Morgunblaðið - 13.02.1946, Blaðsíða 7

Morgunblaðið - 13.02.1946, Blaðsíða 7
Miðvikudagur 13. febr. 1946 M0B6UNBLÍBIB 7 IIMNRASARFYRIRÆTLAIM ÞJOfiV LRJA í bækistöðvum Þjóðverja í St. Germain, skammt fvrir utan París, sátu háttsettir foringjar þýska hersins og grúfðu sig yfir landabrjef af suð-austur og suður Eng- landi, auk þess sem þeir rannsökuðu myndir af strandlengjunni, vegum og öflugum varnarvirkjum. — Skýrslur njósnara þeirra voru sendar þeim jafnóðum og þær bárust, og frá Berlín kom stöðugur straumur fyr- irskipana frá aðalbækistöðv um þýska hersins og sjálf- um leiðtoganum. Þetta var í ágústmánuði og miklir hitar voru. Þetta voru taugaæsandi dagar fyrir þýsku herfor- ingjana, sem sátu innan um aragrúa af landabrjefum og skjölum á skrifstofum sín- um. — Sumir hinna vngri hefðu ekkert haft á móti því að vera í París og njóta gerfi gleðinnar þar, en þessi höf- uðborg franska lýðveldisins hafði verið tekin herskyldi tveimur mánuðum áður. En þess var enginn kost- ur. Þetta var í ágúst 1940, og lagt hafði verið fyrir þá, að skipuleggja hina fyrir- huguðu innrás í Bretland. Innrásaráætlunin. HITLER hafði fyrirskipað að hinn voldugi þýski her, sem sigurvíman var ekki enn runnin af, eftir sigrana á vesturvígstöðvunum, skyldi leggja til atlögu við breska heimsveldið. Fyrst yrði loftflotinn þýski að verða einvaldur yfir syðri hluta Englands, en að því loknu skyldu innrásarher- irnir fara yfir sundið. Þetta virtist allt svo auðvelt. Þrjátíu og níu herfylki höfðu verið kjörin til inn- rásarinnar. Kjörin til að nið urlægja Bretland, sem nú var með afbrigðum veikt fyr ir, eftir fall Frakklands og liðflutningana frá Dunkirk. — Von Rundstedt hvæsti reyndar af reiði, ef nokkur gerðis svo djarfur að minn- as á Dunkirk. Hann hjelt því fram, að hann hefði get- að rutt sjer braut til strand- arinnar og gersigrað heri Breta þar, ef Hitler hefði ekki skipað svo fyrir, að skriðdrekadeildir hans sneru sjer að hertöku Par- ísar. Og nú krafðist hann hefndar fyrir þessi von- brigði. Sem æðsti maður inn rásarherjanna hafði hann tuttugu og tvö herfylki til umráða, til að ljúka því ætl- unarverki, sem honum var falið. En sautján herfylki voru höfð til vara. I ráði var að lenda á strandlengjunni, sem teygði sig frá Margate og næstum því til Portsmouth. — Þetta var verkefni „A“-deildarinn ar. Sextándi herinn í þess- ari deild skyldi sigla frá Os- tend, Dunkirk, Calais og Boulogne og sækja fram á ströndinni milli Margate og Hastings. Níundi herinn átti að leggja upp frá Dieppe, Le Havre og Caen, og hefja árás Það þykir nú líkiegt, að þeir hefðu orðið sigursælir og tekist að brjóta undir sig allt Bretland sína á svæðinu milli Brigh- ton og Portsmouth. Flugvjelaherdeildir skyldu lenda rjett norðan við Rom- ney mýraflákana, á Beac- hy Head og South Downs að baki Brighton. Eftir að herirnir tveir í ,,A“-deild- inni höfðu náð saman, var ætlunin að „B“-deildin, en í henni var sjötti herinn, er stækkaður hafði verið, sigldi frá Cherbourg og færi á land í Weymouth. Mikill liðsafli Þjóðverja. SAMKVÆMT skjölum, er Bretar komust yfir eftir ó- sigur Þýskalands, voru í inn rásarhernum 11 fótgöngu- liðssveitir og tvær fjallaher- sveitir, ásamt sex skriðdreka sveitum og tveim vjelaher- sveitum og einni skriðdreka- sveit, sem skipaðar voru S. S.-mönnum. ,,Á“ sveitin átti fyrst að ná á vald sitt landssvæði og mynda víglínu, sem náði frá Portsmouth norð-austur til Alderr.hot og Guildford og þaðan í austur gegnum Leat herhead og síðan norðaust- ur aftur til Tilbury. Aðalherina bresku átti að gersigra í suð-austur hluta landsins og í syðri hluta Lundúna. Að því loknu sk^ddu vjelaherdeildir Þjóð- verja sveigja vestur fyrir borgina, sækja norður eftir til Colchester í austri og að mynni Severn í vestri og loks sækja þaðan og leggja undir sig allt Bretland. Að áliti Rundstedt, var áætlunin ágæt og gat ekki brugðist. September hófst og þýski loftflotinn herti sóknina og prömmum og skipum var safnað saman í höfnum frá Ostend til Cherbourg. — Á Sheldt-fljótinu, alla leið til Antverpen, biðu hollenskir flutningaprammar hlaðnir hermönnum. Margar innrás aræfingar voru haldnar við strendur Belgíu, og ein af þessum æfingum var ónáð- uð á óvæntan hátt af flug- liði Breta. Hundruð Þjóð- verja Ijetu lífið í þessari árás á innrásarskipin. September var úrslita- mánuðurinn og á herskri^ stofunum í Whitehall var unnið dag og nótt. Hraðboð- ar fóru stöðugt rnilli Down- ing Street nr. 10 og aðal- bækistöðva breska hersins. Churchill flutti hverja hvatnin^aræðuna á fætur annari, en vitað var á hærri stöðum, að aðeins örfáar herdeildir voru til varnar ó- vininum. Vitað er nú, að Bretar höfðu aðeins 150 skriðdreka til umráða um þesar mundir, og þeir voru næstum undantekningar- laust ljelegri en hinir þýsku. Sannast að segja voru það vart fleiri en sex ýierdeildir, sem hægt var að beita gegn inrásarherjunum, en óvin- urinn hafði til umráða tutt- ugu og tvær herdeilair og seytján til vara. Voru þann- ig meira en fimm Þjóðverj- ar á móti hverjum bresk- um hermanni. Varnaráætlanir brcska hersins. YFIRMENN breska hers- ins gerðu sjer það Ijóst, að það munai sarna og sjálfs- morð, að fara gegn Þjóð- verjum strax á strandlengj- unni. Ógerningur var að verja hina löngu strand- lengju, svo kæmi að nokk- uru gagni. — Þjóðverjar mundu geta kornist í land — forustumenn bresku herj- anna voru sammála um það — en revnt 'mundi af öllum mætti að stöðva þá, er þeir hæfu sókn sína inn í landið. Vjelaherdeilair skyldu gera árásir á veikustu punkta þýsku víglínunnar, og með því að koma upp sterkum vörnum 1 borgum eins og Ashford og Canterburv, þar sem berjast skyldi til síðasta manns, átti að reyna að hefta framgöngu þýsku herj anna. Nokkrar langar en lítil- fjörlegar skriðdrekagryfjur voru grafnar til varnar Lundúna. Ein gryfjan mynd aði línu í kringum suður og vesturhluta borgarinna/. — Önnur var grafin á hæðun- um að baki Dorking og Rei- gate, frá Kent í vesturátt til Guildford. En breskir hermenn vita nú af eigin reynd, hversu þýðingarlaus ar svona gryfjur eru, til að verjast vel skipulögðum skriðdrekaárásum. Þ’að er oft hægt að gera þær gagns- lausar á einni klukkustund. Verkfræðingadeildirnar voru sendar til að koma fyr- ir jarðsprengjum í þeim götum, sem lágu eftir strönd inni og inn í landið í áttina til Lundúna. Sprengiefni var komið fyrir undir brúm og jarðsprengjur settar í jörðu, þar sem líklegast þótti að Þióðverjar mundu sækja fram. En þesar varnarráð- st.afanir voru hvergi nægi- legar. Öll þessi vandamál voru næstum nægileg til þess að hver meðal hershöfðingi hefði gefist upp, en þó var vöntunin á byssum og öðr- um útbúnaði verst. Nokkrar gamlar byssur voru teknar i í notkun, en mikið vantaði i samt á. Herinn einan vant- aði 146.000 riffla og 10.000 Ijettar vjelbvssur. ! Innrásin hefði líklega tekist. 1 BRSKRUR liðsforingi í herráðinu, sem vel fylgdist með því, sem var að gerast, kemst þannig að orði: „Jafia vel nú gera sárafáir sjar Ijóst, hversu veikir við vor- um fyrir. Það var stórkost- 3eg vöntun á öllum útbún- aði. Jeg mun aldrei gleyma þeim erfiðleikum,. sem það olli okkur, að reyna að kom- ast yfir fleiri bvssur. Stuncl- urri fengum við fallbyssur, sem á vantaði hlaupin eða hjólin. Ef þýski herinn hefði h*fið hina fyrirhuguðu inn- rás, mundi þeim að öllum líkindum hafa tekist það“. ' í bresku og kanadis’ku herbúðunum í suðurhluta , Englands bar á sama tauga- æsingi og jafnan er áber- andi, áður en stórorustur eru háðar Allir bjuggust við því þá og þegar, að tilkvnning- iin bærist þeim um land- jgöngu Þjóðverja. Herflokk- ! ar voru oft sendir út af ör'k- | inni, aðeins til að snúa aft- ur eftir nokkra daga. Þetta var gert til þess, að reyna að villa njósnurum óvinar- ins sýnir, og láta þá halda, að meira herlið væri í suður Englandi en raun var á. Ög svo voru það flugu- fregnirnar, sem komu-öllu á annan endann, þar til þær höfðu verið kveðnar niður. Við fvlgdumst með loft- orustunum, sem háðar voru yfir Kent og svðri hjeruðum landsms, og er dró að sept- emberlokum, höfðum við sigrað í þeirri orustu. Hinnt fámenni breski flugher hafði komið í veg fyrir áætl anir Þjóðverja um einveldi í loftinu er innrásin hæfist. Og herráð óvinarins í St. Germain og Berlín gátu ekki breytt hernaðaráætluninni nógu fljótt, til að yfirbuga þessa óvæntu hindrun. Loftflota Þjóðverja hafði mistekist ætlunarverk sitt, og innrásarflotarnir sigldu aldrei frá Ostend og Calais, Le Havre og Caen. Hinir örsmáu herir Breta- veldis háðu aldrei þá orustu, sem héfði orðið harðsnúin og ákveðin barátta gegn ofur- efli liðs. JapanÉiir hershöiS- í!í|3 teadyr IéS Þýskir hermenn á hersýningu. London í gæskvöldi. HERRJETTUR í Manilla hef- ir nú kveðið upp dóm í máli Homa hershöfðingja, yfii’manns" japönsku herjanna í Filipseyj- um. Hershöfðinginn var dæmd- ur til dauða. Homa var meðal annars bor- inn þeim sökum, að hann hafi átt sök á dauðagöngunni svo- nefndu á Batan, en við það lækifæri lét mikill fjöldi amer- ískra og filipiskra herfanga lífið. Er dómurinn hafði verið kveðinn upp, ávarpaði Homá rjettirin á ensku og þakkaði fyr- ir þá góðu meðferð, sem hann hefði sætt meðan á rjettarhöld- unum stóð*

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.