Morgunblaðið - 24.06.1945, Blaðsíða 4

4
MORGl'N B L A Ð I &
Simnudagur 24. júní 1345.
Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík.
, Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Jón Kjartansson,
Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Frjettaritstjóri: ívar Guðmundsson.
p.t. Jens Benediktsson.
Auglýsingar: Árni Óia.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla,
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Askriftargjald: kr. 8.00 á mánuði innanlands,
kr. 10.00 utanlands.
í lausasölu 50 aura eintakið, 60 aura með Lesbók.
Þungur róður
ÞEIR FORKÓLFAR Framsóknarflokksins hafa staðið
í stríðu undanfarið, og standa enn í stríðu, — blessaðir.
Þeim gekk illa að stjórna landinu, þegar valdaso'l þeirra
var á lofti, eins og reynslan sannaði átakanlega, en nú
lítur helst út fyrir, að þeim ætli að fara stjórnarandstað-
an öllu ver úr hendi.
Það hefir að vísu fengist ein skýring úr eigin herbúð-
um þeirra Framsóknarmanna á því, til hverra orsaka
megi rekja hin klaufalegu vinnubrögð stjórnarandstöð-
unnar. Fyrverandi formaður Framsóknarflokksins hefir
lýst tveim núverandi höfuðpaurum flokksins þannig, að
þeir hafi orðið haldnir þeirri skynvillu, að þeim væri
„áskapað“ að vera stöðugt ráðherrar á Islandi. Þetta er
slæm skynvilla í hinum pólitíska heimi. Það er hinsvegar
ekki undravert, að slíkir menn sjeu utan við sig, þegar
þeir eru „dottnir af baki“.
En það eru nú einnig fleiri orsakir en þessi, sem skýra,
hvers vegna þeir Framsóknarmenn fá hlægilega litlu
áorkað í stjórnarandstöðu sinni.
★
Því er þannig varið, að í stjórnarandstöðu Framsóknar-
manna er herfilegur tvískinnungur, sem kemur æ betur
í ljós. Þeir hafa lagt megin áherslu á tvent, sem er hins-
vegar ó'gjörningur að samræma. Þeir lýsa í fyrsta lagi
með fjálglegum orðum þessu óskapa fári, sem núverandi
stjórnarstefna muni leiða yfir landið. í. öðru lagi hefir
það svo verið önnur aðaluppistaðan í andróðri þeirra,
að það sje ekki þeim að kenna, að þeir sjálfir sjeu ekki
með í spilum um framkvæmd þessarar stjórnarstefnu, —
þeim hafi ekki verið boðið upp á að véra með!
Tíminn er enn, s. 1. föstudag, að barma sjer út af því,
að Ólafur Thors hafi sagt að Framsóknarflokkurinn hafi
neitað að ganga í stjórn undir forystu Sjálfstæðisflokks-
ins, og að hann hafi einnig neitað uppástungu Sjálfstæðis-
flokksins um hlutlausan forsætisráðherra og yfirleitt öllu
samstarfi öðru en því, að endurreisa stjórn Björns Þórðar-
sonar. Um þetta segir blaðið: „Þessi saga Ólafs er alger
uppspuni, eins og oft hefir verið rakið hjer í bláðinu.
Framsóknarflokknum bárust aldrei tilboð frá Sjálfstæðis-
flokknum um að ganga í stjórn undir forystu Sjálfstæðis-
flokksins o. s. frv.“. Af þessu og öðru slíku er mönnum
svo sem ætlað að sjá svart á hvítu, að þessum Ijósum
í Framsóknarflokknum er svei mjer ekki um að kenna
að hafa skorist úr leik, þegar þjóðinni reið mest á sam-
starfi og samheldni.
★
Að þessum tilburðum er og verður brosað. Menn eru
ekki búnir að gleyma því að forseti íslands bað for-
mann Sjálfstæðisflokksins á -síðastliðnu hausti að gera
tilraunir um stjómarmyndun. Menn muna líka þá ómót-
mæltu staðreynd, að hann sneri sjer fyrst til Framsókn-
arflokksins. Ef hann hefir nú hvorki beðið Framsóknar-
flokkinn um að ganga til stjórnarsamstarfs „undir for-
ystu Sjálfstæðisflokksins“ nje undir forystu „hlutlauss
forsætisráðherra“, — um hvað skyldi hann þá hafa
beðið?
Þá er þess einnig að minnast, sem einn grandvar
Framsóknarmaður ljet sjer um munn fara á dögunum,
að það væri nú erfitt að fortaka, að það talaði ekki sínu
máli, Framsóknarflokknum ekki til framdráttar, að hafa
verið. viðriðnir tilraunir til þess að bjarga þingræðinu frá
hruni, með myndun þingræðisstjórnar, framt að 100
vikur — en árangurslaust — og þetta björgunarstarf hefði
svo heppnast á tveim vikum — þegar Framsóknarmenn
stóðu ekki lengur í vegi, eða höfðu dregið sig út úr þess-
um tilraunum!
Það er margt, sem þyngir róður þeirra, sem töldu sjer
,.áskapað“ að vera ráðherrar.
Og er þó enn ótalið, að sá er alls ófeigur, sem þeir síst
hugðu pólitískt líf — og er þá heimilisböl ekki öðru böli
betra.
Vá ar óhrijar:
ÚR DAGLEGA LÍFINU
Útmæling lóöa.
EÍNN vonsvikinn skrifar: „Þar
sem jeg hefi sjeð að í „Úr dag-
lega lífinu“ hafa verið mörg á-
gæt, en gagnrýnandi brjef um dag
lega lífið, sem þó hafa verið rjett
mæt og haft bætandi áhrif, leyfi
jeg mjer að senda hjer eitt í
, þeirri von, að því verði ekki stung
ið undir stól.
Það, sem jeg vildi skrifa um,
er seinagangurinn á því, að fá
mældar út lóðir þær, sem bæjar-
ráð hefir veitt mönnum. Jeg er
einn þeirra, sem á síðastliðnu
vori var veitt til leigu lóð undir
íbúðarhús við svonefnt Skipa-
sund. Þegar jeg hafði fengið til-
kynningu bæjarráðs, fór jeg að
grenslast eftir lóð minni, en fann
hana ekki, en jafnframt veitti jeg
því athygli, að búið var að mæla
út lóðir norðantil í sundinu. Jeg
hugsaði með mjer, að eigi yrði
langt að bíða, þar til mældar yrðu
lóðir þær, sem eftir væru í syðri
hluta sundsins. Sneri jeg mjer
því til húsateiknara, til þess að fá
gerða teikningu af húsinu, svo
jeg gæti bráðlega hafist handa
um byggingarframkvæmdir, því
sjálfur ætlaði jeg að vinna sem
mest að byggingunni, en alJt fór
á annan veg, en ætlað var.
•
Svo liöu dagar.
ÞRJÁR vikur liðu, ánÞess að
hægt væri að ljúka við teikning-
una svo hægt væri að senda hana
til byggingarnefndar, því altaf
stóð á að fá uppgefna lóðarstærð
ina og var hún svo að lokum
send, án þess að stærðin hefði
fengist. Sex vikur eru nú liðnar
frá því að tilkynning bæjarráðs
var send mjer og þessi einmuna
tíð megnið af tímanum, se mhefði
Ijett mikið starfið við bygging-
una, því allt varð að vinnast í hjá
verkum.
•
Skýring.
BORGARSTJÓRI hefir nýlega
gefið skýringu á því, á bæjar-
stjórnarfundi, hvernig ó því stend
ur hve seint hefir gengið að fá
mældar lóðir. Er það skorti á
verkfræðingum um að kenna og
engu öðru. Störfin á skrifstofum
bsejarins hafa aukist gífurlega,
undanfarin ár. En með engu móti
verið hægt að fá verkfræðinga
nægilega marga. En nú er að ræt
ast úr þessu, til allrar hamingju
fyrir brjefritarann og marga aðra.
„Ó, blessuö vertu
sumarsól".
G. H. SKRIFAR: Orðum skálds
ins um sólina megum við íslend
ingar síst gleyma. Við megum
ekki gleyma gildi sólarljóssins fyr
ir líkamann, til uppbyggingar og
bættrar heilsu en gott heilsufar
er undirstaða allrar velgengni. —
Aukin þekking og reynsla hefir
sannað gildi sólarljóssins fyrir alt
sem lifir. Þetta virðast margir
hafa skilið og metið, sem verðugt
er og reýna því að njóta hverrar
stundar úti í ríki náttúrunnar,
þegar ástæður leyfa, enda ekki
vanþörf á slíku, fyrir fólk, sem
vinnur að mestu allt árið innan-
húss við misjafna aðbúð. Nú hag
ar víða svo til kringum hús hjer
í Reykjavík, að ekki er mögu-
legt að njóta þar útivistar, ekki
grasblettur eða neitt, sem hægt
er að dveljast á. Bæjarbúum er
heimilt að njóta útivistar á Arn-
arhólstúninu og í Hljómskálagarð
inum, og hefir það best sýnt sig,
þegar sólin skín, hve margir hafa
notfært sjer þetta, og er jeg ein
]>eirra þakklátu, sem þar hafa
dvalið marga stund. Öllum er
ljóst, hve sólríkt þetta vpr hefir
verið til þessa, en oft hefir storm
nepjan verið sterkari en sólin, og
því ekki hægt að hafast við á
bersvæði, sjer til gagns og gleði.
•
Tjöld til skjóls.
JEG VILDI nú mega beina því
til forráðamanna bæjarins með
þessum línum, að þeir ljetu koma
upp tjöldum á Arnarhólstúninu,
sem nokkurskonar skjólgörðum.
Tjöld þessi hefi jeg hugsað mjer
þannig, að þau væru einföld og
lengd þeirra 3—5 metrar, fest
með súlum til beggja enda og
væru þau sett á víð og dreif um
túnið, eða fólk gæti fengið þau
hjá vallarverðinum, til þess að
hafa þau sjer til skjóls, ef hvast
væri. Ekki tel jeg þetta neina
skemd á túninu, þar sem tjöld-
| in væru að sjálfsögðu tekin upp
jafnskjótt og hætt væri að nota
þau, og ekki þyrfti að setja þau
á sama stað næsta dag. Þetta tel
jeg mjög auðvelt að framkvæma,
því kostnaður yrði lítill og fljót-
legt að koma tjöldunum upp. —
Ættu tjöldin að vera geymd í
I skýli, og túnvörðurinn að hafa
j_umsjón með þeim að öllu leyti.
| Vænti jeg að þessari uppástungu
minni verði vel tekið og fram-
| kvæmd sem fyrst“. — Þetta seg
ir G. H. og jeg vona að henni
verði aÖ orðum sínum, því þetta
er ágæt uppástunga hjá henni.
Hún skrifaði meira, en það ræð-
um við seinna.
Grínfullir sumar-
þankar.
SPEGILLINN kemur ekki út á
I sunnudögum, og hygg jeg ekkert
spilli að birta hjer grínfulla sum-
arþanka, sem einn kunningi sendi
mjer, ef ske kynni, að einhver
gæti hlegið að. Hláturinn er sagð
ur lengja lífið, og hver vill ekki
lifa sem lengst. Þankarnir eru
svona: — „Það er enginn vafi á
því, að sumarið er komið. Sjáðu
hænuna, sem flýgur svo ljett yf
ir þökum húsanna. Sjáðu skot-
manninn, sem nú tekur byssu
sína og fer á alifuglaskyttirí. —
Sjáðu hinar blómstrandi ungmeyj
ar bæjarins, sem ganga þungar
í spori og reyna nú að sjarmera
harmonikuleikarana, sem aka í
ijótum og skitnum bílum eftir göt
unum. Sumar verða heppnar og
lenda hjá einum, sem er svo voða
sætur. Ljóshærður og lekkert brú
tal. Hver þorir að neita því, að
það sje komið sumar í henni
Reykjavík? Glæsileg hús eru
reist vestur við öskuhaugana. :—
Þessi hús eru byggð með það fyr
ir augum, að þau standi. Þeir,
sem byggja, treysta því að komið
sje sumar. Treysta því að byggið
sje komið til landsins“. — Já,'ein
kennilega geta sumir menn skrif
að. —
Á INNLENDUM VETTVANGI
Rannveig Schmidt: (ocktail-boð
Frú Rannveig Schmidt er nú
norður á Akureyri. Þar skrifaði
hún grein á dögunum, er birtist
hjer, um eitt og annað er fyrir
hana hefir borið þar norður frá
Hún er nú að skrifa bók um
háttprýði, sem á að koma út í
haust. Er þar m. a. samanburður
á siðum og háttum Evrópu- og
Ameríkumanna.
Hjer er stutt frásögn um gesta
boð þau, sem kend eru við
„Cocktail“.
Þegar jeg spurði íslenska konu
í New York fyrir nokkru, hvað
cocktail væri kallaður á íslensku
sagði hún, að hann væri nú kall-
aður „hanastjel", en er heim til
Islands kom og jeg slöngvaði
þessu fram — montin af að vita
slíkt nýyrði — þá vissi enginn
hvað jeg var að fara með. .. þeir
hjeldu víst, að jeg væri ekki með
öllu mjalla.
Siðurinn, að halda cocktail-boð
hefir færst gríðarlega í vöxt í
Bandaríkjunum síðustu árin og
hjer á íslandi eru margir farnir
að komast upp á lagið með þetta
líka. Þegar okkur hefir verið boð
ið í ótal gildi upp á síðkastið og
við höfum ekkí haft tækifæri til
að endurgjalda alla gestrisnina,
þá er það óneitanlega þægilegt,
að geta uppfylt samkvæmis skyld
ur sinar með því að bjóða upp á
cocktails....Hún Guðrún Drew
sen, vinkona mín norska, sem jeg
oft vitna í, var vön að segja, þeg-
ar svona stóð á fyrir henni: „nú
þarf jeg að íara að hafa uppþvott
og hreinsa til í samkvæmisheimin
um mínum“. Þá hringdi hún upp
þrjátíu eða sjötíu kunningja —
eða kannske hundrað — alla'þá,
sem þörf var á, að „þvo upp“ —
og bauð þeim upp á cocktail milli
fjögur og sex.
Það er hægt að hafa aragrúa af
gestum í cocktail-bóðum, því eng
inn setst niður, hver stendur með
glasið sitt í hendinni og skeggræð
ir við þá, sem í kringum hann
eru.
í Bandaríkjunum eru venju-
lega tvenskonar cocktails hafðir
um hönd í svona samkvæmum —
stundum þrjár eða fjórar tegund
ir, ef maður kærir sig um, að vera
sjerstaklega íburðarmikill, á
stríðstímum láta annars flestir
sjer nægja eina tegund, því íburð
ur í mat og drykk þykir ekki við
eigandi. Fyrir þá gesti, sem ekki
drekka áfengi eru framreiddir
tómat- eða ávaxtasafar. Ekki er
skenkt í glösin í annað eða þriðja
sinn, heldur annar bakki borinn
um síðar, tómu glösin tekin af
gestunum og þeim aftur rjett full
glös. Sje þessum sið fylgt er auð
vitað nauðsynlegt að hafa þjón-
ustufólk til að bera bakkana með
glösum á milli og tiLþess, að þvb
upp glösin, en ef sömu glösin eru
notuð og helt í þau smátt og
smátt, þá er erfiðið, sem boðum
þessum er samfara að sjálfsogðu
miklu minna.
Með cocktails eru bornir fram
ar, oft sívalar, með smjöri og við
ar, oft sivalar, með smjöri og við
bæti á. Viðbætirinn er t. d. egg
með ansjósum, þunnar sneiðar af
pylsum, reyktur lax með hrærð
um eggjum og kaviar, e£ okkur
finst við þurfa að „flotta“ okkur.
Einnig getur maður framreitt
smápylsur, eða smástykki af
stærri pylstím, en þá stingur mað
ur í hvert stykki li'tlum trje-
stönglum (tannstönglum), svo
ekki þurfi að burðast með hnífa
og gaffla. „Bacon“, olivur, agúrk
ur o. fl. má framreiða á sama
Franih. á bls. 7.