Morgunblaðið - 27.09.1944, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 27. sept. 1944.
i

Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík
Framkv.stj.: Sigfús Jóusson
Ritstjórar.:
Jón Kjartansson,
Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Frjettaritstjóri: ívar Guðmuncisson
Auglýsingar: Arni Óla
Ritstjóm, auglýsingar og afgreiðsla,
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Askriítargjald: kr. 7.00 á mánuði innanlands,
kr. 10.00 utanla-nds
í lausasölu 40 aura eintakið, 50 aura meS Lesbðk.
Kollega Vísir
KOLLEGA VÍSIR er þungskilinn þessa dagana. Það
hvílir einhver jarðarfarar þoka yfir hversdags heiðríkj-
unni í hinum skíra heila ritstjórans. — í þokunni hefir
hann villst. Hann er nú tekinn að bera vopn á Morgun-
blaðið út af þjóðnýtingarskrafi Arnalds Jónssonar, blaða-
manns Jónasar Jónssonar frá Hriflu.
Auðvitað veit hið forna sjálfstæðisblað, að hvorki Morg
unblaðið nje Sjálfstæðisflokkurinn hefir til hugar komið
að ræða um, hvað þá meira, aðra eins regin firru sem þá,
að svíkja útgerðina úr höndum einkaframtaksins. Það er
leitt til þess að vita, að Vísir skuli orðinn svo gjörókunn-
ugur stefnu og starfsháttum Sjálfstæðisfl., að ekki skuli
þurfa meira til að hann trúi versta söguburði og þvætt-
ingi um flokkinn, en að Jónas frá Hriflu eða Egill í Sig-
túnum sje að reyna að sverta flokkinn í augum bænda
austanfjalls, og síðan lepji þetta Jónasar handbendi sögu-
burðinn í hinn gamla og góðkunna vígabarða Sjálfstæð-
isflokksins, Vísis-ritstjórann.
Þetta er Morgunblaðinu með öllu óskiljanlegt. En í
hreinskilni sagt, er Morgunblaðið alveg jafn steinhissa
á því, að Vísir-sæll, sem aldrei hefir fyrr risið andvígur
kaupstaðafólkinu, skuli nú fyllast heilagri vandlætingu
f. h. bænda, og telja það risafórnir kaupstaðastjettunum
til handa, þótt bændur bjóði fram að afsala verðhækkun-
ar-rjetti gegn uppbótar tryggingu.
Það eer lítið, sem hundstungan finnur ekki, og næmur
er nú kollega Vísir orðinn fyrir sveitunum.
Enn þyngri og torráðnari verður þessi gáta hins nýja
bændablaðs, þegar þess er minnst að stjórnarblaðið Vísir
hefir stutt sjerhverja tillögu er ríkisstjórnin hefir borið
fram um skerðingu á hagsmunum bænda, og gengu þó
þær tillögur, bæði 1943 og aftur nú, mikið nær
bændum, en Búnaðarþingið nú vill aðhyllast en bænda-
blaðið"Vísir má ekki heyra nefndar.
Og sje nú eitthvað þessu enn torskildara, er það, að
blað, sem af lífi og sál og fídonskrafti hefir stutt stjórn,
sem fyrir tveim árum lofaði að vinna bug á dýrtíðinni,
skuli nú, eftir að stjórnin hefir færst því fjær markinu, er
valdaferill hennar héfir lengst, og loksins með öllu gefist
upp — að þetta góða blað, sem á fágaðan skjöld sinn hefir
letrað það tvennt: Að berjast gegn dýrtíð og að verjast
upplausn og kommúnisma, allt í einu, þá loks á að stíga
stórt virkt spor í áttina að settu marki, skuli nú snúast
öndvert gegn því, og í lið með dýrtíð, upplausn og kom-
múnisma!
Vopnabrak Sósialista
ÞAÐ ER ORÐIÐ alþekt fyrirbrigði, að þegar eitthvað er
á seiði hjá kommúnistum, þá þvkir alltaf viðeigandi
„bomba” að slá upp stórum fyrirsögnum í blöðunum um
vopnaburð lögreglunnar, sem afturhaldið ætli að beita
fyrir sig til kúgunar og ofríkis.
Það er þessvegna algert púðurskot, og það ekki
einu sinni með háum hvelli, þegar Þjóðviljinn birtir í
gær, gleiðgosalegar forsíðufrjettir um það, að lögreglan
hafi „undanfarið verið að skotæfingum og henni sagt að
vera við miklum átökum búin”.
En mætti minna kommúnista á, að það er ef til vill
nokkuð hæpið fyrir þá að býsnast út af skotæfingum lög-
reglunnar. Útbúnaði lögreglunnar ræður dómsmálaráð-
herra en ekki bæjaryfirvöldin. En aleinasti maðurinn,
sem í bæjarstjórn Reykjavíkur hefir flutt tillögur um
það, að lögreglan væri búin skammbyssum, er einmitt
einn höfuðpaur kommúnista, Sigfús Sigurhjartarson. —
Flutti hann um það tillögur á fundi bæjarráðs, 10. júlí
1942 og lágu þær fyrir bæjarstjórn á fundi 17. júlí sama
ár, en voru stöðvaðar af meirihluta bæjarstjórnar.,
Að þessu athuguðu sýnist ekki alveg ástæðulaust fyrir
kommúnistana að láta öllu minna um „vopnaburðinn“ pg
lægja vopnabrakið.
Dansmærin Sif Þórs
komin frá London
DANSMÆRIN, ungfrú Sif
Þórs, sem kunn er hjer á landi
fyrir danssýningar sínar, hefir
dvalið um eins árs skeið við
dansnám í London, og er nú
komin heim fyrir skömmu.
Ungfrú Sif Þórs stundaði
nám í ballet og samkvæmis-
dönsum hjá Sadlers Welles
School of Ballet, en við þá
stofnun eru færustu kennarar,
þar á meðal nokkrir rússnesk-
ir balletdanskennarar. — Að
námi loknu tók ungfrúin kenn-
arapróf í danslist, bæði ballet
og samkvæmisdönsum, við
stofnanirnar Royal Academy of
Teachers of Dancing og Imperi
al Society. Þessar tvær stofn-
anir eru þær bestu á sínu sviði,
sem til eru í Bretlandi og við-
urkendar um allan heim.
Sif Þórs hefir ákveðið að
koma upp dansskóla hjer í bæn
um strax og hún hefir fengið
húsnæði til þess, en erfiðleikar
eru á því, eins og kunnugt er.
Ennfremur mun hún hafa í
hyggju að halda danssýningar,
en vegna þess, að hún komst
ekki með allan farangur sinn
með sjer, naun það dragast eitt
hvað, því hana vantar t. d. nót-
ur og búninga.
Ungfrú Sif Þórs vakti ung
á sjer athygli fyrir dans, og
hefir stundað nám frá því hún
var kornung, bæði hjer á landi,
í Danmörku og Englandi. —
Hefir hún lagt mikla stund á
nám sitt.
Hún hefir jafnan fengið hina
bestu dóma þar sem hún hefir
komið fram opinberlega og þeir
sem unna fögrum dansi munu
fagna því, að hún skuli nú vera
komin heim aftur.
— Grein Dungals
Framh. af bls. 7.
rannsóknir hafa leitt í ljós um
sannleiksgildi nýja testament-
isins, þá kæmu kannske fleiri
að hlusta á þá.
Enginn má misskilja þetta á
þá lund, að jeg ætlist til að
kenningar kristindómsins falli
úr gildi. Það sem er fagurt og
háleitt, mun jafnan eiga til-
verurjett. En þjóðsögur verða
þjóðsögur, eins þótt þær sje
komnar austan úr löndum og
kallaðar heilagar. Og þótt þær
*je enn bornar fram sem heil-
agur sannleikur, getur það að
vísu aldrei gert sannleikanum
mein. En það hefir þegar kom-.
ið miklu óorði á heilagleikanh.
Niels Dungal.
verji ibripar:
^ljr Jciq íc

cicjiecjci tijinu
tcfi,

Tónlistin á hrak-
hólum.
ÞAÐ ER kunnara en frá þurfi
að segja, að tónlistin hjer í höf-
uðborginni á við margskonar
erfiðleika að stríða. Eitt af því
er húsnæðisleysið. Um það mál
skrifar A. K. á þessa leið:
„Kæri Víkverji!
Hjer með vildi jeg biðja þig
að taka eftirfarandi greinarstúf
til birtingar í „Daglega lífinu“:
Allir þeir hjer í bæ, er unna
tónlist og söng, munu vera sam-
mála um, að gjörsamlega óþol-
andi ástand ríki nú í húsnæðis-
málum þeirra, er þessa list
stunda. Bygging tónli^tarhallar
er því orðin knýjandi nauðsyn.
En fyrirsjáanlegt er þó, að all
langur tími hlýtur að líða, þar
til slík húsakynni verða tekin til
afnota fyrir tónlistarmenn og á-
heyrendur þeirra, bæði vegna
fjárskorts og erfiðleika þeirra,
er styrjöldin skapar í húsbygg-
ingarmálunum yfirleitt. Liggur
þessvegna í augum uppi, að tón-
listarfólk og kórar verða fyrst
um sinn að notast við þau húsa-
kynni til konserta og söngskemt
ana, er undanfarin ár hefir ver-
ið notast við, þ. e. Gamla Bíó.
Þótt aðbúnaður allur á þess-
um stað sje ekki góður fyrir þó,
sem skemta, hefir þetta hús samt
þótt skást í Reykjavík til þess-
ara nota.
Miðnæturtónleikar.
LÁTUM ÞAÐ nú vera, þótt
húsið uppfylli ekki þau skilyrði,
sem gera verður til tónlistar-
hallar, því það er aðeins bygt
sem kvikmyndahús. En tíminn,
sem valinn er til þessara skemt-
ana, finst mjer óviðunandi. Rúm
helga daga eru þær látnar hefj-
ast klukkan hálf tólf að nóttu,
og standa oftast til kl. 1 eftir
miðnætti eða rúmlega það. Jeg
segi bara, að áhugi manna á tón-
list má vera mikill, ef menn
nenna að fara á nóttunni til þess
að njóta hennar, og þurfa að
fara snemma á fætur næsta morg
un til vinnu. Þó er það stað-
reynd, að þegar söngskemtanir
og konsertar eru haldnir, að hús
ið _er jafnan fult, eða því sem
næst.
•
Þyrfti að breytast.
ER ÞETTA lofsverður vitnis-
burður fyrir músik-áhuga Reyk-
víkinga, en engu að síður .finst
mjer rjett að beina þeirri spurn-
ingu til rjettra hlutaðeigenda,
hvort eigi væri unt að fá breytt
þessum óheppilega tíma, og
skemtanir þessar látnar hefjast
kl. 7 eða 7.15 að kvöldi, eins og
tíðkaðist hjer áður.
Til þess að fá þessu breytt
þyrfti ekki annað en að fella
niður eina kvikmyndasýningu
kl. 7 þau fáu kvöld, yfir vetur-
inn, er umræddar skemtanir
fara fram. Finst mjer það ekki
til mikils ætlast, þar sem dag-
lega fara fram 3 sýningar og á
sunnudögum 4 í þessu húsi.
Vænti þess, að eigendur Gamla
Bíó sjái sjer fært að verða við
þessari sjálfsögðu beiðni allra
þeirra í Reykjavík, er músik
unna, því jeg efast ekki wm, að
jeg tali fyrir munn þeirra. Væri
gott að fá svar við þessu hjer í
dálkúnum“.
Tónlistarhöll sem
fyrst.
BRJEFRITARINN hefir á
rjettu að standa. Það váiitár til-
finnanlega tónleikasal 1 ög það
verður ékki bætt úr þeim skorti
fyr en Tónlistarhöllin er komin
upp, sem Tónlistarfjelagið er nú
að safna í. Það er ekki hægt að
ætlast til af Gamla Bíó, að það
leggi niður kvikmyndasýningar
vegna hljómleikahalds. Það virð
ist ekki vera of mikið af kvik-
myndasýningum og kvikmyndirn
ar eru nú einu sinni þær skemt-
anir hjer í bæ, sem allur almenn
ingur notfærir sjer einna mest,
enda ekki um auðugan garð að
gresja á öðrum sviðum skemt-
ana.
Nei, það sem gera þarf gang-
skör að nú þegar, er að koma
upp Tónlistarhöllinni eins og
fyrirhugað er, og að því eiga all
ir góðir menn að stuðla eftir
bestu getu hvers eins.
•
Ljótt rottubæli.
SUNNAN með Stúdentagarð-
inum nýja leggur vegur, sem
töluverð umferð er um. En þar
við veginn er líka eitthvert ljót-
asta rottubæli, sem sjest hjer á
almannafæri. Vegkanturinn er
þarna á allstóru svæði eins og
lundaeyja. Það er hola við holu
og rotturnar skjótast þarna út og
inn um hábjartan daginn og með
an umferðin er mest, eins og
þessi blettur hafi verið friðaður
fyrir rotturnar. Það hefir mörg-
um ofboðið að sjá rottumergðina
við Tjarnanendann syðri, en þar
er þó ekki mikið af rottu, miðað
við þenna stað.
Það er ómögulegt annað en að
hægt sje að útrýma rottunni með
öllu af þessum stað, ef gengið er
að verkinu með dugnaði. Og það
þarf að gera sem allra fyrst.
Ný, skemtileg
drengjabók
I GÆR kom á bókamarkað-
inn mjög skemtileg og spenn-
andi drengjabók, sem nefnist
„Daníel djarfi“, en höfundur-
inn er Hans Kirk. — Bókfells-
útgáfan gefur bókina út af
mikilli prýði, en Ólafur Ein-
arsson þýddi hana.
í bókinni segir frá æfintýr-
um tveggja fóstbræðra, kenn-
ara þeirra og gamals sjómanns
og eru þau hin ótrúlegustu. —
Bókin er fjörlega rituð og efn-
ið þannig fram sett að það hef
ir bætandi áhrif á lesandann.
I bókinni eru nokkrar skemti
legar myndir. Þeir verða ekki
fáir drengirnir og sjálfsagt
margir fullorðnir líka, sem
ekki sleppa þessari bók, fyrr
en þeir eru búnir með hana.
Flóttamenn frá London
eru um 900.000.
London: Talið er, að mikill
fjöldi þess fólks, sem flutt var
frá London vegna svifsprengju
árásanna, vilji nú endilega
komast heim aftur, en það hef
ir ekki verið leyft enn sem
komið er. — Aftur á móti hef-
ir flóttamönnum frá hjeruð-
um á Suðurströndinni verið
leyft að fara heim. -— Um 900
þús. mans frá London er enn í
örruggurri stöðum annarsstað-
ar á landinu. — Reuter.