurði
Madame Tissand um leið og
hann sneri við þeim bakinu.
„Augun? Svipinn?“. „Nei, hvað
eigið þjer við“, spurði hr. Rus
sel.
. „Ópíum“, svaraði Madame
og hallaði sjer aftur á bak í
stólnum, og það brakaði í hon-
um undan þunga hennar.
,-,Einmitt það?“ sagði Helen.
Grunnhyggnu kerlingarnar
Æfintýr eftir P. Chr- Ásbjörnsen.
2.
þegar hann fann tjörulyktina. „Nei, þetta getur ómögu-
lega verið jeg, þetta hlýtur að vera undarlegur fugl“,
sagði hún. Svo klifraði hún upp á skemmuþakið og fór að
baða út höndunum, eins og það væru vængir og hún ætl-
aði að fljúga upp.
Þegar maðurinn sá þessa ófreskju, fór hann inn og sótti
byssuna og tók til að miða.
„Æ, skjóttu ekki, skjóttu ekki“, hrópaði konan. „Þetta
er jeg“.
„Ef þetta ert þú, þá stattu ekki þarna eins og bjáni.
Komdu heldur niður og gerðu reikningsskap fyrir ferð
þína“.
Kerling klifraðist þá niður aftur, en hún hafði ekki einn
einasta skilding, því peningunum, sem hún hafði fengið
hjá slátraranum, hafði hún týnt meðan hún var drukkin,
og þegar maðurinn heyrði það, varð hann öskureiður og
sagði, að hann færi frá kerlingu sinni fyrir fult og alt,
nema hann hitti þrjár aðrar kerlingar, sem væru jafn
heimskar og hún.
Hann lagði svo af stað, og þegar hann var kominn dá-
lítið niður á veginn, sá hann hvar kerling ein hljóp með
tóma fötu út og inn í nýbygt hús. í hvert skifti sem hún
hljóp inn. setti hún svuntuna yfir fötuna, eins og eitthvað
væri í henni og hvolfdi henni svo á gólfið.
„Hvers vegna gerir þú þetta, góða mín?“ spurði mað-
urinil.
,,Æ, jeg er að bera inn dálítið sólskin", svaraði kerlingin,
en jeg veit ekki, hvernig þetta er: Þegar jeg er úti, er
sólskin í fötunni hjá mjer, en þegar jeg kem inn, þá er
það farið og jeg veit ekkert, hvað af því hefir orðið.
Þegar jeg var í gamla kofanum mínum, hafði jeg altaf
nóga sól, þótt jeg bæri aldrei neitt þangað inn af sól, bara
ef einhver gæti útvegað mjer sólskin, skyldi jeg borga
honum þrjú hundruð dali“.
„Ef þú hefir öxi, þá skal jeg útvega þjer nóg sólskin“.
Kerlingin fjekk honum þá öxi, og hann hjó glugga á
bjálkakofann, því þessu höfðu smiðimir gleymt, þá skein
sólin strax inn, og kerlingin borgaði manninum þrjú
hundruuð dali.
Þarna var ein jafnslæm og mín, hugsaði maðurinn.
Eftir nokkra'stund kom hann að öðru húsi, og heyrði
þaðan ógurlega skræki og ólæti. Þar gekk hann inn og sá
þar kerlingu, sem lamdi karlinn sinn í höfuðið með stór-
eflis spýtu, og reyndi um leið að færa hann í skyrtu,
sem ekkert gat var á fyrir höfuðið að komast í gegn-
um.
„Nú hefir málarinn bráðum
verið hjer í heila viku, og hvað
er hann svo kominn langt?“
„Við ætlum að trúlofa okk-
ur á morgun, frú“.
★
„Hver fjandinn er þetta mað
ur. Gangið þjer á götunni til
þess að batla?“
„Þjer vilduð kannske heldur
að jeg leigði mjer skrifstofu til
þess að fá einn vesælan tíeyring
fyrir næturgistingu“?
★
„Hvernig getið þjer látið Sót-
arann kyssa yður, María?“
„Jeg skil það ekki heldur,
frú. En mjer sortnaði állt í einu
fyrir augum“.
★
„Þjer hafið sagt að jeg væri
montinn ......“.
„Nei, það hefi jeg ekki sagt.
Jeg hefi aðeins gefið til kynna,
að ef maður gæti keypt yður
fyrir það sem þjer eruð í raun
rjettri verður, og selt yður
aftur fyrir það, sem þjer sjálf-
ir haldið, að þjer sjeuð verður,
þá gerði maður góða verslun!“
★
Hann: ' „Ástin mín, hvers
vegna sagðirðu fyrst nei, þeg-
ar jeg bað þín?“
Hún: „Jeg vildi sjá hvernig
þú tækir því“.
Hann: „En ef jeg hefði nú
farið, án þess að segja nokk-
uð?“
Hún: „Það hefðirðu ekki get
að, því að jeg læsti dyrunum".
★
Prófessorinn: „Jeg varð reið
ur, og skammaði hann fyrir,
hvað hann væri vitlaus".
„Þoldi haton það?“
„Jeg sagði það á Assyrisku".
★
Læknirinn: Þjer eruð mjög
taugaslappur. Sofið þjer vel á
nóttunni?"
Sjúklingurinn: „Nei, sjaldan"
„Læknirinn: „Hafið þjer
þjer nokkra hugmynd um, hver
ástæðan fyrir því getur verið?
Sjúklingurinn: „Ja-a, máske
er það vegna þess, að jeg er
næturvörður“.
★
, „Fólk talar svo mikið um
bakteríur. Nú hefi jeg verið
götusópari í 21 ár, og ekki sjeð
svo mikið sem snefil af bakt-
eríu“.
★
Ríki, en níski frændinn:
„Jæja Pjetur. Hvað mundir þú
segja ef jeg gæfi þjer fimm-
eyring“.
Pjetur: „Ekki neitt. Mamma
hefir bannað mjer að blóta“.
j-
A
„Jeg hafði hræðilega mar-
tröð í nótt. Mig dreymdi að jeg
væri Frakki“.
„Nú, verra gat það verið“.
„Nei, því að jeg kann ekki
orð í frönsku“.
★
„Syndirðu vel, frændi“?
„Því spyrðu að því, drengur
minn?“
„Vegna þess að mamma sagði
að þú værir skrítinn fiskur“.