Morgunblaðið - 08.11.1945, Síða 8

8
M.ORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 8. nóv. 1945.

mratstiUðUjb'
Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson
Ritstjórar: Jón Kjartansson,
Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Frjettaritstjóri: ívar Guðmundsson
Auglýsingar: Árni Ola
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla,
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald: kr. 8.00 á mánuði innanlands,
kr. 10.00 utanlands.
í lausasölu 50 aura eintakið, 60 aura með Lesbók.
Neyðarköll Tímans
S í Ð A N núverandi ríkisstjórn var mynduð og Tíma-
menn hrökluðust út í urðir hrakspádóma og hrunstefnu-
snúninga, hefir liðinu að vonum verið órótt í skapi. Van-
traust og ásakanir kjósendanna hefir verið sem þrotlaus
íossaniður í eyrum foringjanna og þegar stjórnarliðar
hafa gripið til þess að láta högg sannleikans dynja á hin-
um hrjáðu pólitísku verkfallsmönnum, þá hefir ópunum
ekki linnt.
Mest hefir þó á þeim borið, sem háfa verið send gegnum
hljóðpípu Tímans út á landsbygðina. Hæstu ópin hafa
verið gerð að forsætisráðherranum og núverandi forseta
Alþingis. Gegn forsætisráðherra hefir þjóðin öll verið
beðin líknar viku eftir viku og mánuð eftir mánuð. Gegn
íorseta Alþingis hefir neyðarköllum Tímans verið stefnt
til bænda og einkum til Austur-Húnvetninga. Þeir hafa
verið þrábeðnir og grátbændir æ ofan í æ um þá líkn að
1áka Jón Pálmason af Alþingi ef verða mætti að hinn
hrjáði hrunstefnuflokkur ætti frekar voíi til að komast
aftur inn á brautir valda og virðingar.
Þá hefir og nokkrum neyðarávörpum verið stefnt til
Norður-ísfirðinga, Eyfirðinga og Árnesinga og þeir beðn-
ir þeirrar líknar, að taka Sigurð Bjarnason, Garðar Þor-
steinsson og Eirík Einarsson burt úr þingsalnum.
★
í síðasta Tíma er blásið hátt í hljóðpípu neyðarhrópanna
og nú eru Suður-Þingeyingar beðnir ásjár á mjög aum-
ingjalegan hátt. Þeir eru grátbeðnir um að losa hinn
hrjáða lýð við aðalstofnada Framsóknarflokksins, leið-
toga um 30 ára skeið, dómsmálaráðherra í tveim ríkis-
stjórnum með meiru, sjálfan Jónas Jónsson; þann mann-
inn, sem að rjettu lagi má telja föður og fóstra þess flokks
hðs, sem vilst hefir út á refilstigu ófrjórrar og fávís-
iegrar andstöðu gegn miklum meiri hluta þjóðarinnar.
Nú er Jónasi gefin sú dauðasynd að sök, að hann sje í
iandbúnaðarmálum kominn á sömu skoðun og hinir voða-
legu menn Pjetur Magnússon fjármálaráðherra og Jón
Pálmason. Þess vegna á Jónas að vera útlægur ger, óal-
andi og óferjandi öllum bjargráðum. Liggur við að Þing-
eyingar sjeu beðnir að úthýsa honum hvar sem hann
kynni að koma í hjeraðið.
★
Að Jónas skuli hafa leyft sjer það, án þess að fá leyfi
Þingeyinga, að hafa sjálfur skoðun á því, hvort bænda-
stjettinm sje hollara að hafa sín stjettasamtök frjáls og
óháð, eða bundin flokksviðjum Tímaliðsins, er eftir Tím-
anum að dæma blátt áfram voðalegt ábyrgðarleysi.
Þetta dæmi er kjósendum Framsóknarflokksins út á
landsbygðinni mjög holl lexía til umhugsunar. Þegar
reyndasti leiðtogi flokksins sjálfs er tekinn þvílíkum tök-
um, af klíku þeirri sem ræður yfir blöðum flokksins, þá
er ekki nein furða þó óhróðri, lygum, uppnefnum og öf-
ugmælum, sje ausið yfir þá menn í andstæðingahóp, sem
leyfa sjer að benda alþjóð á þann sannleika, hvernig starf-
semin sje hjá liðinu, eða vinna að því, að taka völd og
vegtyllur af þeim foringjum, sem því stjórna.
★
Öll ósköpin sem á ganga nú hjá Tímamönnum eru
beint eða óbeint bundin við hin svonefndu „stjettasamtök
bænda“. Þessum mönnum er orðið að fullu ijóst, að þeir
hafa tapað trausti og fylgi fyrir fult og alt hjá öllum öðr-
um stjettum en bændastjettinni. Þess vegna ganga þeir
berserksgang til að telja bændum trú um, að það sje eitt-
hvert bjargræði að vera í Framsóknarflokknum. Til þess
var leikurinn gerður með því að koma í veg fyrir óháð
bændasamtök á þeim grundvelli en Búnaðarsamband Suð
urlands lagði. Þess vegna eru bændurnir í Búnaðarráði
svívirtir með uppnefnum og upplognum ásökunum, og
þess vegna er hrópað á hjálp bænda til að riðja af got-
unni öllum bændafulltrúum sem fylgja stefnu sinni af-
dráttarlaust, hvað sem Tímahyskið segir eða gerir.
'JílverjL ólripar:
ÚR DAGLEGA LÍFINU
Kvöulatvik á Hótel
Borg.
ÞAÐ ER MARGT, sem skeður
í daglega lífinu í bænum, sem
ekki kemur fyrir almennings-
sjónir. í fyrradag kom til mín
ungur maður og bar sig illa.
Sagðist hafa orðið fyrir furðu-
legu atviki á Hótel Borg um helg
ina.
Hann sagði mjer sína sögu og
síðan bar jeg söguna undir hinn
aðilann. Fer sagan hjer á eftir
í báðum útgáfum og geta lesend
ur sjálfir myndað sjer skoðun
um málið eftir að hafa lesið sög
una frá báðum sjónarmiðum. —
Saga unga mannsins er á þessa
leið:
•
Snöggklæddi maður-
inn á Borg.
UNGUR arkitekt, sem nýlega
er kominn heim frá Norðurlönd-
um, brá sjer inn á Hótel Borg á
laugardagskvöldið. Hann hafði
boðið stúlku með sjer í kvik-
myndahús, en þeim leiddist að
sjá kvikmyndina og fóru út í
hljeinu. Þeim datt í hug, að þar
sem enn væri skamt liðið á kvöld
ið, væri kannske gaman að fara
inn á besta veitingahús bæjarins
og fá sjer hressingu.
Þegar þangað kom var þeim
sagt, að það ætti að vera dans-
leikur í salarkynnum veitinga-
hússins, er byrjaði kl. 11. Þá yrðu
allir gestir að vera komnir út,
nema þeir vildu kaupa sig inn
á dansleikinn. En ef þau yrðu
farin út á tilteknum tíma, þá
gætu þau fengið einhverja hress
ingu. Ekki var þó um að ræða
að fá annan mat svona seint en
smurt brauð. Ljet unga parið
þetta gott heita.
Er þau höfðu setið þarna stund
arkorn, kom maður nokkur inn
í veitingasalinn, snöggklæddur.
Arkitektinn ungi þóttist þekkja
þarna sjálfan veitingamanninn,
og þar sem honum fanst þetta
einkennilegur búningur á gest-
gjafanum, gekk hann til hans.
•
Slær í hart.
ARKITEKTINN bað manninn
snöggklædda að tala við sig eins
lega. Spurði hann að því, hvort
ekki væri rjett skilið, að hann
væri húsráðandi hjer. Sá snögg-
klæddi kvað það vera. Arkitekt-
inn spurði hann þá að því, hvort
honum þætti ekki óviðeigandi að
koma þannig til fara inn í veit-
ingasali. I slíkum búningi gætu
menn leyft sjer að ganga innan
veggja svefnherbergis síns, en
ekki í veitingasal, þar sem gest-
ir væru fyrir.
Snöggklæddi maðurinn brást
reiður við. Sagðist ráða hjer hús
um og ennfremur klæðnaði sín-
um. Það væri sitt einkamál, sem
þessum manni kæmi ekki við.
Vill reka arkitektinn
út.
AÐ SVO KOMNU kallaði hús-
ráðandi fyrir sig yfirþjóninn og
bað hann reka mann þenna út og
stúlkuna, sem væri í fylgd með
honum.
Yfirþjónninn kvaðst ekki geta
rekið gest veitingahússins út.
Espaðist liúsbóndinn við þau til-
svör og spurði yfirþjóninn, hvort
hann ætlaði sjer að taka málstað
gestsins gegn sjer. Yfirþjónninn
kvað svo vera.
Skömmu síðar fór arkitektinn
ungi og stúlkan, sem með hon-
um var. Datt nú víst engum 1
hug, að framhald yrði á þessari
sögu.
Arkitektinn missir
borgar (a) -r jettindi.
ÞAÐ SKEÐI heldur ekki neitt
markvert í máli þessu fyrr en
síðari hluta mánudagsins, að
arkitektinn ungi kemur inn í
Hótel Borg til þess að fá sjer
eftirmiðdagskaffi. — í fylgd
með honum var sama stúlkan
sem á laugardagskvöldið. Virtist
honum sem þjónarnir, sem stóðu
fram við dyr, vera allkyndugir
á svipinn, en datt í fyrstu ekki í
i hug, að það stæði neitt í sam-
bandi við sig. En þá kemur til
hans þjónn og skýrir honum frá
því, að þjónum sje bannað að
veita honum vott eða þurt á
Borginni. Var þjónninn alllengi
að koma þessum skilaboðum frá
sjer og var vandræðalegur.
Bætti samt við að lokum, að
skipunin um að hann fái ekki
veitingar sje komin frá húsbónd
anum og þar við sitji, þar til.
hann hafi beðið húsbóndann af-
sökunar á'því, sem skeði á laug-
ardagskvöldið milli þeirra.
Þannig misti arkitektinn sín
borgar (a) -r j ettindi.
•
Var búið að loka
veitingasölunum.
ÞESSA • SÖGU bar jeg undir
hóteleiganda í gær. Hans frásögn
var með nokkrum öðrum hætti
og í aðalatriðunum á þessa leið:
,,Það var búið að loka veit-
ingasölunum er þessi ungi mað-
ur kom. Hann hafði einhvern-
veginn komist framhjá dyraverði
og fyrir góðmensku þjónanna
fjekk hann smurt brauð og á-
fengi, sem hann bað um, með
því skilyrði, að hann væri far-
inn klukkan 11.
„Jeg hafði aldrei sjeð þenna
pilt. Jeg átti erindi niður á skrif-
stofu og við yfirþjóninn. Þegar
jeg var að ganga upp stigann,
greip þessi maður í mig og sneri
mjer við. Rjeðist hann að mjer
með óbótaskömmum. Jeg bað
hann að bíða andartak, þar til
jeg hefði tíma til að tala við
hann, en við það var ekki kom-
andi. Þá sagði jeg honum, að jeg
væri hjer í mínum eigin húsum
og jeg teldi hann ekki hafa neinn
rjett til þess að ráðast að mjer
með skömmum á mínu eigin
heimili.
Bað jeg skrifstofustúlkuna að
hringja á lögregluna til þess að
taka manninn út, því það var
ekki hægt að skýra framferði
hans með öðru en því, að hann
hefði fengið „einum of mikið“.
í því bar að yfirþjóninn. Hann
sagði, að maður þessi sæti við
borð inni í sal og ljet jeg gott
heita að maðurinn færi aftur inn
til að týgja sig af stað. Hann var
farinn skömmu áður en lögregl-
an kom.
e
Fær ekki „serverað".
ÞANNIG stendur þetta mál
nú. Veitingamaðurinn telur, að
arkitektinn hafi brotið það af
sjer, að ekki sje hægt að veita
honum í salarkynnum veitinga-
hússins. Arkitektinn telur hins-
vegar, að hann hafi haft fult leyfi
til að láta óánægju sína í ljós
vegna klæðnaðar veitingamanns-
ins.
Hvað út af þessu kann að
spinnast er ekki gott að segja —
en svona getur það gengið til í
daglega lífinu.
■ .•■■■^■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■afc/itoffntrMa ■■■■■■«■■■■■■■■■■■ ■■■■■*■■■■■■■■■■■■■■■■*-*■;■
BRJEF SEND MORGUNBLAÐINU í
■ ■■■■«■■■ aiupfia
BifreiðasBysið \ ¥afnsdaEshó!um
í FRÁSÖGN yðar um bifreiða-
slys 24. f. m., er löggæslubifreið-
inni R-1212 hvolfdi norður við
Vatnsdalshóla, er það haft eftir
Birni Bl. Jónssyni löggæslu-
manni, að orsök slyssins hafi ver
ið „hvarf mikið í veginum og
hefir verið þar s.l. tvö ár“.
Þar sem mjer var kunnugt um,
að hjer var algerlega rangt skýrt
frá, bað jeg sýslumanninn á
Blönduósi þann sama dag að fara
á staðinn og rannsaka ástand
vegarins.
Barst mjer nýlega svohljóð-
andi skýrsla sýslumanns:
„Út af fyrirspurn yðar í síma
í dag, herra vegamálastjóri, varð
andi ástand Húnvetningabraut-
ar, þar sem bifreið ók út af henni
á laugardaginn var (um kvöld-
ið í ljósaskiftunum) skamt fyrir
sunnan Sveinsstaði, hefi jeg at-
hugað vegsummerki. Get jeg ekki
fundið neitt athugavert við veg-
inn annað en það, að á ytri (vest
ur) kanti mjúkrar beygju fyrirj
sunnan slysstaðinn, hefir ekist
saman nokkuð breið rönd af
lausri möl. Hefir bifreiðin nálega
um leið og hún kom í beygjuna,
ca. 55 m. fyrir sunnan slysstað-
inn, sveigt út af hinum troðnu
hjólförum og komist út í iausu
mölina á kantinum, og hefir
vinstra hjól runnið í mölinni á
blá vegbrún sem næst 20 metra. |
Þá hefir bíllinn verið sveigður
inn á veginn aftur (þ. e. náðst
inn á veginn aftur) og hefir
runnið skáhalt yfir hann um |
leið, svo að nú rennur hægra hjól I
sem næst 18 metra utan í hægri
vegkanti. Þá er bílnum enn kipt
inn á veginn með þeim árangri, I
,að hann fer aftur skáhalt yfir
veginn og út af honum, í línu, j
sem myndar sem næst 45 gráðu
horn við vegbrún, en þar er veg- ,
urinn orðinn beinn.
í beygjunni hallast vegurinn
nokkuð inn að miðdepli hennar,!
sem veldur því, að varla eða ekki
þarf að hreyfa stýri bifreiðar á
45 km. ökuhraða. Slöður er ekk-
ert í veginn og engin hoia, sem
hægt er að kalla því nafni, en í
hjólfarinu hægra megin, nokkr-
um metrum fyrir norðan þann
stað, er bílhjólin bíta sig fyrst
í lausu mölina, er hin ljósleita,
harða húð hjólfarsins slitin af á
ca. 30 cm. kafla og hefir við Ijós,
og þá alveg sjerstaklega á ljósa-
skiftunum, vel getað sýnst vera
hola eða hvarf í veginn, þó svo
sje ekki í raun og veru.
Jeg get því ekki sjeð, að á-
standi vegarins verði á nokkurn
hátt kent um framanáminst slys.
Vegurinn getur varla betri ver-
ið en hann er á þessum kafla.
Hitt er svo aftur annað mál,
sem allir menn skilja og vita,
sem ekið hafa þíl nokkuð að ráði,
að ef hjól bifreiðar bíta í lausa-
möl á vegbrún, og ferð bifreiðar
nálgast leyfðan hámarkshraða,
Framh. á bls. 12,