Morgunblaðið - 12.06.1947, Blaðsíða 12

12
MORUUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 12. júní 1947
Ávarp Alþingis ti
Ríkisþings Finna
Fulltrúar íslands. á
úfrarpuáðsfefnu
Norðurlanda
Minningarorð
Sigurjón Jónsson
í TILEFNI af hátíðahöldum
finska þingsins var eftirfarandi
ávarp flutt frá Alþingi til Rík-
isþings Finna þann 23. maí s.L,
af þingmannanefndinni íslesku,
sem þangað fór:
„FINNLAND og ísland skilja
fjöll og lönd og mikil höf. Þó
hafa finnska þjóðin og hin ís-
lenska um langan aldur vitað
vel hvor til annarrar. Þegar í
hinum elstu sögum íslendinga
er þess víða getið, að Finnland
bygði harðfeng þjóð, sem varði
land sitt af hreysti og ættjarð-
arást.
Finnar og íslendingar eiga
það sameiginlegt að vera út-
verðir norrænna þjóða og nor-
rænnar menningar, Finnar í
austri, íslendingar í vestri, og
eiga þar báðar þjóðirnar mik-
ilsverðu hlutverki að gegna. Þá
er norrænar þjóðir finnast all-
ar og talaðar eru þrjár þjóð-
tungur Norðurlanda, á og hvor
þessara tveggja þjóða sína sjer-
stöðu og sjereign, íslendingar
sína fornu tungu, Finnar hina
finsku tungu. Báðar hafa þess-
ar þjóðir löngum orðið að
reyna erfið kjör og þurft vel að
gæta frelsis síns og þjóðernis.
Vjer ætlum, að Finnum hafi vel
að haldi komið að sínu leyti sú
arfleifð norrænnar menningar,
sem íslendingar geymdu Norð-
urlandaþjóðunum, og á Islandi
eru nokkur hinna mestu skálda
Finnlands hverju barni kunn af
þýðingum íslenskra skálda. Og
svo sem Finnar vita vel, að bók
menntir Islendinga og forn
menning varð þeim jafnan hið
sterkasta vopn í baráttu sinni
til sjálfstæðis og velgengni, svo
vitum vjer og, íslendingar, hver
arfur Finnum var gefinn í forn-
um menntum og hinum dýrustu
ljóðum, sem enginn kann að
greina höfund að. Þau Ijóð hef-
ir þjóðin öll átt og ódauðleg gert
sem snaran þátt menningar sinn
ar og tilveru, eins og var um
Eddukvæði og hinar fornu sög-
ur Islendinga úti á Islandi.
Hin síðari ár hafa tekist meiri
kynni en fyrr með Finnum og
Islendingum. Þjóðirnar hafa átt I
viðskipti saman, báðum til hag-
ræðis. Hvor þjóðin um sig hefir
kynnst nýrri menningu hinnar,
og íslendingar hafa ekki miður
en aðrir undrast afrek hinnar
finnsku þjóðar í listum og skáld
skap, í hagnýtum verkum, og
svo þar sem íþrótt eða atgervi
skyldi þreyta.
Þjóðþing yðar Finna fjekk á
örlagatímum þá skipan, sem nú
er. Það var þá endurvakið í
nýrri mynd, af djörfum hug, af
miklu frjálslyndi og víðsýni, til
þess að verða brjóstvörn fyrir
frelsi þjóðarinnar, framtíð henn
ar, menningu og velferð.
Þjer Finnar gerið nú hátíð-
lega fjörutíu ára minningu
þessa atburðar. Alþingi Islend-
inga og alþjóð manna á íslandi
færir þjóðþingi Finna og
finnsku þjóðinni hinar bestu
árnaðaróskir og bróðurkveðjur
á þessari þjóðarhátíð. Megi heill
og hamingja fylgja þjóðþingi
Finnlands og friður og blessun
hinni finnsku þjóð. Megi yður
Finnum auðnast að standa frjáls
ir og sterkir í bræðrafylkingu
hinna norrænu þjóða í barátt-
unni fyrir betra heimi, fyrir
frels(i og mannhelgi með öllum
þjóðum.
Alþingi íslendinga
Jón Pálmason
forseti sameinaðs Alþingis
Þorsteinn Þorsteinsson
forseti efri deildar
Barði Guðmundsson
forseti neðri deildar
- Ræða Trumans
Framhald af bls. 1.
Bandaríkjamenn hafa gert um
aldaraðir.
Við ætlum okkur að styrkja
þær þjóðir, sem vilja ráða sjer
sjálfar á þann hátt, sem þær
sjálfar kjósa. Við viljum Ieggja
þeim lið, sem virða vilja frelsi
einstaklingsins og tryggja hon-
um jafnrjetti gagnvart lögun-
um og veita honum svo mikið
frjálsræði, sem mögulegt er til
að skapa sjer sína eigin tilveru
í þeim mæli, sem hver og einn
hefur hæfileika til.
ÞEIR Jónas Þorbergsson, út-
varpsstjóri, og Helgi Hjörvar,
skrifstofustjóri útvarpsráðs,
komu heim í gærkvöld úr ut-
anför, en þeir sátu útvarpsráð-
stefnu Norðurlanda, sem haldin
var í Helsingfors dagana 28.
til 31. maí.
Ráðstefnur þessar eru haldn
ar árlega, til skiftis í löndun-
um, og hin næsta verður í Stokk
hólmi. Á íslandi hefir slík út-
varpsráðstefna ekki verið háð
enn,- með því að útvarpsmönn-
um á Norðurlöndum þykir ekki
fært að fjölmenna svo langa
leið, en í ráðstefnunum taka
þátt helstu forráðamenn út-
varpsins á hverjum stað. Þeir
koma saman til að bera sam-
an reynslu sína, ræða starfsað-
ferðir og samvinnu, og ekki
síst vegna persónulegra kynna.
Finnarnir tóku gestunum ástúð
lega og stórmannlega, þrátt fyr
ir hina miklu örðugleika, sem
þeir eiga við að búa. Fulltrúar
ráðstefnunnar sátu boð Paasi-
kivis, Finnlandsforseta, Hels-
ingforsbæjar og margar aðrar
veislur, og útvarpsstjóri Finn-
lands, frú Hella Vuolijoki, hafði
sjerstakt boð inni fyrir útvarps
stjórana. Þá fóru fulltrúarnir
allir í sjerstakri járnbrautar-
lest til Tammerfors, sem er
stærsti iðnaðarbær Finnlands,
og skoðuðu þar iðjuver og menn
ingarstofnanir.
Áður en Jónas Þorbergsson
útvarpsstjóri fór til Helsing-
fors, hafði hann dvalist í Eng-
landi og Svíþjóð, m. a. í erind-
um mentamálairáðuneytisins,
en það fól honum í samráði við
þjóðminjavörð s. 1. vetur að
rannsaka og ná samningum um
gerð á grammófónplötum, í því
skyni að koma upp sjerstakri
deild í hinu nýju húsi Þjóð-
minjasafnsins, þar sem geymd-
ar yrðu á plötum raddir merkra
manna, lýsingar á merkum at-
burðum í þjóðlífinu og þjóðleg
tónlist. Utvarpsstjóri kynti sjer
sjer þessi mál, bæði í Englandi
og Svíþjóð, og eru horfur á því
að hægt sje að fá þetta gert
með ágætum árangri og tiltölu-
lega litlum kostnaði.
ÞAÐ hefir dregist lengur en
ætlað var, að minnast frænda
míns og fornvinar, Sigurjóns
sál. Jónssonar.
Hann andaðist hjer í Reykja
vík 29. jan. síðastliðinn og var
til grafar færður 11. febr. s. 1.
Sigurjón var fæddur að Vík á
Akranesi 5. apríl 1894. Voru
foreldrar hans merkishjónin
Sigríður Ólafsdóttir og Jón
Sigurðsson útvegsbóndi þar.
Þegar Sigurjón var eins árs
að aldri misti hann föður sinn
• og ólst upp með móður sinni
ásamt tveim systrum sínum,
þeim er enn eru á lífi, frú
Soffíu í Miðstræti 5 og frú Sól-
veigu í Nesi sem nú eru báðar
ekkjur. Þegar hann var 01 ára
að aldri fluttist hann til Reykja
víkur með móður sinni og
dvaldi þar með henni uppvaxt-
arárin.
Ungur fór hann að vinna fyr
ir sjer hjá móður sinni og ekki
lá hann á liði sínu hvar sem
hann vann.
Sigurjón var tvíkvæntur
fyrirmyndarkonum. Fyrri kona
hans var Vilhelmína Sigríður
Vilhjálmsdóttir, sem dó 1918.
Eignuðust þau einn son, Vil-
hjálm prentara. Síðari kona
hans var Sólveig Róshildur Ól-
afsdóttir og lifir hún mann
sinn, ásamt 9 börnum. Einn
son Sigurð, mistu þau 12 ára.
Börn þeirra sem nú lifa eru:
Vilhelmína Sigríður, Ólafía
Þórunn, Soffía allar giftar og
Erla yngst 5 ára, Ólafur Jón
bílstjóri kvæntur. Heima hjá
móður sinni eru þessir: Hörður,
Gunnsteinn, Kristinn og Sig-
urður Sævar. Annaðist Sigur-
jón allan þennan barnafjölda,
ásamt konu sinni með kost-
gæfni mikilli.
Samverkamenn Sigurjóns eru
eru orðnir margir, enda hafði
hann' margvísleg störf með hönd
um, bæði til sjós og lands. Var
hann meðal elstu bílstjóra hjer
og stundaði þá atvinnu í mörg
ár. En 14—15 síðustu árin var
hann starfsmaður hjá Gasstöð
Reykjavíkur. Alls staðar hvar
sem var, kom í ljós sama prúð-
menskan og dáð að verki. Sig-
urjón var einn þeirra manna,
sem hlífði sjer aldrei, harðger
við sjálfan sig og þrekmaður.
En svo þraut heilsa hans á síð-
astliðnu hausti og andaðist
hann eftir þunga sjúkdóms-
baráttu dag þann, sem fyr
getur.
Sigurjón var tilfinningamað-
ur mikill, hann gat aldrei aumt
sjeð eða á annan hallast. Hann
var söngelskur og ljóðkær.Hann
var viðurkendur dýravinur.
— Reiðhesturinn, sem um
langa Vegu hefir glatt margan,
íslendinginn, átti ríkt rúm í
huga hans. ,
Þeir, sem þektu Sigurjón
best, vitna um drenglyndi hans
og mannúð, ’og einlæga trygð
við ástvinina. Það er gæfuveg-
ur fyrir þá alla að hafa slíkari
lífsforunaut sem hann og*val-
inn vin, enda mun minningin
um hann geymast í hjörtum
þeirra æfilángt.
Ekkja, börn og vinir senda
þjer síðustu kveðju og þakka
þjer björtu endurminningarnar,
er þú hefir eftir skilið.
Blessuð sje minning þín.
O. J. H.
RÆÐISMANNSSKRIF-
STOFA í LENINGRAD
MOSKVA: — Rússneska
stjórnin mun nú hafa gefið leyfi
til þess, að Bandaríkin opni ræð
ismannsskrifstofu í Leningrað.
— Bandaríkjamenn hafa slíkar
skrifstofur á aðeins tveim stöð-
um í Rússlandi — Moskva og
Vladivastok.
£k
£
£k
£i. ák
Eflir Robert Slorm
| Detective
KRUM/H
4RRIVE5
TO TAKE
CHARöE
, BODV^, 9TILL V" W1 *' f
WARM.,.HAD THE ] PRACTíCALlV /
AÆiPnrp /íiim I a’.ia'.iicn iha:.
.... .... . . « ______________________________________________
L CPF* Kir.r Fcaturc* S*nJicatc, Inc, NK. orlJ nghts re«.-fved •
LOOiC, FÁu— vr«J ~
A NiCb ÖUV'... JO l rJ
FlEED,. ’*COj Ai; DE££RVL
BWHPVN6 ..Lf" ÚÁ,C |' DV
TMáA' OUT...WjýU VCc' S'
. n. v /’ ,
Krumm leynilögreglumaður, kemur til að taka
■ við rannsókn málsins. Hann segir: Líkið er ennþá
volgt. Og hann hjelt á byssunni, ekki satt? Lög-
regluþjónninn: Jú, hann er sama og búinn að und
( irrita morðjátninguna. Krumm: Heyrðu, vinur.
Þú virðist vera ágætis náungi. Okkur lögreglu-
mönnunum var líká illa við Pleed. Hann átti
skilið að vera drepinn. Við skulum ekki vera að
draga þetta á langinn. Hvers vegna drapstu hann?
Corrigan: Jeg gerði það ekki. Jeg veit ekki einu
sinni, hvernig jeg er kominn hingað. Krumm:
Kæri vinur, vertu ekki með þessa vitleysu. Jeg
er feginn þú gerðir þetta. Og veistu hvað? Jeg
er viss um að dómarinn verður mjer sammála.
Corrigan: Svo þig langar til að fá mig til að játa
Nei takk, ekki jeg.