Morgunblaðið - 10.05.1947, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 10.05.1947, Blaðsíða 14
14 MORGUNBLAÐIÐ Laugardagur 10. maí 1947 A FARTINNI d(eijni(ö^re^(u}aja ejtir f-^eter (Slieuneij 6. dagur „Vel á minst“, sagði hann. „Þessi Schribner er alveg vit- laus í hindber. Hann át nokk- ur pund af hráuip hindberjum á meðan jeg var að tala við hann og lögurinn vall út um bæði kjaftvikin á honum. Hann er skrítinn fugl þessi Max“. „.Tæjat hann er sólginn í ber. Máske maður geti miðlað hon- um einhverju áður en þessum málum lýkur — og það af berj um sem ekki vaxa á runnum“, sagði jeg. Svo greip jeg vinskýflöskuna til bess að hann skyldi ekki fara með hana. „Jæja, vertu nú sæll, Lemmy minn“, sagði hann, „og varaðu þig á honum Max. Hann er ekki lambið að leika sjer við, og ef hann skyldi sjá þig þá heldur hann auðvitað að þú sjert afturgenginn“. Svo fór hann og litlu seinna heyrði jeg að bíllinn hans ók á brott. Jeg tæmdi viskýflöskuna. En jeg naut þess ekki. Klukkan tvö um nóttina lá jeg enn á legubekknum í Hvíta ljóninu og reykti og horfði upp í súðina og bölvaði í hljóði. Mjer á ekki úr að 'aka. Alt- af skal það fara svo, að ef eitt- hvert mál kemur fyrir sem'hef ir*hvorki upphaf nje endi og ekkert þar á milli, þá er segin saga að það lendir á mjer. Ef einhverjum slóttugum lögfræð ing tekst að fá leynilögregluna til að leita að stelpu, sem heffr horfið, hana, þá er mjer falið að leita. Jeg býst við að ef Sherlock Holmes sálugi hefði fengið, þó ekki væri nema lít- inn hluta af því sem mjer er boðið, þá hefði hann varla orð- ið svona frægur, heldur hefði hanp. annaðhvort drepið sig á eitri. eoa gengið í sjóinn. Því að •lífið' er stundum óbærilegt — En vegna þess að jeg er nú í eðli mínu bjartsýnn, þá hugs- aði jeg nú sem svo að verið gæti að það væri eitthvað skemtilegt við þetta Júlíumál. Sjáum nú til. Fyrst er það nú Sigfried Larsen, sem heldur að hann sje trúlofaður Júlíu, en þekkir hana þó svo lítið, að hann áttar sig alls ekki á því fyrst í stað hvernig á því stend ur að hún kemur ekki þegar hann ætlar að giftast henni. í stað þess að láta sjer fyrst detta í hug að einhver annar fugl hafi krækt í hana, þá hleypur hann á milli sjúkrahúsanna og biður svo lögregluna að finna hana fyrir sig. En þegar ekki tekst að finna hana þá fær hann þennan lögfræðing til að skálda sögu um það að hún muni hafa verið numin á brott, og bá verður leynilögreglan auðvitað að skerast í leikinn, því pj5 það er hennar verk að ljósta upp um mannræningja. En hvers vegna segir Sig- fried nú að Júlíu hafi verið rænt? Það er auðsjeð að hann trúir því ekki sjálfur. Þessu var aðeins logið upp til þess að koma málinu í hendur leyni- lögreglunnar. Og hvað svó ef henni tekst að finna Júlíu. Hafi hún hlaupist á brott með ein-1 hvermm strák, þá er engin hætta á þvi að hún vilji. fara til Sigfrieds aftur, bara vegna þess að hann ljet leynilögregl- una hafa upp á henni. Onei, góði minn. Og mjer finst ein- hver ólykt af þessu, okkar á milli sagt. Svo er það annað, sem mjer finnst óþefur að, og það er að þessi Schribner er glópur, og glæpamenn eru sjaldnast glóp- ar. Hann er svo blindur, að þeg ar Milton hringir til hans fyrst, þá viðurkennir hann að hann hafi aldrei sjeð hann. og þeg- ar þeir hittast, þá verður Schribner ekki að vegi aðbiðja Milton um sannauir fyrir því að hann sje sá, sem hann þyk- ist vera. Hann gengur að því sem alveg vísu að Charles Milt on sje Rudy. Og hann lætur Milton vita hvers konar mað- •ur Rudy er, að hann sje fjelagi glæpamanns, sem heitir Jakie Larue og hefir verið dæmdur í ævilangt fangelsi í Leaven- worth. Og þó veit Schribner að leynilögreglan er á hælunum á honum. En hvernig í fjandan- um fór hann að komast á snoðir um bað? Jeg settist upp í bekknum og kveikti í nýjum vindlingi. Jeg hugsaði málið. Og mjer sýnist að enginn hafi getað gert Schribner aðvart um þetta (þar sem hann var í Englandi) en annaðhvort þessi Sigfried Larsen eða lögfræðingurinn hans. En hvernig í dauðanum skyldi þeim hafa dottið í hug að gera það? Hið þriðja, sem mjer líkar ekki, er það hvernig Max tók mjer. Það var eins og hann yrði .lifandi feginn að sjá mig þegar jeg sagði honum að jeg væri Paul Willik frá upplýs- ingastofunni. Og þegar Charles Milton kemur í spilið sem Rudy og segir að jeg sje Lemmy Caution leynilögreglumaður, þá umhverfist hann algerlega og vill óður og uppvægur drekkja mjer í ánni. Hið fjórða grunsamlega er það. að Schribner lætur sjer al- veg á sama standa þegar Milt- on segist hafa drekt mjer. Hann spyr einkis. Hann er bara harðáriægður með það að mjer skuli hafa verið fleygt í ána og skotið í hausinn á mjer áð- ur en jeg sökk. Annað hvort er þessi Max hreinasti hreggvi- glópur, eða þá að hann hefir okkur fyrir fífl. Jeg andvarpaði þungan þeg- ar hjer var komið í hugleiðing- unurp. Það er eins og hundur elti skottið á sjer að vera að reyna að fá eitthvað vit í þetta. Þá fer jeg að hugsa um Júlíu. Jeg vildi bara að jeg gæti kom ist vfir mynd af henni einhvers staðar. Þá gæti jeg áttað mig betur á því hvernig hún er. Jeg hefi margsinnis reynt það, að ’>aður þarf ekki annað en sjá konu í svip, til þess að þekkja hana dálítið. Máske er hún feimnisleg og raunaleg, og þá er hún hættuleg. Máske er hún -eins og líkneski í framan, en er með fallega kálfa og á- valr” mjaðmir. Og það er ekki síður hættulegt. AT»af hefi jeg rekið mig á það, að aðalvandinn í hverju máli, sem maður er að rann- saka er að fást við konuna, sem er bendluð við það. Þið hafið máske komist að raun um eitt- hvað svipað, þvl að það er dauður maður sem ekki hugs- ar um kvenfólkið og reynir að fá einhvern botn í því. En það þprf fleiri en eina ævi til þess að rannsaka og skilja allar tegundir kvenfólks. Og jeg hefi þekt níræða karla, sem nöguðu sig í handrirbökin fyrir það að hafa lært ýmis- legt of seint og talið upp ótal mgrgt, sem þeir hefði getað gert. ef þeir hefði hafl hug til þess, ef hún hefði ekki slegið þá með .krullujárninu, ef mað^inn hennar hefði ekki komið heim þeg’ar verst stóð á. Og þeir ljafa sannað mjer, að tími er til alls og tækifæri til alls. og eins að feitur mað- ur ^etur flogið út um glugga, sem er fimm sinnum of þröng- ur fyrir hann, ef hann þykist eiga lífið að leysa vegna þess að. húsbóndinn á heimilinu hygst að beita hann Stalins- aðferð. Öllum góðum vísindamönn- um, svo sem Mae West, Kon- fúsíusi gamla og stúlkunni í tóbaksbúðinni á horninu, ber saman um það að ýmist hafi piltarnir fengið kvenmenn í vöggugjöf, sje sjer úti um kven menn, eða verði fyrir- ásóknum kvenmanna. í fyrsta tilfellinu kemst maður máske sæmilega út úr því ef hepnin er með. I öðru tilfellinu getur hann átt það á hættu að komast í slæma klípu vegna þess að hann hafi farið inn á forboðnar brautir. Og í þriðja tilfellinu lærir hann það að gæta sín. En hvernig sem alt veltist á hann það á hættu að bindast þeirri er síst skyldi. Það er nú um óttubil og gott veður. Tunglið skein beint inn um gluggganft og jeg fór að hugsa um það, að nú hlyti að vera fallegt hjá gólfvellinum. Og vegna skáldeðlisins í mjer þá hefi jeg ekki eins gaman að neinu eins og að vera úti í tunglsljósi. En nú datt mjer nýtt í hug þegar jeg fór að hugsa um gólf völlinn og tunglsljósið. Væri ekki rjett fyry mig að fara að gera eitthvað \ þessu Júlíu- máli? Jeg fór á fætur, dró glugga- tjöldin fyrir og þvoði framan úr mjer rykið og kongulóarvef ina. Svo gekk jeg fram og nið- ur í anddyri gistihússins. Það var svo dimt að maður varð að þreifa sig áfram með nefinu. Þárna rakst jeg nú samt á dyr og á þeim stóð: „Nætur- vörður“. Jeg barði að dyrum og eftir langa hríð var svarað: „Hver er þar?“ „Það er Hitler“, sagði jeg. „Jeg fór í fallhlíf niður í High Street. Sintu mjer fljótt og þá skal jeg gefa þjer sneið af Spáni, tvær eyjar í Indlands- hafi og feita bryðju, sem jeg steypti undan Göring. Hún get- ur staðið á öðrU eyranu og leik ið: ,.,Wir danken unser Fúhr- er“, eins og fara gerir á Gyð- ingrJrörpu“. 8EST *f> \ UGLVSA • vrnRr.iJvw /vmvx Sykurnáma Siggu gömlu Eftir ANN RICHAKDS 4. „Nú, nú, nú“, sagði hún. „Hvað gengur eiginlega á?“ En fuglarnir bara kvökuðu og tístu og flugu til dyr- anna og til baka, frarn og aítur, eins og þeim lægi lífið á. Þeir voru í ákaflega æstu skapi, því þeir vissu, hvað Gráálfurinn var að gera úti í eldhúsi. Loks sagði Sigga gamla: „Máske eitthvað sje að frammi í eldhúsi — það er best að rannsaka þetta“. Og þá. tístu fuglarnir ennþá hærra, og einn var næst- t.im orðinn óður, svo mikið tísti hann. Sigga gámla smeygði sjer í gamlan slopp og gekk að hurðinni, sem lá út í eldhús. Emmeðan á þessu stóð, hafði Alla árrisula byrjað að gruna, að ekki væri allt með feldu, staðið upp áf tröppunum og opnað útidyrnar, svo að bæði hann og Sigga komu samtímis fram í eldhús. Gráálfurinn sat með krosslagðar fætur við iðju sína uppi á borði. Hann hafði heyrt tístið í fuglunum, en hald- ið, að þeir væru að rífast. Þarna yfirsást honum aftur, því að það hefði hann átt að vita, að aðeins vont fólk, eins og hann sjálfur, rífst. Honum brá þess vegna ekki lítið í brún, þegar hann kom auggi á Sigglu gömlu og Alla. Hann renndi augunum til gluggans, en hann var lokaður. Og eins var rtieð hurð- ina. Honum var engrar undankomu auðið. „Hvað ertu að gera,Gráálfur?“ spurði Sigga gamla vin- gjarrílega. „Jeg — jeg er að hreinsa diskana“, laug hann. Sigga tók einn diskanna upp. Hann var óhreinn og kámugur. „Mjer finnst þessi nú ekki svo hreinn“, sagði hún ró- lega og leit ásökunaraugum á Gráálf. Gráálfur vissi ekkert, hvað hann átti að gera. „Máske — máske er tuskan ekki nógu hrein“. Sigga gamla tók tuskuna af Gráálfi. » „Þetta er skóþurkan — jafnvel þú hlýtur að hafa sjeð það“, sagði hún í ásökunarróm. Gráálfur varð ákaflega niðurlútur. Hann gat ekkert sagt. BÍLASALA. — Dýr, hvað segirðu mað- ur. Tuttugu þúsund. Það er ekkert. Það er svo að segja nýtt dekk á öðru framhjólinu. ★ Lauslega áætlað eru nú 180 þúsund Gyðingabörn í Evrópu (England og Rússland undan- skilið), sem engrar fræðslu njóta, eða mjög lítillar að minsta kosti. Þessvegna hefir verið ákveðið að senda 200 kennara frá Palestínu til Þýska lands og Austurríkis til þess að kenna þar í Gyðingaskólum. ★ Samkvæmt upplýsingum,; sem flugfjelagið „Pánamerican Airways“ hefir gefið, var tí- undi hver farþegi með flug- vjelum fjelagsins síðstl. ár frægur maður eða kona. Flug- þernur fjelagsins afgreiddu 27 þús. lítra af kaffi á árinu. — Sjerhver stúlka getur feng ið þann mann, sem hún vill eiga.. en það þarf slungna stúlku til þfss að krækja x mann, sem önnur stúlka vill ná í. ★ „Mein Kampf“ á 2000 mörk. Þótt bók Hitlers „Mein Kampf“ hafi verið prentuð í miljónaupplagi hvað eftir ann að er nú mjög erfitt að fá hana í Þýskalandi. A ameríska her- námssvæðinu er hún nú seld á 2000 mörk á svörtum mark- aði. Hún er ein af þeim bók- um, sem bókasöfnin senda í í pappírsverksmiðjurnar og „brædd“ var upp þar. Her- stjórnin hefir tekið frá 150 ein tökr af þeim bókum, en erfið- lega gekk að ná þeirri tölu af „Mein Kampf“ . ★ Misti af „strætisvagninum“. Frú Mary Dawson í Minne- sota, sem nýlega er orðinn 102 ára, sagði í samtali, að það sem mest áhrif hefði haft á hana hefði verið morð Abraham Lincolns 1865 og bruninn mikli í Chicaco 1871. Mestu vonbrigði hennar voru það að hún skyldi koma of seint til þess að sjá líkfylgd Lincolns.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.