Alþýðublaðið - 12.06.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
&iŒynning.
Það tilkynnist hér með að verkamannafélagið HHlíf“ í Hafnarfirði
hefir samþykt að fylgja kauptaxta þeim, er verkamannafélagið „Dags-
brún“ í Reykjavík og Féiag atvinnurekenda þar hafa gert og gera hér
eftir um kaup verkamanna, er vinna tímavinnu. Þetta gengur í gildi
14. júní næstk.
Hafnarfirði, 10. júaí 1920.
Símon Ærisfjáms., éSuðjén tBunnarss.,
form. ritari.
Sames ginlega skemtiför
fara barnástúkurnar í Reykjavík á morgnn suður í Kópavogshvamma.
Allir, sem ætla að verða með í förinni, mæti í síðasta lagi kl. hálf
tíu við Templarahúsið, og hafi með sér smáflögg, ef þeir geta.
Kaffi og gosdrykkir selt á skemtistaðnum.
Fulltrúarádsfundur
verður haldinn í kvöld kl. 8 á vanalegum stað.
Áríðandi mál á dagskrá.
Nýkomið:
Grammofónplötur
stórt úrval af sérstökum plötum. Verðlisti gefins.
Hljóðfærahús Reyjavíkur.
Xoli konongnr.
Eftir Upton Sinclair.
Þriðja bók:
Þjónar Kola konungs.
(Frh.).
X.
Mac Kellar var farinn að ganga
fram og aftur um gólfið. Hann
bar kvíðboga íyrir Halli og þótti
slæmt, að þeim gat ekki tekist að
sannfæra hann um í hve mikilli
hættu hann var staddur. Hann gaf
Edström bendingu, og fóru þeir
svo að bera ráð sín saman. Á
meðan héldu þeir Hallur og frétta-
ritarinn áfram samræðunum um
miljónagestina, og tók Hallur alt
í einu að beina athyglinni að epla-
blóminu
„Eg get kann ske getið upp á
því hver hún er“, sagði hann.
„Hvernig er hárið litt?“
„Dökkjarpt, en silkimjúkt og
yndislegt. Augun dökkbrún og
kinnarnar eins og fegarstu rósir“.
„Voru tennurnar eins og perlu-
raðir, sem tindruðu, þegar hún
brosti til yðar?"
„Til allrar ógæfu brosti hún
ekki til mín“.
„En dökku augun störðu gal-
opin og full undrunar á yður?“
„Já — en þau störðu nú reyd-
ar inn í lyfjabúðargluggann".
„Hafði hún á höfðinu hvftan
hatt úr linu strái með grænt og
hvítt blónasturband um hann og
Ijósgræna slæðu?"
„Svei mér he'd eg, að þér hafið
séð hana", hrópaði fréttaritarion.
„Ef til vill“, sagði Hallur. „Eða
kannske lýsi eg að eins titilblað-
inu á einu tímaritinu okkar?"
Hann hló. „En í alvöru talað, eg
þekki þessa ungu stúlku. Ef þér
skrifið, að ungfrú Jessie Arthur
sé meðal gesta Harrigans, þá
verður það varla langt frá réttu
lagi“.
„Já en það má hreint ekki vera
vitlaust Þér eigið við dóttur Ro-
bert Arthurs?"
„Erfingja bankafyrirtækja Att-
hurs og sonar", sagði Hallur
brosandi. „Það verður ekki vit
laust — eg þekki hana af hend-
ingu".
„Hvernig stendur á þvf?“
„Eg var í nýlenduverzíun Pét-
ursson & Co. í Western Ctty.
Þangað kom hún stundum".
„Aha| Þér voruð vanir að selja
henni sælgæti?"
„Úttroðnar döðlur".
„Og hjartað í yður barðist svo,
að þér gátuð varla gefið henni
rétt aftur af peningunum?"
„Já, hún fékk alt af of mikiðl*
„Og þér ígrunduðuð, hvort hún
væri eins góð, og hún var falleg?
Einn daginn voruð þér í sjöunda
himni, og næsta dag voruð þér
súr á svipinn og önugur — unz
þér að lokum gáfust upp vegna
örvæntingar og hlupust á brott,
til þess að þræla í kolanámul"
Þeir hlógu báðir. Rétt á eftir
mælti Keating: „Eg ætti eiginlega
að nota mér þessa sögu! Eg
þyrfti að fá umsögn þessa fólks
um slysið. Hugsið yður, hvílíkt
efni það er“.
Reiðhjól
lítið notuð fást í
Bankastræti 12.
jKajjistell -
jUjilknrkönnnr
nýkomið.
H. P. Duus.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg,
i